Wp/bgn/صبر

{{[[تراشوان:{{{1}}}|{{{1}}}]]}}

تابلو حکاکی, صبر اثر هانس سیبالد بهام ۱۵۴۰م

وتگذری یا صبر یکی شه راه ئان این اینت انسان توانیت وترا به سکی و سوری ئانی مقابلا آزمایش بکنت .

خداوند(ج) صبر کنوکانا دوست داریت

صبرو اوشتاتگی به هکیکتا انسانی مزنین سپتی انت که سکی وسدو پونگانی مکابلا داشته بین یعنی وهده یی که گون سکیان دیم په دیمه بین نا امیت مه بین گون صبر و کارو کوشستان جدو جهد بکنن تا که سکیان سرا سوبین بین ویزی را که خداوند اما را ایی لایق دیسته بیت په اما دنت واما را کمکه کنت که به وتی مخسدان برسن. مگه چشین مردم هم استنت وهده یی که گون سکیی دیم په دیمه بنت دادو واویلا کننت و اگه آوانی غضب وبی صبری گیش بیت بیگناهین مردمانی کشگی سببه بیت که ای کار مزنین گناهی انت که باید انسان شه آیی دوری بکننت. چو که گشتگنت: صبر تحمل انت مگه وشین بری داریت. اگه اما وتی زندگیا په جوانی پت وپول بکنن گندن که بازین سکی وسدو پونگ امی راهی سرا موجود انت، چیا که انسان به ای دنیا گون بازین سکیان دیم په دیم انت وخداوند انسانا آزما بیت که چنکس سکیان مکابلا صبرو تاقت داریت. اگه انسان به وتی زندگیا سکیان مکابلا صبرو تاقتا دیم گپت خداوند آیی سرا مهربانی کنت .

به قرآني تا

و به وتی خدا نزیکه بیت. چو که خداوند به قرآنکریمی تها گشیت: ای هما مردمی که ایمان آورتگیت په وتی کاری دیمرییا شه صبرو اوشتاتگیا کار بگرت وشه خدا کمک بلوتیت که خدا گون صابران انت. همی دول اما اگه اسلامی مبارکین پیغمبر حصرت محمد(ص) زندگیا پت وپول بکنن به ای نتیجا رسن ستر که آ به خدای دربارا نزیک ات باز هم گون سکیان دیم په دیمه بوت، چیدگی ورا به وتی گوندویی دورا یتیم ات ورندا که به پیغمبریا رست هما مردمی که به سرا گون آیی مخالپتا بنا کرتنت آیی جندی کئوم اتنت که آیی دعوتا کبول نکرتنت وآیرا جاتوگر گشتنت و گون آیی مخالپتا دیما گپتنت. ای دشمنی به هما کچان رسیت که مکه مشرک پیغمبری سرا هاک ودونک پرینتنت وگاوختی آیی راهی سرا جک پرینتنت، مگه پیغمبر گون عزم واراده که داشت وتی راها گپت وشت تا که وتی رسالتا ختم والاس کرت. به قرآنکریمی تها شه حضرت ایوب (ع) هم یات بوتگیت. وهده یی که حضرت ایوب گون خدایی چکاسا دیم په دیم بیت. همی چیز سببه بیت که مردم آیرا شه هلکی تها دره کننت. ایوب که صبرو تاقتا دیما گپت شه خدای ای چکاسا سوبین وسربرز در بوت وخداوند (ج) هما مچین چیزانا که شه آیی گپتت پدوارگ په آیی دات. همی دولا حضرت ابراهیم (ع) گون خدایی مزنین چکاسی دیم په دیم بوت وآ ایش که به خداوند (ج) امرو هدایتا باید وتی زهگ اسمعیلا به خدایی راها دیم هونی بکنت، ستر که اسمعیل آیی اولین اولاد ات وآیرا باز دوست داشت مگه به خدایی ارادا تسلیم بوت ووتی زهگ اسمعیلا به قربانگاه برت وبه آیی گتی سرا کارچا اشت. شه ایشی مالومه بیت که حضرت ابراهیم (ع) به خدایی راها شه وتی مچین چیزان تیر بوت وبه خدایی امرا تسلیم بوت هما وت که خداوند (ج) پسی را دیمه دنت که اسمعیل بدلا آیرا هلال وقربانی بکنت. دگه پناسی که ابراهیم شه آیی سوبین در بوت هما وهدا ات که نمرود پیسله کرت که آیرا آ چشی تها پرینیت حضرت ابراهیم (ع) شه خداوند (ج) کمک لوتیت. خداوند آ چشا گشت که ابراهیما دروا وسالم بساتی. همی سر سپردگی ات که آ خداوندی خیلی دوست بوت. حضرت مریم (ع) که یک پاک دامنین جنی ات وهده یی که درد په آیی ودیه بیت، مجبوره بیت که دورین جای بروت ودور شه مرمانی بروت وشه آیی هر ماگان بوارت. به ای ترتیبا وتی زهگا که حضرت عیسی (ع) ودیه کنت درگتی که پدا مردمانی نیاما کیت. شورو غوغا بیت ومردمانی نیاما ترانه بیت که آ پاکدامنین جنی نه انت رندا شه آیی سوجه کننت که ای زهگ کی انت؟ حضرت مریم (ع) که روچگ داشت اشاره کنت که شه گوندوا سوج بکنت، یهودی عالم شه گوندوا سوج کرتنت آ هم به هبرا آت وگشت من عیسی مریم زهگ ان که شه خدایی نیمگا په من رسالت داتگ بوتگیت وکتابی دیم داتگیت من شه خدای نیمگا شمارا کلوه دیین که رندا شه من کیت آیی نام احمد انت. همی دولا پیغمبری نیمگا شمارا کلوه دیین که رنا شه من کیت آیی نام احمد انت. همی دولا پیغمبری یاران سر سپرده گی ووفاداری به هما کچان ات که اسلامی سری روچان مشرک شه حضرت بلال (رض) لوتتنت که شه وتی دینا بر گردیت. حضرت بلال گون صبرو اوشتاتگی آوانی دیما واشتات وآ مجبوره بوتنت حضرت بلالا گیشتر اذیت بکننت و حضرت بلال آوانی ای بدنی کارانی مکابلا ایوکا وتی خدایا ته کنت وشه وتی پاکین الله کمکه لوتیت. حضرت بلال سرا به هما کچان زورو گرونچگ آورتنت که آیرا به پیتابا پرینیتنت وآیی گوری سرا مزنین سنگی را اشتنت وشه آیی لوتنت که به خدای نامی بدلا مشرکانی بتی ناما که هوبل ات بگیت؛ مگه آیی توار برز تره بیت وشه وتی پاکین الله یاته کنت، آیی ای کار سبب بوت که آیی اذیت کنوک ژند بنت وشه وتی کارا بیزار بنت که به گدیین آ سرا حضرت ابوبکر صدیق به آیی کمکا رسیت وآیرا شه آوان زنت وازاته کنت.

اسلامي تا

همی دولا حضرت بی بی سمیه اولی جنی انت که به اسلامی راها شهید بوتگیت، ستر که شه اسالمی ضد ومشرکانی نیمگا باز آزار واذیته بیت مگه شه وتی پکرو باورا که هما اسلام ات بر نگشت ورندا وتی زندگیا به اسلامی راها شه دسته دنت. همیراز بازین مردمی به اسلامی راها ندر بوتگنت. پیغمبر (ص) یاد ونزیکین دوست چو حضرت عمر فاروق (رض) ابوبکر صدیق، عثمان و علی (رض) ای مچین هما مردمی اتنت که شرین چیدگ به صبرو اوشتاتگیا په دگه امتان بوتگه کننت وگشته کنن که اسلامی ودودیمریی وپرواک بوگ شه هما مردمان صبر، همت وباورا که به اسلامی سری روچان ودی بوت چو ابوبکر، عمر، عثمان وعلی (رض) برکتا وتدبیرا دیما شست وجهانی بوت. مگه مروچی که گندن مسلمان شه اسلامی کتوکین خیرو برکتان وندو بهره نه زورنت. وبه بیراهه وگمراهیا رونت. شه اسلامی پاکین دینی ناما اسلامی ضدی کارانا تسره کنتن ووترا مسلمان گشنت. اسلام صبرو براسی وسول وامنیتا سوگه کرتگیت، مگه به اسلامی ناما دلی آیی خلاپا په وتی شخصین بروکتان اسلامی ناما کار مرزه کننت. اسلام سول وامنی دین انت ووتی امتانا به براسی ویکوییا سوگه کنت. امیت انت که مسلمان شه اسلامی سری سراوکان سر مشخ بگرنت وشه مروجنگ وبراس کشیا وترا دور بساتنت.

گیپتجاه

• [Patience] ویکی‌پدیای انگلیسی
• حكم عن الصبر