Wp/cnr/Janko Nilović

Janko Nilović (Istanbul, 20. maj 1941) je crnogorski pijanista, aranžer i kompozitor. Najveći dio njegovog opusa, koji uključujue širok spektar žanrova od klasike, džeza, fanka, popa, roka, romske muzike do hip-hopa nije objavljen pod komercijalnim etiketama i nije u prodaji. Nilović je multiinstrumentalista, svira violinu, flautu, udaraljke, gitaru, kontrabas, trubu, ali klavir je uvijek bio ono po čemu je prepoznatljiv. Od 1960. godine živi u Francuskoj.

Biografija

Janko Nilović je rođen u Instanbulu 1941, od majke Grkinje i oca Crnogorca iz mjesta Livari nedaleko od Bara. Kao dijete je učio klavir, obou i udaraljke, a krajem 1950-ih osnovao je rokenrol bend. Preselio se u Pariz 1960. i svirao klavir u noćnim klubovima prije nego što se pridružio triju grčkih muzičara Les Doussis, sa kojim je svirao bas, gitaru i klavijature. Grupa je snimala za Barclay Records, a Nilović je tada počeo da radi kao aranžer i orkestrator za pop muzičare i TV emisije, ujedno nastavljajući da da nastupa u džez klubovima.

Godine 1967. pridružio se francuskom pjevaču Dejviju Džonsu (ne radi se o pjevaču grupe Monkees) da bi osnovao Ju Ju Records, napisao i producirao seriju singlova za tog izvođača. Njegovi aranžmani privukli su mu pažnju Andre Farija, osnivača izdavačke kuće Editions Montparnasse 2000 (MP 2000), koji ga je potpisao kao producenta. Nilović je počeo da objavljuje seriju LP-a za tu etiketu uključujući Psic Impressions, komercijalno uspješnu saradnju sa Dejvom Sakijem (pravo ime Luis Delakur), koja je opisana kao „opojna mješavina fanki bubnjeva, fuzz gitare i aranžmana za hornu za orkestar".

Istovremeno sa produkcijom niza albuma za MP 2000 pod zajedničkim nazivom Impressions, koji s se često koriste u TV dokumentarcima, radio je kao orguljaš u pariskoj produkciji “Kose”, snimajući članove glumačke ekipe za neke od svojih djela. Takođe je izdavao ploče za druge izdavačke kuće, koristeći pseudonime među kojima su Endi Lur i Džoni Montevideo.

Sredinom 1970-ih počeo je da radi u Belgiji gdje je producirao album Funky Tramway, jedan od njegovih najuspešnijih. Aranžirao je pjesme Mišela Žonasa i Žerara Lenormana.

Nakon što je krajem sedamdesetih godina dvadesetog vijeka napustio MP 2000, Nilović je osnovao muzičku izdavačku kuću i fokusirao se na komponovanje. Njegova reputacija i uticaj su rasli, počeli su da ga sempluju hip-hop i drugi muzičari. Čuveni Dr. Dre je semplovao veliki dio Nilovićevog djela „Underground Session” za svoju numeru „Loose Cannons” sa albuma Compton. Producent No I.D. iskoristio je Nilovićevu pjesmu "In the Space", za Džej-Zijevu "D.O.A. (Death of Auto-Tun) ", na albumu The Blueprint 3 (2009).

Godinu dana ranije, Danni!, koga će Džej Zi kasnije promovisati, semplovao je "Tapatapa" za "The Groove". Godine 2010. Nilović je osvojio Gremi nagradu za rep pjesmu „D.O.A.(Death of Auto-Tune)“. Bio je nominovan zajedno sa Šonom Karterom, Ernestom Vilsonom, Gerijem Dekarlom, Dejlom Frašuerom, Polom Lekom i Dejvom Sakijem.

Među brojnim izvođačima koji su se služili njegovom muzikom su i čuvena imena poput repera Kendrika Lamara ili trip-hop benda Morcheeba.

Krajem 2020. izdao je album “Maze of Sounds” (Lavirint zvukova) koji je nastao u saradnji sa ruskim bendom “The Soul Surfers”.

Do 2023. objavio je stotinak izdanja raznih formata, uključujući 32 albuma i 12 singlova.

Uprkos svjetskom uspjehu u Crnoj Gori je malo poznat. U domovini svojih predaka prvi put je nastupio 2021. na 34. Barskom ljetopisu, gdje je sa bendom “All stars Jazz Ensemble Montenegro” izveo svoje pjesme “Montenegro star” i “Balkania”. Iste godine snimio je spot nacionalnu avio-kompaniju “Air Montenegro” u kojem je korišćena njegova muzika.

Diskografija

• Maya Casabianca, Festival 66, 1968.
• Hommage a Monsieur Charlie Chaplin, Trema, 1968.
• Janko Nilović & Herve Roy, Telemusic, 1968.
• Janko Nilović, Raymond Guiot & Hervé Roy, Telemusic, 1968.
• Psyc Impressions, MP 2000, 1969.
• International Circus Band - Rande Parade de Cirque, Neuilly, 1969.
• Los Patos - Voodoo Ju Ju Obsession, Festival, 1969.
• Vocal Impressions, MP 2000, 1971.
• Janko Nilović & Pascal Auriat – Power, Briand, 1971.
• Pop Impressions, MP 2000, 1972.
• Supra Pop Impressions, MP 2000, 1973.
• Jazz Impressions 1, MP 2000, 1973.
• Jazz Impressions 2, MP 2000, 1973.
• Chorus, MP 2000, 1974.
• Rythmes Contemporains, MP 2000, 1974.
• Jouets Musicaux, MP 2000, 1974.
• Classical Phases, MP 2000, 1974.
• Soul Impressions, MP 2000, 1975.
• Percussions Dans L'espace, MSP 2000, 1975.
• Funky Tramway, Vogue, 1975.
• Un Couple Dans La Ville, MSP 2000, 1976.
• Super America, MSP 2000, 1976.
• Pop Shopin, MSP 2000, 1976 .
• Star Cat Local Band directed by Janko Nilović, Cat Music, 1976.
• Concerto Pour Un Fou, MP 2000, 1977.
• L'ensemble de Trombones de Paris performs Suite Balkanique & Double Concerto by Janko Nilović, Crystal, 1977.
• Un Homme Dans L'Univers, MP 2000, 1978.
• Histoires Sans Paroles, MP 2000, 1979.
• Un Piano Dans L'Ouest, MP 2000, 1979.
• Balkans Impression, Selection, 1979.
• Musique Pour Films Muets, Crea Sound, 1986.
• Néobaroque Luxuriant, FEF, 1990.
• Amoureux De Paris, Forest-Eurodif – FEF 5004, 1990.
• Extra Strong, FEF, 1991.
• Supra Hip Hop Impressions, Broc, 2016.
• Maze of sounds, as Janko Nilovic & The Soul Surfers , Broc, 2020.

Reference

• Martin Ruddock, "Rhythmes et Blues", Shindig, no.90, 2019, pp.42-46