Wb/skr/سوچ سِنگار

             ==سَاوݨ==

ہرکوئی آکھےہرکوئی ٻولے ساوݨ آیا ساوݨ آیا ہر کوئی خوش ءِ ساوݨ کولوں مَیں ناخوش آں سارے سال ءِچ یاد رکھین٘دے ساوݨ ان٘دے اُو بُھل وین٘دے ہر کوئی آکھے ساوݨ آیا مَیں نہ آکھاں ءِ تاں میݙی ہَن٘ج دا موسم سَاوَݨ آن٘دے بدلے(بَادل)آن٘دِن میݙےاُتے بَدلےگجِن میݙےاُتےبجلی ڈھاوے جو نہ ݙیکھاں اڳلا سَاوَݨ

سوچ

تُوں جےکِھلدیں دَھرتی کِھلدی سُکّےپتر وی کِھلدے تُوں جوٻولیں طوطے ٻولِن پُھل وی ٻولِن اپݨےپیار دَا راز چا کھولِن تُوں جےسوچیں ہر کوئی سوچے ربّ ءِی سوچے بےشک کہیں دے بارے سوچے سوچےسوچ بݨایا کیوں ءِم کہیں کُوں سوچ میں ݙِتا کیوں ءِم او نہ سوچے کوئی نہ سوچے او سوچے تاں ہرکوئی سوچے

ہَنجوں دِی برسَات

تَیں کیا سمجھے صرف تُوں رون٘دیں تُوں تاں رون٘دیں لوکیں اڳوں مَیں تاں رون٘داں دِل وچ میݙے رو رو ہنجوں مُک ڳن ہُݨ تاں میں ہَنجوں دی جَاہ تے دِل دا خون وَہین٘داں خون وی مُک ڳئے ہُݨ کیا کراں باقی بَچ ڳئے پیار

جاڳو

اُٹھو اُٹھو اُٹھو کے تَئیں سَمسو کےتَئیں مَاء دیاں لوریاں سُݨرسو کےتَئیں گھریں بانبڑےݙیسو او تَئیں اُٹھسو جیرھےاِتھاں کُجھ نہ رَہسی

وَݨجارا

ساݙےشہر ءِہِک وَݨجارا دَردَر وَن٘ڄ تے ہوکلے مارے گِھنو پیار وچین٘دا وَدآں اپݨےخواب وچین٘دا وَدآں کہیں دیں مَست نشیلےاَکھیں دے سب خوب وچین٘دا وَداں کہیں ہِک پُھل دی ساری خوشبو پیار دے رن٘گ وچین٘دا وَداں کہیں دی آس نِراس محبت دِل دا بھیدوچین٘دا وداں کہیں دےدِل دےٹکڑےکرتے پِیت پریم وچیندا وداں ہَن٘جوں دی برسات دےبدلے دِل دا خون وچین٘دا وداں اِتھاں ہرکوئی نفرت ویچے مَیں تاں پیار وچین٘دا وداں خواب ءِی وِک ڳئے پیار ءِی وِک ڳیا دِل دی ہِک ہِک حسرت وِک ڳئی کہیں سوہݨےدی یاد ءِی وِک ڳئی دِل نیں وِکیا او ہِک ہِک دےپیریں ڈھاوے مِنتاں کرےدِل چاگِھنو پیسےکئےنیں مُفتا ݙین٘داں

خواہش

میں وی چاہن٘داں تیݙےناں دیاں غزلاں لِکھݨ میں کیا کراں مَیں مجبور آں جیرھےٻَہن٘داں غزلاں لِکھݨ میݙیاں سوچاں میݙیاں دیداں اُݙر وین٘دیاں ہِن بݨ کےپَکھی میں چاہن٘داں میں کافیاں لِکھاں بݨ کےپیر فرید میں تاں پیرفریدؒدی روح آں میں تاں اون٘دی کافی اون٘دےپیار دا ݙوہڑا میں ءِ چاہن٘داں میݙےشہر ءِچ ہرکوئی ڳاوے ہرکوئی کِھلّے اِتھاں کوئی نہ ماتم کرے کوئی نہ کالےکپڑے پاوے میں کیاکراں میݙےشہردی قسمت دے وچ ماتم لکھین رووݨ لکھین

یادیں دےکونڈے

کون ءَیں تیݙا ناں ہےکیا تُوں میکوں لڳدیں پُھلّیں وان٘گوں لیکن میکوں اے تاں حق نَیں جومیں تیݙا ناں چا پُچھّاں تیݙےدل دےوَرقے پھولاں جومیں تیݙے یادیں دے کونڈےکھڑکاواں

خواب

لوکو میکوں خواب نہ آوِن کہیں وی شخص دے خواب نہ آوِن کہیں دی کاوڑ کہیں دےدڑکے کہیں دےپیار دےخواب نہ آوِن سارے شہر دےگھریں وچوں ہوں ہِک گھردےخواب نہ آوِن سارے شہر دی تان٘گھ دے اڳوں ہوں ہِک تان٘گھ دےخواب نہ آوِن کچّےگھرغریب دےݙیہدیں کیویں محل دے خواب نہ آوِن میں تاں اون٘دےخواب ءِچ رُل ڳیاں اوکوں میݙےخواب نہ آوِن

ݙِیوا

مَیں آں ݙِیوا میݙا کم ءِ راہ ݙکھاوݨ نہ میں رستہ نہ میں منزل میں تاں ہِک مٹی دا پیالہ راہ ݙکھلین٘داں رَستے لین٘داں میکوں چاتےخضرتواکوں راہ ݙکھلین٘دے مَیں نہ ہوواں ہرکئ بُھلّے ہرکُئ بُھلّےاپݨے رَستے اپݨی پیار دی منزل میں نہ ہوواں تاں خضر وی اپݨا رستہ بُھلّے ہِک ہِک تُوں کَھڑ رَستہ پُچھّے

پین٘گھاں

تیݙی اکھ تُوں پاݨی پی تے بدلےساݙےشہر آوَسدِن تیݙی تھوݙ تُوں لالی چاتے اِتھ گلاب دے جنگل تھین٘دن تیݙی ٹور کوں ݙیکھ تےسانول تَھل وچ ہَرݨ ٹُرݨ سِکھدِن تیݙےمُکھ کُوں ݙیکھ تےسانول سَت اَسمانیں پین٘گھاں بَݨدِن

اَکھیّں

تیݙیاں اَکھیّں صحرا وانگو،جین٘دےوچ میں تیݙےپیار داپیاسا بݨ تےرُلداں وَداں تیݙیاں اَکھیّں وانگ سمن٘در جین٘دے وچ مَیں ککھیّں دی کشتی دا ہاں گمنام مُسافر

عید دا ݙینہہ

کہیں دی سِک تےدیدار دا ݙینہہ کہیں دے وصل وصال دا ݙینہہ بعد ہِک سال دے دید دے اَڳوں پورےسال دی دید دا ݙینہہ جَیں ݙینہہ ساݙی عید نَیں تھین٘دی اَڄ او یاسؔر عید دا ݙینہہ

عرشیں والا

تُوں تاں ٻیٹھیں عرشاں اُتے تَلّے لَہہ آ تُوں وی ہِک ݙینہہ بُکھا سُم چا تُوں وی سُم چَھاݨدݨ تَلے تُوں وی تَرسیں پیاردےکیتے کہیں دےہِک دیدار دےکِیتے تُوں تاں پُنّوں ران٘جھا بَݨ چَا تُوں تَاں جانی ڳالہا بَݨ چا

گُن٘گا

میݙےشہر ءِچ ہرکوئی ٻولے مَیں ہِک گُن٘گا کیکوں پیار دےمعنی ݙَساں کیکوں دِل دا حال سُݨاواں کیویں کیکوں سوہݨا آکھاں مَیں سوچے مَیں گُن٘گا کیوں آں سَارےشہر ءِچ مَیں کیوں گُن٘گا

ڳالھا

ہِک ءِ ڳالھا رَہن٘دے میݙی وَستی دے وِچ ہَرکوئ ہُونکوں پَتھر مَارے ہِیں سَان٘گے ڳالھا سَݙوین٘دے

ݙاج

خان دے گھر ہِک چھوٹی ٻَالڑی خان دےٻال رَہاوے آپݨا ݙاڄ بݨاوے

فریاد

ہِک ہِے اللہ سب تُوں وَݙا جیکوں چاہے عزت ݙیوے جیکوں چاہےذِلت مَیں نَئیں پُچھدا ہُوں کیوں میکوں ذلت ݙتی ہُوں کیوں تِیکوں عزت ݙتی سُݨداں اصلوں ظالم نَئیں او کہیں تے ظُلم نَئیں تھیوݨ ݙین٘دا پُھل تے کَن٘ڈے کَٹھےرَکھے میں نَئیں پُچھدا دھرتی اُتے ظُلم پیا تھین٘دے سَاݙی مسجد سَاݙا کَعبہ سَاݙےقِصّے سَاݙےݙوہڑے کافیاں پیرفریدݨ سَئیں دیاں لُٹی وین٘دن ساݙےککُڑ بَگ تےلالیاں سَاݙے تِتّر سَاݙیاں ٹُٹݨیں سَاݙی بُلبل مور پپیہے سَاݙیاں کُیٹاں لال ممولے سَاݙی قدرت ماری وین٘دن جےاے مَرڳیاں کیرھا اُٹھسی اون٘دے کیتے میݙی سوچ اذان نہ ݙیسی

سجھ تےدَھرتی

میݙےوَس ہووے،مَیں ہوواں جُھڑ وَل وَس پُوواں تیݙےنیناں تے میݙے وَس ہووے مَیں ہوواں دل دِل دَھڑکاں تیݙےسینے وچ میݙے وَس ہووے ہوواں وَݨجارا وَل ویچاں دِل تیݙی ڳلیاں وچ میݙےوَس ہووے ہوواں بُلبل میں وَل ڳاوݨ پیاردے ڳاواں مَیں میݙےوَس ہووے ہوواں سِجھ وانگوں وَل چمکاں اپݨی دھرتی تے

حُسینؑ

سانول تُوں میں سئےوَرہیاں تُوں تریہہ دےمارئیے پِھردوں وان٘گ حُسینؑ ساݙا شہر ءِ کربل وانگوں جِتھاں سَب یزید

قیدی

میݙی وَستی ہَرکوئی قیدی کوئی ءِ اپݨی روح دا قیدی کوئی ءِ اپݨی دِل دا قیدی کوئی ءِ اپݨی سوچ دا قیدی میں وی قیدی کیوں جو حق دا ڳاوݨ ڳَمداں حق انصاف دے رستے ٹُرداں کیوں جو وَکھری سوچ سوچین٘داں عاشؔق وانگے،بُھٹو وانگے جیرھے لِکھدِن کالے پُھل تے کوجھے موسم میݙا جُرم ءِ میݙی سوچ ءِ پَکھیّں وانگے ہَرکوئی چاہن٘دے میݙی سوچ کُوں قیدی جوڑݨ جے کرمیݙیاں سوچاں مَرڳیاں وَل کیا تِھیسی؟ بُھٹو مَرسی عاشؔق مَرسی