Wp/cnr/Jovo Ljepava
Jovo Ljepava (Poljice, Popovo Polje 6. 1. 1850. – Mostar, 16. 4. 1916), prosvjetni radnik, pisac.
Biografija[edit | edit source]
Ljepava je rođen u selu Poljica (Popovo polje) 6. januara 1850. godine. Potiče iz porodice koja porijeklo izvodi iz Crne Gore, od bratstva Ivaniševića. Osnovno obrazovanje stekao je u manastiru Žitomisliću, kraj Mostara, a kao stipendista ruske vlade okončao je gimnaziju u Kijevu 1870. godine. Istorijsko-filološki fakultet studirao je u Kijevu, Moskvi i Petrogradu, no 1872. godine napušta studije i s Đorđem Filipovićem i Jovom Drečom vraća se u zavičaj, po svoj prilici s namjerom da uzme učešća u pripremama za podizanje ustanka u Bosni i Hercegovini. Nakon perioda učiteljevanja u zavičaju i Hercegovačkoga ustanka (tokom kojega je priješao u Crnu Goru i bio u službi Crvenoga krsta) te nastojanja da se organizuje novi ustanak, Ljepava se kao austrougarski izgnanik u Crnu Goru doselio 1881. godine da bi u naredne tri decenije brojnim angažmanima u prosvjetnom, kulturnom i političkom životu postao jedna od najznačajnijih ličnosti crnogorskog prosvjetno-kulturnoga miljea. Bio je nastavnik srpskoga i ruskoga jezika s književnošću i direktor Cetinjske gimnazije, nastavnik i rektor Bogoslovsko-učiteljske škole, nastavnik Đevojačkoga instituta, načelnik a neko vrijeme i pomoćnik ministra u Ministarstvu prosvjete i crkvenih djela, školski revizor, član Komisije za izradu udžbenika, član ispitne komisije za dokvalifikaciju učitelja, urednik časopisa Prosvjeta, prevodilac, poslanik u crnogorskoj skupštini i dr. Kakvoga je traga u prosvjetnome životu Cetinja i Crne Gore Ljepava ostavio najbolje svjedoči podatak koji je zabilježio Pero Šoć da su se Cetinjani nakon njegova povlačenja s mjesta direktora Gimnazije pitali „ko je novi Ljepava“, poistovjećujući tako direktorsku funkciju s njim. Penzionisan je 1908. godine, a tri godine kasnije napuštio je Cetinje i nastanio se u Beogradu đe je i preminuo 16. aprila 1916. godine.
Ljepava se tokom boravka na Cetinju bavio književnim i prevodilačkim radom. Objavljivao je u Srpskom listu (Mostar), Glasu Crnogorca, Crnogorki i Prosvjeti. S ruskoga je prevodio Marijeta, Poa i Gogolja. Učestvovao je i u brojnim drugim društvenim aktivnostima: bio je glumac-amater u Pozorišnome društvu, smještenom u tek podignutom Zetskome domu, učestvovao je na književnim śednicima, pratio rad meteorološke stanice u Gimnaziji, bio je jedan od pokretača i član Cetinjskoga klizačkog društva i sl. Dao je značajan doprinos pokretanju crnogorske udžbeničke literature, odnosno onoga njenog segmenta koji se tiče nauke o književnosti, budući da je u tome domenu ostavio najvećega traga kao autor dva udžbenika koji čine prvijence „srednjoškolske knjige u Crnoj Gori“ : Teorije književnosti (1895), Lekcija iz istorije srpske književnosti (1896). Ljepava je autor i Prve ruske čitanke za I i II razred Cetinjske gimnazije (1904).[1]