Wp/cnr/Filaret Voznesenjski

Mitropolit Filaret (svjetovno Georgije Nikolajevič Voznesenjski, rus. Георгий Николаевич Вознесенский; Kursk, Ruska Imperija, 4. april 1903 — Njujork, SAD, 21. novembar 1985) bio je prvojerarh Ruske pravoslavne zagranične crkve ukupno 21 godinu, u periodu od 27. maja 1964. pa do 21. novembra 1985, noseći titulu „mitropolit njujorški i istočnoamerički“.

Život

Rođen je 4. aprila 1903. godine u svešteničkoj porodici, od oca Nikolaja Fjodoroviča (rus. Николай Фёдорович Вознесенский), koji je kasnije, zamonašivši se, dobio ime Dimitrije i poslije nekog vremena postao arhiepiskop hajlarski; te majke Lidije Vasiljevne (rus. Лидия Васильевна).

Godine 1909. porodica Voznesenjski preselila se na daleki istok u grad Blagovješčensk. Georgije završava lokalnu osmogodišnju gimnaziju 1920, a iste godine, usred Ruskog građanskog rata, oni se sele u grad Harbin, na śeveroistoku Kine. Godine 1927. dobija zvanje „inženjer elektrotehnike“ završivši studije na Rusko-kineskom politehničkom institutu.

Dana 18. maja 1930. Georgije biva rukopoložen u đakona, a 4. januara sljedeće godine biva rukopoložen u jereja. Te godine diplomirao je na Pastirsko-bogoslovskom institutu Univerziteta Svetog kneza Vladimira. Iste godine bio je postrižen u monaštvo, dobivši ime Filaret, u čast Svetog Filareta Milostivog. Pošto je već imao sveštenički čin, prilikom monašenja odmah je dobio zvanje jeromonaha. Godine 1933. uzdignut je u čin igumana. Tokom ovog perioda bio je i profesor Novog zaveta, Pastirskog bogoslovlja i Omilitike na Univerzitetu Sv. Vladimira. Godine 1937. uzdignut je u rang arhimandrita.

Godine 1945, uslijed njegove žestoke propovjedi protiv komunizma kao ateističke ideologije, on biva izložen životnoj opasnosti. Komunisti pokušavaju da ga živog spale zajedno sa njegovom monaškom kelijom. Tom prilikom, izbjegao je smrt, ali je zadobio teške opekotine.

Godine 1963, uslijed progona kineskih komunista, odlazi u Australiju, u grad Sidnej i 26. maja, na prijedlog arhiepiskopa australijskog, hirotonišu ga u episkopa brizbejnskog, vikara sidnejskog.

Dana 27. maja 1964. izabran je za prvojerarha Ruske pravoslavne zagranične crkve, iako je bio najmlađi arhijerej i imao najmanji episkopski „staž“. Dana 13. avgusta 1983, mitropolit Filaret, zajedno sa Svetim arhijerejskim saborom RPZC, proglašava anatemu jeresi ekumenizma. Crkve nekanonskog pravoslavlja smatraju da je tim postupkom branio „jednu, svetu, sabornu i apostolsku Crkvu“ (Simbol vjere, član 9.) od poistovećivanja sa raznim inovernim grupama zbog čega on dobija pridev „ispovjednik“.

Umro je u svojoj 82. godini života, dana 21. novembra 1985. Sinod je u novembru 1998. donjeo odluku o premještanju zemnih ostataka mitropolita Filareta u manastir Svete Trojice u Džordanvilu (Njujork, SAD).

Kanonizacija

Mitropolita Filareta mnoge Crkve nekanonskog pravoslavlja smatraju za svetitelja i danas postoje mnogobrojne njegove ikone. Međutim, njega još uvijek nije kanonizovala nijedna pomesna crkva, ali su ga zato kanonizovale brojne crkve koje spadaju u nekanonsko pravoslavlje: Sveta pravoslavna crkva Śeverne Amerike (Bostonski sinod) — 20. maja 2001; Ruska pravoslavna autonomna crkva — 30. aprila 2003; Ruska istinski pravoslavna crkva (tzv. katakombnici) — 2. novembra 2008; Ruska pravoslavna zagranična crkva pod pokrovom mitropolita Agatangela (Pašovskog) — 20. novembra 2008; Ruska pravoslavna zagranična crkva pod pokrovom arhiepiskopa Vladimira (Celiševa) — 23. oktobra 2009.

Po blagoslovu Ilariona (Kaprala), mitropolita njujorškog i istočnoameričkog, koji je prvojerarh Ruske pravoslavne zagranične crkve pod jurisdikcijom Ruske pravoslavne crkve, obrazovana je eparhijska komisija za kanonizaciju, koja je dobila zadatak da prikupi što više dokaza o svetosti mitropolita Filareta, a posebno informacije i svjedočanstva o njegovom pravednom životu i čudima koje je činio i koja sada čini. Sve to ima za cilj da se steknu uslovi za kanonizaciju.