Wb/skr/گزر ڳئی گزران (چوتھا حصہ)

'''ناول''' گزر ڳئی گزران

'''لکھت''' عبدالباسط بھٹی

میں پچھیا میڈم آڄکل کاروبار دی صورت حال کیاہے، مائیزہ آرائیں ولدی ݙتی،  بھٹی صاحب

اللہ دی وݙی مہربانی ہےایں ویلے رحیم یار خاں اچ تراے فلور ملاں ھن ایویں زری اڳوں آؤ تاں ݙوں ملاں صادق آباد اچ ھن، بھٹی صاحب سنجر پور کراچی روڈ تے جیڑھی،، فرزند علی، شوگر مل اے،، ایہ وی ساݙی اے

اچھا

جیا

بھٹی صاحب، ایہ شوگر مل ساݙے قائد،، میاں اعزاز شریف،، دی مہر بانی نال بݨی اے

اچھا، او کیویں

بھٹی صاحب، میکوں یاد ہے میں حالی ݙاہ یارھاں سالاں دی ھم، میاں صاحب ساݙے مہمان تھے ھن، میکوں چنگی طرحاں یاد اے رات کھاݨے دی میز تےمیݙے ابا سیں، چوھدری فرزند علی،  میاں صاحب دے نال ٻیٹھے ھن،. کھاݨے اچ ہرݨ، ٻٹیرے، مرغابیاں تے ݙوجھے کئ قسماں دے کھاݨے ھن،  میں وی ابا جی نال ٻیٹھی ھم، میاں صاحب اباجی کنوں کاروبار دا حال حویلہ پچھیا، میاں صاحب ݙاڈھے خوش تھے تے آکھیونیں چوھدری صاحب، باقی سارے کم دھندے چھوڑؤ تساں شوگر مل لاؤ تہاݙیاں آندیاں نسلاں وی میکوں دعا ݙیسن، ایہ کپاہ وغیرہ عنقریب مک مکا ویسی تے شوگر دا کاروبار نسلاں تئیں ٹرسی، ایہ جیڑھی سنجر پور آلی شوگر مل ہے ایہ ساݙے عظیم قائد دا تحفہ ہے،

میں آکھیا میڈم میاں صاحب، کیا عظیم انسان ھن،. بے شک

بھٹی صاحب،  ایہ ڳالھیں چھوڑو ایہ دنیا داری دے دھندے ھن، ایہ ݙسو تہاݙا کیا شغل ہے

بی بی

میں اتھاں ایف بی آر اچ ملازم ھا

اچھا

جیا

ویری گڈ، بھٹی صاحب تہاکوں مل تے ݙاڈھی خوشی تھئ ہے، تساں جیڑھی شاعری سݨائ اے اللہ دی قسم ݙاڈھی چس آی اے، ڳالھیں کریندے رات ڈھیر ساری گزرڳی، غلابی شاہ ساݙیاں ڳالھیں اچ کوئ دخل نہ  ݙتا، مائزہ بی بی گھڑی در ݙٹھا تے ٻولی، او ھو ݙوں وڄ ڳن،پتہ ای نی لڳا،  مرشد میں ھݨ ڄلدی ھاں آڄ دی رات کوئ بھاڳں بھری رات ھئ واہ انمول بندہ ملواے وے، ایہ ڳالھ کر میڈم اٹھی کھڑی تھئ

مرشد، اجازت ہے، بھٹی صاحب وقت ݙیوݨ دا ٻہوں، ٻہوں شکریہ مرشد، کل رات ول ملدے ہیں، بھٹی صاحب کل ضرور تشریف گھن آسو ادب تے ڳالھ مہاڑ کریسوں، تہاݙے کنوں شاعری سݨسوں، واہ، واہ تہاݙی یاد داشت دی کیا بات ہے

مائزہ پرس چاء ٹری اچھا سیں حالی دی گھڑی موکل، ایہ ڳالھ کر میڈم ٹر ہئ، غلابی شاہ اڳوں ودھ تے دروازہ کھولیا، میڈم ٻاہر قدم رنجہ فرمایا تے ہک واری کنڈ ولا ول ٻولی سیں، تہاڈا ٻہوں، ٻہوں شکریہ

غلابی شاہ ولدی ݙتی نہ بی بی نہ، ایندے اچ شکرے آلی کیڑھی ڳالھ ہے، میڈم ٹری تے غلابی شاہ تے میں وی نال ٹر پیوسے

مرشد نہ نہ تساں رکو میں خود چلی ویساں

نہ بی بی نہ

تےول اساں ھوسٹل دیاں راہ داریاں توں تھیندے ٻاہر ھوسٹل دے گیٹ تے آڳیوسے

میڈم ٻولی مرشد تہاݙا شکریہ

نہ نہ بی بی نہ، ایہ بھلا کؤئ ڳالھ ہے،

شکریہ کیڑھی ڳالھ دا جلو جلو موٹر اچ ٻاہو، اساں ہک نویں رتے رنگ دی پراڈو نال پڄ ڳیوسے، مرشد گیٹ کھولیا تاں مائزہ ٻولی  مرشد،  ٻہوں، ٻہوں مہر بانی،  ول میکوں ݙیکھ آکھیس

بھٹی. صاحب لو یو

کل ضرور آسو

اساں میڈم مائزہ کوں روانہ کر واپس ہاسٹل دے گیٹ تے آیوسے، سنتری سلام کیتا، مرشد کھیسے اچ ہتھ مار ہک سو روپیہ سنتری کوں دان کیتا،  میں آکھیا مرشد حالی دی گھڑی میکوں وی مؤکل، مرشد آکھیا بندہ بݨ کتھ دی موکل، اللہ دا بندہ حالی مسیں ݙوں وڄ تے پندھراں منٹ تھن، مرشد میکوں ہتھ کنوں پکڑ دوبارہ کمرے اچ گھن ڳیا تےآکھیس اللہ دا بندہ یونیورسٹی دے زمانے تاں رات دے چار، پنج وڄے گھر وینداں ھانویں ھݨ تیکوں کیا تھی ڳے، میں ولدی ݙتی کامریڈ ھوں زمانے کنوارے ھاسے کوئ فکر فاقہ نہ ھا، نہ رن نہ کن، ھݨ دفتر اچ آفسراں دے دڑکے گھر اچ رن دے، میݙے مونہوں کامریڈ دا لفظ سݨ غلابی شاہ ٻولیا ووے مردار آ تیکوں کتی واری سمجھایم میں ھݨ کامریڈ نی مرشد ھاں،

مرشد

میں ولدی ݙتی کاکا، ایں مرشد بݨیے کوں تھک ھئ، غلابی شاہ زور داٹہکارا ماریا او کیوں، میں آکھیا تیکوں ساݙی ڳالھ سمجھ جو نی آندی، تیکوں میݙی زال دا پتہ کائینی، ݙوجھا، تریجھا، ݙینہہ ہے میں رات دا چرکے گھر ولداں کھڑاں گزریل کئ سالاں کنوں دفتر تے ول گھر، نہ کوئ سنگت نہ کوئ ساتھی، آڄ ایہ ٹائم تھی ڳے آڄ میݙی ٘خیر کائنی، چل اوے چل بھاڑی آ، آڄ ایہ وی پتہ لڳ ڳیا جو توں رن دے تلے لڳا کھڑیں، میں آکھیا کامریڈ جینویں سمجھ، وؤے بھاڑ دے تل آ ول کامریڈ

، میکوں لڳدے تیکوں سختی ٻدھی ودی ای

سوری یار مرشد

ھاں ݙیکھاں ھݨ ٹھیک ہے،

چلو ھݨ ڳلکڑی پاء تے ونج اللہ دی امان ہووی،

فی امان اللہ

میں تراےساڈھے تراے وڄےگھر پنم بل وڄائم  پر گیٹ نہ کھلیا کجھ دیر بعد ول بل کھڑکائم ول وی در نہ کھلیا، میں سمجھ ڳیم آڄ خیر کائینی، آخر گیٹ اتوں ٹپ گیٹ کھول گاڈی پارک کیتم، اندر دا دروازہ کھولیم تاں بیگم دا آلا آیا مویا جیندا ول آئیں کتواں ݙینہہ ہے میں تیݙے کرتوت نوٹ کریندی. ودی آں، ایہ کیڑھا وقت اے گھر آوݨ دا، ریت دی پت نال اتھائیں کھڑا رھے، ھاں ایہ ݙس کیڑھی ماء کول ڳیا ہانویں، میں ہتھ ٻدھ عرض کیتی بیگم ہولے ٻول ٻال اٹھی پوسن، ہا، ہا بے شک اٹھی پوون انھاں کوں وی پتہ لڳے جوپیؤ انھاں دا جوان امان ذال کوں وسر ٻیا کوئ گھر تاڑی کھڑے، دھاڑ وؤ میں برباد تھی ڳیم، میں اوندے منہ تے ہتھ ݙے آکھیا بیگم تیݙے سر دے قسم مرشد غلابی شاہ کول ٻیٹھا رھے ڳیا، میں آھدی ھاں مویا زری گھڑی تاں ݙیکھ ساڈھے تراے وڄدے پن، میں ذال کو ں چھک ھاں نال لا ٻاہر برانڈے اچ گھن آیم اوں میݙا سڄا ہتھ پکڑ آپݨے سر تے رکھیا تے آکھیں ھݨ قسم کھا تے ݙس توں کتھاں رھے ڳئیں، اڳے تاں تیݙی ایہ روٹین کائینا ھئ،

میں بیگم دے سر تے ہتھ رکھ کلمہ شریف پڑھیا تے آکھیم بس ھݨ یقیں کرایمان نال میں کامریڈ غلابی شاہ کول ٻیٹھا رھے ڳیاں، او تاں حالی وی میکوں نہ پیا آوݨ ݙیندا ھا، بھاہ لڳس سر کوں غلابی شاہ وی میکوں تیݙے وانگوں چندرا. تے بھونرالڳدے، میں ہتھ پکڑ بیگم کوں اندر سمݨ آلے کمرے اچ گھن آیم تے کھسکݨ دی کوشش کیتم تاں بیگم ٻولی مویا، اچھا ھݨ تیکوں نیندر آندی پی اے آڄ میں تیکوں سمݨ ݙیندی ھاں، پہلے ایݙ ے مر، میݙے سر اچ درد ہے میݙا سر گھٹ میکوں نیندرآسی تاں تیکوں سمݨ ݙیساں، او سر ٻدھ سم تھئ تے میں باقی رات گھلاں ݙیندا اوندا سر گھٹیندا رھے ڳیم

بچدی رات بیگم دا سر گھٹیندے، گھلاں ݙیندے گز رڳئ میں سر گھٹیندے، گھٹیندے بیگم دے سر دے والاں اچ سرکار کیتاں تاں بختاں آلی دے گھراڑے آوݨ شروع تھی  ڳے، جیڑھیلے پک تھئ ڳیا جو اللہ دی بندی سم ڳئ اے میں وی ہولے، ہولے نال گسڑ ڳیم، لحظہ کھن. بعدمیݙی وی آکھ لڳ ڳئ میں ݙردے ݙردے بیگم کوں ٻانہہ سراندی ݙتم اوں نیندر اچ پاسا ولایا تے سڄی ڄنگھ چاء میݙے اتے ولائ میں ݙر دے ماریے چھئؤ ماری پیا ھم، تے دل اچ دعا منگدا پیا ھم جو اللہ سیاں شیرنی دی آکھ نہ کھلے آخر میݙی وی آکھ لڳ ڳئ لیکن میں آپݨے گھراڑے کنٹرول کیتی پیا ھم مطلب آدھا ستا آدھا جاڳدا پیا ھم، جو سیکٹر دیاں مسیتاں اچوں سویر دیاں بانگاں شروع تھیاں، ھک دے بعد ٻئ،  بختیں آلی ملاں بانگ سݨ جاڳ پوندی ھئ، آڄ کھسکی وی نہ، میݙی جرات نہ تھئ جو شیرنی دے سر تلوں ٻانہہ کݙاھاں یا اتوں ڄنگھ ھٹاواں جیڑھیلے چنگی طرحاں. پرہ باکھ آئ، کوٹھی دے ٻنے تے پہلا کاں کرکیا،.بغوچے اچوں. چڑیاں دا چلکار آیا، بلبل ٻولی، تاں ݙینہہ دا سوجھلا نشابر تھیا،  میں سمجھ ڳیم بختاور آڄ نی اٹھدی ھݨ شیرنی کوں ہلیندا چلیندا ھم تاں مردا ھم میں ھک واری کوشش کر ہولے ہولے بیگم دی ڄنگھ ھٹائیم تاں او زری ھک پھرکی تے ڄنگھ دوبارہ میݙے اتے رکھ ݙتس ایں دوران ہک، ہک کر ٻال اٹھݨ شروع تھی ڳے، وݙی نکی ماء کوں ستا ݙیکھ آواز ݙتی امی امی، بیگم کؤئ ولدی نہ ݙتی ول ݙوجھے ٻال وی اٹھݨ لڳ ڳے چھوٹا نکا ٻولیا امی، امی، تاں شیر دی ٻچی ڄنگھ ھٹائ پاسا ولایا تاں میں ہولے ہولے سیݨ دے سر تلوں ٻانہہ کڈھ گھدی، ول ایݙے اوݙے ݙیکھ ہوٹھاں تے انگل رکھ اشارہ کیتم جو شور نہ کرو، تہاݙی امی دی طبیت خراب ہے،ہک، ہک کر ٻال سکول دی تیاری کوں لڳ ڳے، میں ٻالاں کوں ہولے ہولےآکھیا ابا، تساں سکول دی تیاری کرو میں فیض آباد توں تہاݙا نرھان گھن آواں ٻال تیاری اچ لڳ ڳے، میں فیض آباد آ نرھان دا سامان گھدا تے واپس ول آیم ٻال ناشتے دی میز تےٻیٹھے ھن، میں نرھان اڳوں آرکھیا ٻالاں ناشتہ کر سلام ولایا تاں ٻاہروں سکول وین ھارن ݙتا جیڑھیلے ٻال چلے ڳے، تے برتن دھوݨ آلی مئ گھر وڑی تاں بیگم جاڳ ہئ، میں چپ کر کاݨی آکھ نال ݙہدا رھے ڳیم او باتھ روم ونج وڑی دفتر دا ٹائیم تھیندا پیا ھا، میں وی تیار تھی ٻاہر نکلݨ توں پہلے بیگم کوں ݙٹھا تاں او ناشتے دی میز تے نرھان ٻیٹھی کریندی ھئ، کم آلی مئ سینک تے برتن دھویندی کھڑی ھئ، میں چھؤ مار موٹر دی چاٻی چاتی تے پیر تے پیر رکھیندا ٻاہر نکل ڳیم

گھروں نکل فیض آباد ایکس چینج دے رستے اسلام آباد شہر اچ وڑیم، ساری رات دا جڳارا، نیندر کنوں آکھیں نہ کھلن دفتر پڄݨ وی ضروری ہا، راہ رستے اچ موٹر ہتھوں نکلے ݙر ھا جو کتھائیں فٹ پاتھ تے نہ چڑھ ونجے، دفتری اوقات تے سکولاں دا ٹائیم سڑکاں تے قہر دا رش ھا میں وݙے صبر تے آرام نال گاݙی چلائ آخیر دفتر دی پارکنگ اچ پڄ ڳیم کار پارک کر لفٹ دے زریعے آپݨے کمرے تریجھی منزل تے. آ ڳیم، ساری رات دا جڳارا بت اچ رڑاں، اٻاسی توں اٻاسی کرسی تےٻہہ کمپیوٹر کھولیم

بل ݙے چپڑاسی، ندیم کوں سݙیم

جی سر

یار، ندیم،

ایں کر تلوں کنٹین توں ݙوں نان تے چھولیاں دی پلیٹ. تاں گھن آ

حاضر سر

یار، ول آتے چاء بݨا، زرا مٹھا گھٹ تے پتی تیز پاویں، حاضر سر

ندیم تلے لتھا، میں کمپیوٹر تے سر رکھیا تاں میکوں نیندرآڳی، اوندے آندے تئیں میݙے گھراڑے ھن، ندیم تھوڑی دیر بعد آ ڳیا، نرھان میز تے رکھ کجھ دیر چپ کر ݙیہدا رھیا، او شودا وی پریشان تھی ڳیا، شالا خیر ہووے سر ھوریں پہلے تاں کݙاھیں دفتر آ نرھان نی کیتا، کجھ دیر اوچپ کر ݙیہدا رھیا ول ٻولیا

سر، سر

میکوں ایویں لڳا جینویں میں خاب اچ سر، سر دا آلا سݨدا پیاں، اوں ول لحظے بعد آکھیا سر، باسط صاحب،

میں اینکوں وی خاب سمجھیا، اوں لحظے بعد میݙا مونڈھا پکڑ آکھایا سر

جی، جی

سر تہاݙا ناشتہ ٹھریا ویندے، میں آکھیں ملیاں او ھو، کوئ ڳالھ نی ندیم توں ونج تےہک کڑک چاء بݨا آ، حاضر سر،

میں نرھان کیتا ندیم چاء بݨا آیا میں چسکی بھری، واہ ٻچہ واہ تیݙی چاء شاندار ھے

مہربانی سر،

سر ناراض نہ تھیوو تاں ہک ڳالھ پچھاں

جی جی، پچھ

سر آڄ خیر ہے تساں تھکیے تھکیے. ودے وے،  ناشتہ وی گھروں نی کر آے

یار کوئ ڳالھ نی، بس رات دا جڳارا ہے، شاباش توں ٻاہر ونج ٻہہ جے کئ شے ضرورت ھوئ تاں میں تیکوں بل ݙے سݙ گھنساں، شاباش ونج ٻچہ، ندیم ٻاہر نکل ڳیا نرھان دے بعد میکوں ہھتوں زیادہ نیندر آوݨ لڳ ڳئ، کڑک چاء وی کجھ نہ کیتا، اٻاسی توں اٻاسی، دفتر دا ڈھیر سارا کم بچیا پیا ھا، لیکن کوئ فائیل کھولݨ دل نہ آھدا ھا، خیر میں اٹھی ہتھ منہ کوں چھٹا ماریا، ول نواں نرویاتھی کم کوں ہتھ لایا ہک ݙوں فائیلاں ݙیکھݨ دے بعد ول اوھے اٻاسیاں،

میں آکھیں نوٹ سوچیا بندے دی زندگی وی کیا تماشہ ہے، ترہیہ سال بعد،، ثمینہ،، دی ہک جھلک یاداں دے در کھول ݙتن، واقعی یار بندے  دی حیاتی، حیاتی دی چس رس ھوندی ٻلپݨ تے طالب علمی تئیں ہے، کیاݙینہہ ھن نہ کوئ فکر نہ فاقہ، میں آکھیں نوٹ،، ثمینہ،، دی تصیویر آکھیں اچ ݙیہدا رھے ڳیم کیا چہرہ ھا، کیا کپڑے پیندی ھئ، کیا تھرام نال الیندی ھئ، کیویں کتا باں بارے ڈس کس کریندی ھئ، میں اونکوں آپݨے سامݨے میز تے ݙٹھا ٻیٹھا، آڄ تاں ݙاڈھا  بݨ جڑ تے تے آے ووے

میں آکھیا  میڈم آڄ خیر ہے

اوں مسک ولدی ݙتی کیوں

آڄ کیا تھئ ڳے

میں آکھیا میڈم آڄ تاں نویں کپڑے پاء بݨ جڑ تے آے ووے، اوں ولدی ݙتی، کیوں پہلے کیا میں پراݨے کپڑے پاء تے آندی ھم

نہ نہ، میکوں آڄ ݙاڈھے بھاندے ٻیٹھے ووے، بس بس راھݨ ݙیو. میݙے نال ڈرامے نہ کیتے کرو، اچھا ایہ ڈرامہ ھے نہ تاں ٻیا کیا، میں  آکھیا میڈیم زری ایݙے تاں ݙیکھو، کیوں، بس دل آھدے آڄ تہاکوں ݙیکھاں ٻیٹھا، اوں مسک ولدی ݙتی باسط توں وݙا حضرت ہیں

میں ولدی ݙتی

جی

اوں فٹ آکھیا

کھنڈ کھیر پی

میں محسوس کیتا جینویں کیہں میݙا مونڈھا ھلا ے، میں نیندر اچ آکھیا، ثمینہ نہ کر آڄ میکوں ݙاڈھی نیندر آئ ہے، میں محسوں کیتا جو ول میݙا مونڈھا ھلیے، میں  ول آکھیا میڈیم نہ کرو میکوں سمݨ ݙیو، او ں ول میݙا مونڈھا زور نال ھلایا تاں میݙی نیندر اکھڑ ڳئ، میݙے سامݨے غلابی شاہ کھڑا ھا

وؤے بھاڑ دے تل آ، تیکوں،، ثمینہ، آڄ وی یاد ہے، میں وٻل پچھیا کیا

وؤے کیا دا پترآ ھݨیں نیندر اچ توں ثمینہ نال لاݙ گوݙ کریندا پیا ھانویں میں کافی دیر ایہ تماشہ ݙیہدا رھ ڳیا

نہ نہ مرشد نہ کتھ دی میں کوڑ مریندا کھڑاں رن چودآ،

اچاچیت آپݨے سامݨے غلابی شاہ کوں ݙیکھ میں حیران تھی ڳیم لیکن میکوں غلابی شاہ اچ وی،، ثمینہ،، دا عکس. نظر آیااو حالی وی میݙیاں آکھیں دیاں پپلیاں اچ، میݙی آکھ دے پاݨی اچ کھڑی ھئ،   میݙے سامݨے غلابی شاہ نہ ھا میݙی،، ثمینہ،، ھئ، میں آپݨیاں آکھیں مسل شاہ صاحب کوں غور نال ݙٹھا ول کمرے اچ دید بھنؤائ، میکوں سمجھ نہ آندی ھئ جو لحظے پل اچ کیا ھا تے کیا تھی ڳے میں وٻل ڳیم میݙے مونھوں کوئ ڳالھ نہ نکلی،. غلابی شاہ میݙے سامݨے کھڑا ھا، پراݨا یار ھا، دلبر ھا کل رات ھوندی وجہ توں میں گھر آلی دے دڑکے دٻاشے وی جھلیے ھن، مرشد میݙا سوھݨا ماضی ہا، میں آپݨے ماضی کوں. کیویں وسار سڳدا ھم، میں آپݨی سیٹ توں کھڑا تھی مرشد کوں گلکڑی پاتی میکوں ایویں لڳا جینویں میں،، ثمینہ،، کوں بھاکل پاتا ہووے، بھاکل پاء میں،، ثمینہ،، دے بت دی خوشبو محسوس کیتی، اوندے تکھے، تکھے ساہ محسوس کیتے،اوندےساھواں دی مہک محسوس کیتی،  اوہا خوشبو جیڑھی اونکوں ݙاڈھی بھاندی ھئ،  ھئ، جیڑھی او اکثر لا تے آندی ھئ،  اساں ڈھیر دیر آمݨے سامݨے کھڑے رھے ڳیوسے میں اونکوں کرسی تے ٻاھݨ دا آکھݨ وی بھل ڳیم،

مرشد ٻولیا

باسط،

جی سیں جی

سیں، ھݨ واپس ول آو،، ثمینہ،، کوں ڳیے تاں ڈھیر دیر تھی ڳی اے، ہیں،،، ثمینہ، ڳئ

مرشد، تیکوں اللہ چنگا کرے تئیں میݙے نال کیتا کیا ہے، ظالم آں میݙا خاب کھسی، میݙا ماضی کھسی،. میݙی جند کھسی، میݙی جان کھسی، میݙی سک میݙی مونجھ کھسی،

بندہ بݨ بندہ بݨ، ھݨ واپس آ

ہیں، واپس کتھاں ایں دوران مرشد خود کرسی چھکی تے میݙے سامݨے ٻہہ ڳیا ول کھل آکھیس باسط، یار،

تیݙا قصور نی توں سچا ہیں میں تیݙا خاب کھسیے، یار ایہ ݙیکھ میں ہتھ ٻدھی ٻیٹھاں میکوں معاف کر چا

نہ مرشد نہ،

کوئ ڳالھ نی یار رات چرکے ہاسٹل ٻیٹھے رھے ڳئیں ہیں، نیندر پوری نی تھئ بس ایؤیں رتوکا جگارا ہا دفتر آوݨ وی ضروری ہا بس زری آکھ لڳ ڳی ھئ

میں پچھیا کامریڈ خیر ہے کیویں قدم رنجہ فرماے وے

یار بھٹی، چھوڑ کم کوں میں کافی دیر نیندر اچ تیݙی،، ثمینہ،، نال گفتگو سݨدا رھے ڳیا، یار ایہ ݙیکھ میݙے کنوں غلطی تھی ڳئ اے میکوں معاف کرآ آڄ،، ثمینہ، دیاں ڳالھیں کریندے ہیں، چھوڑ پرے کم تاں تھیندے راھسن، غلابی شاہ میݙا ہتھ پکڑ میکوں کرسی توں اٹھایا، میکوں بھاکل پاتس تاں میݙے ہنجھوں تر آے اوں میکوں حوصلہ ݙتا تے ٻولیا یار باسط سیاݨا تھی، حوصلہ کر، اوں میکوں ول چھک تے گلکڑی پاتی تے آکھیس باسط مونجھا نہ تھی

درد جگر ایویں ہوندن

آ تلے ڄل کنٹین تے ٻاہندے ہیں، تیݙی،، ثمینہ،، کوں یاد کریندے ہیں، تیݙے ماضی کوں پھلریندے ہیں، بھٹی صاحبا، آڄ رت من بھاوݨی اے، آسمان تے بدلاں دی شاھئ اے، ٹھݙی ہوا  گھلی کھڑی اے، توں وی مونجھا ہیں یار آ، آڄ مونجھ کوں مونجھ نال مریندے ہیں، اوں میݙے چنبے اچ چنبا ݙتا میکوں ایویں لڳا جینویں،، ثمینہ،، دا ہتھ میݙے ہتھ اچ ہووے، اساں. لفٹ توں تلے آ ڳیوسے، دفتر توں ٻاہروں پلاٹ اچ ساوے ساوےکولے تلےساݙے پیراں کوں جی آئیں کوں آکھیا، اچاچیت نکی نکی کݨ مݨ شروع تھی ڳی، اسلام آباد دے موسم دا وی کوئ پتہ نی لڳدا مرشد ٻولیا یار باسط. کیا رت اے، کیا موسم کیا ماحول اے کوئ شعر سݨاویں ہا، میݙا ٹھڈا شکارا نکل ڳیا

مرشد

جی سیں جی

میں ولدی ݙتی، کھنڈ کھیر پی

سݨ مرشد

جاں ݙیکھاں مینہ جھڑ کݨ مݨ کوں

روواں کر، کر یاد سڄݨ کوں

آکھیں ترسن منہ ݙیکھݨ کوں

ڳل لاوݨ کوں پھتکن ٻانھیں

واہ، واہ یار، بھن گھتی

مرشد میکوں کنٹین دی ہک چنڈ اچ کھڑی بکیݨ دے تلے گھن ڳیا کرسیاں چھک ٻہہ ڳیوسے، مرشد میݙے منہ در ݙٹھا تے ٻولیا یار

عشق ہے چیز لزیز عجیب،

میں ولدی ݙتی مرشد

عشق نیہں ہے نار غضب دی

چݨگ چوانتی لائ

یار باسط،. جے تیکوں،، ثمینہ،، اتنی بھاندی ھئ تاں تئیں اوندے نال شادی کیوں نہ کیتی، میں ٹھڈا ساہ بھر ولدی ݙتی

مرشد

ایہ رمزاں کوئ کیا سمبھے کوئ کیا ڄاݨے، مرشد ساݙی حب سک ݙیکھ ساری کلاس ایہ سمجھدی ھئ جو اساں شادی کریسوں، لیکن اساں شادی کیوں نہ کیتی، مرشد تیکوں تاں پتہ ہے،، ثمینہ،، جڳ جہان توں نرالی. چھوکری ھئ،

بلکل ایندے اچ کوئ ݙوجھی راے کائینی، او پڑھݨ لکھݨ تے ہرڳالھ تے راے رکھݨ آلی چھوہر ھی، ہک ݙینہہ حسب معمول لائیبریری اچ ٻیٹھے ھاسے، میݙا ارادہ ھا میں اینکوں شادی دی آفر کراں، میں غور نال اوندیاں آکھیں اچ ݙٹھا اوں میکوں غور نال  تڑیندا ݙیکھ آکھیں جھکیاں کر گھدیاں، میں آکھیم

،، ثمینہ،،

اوں آکھ چاء میں در ݙٹھا تے ولدی ݙتس

،، جی سر،

میں مسک آکھیا میڈم ہک ڳالھ کراں

جی، کرو