Wp/bew/Kèkèr bintang
Kèkèr[1][2] (hurup Arab Gundul: کيکير) atawa, kalo bakal benda ruang angkasa, kèkèr bulan (hurup Arab Gundul: کيکير بولن) atawa kèkèr bintang (hurup Arab Gundul: کيکير بنتڠ) atawa telèskop (hurup Arab Gundul: تلسکوف; deri basa Yunani Kuna τῆλε tēle 'jau' ama σκοπεῖν skopein 'ngiat, ndeleng') entu atu peranti nyang dipaké bakal ngèkèr benda biar kiatan lebi gedé èn danta. Biasanya nyang dikèkèr entu benda-benda ruang angkasa. Ni peranti – atu peranti penting dalem èlmu palak nyang ngumpulin cahaya èn nglempengin entu cahaya ke atu titik. Ada juga' orang nyang bikinnya paké cermin bèngkok, ada juga' nyang paké lènsa bèngkok, èn juga' ada nyang paké dua-duanya. Galiléo entu orang pertama nyang maké kèkèr bulan bakal èlmu palak, cuman bukan dia nyang nemuin. Kèkèr pertama nyang ditemuin itu di Welanda selamanya tahon 1608. Ada juga' kèkèr, nyang biasanya kaga' dipaké bakal ngiat ruang angkasa, kaya' kèkèran, lènsa tustèl, atawa teropong.
Kapan kèkèr dipaké ama mata atu, kudu juga' paké okulèr. Ni maké dua atawa lebi lènsa nyang lebi kecil bakal nggedéin gambar. Sonder okulèr, tu mata kaga' bisa ajeg ngiat tu gambar. Kapan kèkèr dipaké ama tustèl atawa laèn-laèn peranti ilmiah husus, kaga' perlu paké okulèr. Mingkin gedé cermin nyang dipaké, mingkin banyak cahaya nyang tu kèkèr bisa kumpulin. Ni ngeja benda nyang latap-latap jadi danta.
Ruju'an