مجوس (عربی: مجوس , پارسی: مگوش , پهلوی. majūsī) اصلا به زردشتئ مانا ات، و مجوس به پارسیان و ایرانئ مردمان گوشته‌ئه بوت، په خاتیریکه آوان آچیش پرست اتنت و آچیش پرستانه مجوسه گوشنت، چون آوان باور دارنت که یک خدایی په جوانین کاران (یزادان) و یک خدایی په خرابین کاران (اهریمن) موجود انت.[1]
یادداشت: ترتیب نام‌ها بر اساس حروف الفباست. آن‌چه در پرانتز جلوی هر نام آمده است، اکثراً نام‌ها یا صفات دیگری است که در قرآن برای آن نام ذکر شده است؛ یا نسبت آن شخص.
↑Curtis, Vesta Sarkhosh & Stewart, Sarah (eds.) (1995). Birth of the Persian Empire: The Idea of Iran, Volume I. London: I. B. Tauris. p. 92. ISBN1-84511-062-5.
