Wp/cnr/Autoreferencijalnost

Autoreferencijalnost (gr. autos - sam; lat. referatus - izvještaj) je vrsta književnog i jezičkog diksursa kojim se iskazuje stvaralačka samosvijest. Naime, pisci u svojim djelima nekada ispoljavaju visok stepen samosvijesti o jeziku, književnoj formi, postupcima, konvencijama, stilu ili tradiciji koje upotrebljavaju ili na kojima djelo zasnivaju.

Autoreferencijalnost je važan elemanat u razvoju književnih žanrova i vrsta (romana, pripovjetke, drame). Iako je možemo naći i u antici, posebno se ističe u XVIII vijeku u romanu, a u XX vijeku u antidrami i prozi postmodernizma.

Prerastanje autoreferencijalnosti u poseban književni oblik naziva se metaknjiževnost/mefikcija/metaproza/metadrama i metateatar.

Izvori

• Tanja Popović: Rečnik književnih termina, Logos Art, Beograd, 2010, 67.