Wb/skr/گزر ڳئ گزران (چھینواں حصہ)

ناول گزر ڳئی گزران لکھت عبدالباسط بھٹی

زندگی پاݨی دے ہک ٻک وانڳوں لحظہ، لحظہ ساݙیاں انگلیں وچوں چھنڑدی ویندی ہے، میں سمجھداں ساݙا سب توں سوھݨا ویلا ٻلپݨ ہا، ول سکول، کالج تے یونیورسٹی، بندہ جینویں ای پرکٹیکل لائف اچ آندے ٻہوں ڄلدی اوندے معاملات زندگی بدل ویندن پرنیجݨ دے بعد بندہ کتھاؤ دا وی نی راہندا، شادی دے سال ݙوں تاں خیر بندہ اچی ہوا اچ اݙا ودا ہوندے تے جیڑھیلےݙوں تراے ٻال ڄم پوندن تاں بیوی، بیوی نی راھندی ݙیݨ بݨ ویندی اے، ول نہ اونکوں ٻال چنگے لڳدن. نہ پے، بندہ جیݙا وی راݨی خاں دا سالہ ہووے ہولے ہولے ساری ہو ہوا نکل ویندی اے،. دفتر ونجو تان دفتر کھاوݨ کوں آندے جے گھر وڑؤ تاں ذال بہانے بہانے تے چھتی گیدڑی وانگوں پے ویندی اے، گھر اچ اکثر ٻال تماشہ ݙیہدن تے جے ڳالھ زیادہ لمبڑ کر ونجے تاں رل وسدے وی تماشہ ݙیہدن، بندہ گھر اچ ٻلی تے گھروں ٻاہر شیر بݨیا ودا ہوندے، نکے لا سارا سارا ݙینہہ رلدے ہاسے ٻھڄ تے چاچے ممدݨ آلے کھوہ تے پڄ ونجوں ھا، ݙاند کھوہ تے جتے کھڑے ہوندے ہن، ٹھاکݨ دی ٹھک ٹھک تے چکلی چکل دی چئیں چاں عجب سواد ݙیندی ھئ، کھوہ دی مال نال ٻدھیاں لوٹیاں، لوٹیاں دے سوریاں اچوں واہندا پاݨی سدھا، پاڑچھے، اچ آندا تے ول، نثار اچوں تھیندا سدھا، کھاݙے، اچ ویندا، تے اتھوں نکے جئیہے کھالے اچ، کھالے دے ٻنیاں اتے سنجݨی تے دساڳ ڄمیا کھڑا ہوندا ہا، میں ھم تاں نکڑا جیہاں لیکن ہرون ݙاڈھا ھم، سیالی رت وی کوئ عجب رت ہوندی، ایہ رت کالے پالے اچ ݙینبھوں بھنبڑیں بݨ ویندے، میں سوتر خادم کوں کٻا کر اوندی چیل تے چڑھ کانجݨ دی کھنگی نال لڑک ویندا ھم، کانجݨ اچ ہک پول ہا جیندے اچ کھکر ہوندی سخت ٹھڈ پاروں ݙینبھواں دے ݙنگ سڑ ویندے تے ݙینبھوں بھنبڑیں بݨ ویندے، میں بھنبڑیں دی مٹھ بھر تلے ٹپ چاء ماراں ہا ول اساں سوتر کانیاں دا. ہک کھوہ بݨاؤں ہا تے بھنبھڑیں کوں اوں کھوہ تے جو ݙیوں ہا، ایں رت اچ کھوہ دے منے نال یکا ڳوھیاں دا دھوں دکھدا رھے ہا تے کھوہ تے آیا ڳیا ہتھ پیر سیکے ھا، ݙاݙا ساݙا بھاݨے اچوں مال ٻاہر کڈھ بندراں تے بدھیندا، ول سیجھ ابھردے تئیں، پھوڑے، نال سارا بھاݨا سوکیندا، مال اچ ݙوبھی ہے ویندی کھیر نال ݙوھاوے بھریج ویندے تاں ݙوھاویاں اتے جھڳ ای جھڳ ہوندی، نور حضور دے ویلے ساݙی اماں سیݨ تے ماسی کندن چکی جوویندیاں ، پڑوپی،، داݨیاں دی بھر ٻاہندیاں، ساݙے گھر ݙوں چکیاں ھن ہک تاں میݙا ݙاݙا، داجل، اچوں گھن آیا یا ݙوجھی بھاڄڑ ویلے ݙاݙا ماتا رام، نشانی ݙتی ڳیا ھا، ساݙے ویڑھے سالھیں دی ہک لمبی قطار ھئ، پہلی، پہلی سال ساݙی ھئ اوں توں اڳوں ݙاݙے نبلے دی سال ھئ ایں توں اڳوں چاچے کیریمݨ دی سال ھئ مدا سارے سکیاں دی ہک ہک سال ھئ سال دے. سامݨے واڑیاں، واڑیاں اچ مال ڈھانڈھا، لیلے، گابے ٻکریاں، ڳائیں تے نال سڄل ڄاے پھل، ساݙے ویڑھے دے سامݨے، ڈھاریاں،. تے، ٹانویں، ھن جنھاں اتے رات کوں ککڑی ٻاھندیاں، واڑیاں دے در کتے، کتیاں دیاں گھوراں، دیگر ویلے سارے ویڑھے ترکا لڳ وینداں کھٹاں بسترے وچھ ویندے، اساں ٻال چندروکی رات اچ لک چھپ کھیݙے ھاسے، وݙے چھوہر، ورلا، تے کؤݙی کھیݙدے، چھوریں پیر گسانواں کھیݙدیاں رات چرکے گیدڑاں دیاں روڑاں شروع تھی ویندیاں بعض دفعہ گیدڑ ککڑیں کھاوݨ کیتے ساݙے ویڑھے وڑ آندے لیکن ساݙے کتے انھاں کوں مار تے پرے بھڄا آندے، اساں ݙاݙے کنوں پچھدے ݙاݙا ایہ گیدڑ کیوں روڑدن، ݙاݙا ولدی ݙیندا ابا، انھاں کوں پالا لگدے، ساکوں ایہ ڳالھ سݨ ارمان لڳدا نور حضور دے ویلے ݙاݙے ممدݨ دے کھوہ تے بݨی کچی مسیت اچوں چا چا، اللہ وسایا بانگ ݙیندا، . بانگ دا الا ھوا دی کنݙ تے سوار تھی ساݙیاں کناں اچ آندا، ایں توں پہلے ٹانویں تے ٻیٹھے ککڑ بانگاں ݙیندے مال اٹھداں تاں مال دے ڳل ٻدھیاں چنڑکیاں تے گھنݙاں دیاں تنوارں آندیاں حالی سیجھ چنگی طرحاں نہ ابھردا تاں کاں تݨاں اتے آ ٻاھندے، چھکے اچ ہئ بھاڄی کوں ٹھونگے مریندے، کو کو کر ساری برادری کوں کٹھا چاء کریندے، ساݙی ݙاݙی مٹی ؤلڑیندی تاں گھٻ گھٻ کریندی مٹی دا گھٻکار ساݙے کناں اچ آندا میݙی ݙاݙی میکوں ہکل مار آھدی ابا، اٹھی وے کھوہ توں منہ دھو آ، میں تیکوں ادھ ولوڑا ݙیواں، میں ٹھک پک کھوہ تے بھڄ ویندا منہ ہتھ دھو ولدا تاں ݙاݙی ساݙی لسی ولؤڑ مٹی اچوں مکھݨ ٻیٹھی کڈھیندی ہووے ھا، میں نر نیھیں ھاں کٹوورا آدھ ولؤڑے دا چھک ونجاں ھا، ایں دوران ݙاڈی ساݙی چھوہریں کوں آواز ݙے آھدی اڑی اماں، اٹھو ڑی ݙینہہ چڑھدا آندے اٹھؤ میݙیاں دھیریں نماز پڑھ گھنو تے ٻل سٹو تنور اچ، تنور اچ ٻل پے ویندا جیڑھیلے تنور گرم تھی ویندا، تاں ساݙی ماسی، کندن، کڈھڑیں نال بھاء پھلور سدھا کریندی، ول تنور اچ پکدیاں روٹیاں دی خوشبو ساݙی بکھ ودھا ݙیندی اساں سارے نکے ٻال ݙاݙی دے آسوں پاسوں تھئ ٻاھنؤ ھا، ݙاݙی مٹی اچوں مکھݨ. کڈھ ہر کیہں کوں حصے رسدی روٹی تے مکھݨ ݙیوے ھا، سیالی رت اچ رتوکا بچیا. مرچاں آلا ساڳ عجب سواد ݙیندا، ھنالے اچ ݙاݙی ساݙی وصل کپ انھاں کوں چنگی طرحاں دھؤ لوݨ مرچاں ٻرک اتوں نبؤے کوں نپیڑے ھا دھاڑ وو کیا زمانہ ھا ،، اللہ سیں دی قسم، ثمینہ،، دااچاچیت ملݨ ساکوں آپݨے ٻلپݨ اچ گھن ڳے ایہ ساریاں یاداں ثمینہ دے کیہں پلوں دے پاند نال ٻدھییاں ھویاں ھن، جیڑھیاں اچاچیت ملݨ نال اوندے پاند اچوں نکل میݙی جھولی اچ آ ڳن ،، جݙا ں کݙاہیں یاداں دی کلھوٹی اچوں اریݨن نکل ونجے تاں ول ہک ہک داݨہ کرݨ شروع تھی ویندے، میکوں تاں سمجھ نی آندی جو، اردو دے ہک شاعر کیویں آکھیا ھا یاد ماضی عزاب ہے یا رب یار، ممکن ہے اوں شودے دی ڳتھلی اچ نرے ݙکھ ہوون، اللہ سیں اونکوں بشکے اساں خوش قسمت ہیں جو ساݙے کول ہر قسم دیاں ھن، ، ٻلپݨ ہے، کھوہ ہے، باغ ہن، مال ہے، مال دے لہانگے ہن، حیاتی دیاں خوشیاں تے ݙکھ نال نال ھن، شادیاں ہن، ونگاراں ہن، جھمر دا پڑ ہے، سہرے ہن،. بندہ انھاں خوشیاں، غمیاں نال حیاتی گزریندے، کیہں شے. کوں دوام کائینی، جوان ٻڈھڑے تھی ویندن، ٻڈھڑے قبراں اچ وڑ ویندن، امیر غریب تھی ویندن، غریب امیر تھی ویندن، ساݙے ویڑھے شادیاں دے عجب رنگ ہوندے ہن میکوں یاد ہے جݙاں میݙی ٻوا کندن دی شادی تھئ ھئ تاں او. ہک مہینہ پہلےکم کار چھوڑ سالھ اچ ٻہہ ڳئ، جیڑھا جوڑا پاتا ہویا ھس اوندے اچ پورا ہک میہنہ گزاریس، اوندے ہتھ ڳانا ٻدھ سڄے ہتھ اچ کاتی ݙے ݙتونیں، ساکوں سمجھ نہ آندی جو ایویں کیوں کریندن، بعد اچ پتہ لڳا جو جناں بھوتاں کوں ݙرواݨ تے بھڄاوݨ کیتے ایہ کاتی ضروری ہوندی اے ساݙی ٻوا منہ تے، ٻکل، مار گھدا، او چھڑا رات کوں ٻاہروں تھیوݨ کیتے سال اچوں ٻاہر نکلدی ھئ، روز ݙوپہراں کوں بوا دیاں سنگتاݨیاں سالھ دی چنݙ اچ کھڑی کلھوٹی دی اوڈھر چیکوں تے اٹا رلا بوا کوں زور زور دیاں اڈھیندیاں ھن، مٹی دے چاپڑ ٻانھیں، ڄنگھاں توں تلے روڑیاں بݨ کردے، او منہ کوں آپ چیکوں ملیندی، بوا دا منہ تے ڄنگھاں چٹیاں کھیر تھی ڳیاں روز رات کوں بوا کوں کڑھیے ہووے کھیر دا کٹ دا کٹورا بھر ݙیندے ھن، جینویں جینویں رخصتی نیڑے آئ، گھوٹ دے گھر روز راتیں کوں عورتاں سہرے آ ڳاندیاں ، ساݙا ہکو ویڑھا ہا میݙے مسات حقؤ ہوریں دی تریجھی سالھ ھئ، ہکو ویڑھا،

بوا دی منگڑیں نکے لا مسات حقؤ نال تھی نکے لا ݙوھیں کٹھے کھیݙے ھن ول جݙاں کجھ سیاݨے تھے تاں میݙی بوا مسات حقؤ کوں ݙیکھ لک ویندی ھئ پردہ چاء کریندی ھئ، مسات حقؤ جیڑھیلے میݙی بوا کوا کلھا ݙیہدا تاں اوندے نال چیگھاں کریندا تاں او شودی بھڄ تے سالھ اچ وڑ ویندی تے ماء کوں شکائیت کریندی اڑی اماں ݙیکھاں تاں حقؤ میݙیاں نکلاں کریندے میݙے بوچھݨ دے پلو دا پاند چھک تے بھڄ ویندے، 

ماء اوندی کھل ولدی ݙیندی

اچھا ڑی اماں ویندا کرس،
تیݙا منگیندا جو ہے، 

جݙاں بوا دی شادی تھئ ساݙے ویڑھے ݙاݙھی رونق ھئ، چاچے رحیمݨ نائ دی ذال نیوائݨ وادھل. مئ سر تے ٹرنگی چاء ساݙے ویڑھے آئ پچھوں گھگھریاں آلیاں عورتاں سہرے ڳاندیاں آیاں، نکے نکے ٻال دولی نال نچدے آندے ھن، عورتاں گھوٹ دے سر وں ویل گھول نیؤائݨ وادھل مئ کوݨ ݙیندہاں، جنج دےاڳوں عورتاں تے پچھوں جوان ھن،. سب توں اڳوں شرنائ ھا، جنج ویڑھے اچ آڳئ جانجی ویڑھے اچ آ کھٹاں تے ٻہہ ڳے، نکاع پہلے تھئ ڳیا ھاآڄ رخصتی تھوݨی ھئ، رحمیݨ نائ تے کجھ ݙوجھے نینگر مسات حقؤ کوں واڑی دے سامݨے گھن ڳے جتھاں ہک نواں کھارا پیا ہا نال ݙوں کورے دلے پاݨی دے بھرئیے پے ھن، رحیمݨ نئ مسا ت حقؤ کوں کھارے تے ٻلھا دھنوایا سر اچ میٹ سٹ سر کوں رڳڑیس، منہ تے ملیس ول نویں استاوے نال سر تے پاݨی وھایس ہک پھیرے، ݙو ں پھیرے، جیڑھیلے مسات غسل کر گھدا تاں اونکوں ہک چٹا ݙیݙا تے چولا پوایونیں جوڑے دے تے پٹکے دے پاند پیلے رنگ نال رنگے ہووے ھن، مسات کوں نویں کنالی. جتے پیراں اچ پوایونیں تاں وچو ں ہک دلبر سوھݨا گھوٹ ٻاہر نکل آیا، مسات حقؤ کھارے توں تلے لھاندے ہووے ہک، چھوݨی، بھنی، ایہ عصر تے مغرب دے درمیان دا وقت ھا ݙینہہ دا سوجھلا انویں موجودھا، ݙوں چھوریں کنوار کوں پکڑ ہک سنگری کھٹ تے آ ٻلھایا، کنوار کوں کھٹ دی سراندی آلے پاسوں تے گھوٹ کوں پواندی آلے پاسے ٻلھا ݙتونیں، نیویݨ ݙونھایں. دے سر پکڑ لانواں ݙتیاں ول انھاں کوں شیشہ ݙیکھایونیں، گھوٹ کنوار دے سر تے کپاہ دے، ٻوݨویں،، سٹیونیں، عورتاں نیوایݨ کوں ویلاں ݙیندیاں رھے ڳیا تے گھوٹ دی ماء کوں مبارک ݙیندیاں رھےڳیا اڑی گھوٹ دی ماء مبارک ھووی خیر مبارک ڑی بی بی، اللہ کرے ودھن پھلن، ݙوتریاں پوتریاں آلے تھیون ایں دوران ہک شیطان دی ٹاکی گھوٹ دے سٻالے ممدݨ کوں چپاچڑھا ݙتا، تاں او دھاڑ ہکل گھوٹ کوں چھوڑ ہک پاسے ونج کھڑا سارے جانجی حیراں تے پریشان جو اللہ ڄاݨے ممدݨ کوں کیا تھے منہ، منہ دی ڳالھ ھئ کیہں کوں سمجھ نہ آئ جو تھیا کیا ہے تے نہ اوں شرم کنوں کیہں کوں ݙسیا سارے اوندے منہ در ڈیہدے کھڑے ھن لانواں تھی ڳیاں، ٹکراں مل ڳیاں،، تاں نیوائیݨ ݙاڄ دے جوڑے چاء چاء تے ݙیکھاؤݨ شروع کیتے، کل ݙاہ جوڑے ھن سہاڳ دے رتے جوڑے سمیت، جوڑے ݙیکھا اوں جوڑے کھٹرے تے کھنڈا رکھیے، ہک کھٹ تے پنجھاہ دے نیڑے کچے پکے تھاں مٹورے، مٹوریاں تھال، توا، ہک ٻوہاری، ہک وݙا نیھلا لسی ولوڑݨ کیتے، ݙوں سووڑیں، پنج کھیس، مدا نکا سکا ضرورت دا سارا سامان موجود ہا نیویݨ اعلان کیتا جو کنوار کوں ملک الہی بشک ݙوں منجھیں، ترے سوا ڳائیں، چھ ٻکریاں، ہک کٹی تے ہک لیلا ݙاڄ اچ ݙتے، جیڑھیلے ایہ عمل مکمل تھی ڳیا، تاں نیوئیݨ سارا سامان کٹھا کر گھوٹ دی ماء کوں ݙتا، نکے نکے ٻال گھوٹ کنوار دے سر تھے کھڑے ھن، مغرب تھیووݨ توں پہلے، پہلے کنوار کوں گھوٹ نال ٹورنا ھا کنوار دیاں ݙوں سیہلیاں کنوار کوں پکڑ اٹھایا ہک سڄی ٻانھ پکڑی ݙوجھی کھٻی، جیڑھیلے کنوار کھڑی تھئ ڳئ، تاں کنوار دیاں، بھݨیں، سوتریں مساتیں، ہک وݙی چادر دی چھاں کر کنوار کوں گھوٹ دے تھلے تے گھن ڳے اصلوں تریجھی سالھ گھوٹ دی ھئ، رناں دا ٻالاں دا شور شر ہا، جیڑھیلے کنوار سالھ دی درسالھ تے پڄ ڳئ، تاں ونج پھالے دا کونݙا پکڑ گھدس گھوٹ کجھ ݙیوݨ دا وعدہ کیتا تے گھوٹ دیاں سالیاں اوندی جتی لکا گھدی، انھاں وی کجھ رقم گھن جتی واپس کیتی، گھوٹ دی ماء سالھ دے ٻاہروں درسالھ تے کھڑ تےآپݨے گھگھرے دے آڳٹ نال ٻدھی ٹرنگ دی کنجی کھولی، ساری برادری کوں آکھیس اڑی بھݨیں میݙی ڳالھ سݨ گھنو، میں آڄ ساریاں دے سامݨے گھر دی کنجی آپݨی بھنڑیجی کوں ݙیندی پئ ھاں آڄ دے بعد ایہا گھر دی مالک ہوسی اڑی بھݨییں جݙاں میں پرنیج تے آئ ھم میݙی بھشتݨ سس میکوں گھر دا مالک بݨایا ھا، آڄ دے بعد میݙی نونہہ ایں گھر دی مالک ھوسی، کنوار کوں سالھ دے اندر گھن ڳے، کلھوٹی نال ہک رنگیل پاویاں آلی کھٹ پئ ھئ، جیندے تے نواں نکور بسترا وچھیا پیا ھا، کنوار کھٹ تے ٻہہ ڳئ چھوہریں کنوار دا منہ ݙیکھݨ کیتے ہک ݙوجھے کوں دھکے ݙیونݨ لڳ ڳیاں اڑی ما شاللہ ݙاڈھا رنگ روپ چاتس شالا ھمیش دیاں خوشیاں ھوونس، اڑی ماشاللہ اللہ ݙاڈھی سوھݨی جوڑی بݨائ ہے، ایں دوران ݙاݙا سالھ دے اندر وڑیا تے ٻولیا گھوٹ دی ما ءاوں ولدی ݙتی جی جی ملک صاحب گھوٹ دی ماء دی ماء آڄ دے بعد گھوٹ کنوار ایں سالھ اچ راھسن میکوں گندی تے سرھاݨہ چاء ݙے میں بھاݨے اچ ڄلداں پیاں توں وی آ پئ اللہ کرے گھوٹ کنوار خیر دیاں خوشیاں ھنڈاون، ملک ݙنگوری ہتھ اچ چاتی کچھ اچ گندی ماری تے ذال کوں پکڑ بھاݨے گھن ڳیا کنوار دی ماء گھوٹ کنوار کھل کھیݙن، ساݙی طرفوں کوئ آڑند نہ ھوونیں ایں دوران نکے نکے ٻال تے نینگر چھوہریں شر ٻر تھئ ڳیاں، اوݙو مولوی اللہ وساے کھو آلی مسیت اچ. عشاءدی بانگ ݙتی ایݙوں گھوٹ سالھ دا دروازہ بند کیتا، پرنیں دے ݙوجھے ݙینہہ ولیمہ ہا ایں سلسے ملک الہی بشک دے باغ اچ ساراانتظام ھا، ملک ناں آلا جوان ھا وس وسیب اچ بݨی بݨائ وی ڈھیر ھس روز کئ ݙاڑھیاں نیئو سلام کریندیاں، پرہ پنچائیت وی اوندے کھوہ تی تھیندی بردای کوں ٻلھاوݨ کیتے سارے موضعے اچوں کھٹاں بسترے کٹھے تھے، باغ اچ ݙاہ، ݙاہ کھٹاں دی ہک قطار ھئ، ہر کھٹ دے سڄے پاوے تے کھٹ دے مالک دا ناں لکھیا ھویا ھا تاں جو بعد اچ کوئ رولا نہ پووے، نغارچی ہک چنݙ اچ ٻیٹھے ھن جیڑھے لحظے لحظے نغارہ وڄیندے، او جیڑھیلے چپ کریندے تاں تاں رحیمݨ نائ حقہ تازہ کرانھاں دے اڳوں آ رکھیندا، ہک امب دے وݙے لڑ دی ٻیسانگی اچ لاؤڈ سپیکر ٻدھا کھڑا ھا، لاؤڈ سپیکر آلے کول تھالی آلے ڈھیر سارے ریکارڈ ھن، او تھالی چاء ہک ٹاکی نال صاف کر تھالی مشین اچ رکھیندا تے ول اتوں ہک پن تھالی تے رکھیندا تاں تھالی ٻول پوندی، عنائیت حسین بھٹی دا ڳاوݨ او ہر حال لیندا ھا دنیاں مطلب دی او یار دنیاں مطلب دی او یار مطلب ہووے، تاں پیار وی کردے ظالم دنیاں دار انیدے بعد او نصیر مستانہ تے جمیل پروانے دا لوک گیت ݙھولا امباں آلی چھاں تلے آ ٻاھندا آ ٻاھندا تے دیداں لا ٻاھندا مہمان ویل ݙیندے تاں سپیکر آلا مائیک پکڑ منہ نال لیندا تے اعلان کریندا پنج روپے دی ویل اے، کاکے عاشق کھور دی ویل ھے، شالا ودھ ودھ تھیووے ڈھیر ھے مارکا تکڑے تھی ٻاھؤ کھیسے کوں ھوا لواؤ، واہ بھائ واہ وی روپے دی ویل ھے کاکے ظفر گݙولے دی ویل اے، شالا ودھ، ودھ تھیوے ڈھیر اے مارکا ھݨ میں کاکے نبلے دی فرمائش تے حسینہ ممتاز دا سہرہ چلینداں پیاں ویرݨ میݙا پرنیا آندا ہے را‌ݨی پٹھاݨی، راݨی پٹھاݨی ساھوریاں دی دیوانی راݨی پٹھاݨی واہ بھائ واہ ایہ ݙاہ روپے دی ویل اے کاکے حسن دی ویل ہے، شاباش بھائ شاباش ویلاں دے کڑکاٹ لا ݙیوو، اللہ سیں تہاݙے مال اچ برکت پاوے، نور حضور دے ویلےپھنݙریں کوں ہتھ رکھیج ڳے، جانے قصائ تے کاݨے قصائ سیجھ ابھرݨ توں پہلے پنج کٹے بݨا ہک پاسے تھی ٻیٹھے، سیجھ ابھریا تاں چاول پس ڳے، دیڳاں کھڑک ڳیاں کفگیر ھل ڳے، جتھاں زناور ذبح تھے اتھاں سیجھ ابھرݨ نال کاں، کاں کاں کریندے برادری کوں کانڈھا ݙیندے کٹھے تھی ڳے، سپیکر آلے مستانے پروانے دا گیت چلایا ڈھلک ڈھلک ویڑھے آویں میݙا یارا میݙا سہریاں والا، نوشہ بنرا شابابش بھائ شابش استاد شفیع بنک آلے دی ویل ہے تریھ روپے دی ویل ہے، شالا ودھ، ودھ تھیوے ڈھیر ہے شاباش بھائ شاباش کھیسیاں کوں ھوا لواؤ ایہ وی روپے وی ویل ہے کاکے عبد الرزاق گݙولے دی ویل اے شالا ودھ ودھ تھیوے، ݙھیر ہے ایندے بعد سپیکر کجھ دیر بند تھی ویندا تاں نغارچی نغارے کوں لاڑا مریندا نال شرنائ شرنا وڄیندا، برادری دے لوک سویرے اٹھی آپݨے آپݨے کماں کاراں اچ لڳ ڳے مال ڈاھنڈھیاں کوں ہتھیکا کر گھاہ پٹھا گھت، ء پاݨی ݙیکھا ہولے ہولے ملک الہی بشک آلے باغ اچ کٹھے تھیوݨ شروع تھی ڳے، سپیکر آلے اعلان کیتا، ھا ھات بھائ، ہک ضروری اعلان سݨ گھنو،

گوشت روٹی ٹھیک ٻارھاں وڄے چل ویسی، ہر کوئ آپݨے آپݨے دیڳڑے چاء تے باغ اچ آ ونجے پریشان تھیوݨ دی کوی لوڑ نی ملک صاحب ہر شے دا رڄ بندوبست کیتے،جینویں جو تہاکوں پتہ ہے روݨی تولویں ھوسی

ݙاہ وڄے نال ݙوں تنوری تنوراں تے ٻہہ ڳے، تنور تیار ھن انھاں کڈھڑیں پھیر تنور برابر کیتا، ٹھک پک روٹیاں. لڳݨ شروع. تھی ڳیاں، نغارچی نغارہ وڄا روٹی تیار تھیوݨ دی خبر ݙتی، سپیکر آلے اعلان کیتا ساری وستی آلے آپݨے آپݨے دیڳڑے چاء باغ آلے پاسے ٹر پے، سپیکر آلے نور جہاں دا ڳاوݨ لایا دیساں دا راجہ، میرے بابل دا پیارا

نی ویر میرا گھوڑی چڑھیا

واہ بھائ واہ، مارکا تکڑے تھیوؤ کھیسیاں کوں ھوا لواؤ ݙاہ روپے دی ویل اے ملک جہانگیر نائیچ دی ویل ہے شالا ہر دم تھیووے ݙھیر اے ٹھیک یارھاں وڄے مہتر ملک اللہ یار گݙولا. دیڳاں تے ٻہہ ڳیا، نال ھک نینگر جیندے ہتھ کاپی تے پنسل ھئ، روٹی پویجݨ، تولیجݨ تے لکھیجݨ پے ڳی، ہر کیہں آپݨے حساب دے مطابق روٹی تلوائ، تازیاں دیڳاں لھاندیاں آیاں، دیڳاں اچ پکدے ٻوڑ دی خوشبو موجود لوکاں دی بکھ ودھا ݙتی