Wp/cnr/Đuro Šoć brigadir

Đuro Šoć, brigadir rođen je 1861. godine u selu Dubova na Ljubotinju kod Cetinja u porodici Draga Vukotina Šoća i majke Joše, kćerke vojvode Petra Filipova Vujovića. Umro je 1923. godine.

Biografija

Njegov otac Drago Šoć bio je perjanik knjaza Danila I Petrovića, poginuo je u 23. godini u Crnogorsko-turskome ratu 1862. godine . Osnovnu školu završio je na Ljubotinju, a dalje školovanje na Cetinju i inostranstvu. Službovao je u poštansko-telegrafskim stanicama, kao upravnik poštansko-telegrafske stanice na Cetinju pominje se početkom 1900-ih godina od kada i postoji sačuvana njegova prepiska sa Otom Bikelom jednim od najvećih trgovaca markama svih vremena . Kao rukovodilac građanskih pošta, krajem prve decenije 20. vijeka, prelazi na službu u Ministarstvu vojnom i crnogorskoj vojsci na sličnim dužnostima. U Ministarstvu vojnom u činu komandira crnogorske vojske bio je upravitelj vojnih telegrafa , kao upravitelj pominje se 1910 . i 1911. godine u brojnim aktima Ministarstva vojnog. Kao komandir učestvovao je u svečanostima na Cetinju avgusta 1910. godine prilikom proglašenja Kraljevine Crne Gore . Za vrijeme Prvoga balkanskog rata 1912–13. godine bio je upravitelj Vojnih telegrafa.

Balkanski ratovi

Na početku Prvoga balkanskog rata vojni telegrafi imali su 12 telegrafskih sekcija po 30 vojnika ukupne snage 360 vojnika . Učesnik je Drugoga balkanskog rata od juna do septembra 1913. godine. U sastavu Dečanskoga odreda kojim je komandovao serdar Janko Vukotić, bio je načelnik Telefonsko-telegrafskoga odjeljenja . Između ostaloga učestvovao je u borbama na Govedarniku i Bregalnici.

Prvi svjetski rat i internacija

Učesnik je Prvoga svjetskog rata 1914–16. godine. Austrougrarske vlasti su ga internirale 1916. godine u logor Boldogason, pa zatim Grosau , potpisnik je, februara 1918. godine, telegrama saučešća kralju Nikoli povodom smrti srednjeg sina knjaza Mirka . Iz internacije se vratio krajem 1918. godine.

Božićni ustanak

Nezadovoljan odlukama Podgoričke skupštine jedan je od glavnih organizatora Božićnoga ustanka 1919. godine na prostoru Riječke nahije . Komandovao je ustaničkim snagama Riječke nahije zajedno sa serdarom Jokom Jovićević i kapetanom Jovanom Vujovićem. Za vrijeme Božičnoga ustanka vodio je prepisku i komunikaciju s Jovanom Plmencem, Ristom Hajdukoviće, serdarom Jokom Jovićevićem , Nikom Vučkovićem, Nikom Drecunom i drugima u cilju organizovanja ustanka. U jednom pismu potpisuje se kao „komandant sektora ustaške vojske“ . Sa svojom grupom držao je pod opsadom Rijeku, pod njegovom komandom nalazilo se oko 800 ljudi . Od strane kralja Nikole i Ministarskoga savjeta proizveden je u čin brigadira crnogorske vojske . U njegovoj kući u Dubovi kraće vrijeme boravio je Jovan Plamenac nakon sloma Božićnoga ustanka . Ubrzo nakon ustanka uhapšen je i zatvoren s bratom Markom u podgorički zatvor Jusovača zajedno s većom grupom oficira, ministra i činovnika . Jedan je od 44 potpisnika Izjave političkih zatvorenika iz Centralnoga kaznenog zavoda u Podgorici (Jusovača) od 14. oktobra 1920. godine u kojoj se opisuje stanje i prilike u Crnoj Gori kao i razlozi o prekidu dalje saradnje sa sudom za koji smatraju da je nenadležan i nezakonit . U zatvoru je bio od januara 1919. do sredine 1921. godine. Nakon puštanja na slobodu bio je pod policijskom pažnjom .

Porodica

Tokom službovanja u Ministarstvu vojnom Knjaževine i Kraljevine Crne Gore s porodicom je živio na Cetinju. Zasnovao je porodicu sa suprugom Stankom Roganović (1866–1947) . Njegov sin je bio dr Pero Šoć (1884–1960), ministar u crnogorskoj Vladi u emigraciji. Umro je 1923. godine i sahranjen je na groblju u Dubovu na Ljubotinju uz prisustvo brojnoga naroda.

Odlikovanja

Nosilac je više domaćih i stranih odlikovanja, među kojima i Ordena knjaza Danila za nezavisnost III stepena, grčkim Ordenom Spasitelja, Srebrne medalje za hrabrost, Zlatne medalje za hrabrost (Obilića medalje), Zlatne medalje za revnost, kao i još tri odlikovanja .

Poveznice

• GENERALI CRNOGORSKE VOJSKE (1881-1921)
• Montenegrin Army Leaders - WW1 Information

Izvori

• Martinović Srđa, Generali Knjaževine i Kraljevine Crne Gore, FCJK, Cetinje, 2016.