Wp/cnr/Jovo Kapičić, general-major

Rođen je 2. septembra 1919. godine u Gaeti u Italija u kojoj je bila smještena crnogorska vojska u emigraciji, u porodici Mila, oficira i teologa, i majke Anđe, kćerke popa Mila Jovićevića.

Biografija

Porodica se vratila iz emigracije nakon nepune tri godine. Živio je na Cetinju đe je i završio osnovnu školu i pet razreda gimnazije. U šestom razredu gimnazije bio je isključen iz škole zbog učešća u štrajku učenika gimanzije kao jedan od organizatora . Kažnjen je isključenjem bez prava na redovno školovanje u srednjim školama. Za polaganje predmeta privatno se pripremao. Šesti, sedmi i osmi razred gimnazije i maturu položio je u kotorskoj gimnaziji.

Revolucionarni period

U članstvo SKOJ-a primljen je 1934. godine, a za člana KPJ 1936. godine. Nakon završetka gimnazije upisao je Medicinski fakultet na Beogradskom univerzitetu. Do 1941. godine završio je četiri semestra Medicinskoj fakulteta . Druge godine studija postaje sekretar partijske organizacije Medicinskog fakulteta, a nešto kasnije sekretar partijskog komiteta Beogradskog univerziteta. Pokušao je da se priključi španskim internacionalnim brigadama ali je akcija odlaska spriječena . Učestvovao je u mnogim akcijama i demonstracijama koje je organizirala KPJ. Naročito je aktivan bio u demonstracijama 14. decembra 1940. godine i 27. marta 1941. godine. Zbog revolucionarnog rada nekoliko puta je zatvaran. Uoči rata bio je organizacioni sekretar Univerzitetskog partijskog komiteta. Nakon kapitulacije Kraljevine Jugoslavije 17. aprila 1941. godine po zadatku KPJ upućen je u Crnu Goru. U julu 1941. godine postao je član Sreskog komiteta KPJ za Cetinje. Na ovoj dužnosti ostao je do septembra 1941. godine. Aktivno je radio na organizaciji prikupljanja oružja, formiranju gerilskih grupa, jačanju organizacije KPJ i opštim pripremama za ustanak.

Ustanak, Drugi svjetski rat

Učesnik je Trinaestojulskog ustanka 1941. godine, sa grupom članova KPJ i simpatizera, u sastavu Konadžijskog gerilskog odreda u akcijama na četvrtom kilometru puta Cetinje - Budva. Ovaj odred je 17. jula vodio borbu sa italijanskom jedinicom ojačanom tenkovima na Brajićima iznad Budve. Za političkog komesara Lovćenskog bataljona postavljen je u novembru 1941. godine i sa njim je učestvovao u bici za Pljevlja. Za političkog komesara Prvog crnogorskog (Lovćenskog) bataljona Prve proleterske brigade postavljen je na dan formiranja ove brigade 21. decembra 1941. godine. Kao politički komesar bataljona, u Igmanskom maršu pomagao je u nošenju oružja bataljona, kao i u nošenju iznemoglih i promrzlih boraca. Učestvovao je u borbama na sektoru Mojkovca i Kolašina. U borbi na Durmitoru, 3. juna 1942. godine, među prvima je upao u neprijateljski položaj, što je izazvalo paniku u njihovim redovima i bataljonu omogućilo da bez gubitaka izvrši zadatak. Za ovaj podvig pohvaljen je od Vrhovnog komandanta. Kao bombaš učestvovao je u borbama za Konjic, Livno itd. Na dužnosti političkog komesara bio je do oktobra 1942. godine . Za zamjenika komesara 2. dalmatinske udarne brigade postavljen je u oktobru 1942. godine. Na ovoj dužnosti ostao je do sredine septembra 1943. godine, kada je postavljen za komesara Treće udarne divizije. Ovu dužnost obavljao je do kraja decembra 1944. godine . U ovom periodu bio je i sekretar partijskog komiteta Druge divzije. U janauru 1945. godine postavljen je za komesara 12. vojvođanskog korpusa NOVJ. Ovu dužnost obavljao je do marta 1945. godine. Učestvovao je u borbama na Neretvi, Sutjesci, borbama za oslobođenje i obranu teritorije Crne Gore 1943-44, borbama u završnim operacijama za oslobođenje Crne Gore itd.

Poslijeratna karijera

Nakon rata obavljao je više visokih dužnosti u Ministarstvu unutrašnjih i Ministarstvu inostranih poslova. Obavljao je dužnosti pomoćnika ministra unutrašnjih poslova FNRJ, potom ministra unutrašnjih poslova Crne Gore, zatim ambasadora u Mađarskoj i Švedskoj, kao i pomoćnika sekretara za informacije u Vladi SFRJ. Učestvovao je kao delegat na V, VI, VII i VIII kongresu SKJ. Bio je član Savjeta Federacije i Predśedništva Savezne konferencije, kao i član Centralnog komiteta SK Crne Gore i Revizione komisije Centralnog komiteta SKJ .

Odlikovanja

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više odlikovanja. Imao je čin general-majora u rezervi . Narodnim herojem proglašen je 10. jula 1950. godine. Dao je iscrpno svjedočanstvo o svom životu i vremenu u knjizi Goli otoci Jova Kapičića objavljenoj 2009. godine. Zasnovao je brak sa Jelenom kćerkom Jovana Ćetkovića sa kojom ima dva sina. Umro je 9. decembra 2013. godine u Beogradu u kojem je živio, a sahranjen je na Cetinju po sopstvenoj želji. Odlikovan je Ordenom narodnog heroja, Ordenom partizanske zvijezde sa zlatnim vijencem, Ordenom zasluga za narod sa zlatnom zvijezdom i drugim odlikovanjima i priznanjima.

Poveznice

Izvori

Martinovic, Srdja, Crnogorska vojna elita JNA ‎1943-1992, Matica, br. 70, Podgorica, 2017, str. 543-658.