Wb/skr/بختاور

سرائیکی افسانہ: ♡ بختاور ♡

لکھت : منظور احمد اعوان

فرقان دی والدہ بہوں علیل ہائ۔ او شوگر تے بلڈ پریشر دی مریضہ ہائ۔ جوڑیں وچ درد وی رہ ویندا ہس۔ شودی ٹرنڑ پھرنڑ توں وی لاچار ہائ۔ اعلاج تھیندا پیا ہا پر کسر ذرا وی نہ پی پمدی ہائ۔ ہک ڈینھ دل دا دورہ پیا تےاو ایں جہان فانی توں جھوک لڈا گی۔ فرقان ماء دے کفن دفن، قل کندھانڑے تے پہلی خمیس دی خیرات وچ ایجھا گردان تھیا جو بیا کہیں گالھ دی سدھ نہ ریہوس۔ مکانڑ آکھنڑ والیں دی آ ونج وی لگی ریہی۔ پورے اٹھ ڈینھ دی غیر حاضری دے بعد او ڈیوٹی تے ونج سگیا ہا۔ او ہک گارمنٹس فیکٹری وچ اکاوءنٹ کلرک ہا۔ پجدیں ای جی۔ایم صاحب اونکوں دفتر وچ سڈوا گھدا۔ "اتنے ڈینھ کتھاں رہ گیں۔۔۔۔۔؟" انہیں پچھیا "سر! میڈی اماں سئینڑ اللہ کوں پیاری تھی گی ہائ" اوں ڈسایا " ایں آبڑگھتی پریشانی تے مصروفیت دی وجہ توں چھٹی وی نم گھن سگیا" جی۔ایم صاحب افسوس دا اظہار کیتا تے ول رکھے دھر نال بولے "تیڈی لمبی غیر حاضری دی وجہ توں تیڈی جاہ تے بیا بندہ رکھ گھدے سے۔ ہنڑ تیکوں نوکری کنوں جواب ہے" فرقان بہوں منتاں کیتیاں پر جی۔ایم صاحب کم دے بارے وچ بہوں سخت ہن۔ انہیں تے اوندی منت زاری دا کوئ اثر نہ تھیا۔ اونکوں بہوں نمانڑاں تے ڈھلا ڈھلا گھر وچ داخل تھیندا ڈیکھ تے اوندی ذال ثریا دا ہاں مٹھ وچ آ گیا۔ "خیر تاں ہے۔۔۔؟ اج جلدی ول آیو۔۔۔۔؟" اوں پچھیا فرقان حقیقت ڈسائ تاں او، اوں کنوں ودھ پریشان تھی گی۔ "ہنڑ کیا تھیسے۔۔۔۔؟" او ویڑی تھی تے الانڑی "بھلا تھیوی بے آسی نہ تھی" فرقان اوندی دل جاہی دی خاطر آکھیا "اللہ سئیں کوئ نہ کوئ سدھ ضرور کریسے" ول او ٹک تے نہ بیٹھا۔ اوں نوکری واسطے بھج دھرک شروع کر ڈتی۔ اوں بی۔کام تے ایل۔ایل۔بی کیتا ہویا ہا۔ سرکاری نوکریاں تے پابندی لگی پی ہائ۔ اوں کئ پرائیویٹ اداریاں تے کمپنیاں وچ اپلائ کیتا۔ تے انٹرویو ڈتے۔ کئ ڈینھ دے پورہیے دے بعد وی کتھاوءں کوئ ولدا نہ آیا۔ او مایوس تھی گیا۔ "بھلا تھیوی۔۔۔۔۔ اماں تئیں کنوں ناراض تاں نہ ہائ۔۔۔؟" ہک ڈینھ اوں ثریا توں پچھیا "اماں تاں میں کنوں ڈاہڈی خوش ہائ" ثریا ڈسایا "میں اوندے کھانونڑ پینونڑ تے دوا دارو دا یکا خیال رکھیندی ہم۔ ڈیہاڑی شام کوں گھٹ مروڑا وی کریندی ہم" "گھر وچ وڈے بیٹھے ہوون تاں اللہ رزق روزی وچ برکت ڈتی راہندے" فرقان ٹھڈا ساہ بھر آکھیا "میڈا خیال ہے جو اماں ہائ پی تاں اساں سوءکھے ہاسے۔ او ویندیں ویندیں اپنڑا نصیب وی نال چاتی گی ہے" اوندے چہرے تے بے امیدی دے پچھانویں صاف نظردے پے ہن۔ ثریا کوں امید واری ہائ۔ ہسپتالوں چیک کرایونے تاں پتہ لگا جو بال مہینے دے چھیکڑ وچ تھیونڑے تے تھیسے وی آپریشن نال۔ فرقان دی پریشانی تاءں ودھ گی۔ اوں بہوں بھج دھرک کرتے رشتے داریں تے دوستیں توں ادھار چاتا۔ آپریشن تے دوا شوا تے چنگا بھلا خرچہ تھی گیا۔ دھی جم پی۔ ڈو ڈینھ ثریا ہسپتال ریہی۔ فرقان وی گھر کوں جندرے مار اتھائیں ٹک پیا ہا۔ تریجھے ڈینھ او گھر ول ائے۔ اوں ڈینھ او اپنڑی سوچیں نال وڑھدا ریہا۔ "ہنڑ گھر دی گزرانڑ کینویں تھیسے۔۔۔۔؟ ذال دے نال نال ہک نکڑی بالڑی دا بارا وی میڈے ہینڑے مونڈھیں تے آ پے۔ اوڈوں قرضے سوا چڑھے کھڑن۔ اللہ سئیں آں۔۔۔۔۔۔۔۔! میں نمانڑے تے رحم چا کر۔۔۔۔۔"اوں دل وچ ارداس کیتی۔ شاید او کوئ سنڑیند ویلھا ہا۔ دروازے دی گھنٹی وج پی۔اپنڑے بے جان بت کوں گھیلیندا مریندا دروازے تے پجیا۔ باہر ڈاکیا آیا کھڑا ہا۔ اوں ہک چٹھی فرقان دے حوالے کیتی، رسید تے اوندے دستخط کروائے تے ٹردا تھیا۔ فرقان جلدی جلدی لفافہ پھاڑ تے کاغذ اندروں کڈھیا۔ کاغذ پڑھ تے اوندے چہرے تے مرک کھنڈ گی۔ او کھل پیا۔ "خیر تاں ہے۔۔۔؟" ثریا حیران تھی پچھیا "آپ مہارے کھلدے پے او؟" "اللہ دی بانھی۔۔۔۔! ایہ ڈیکھ۔۔۔۔" اوں کھلدیں کھلدیں او کاغذ ڈکھایا "ایہ اپائنمنٹ لیٹر ہے۔ میکوں ہک مشہور ٹیکسٹائل مل وچ مینیجر ایڈمن دی نوکری مل گی ہے۔ میں سویرے ونج تے حاضری لوانونڑی ہے" ثریا ایہ سنڑ تے خوش نہال تھی گی۔ فرقان پینگھے وچ ستی بالڑی کوں چا تے چمیا ول ہاں نال لا گھدا۔ تے بولیا "ثریا۔۔۔۔۔۔! دھی اللہ دی رحمت ہوندی ہے۔۔۔۔۔ اللہ سئیں اساڈے گھر اپنڑی رحمت بھیجی ہے۔ ایندے آنونڑ نال اپنڑاں بخت جاگ پے۔ میں ایندا ناں بختاور رکھیندا پیاں۔ تیکوں کوئ اعتراض تاں نہیں؟" "میکوں بھلا کیا اعتراض تھی سگدے۔۔۔۔؟" ثریا فرقان تے بختاور کوں تھبا مریندیں آکھیا ول ذال مڑس ڈوہیں زور زور دا کھلنڑ لگ پے۔