Piemontèis: còl[edit | edit source]

Nòm masculin[edit | edit source]

(plural: còj)

Part dël còrp ch'a gionz la testa a je spale.
- Manere ëd dì: A còl: an sël còrp, dit dzortut ëd vestì. Còl da forca, Còl da còrda: përson-a pòch arcomandàbil. Còl dël pe: part dël còrp ch'a gionz ël pe a la gamba. Còl dla bota: part ëd la bota ch'a së strenz dantorn a la nata. Dé ëd còl: giuté. Fé ël còl ai beu: asdé ij beu a porté ël giov. Lassesse buté ij pe an sël còl: fesse traté mal. Rompe ël còl a na còsa: vende cheicòs a 'n pressi pi bass che sò valor. Romp-se ël còl: mariesse mal. Slonghé ël còl a un: fé speté tant un për felo mangé; ampiché. Tiré ël còl: strossé; fé travajé tròp un motor.
- An d'àutre lenghe: anglèis: neck; fransèis: cou; italian: collo.
Part dël teren ch'as treuva a n'autëssa pi granda che j'anviron.
- An d'àutre lenghe: italian: colle.
Passagi antra doe sime.
Pachèt, element sìngol dij bagagi.
- Sinònim: valis.
- An d'àutre lenghe: fransèis: colis; italian: collo.
(zoològich) Còl verd: Anatra clypeata.
- An d'àutre lenghe: italian: anatra selvatica.

Gribàud