Wp/rsk/Владимир Рогаль
Владимир Рогаль (*20. юний 1925. - †31. октобер 1984.), учитель, єден з перших редакторох часопису за руски дзеци "Пионирска заградка", дружтвено-политични дїяч.
| Владимир Рогаль | |
|---|---|
| Народзени | 20. юния 1925. |
| Умар | 31. октобра 1984. (59) |
| Державянство | югославянске |
| Язик творох | руски |
| Школа | Учительска школа, Зомбор |
| Период твореня | 1946. - 1976. |
| Жанри | просвита, информованє |
| Поховани | на варошским теметове у Шидзе |
| Припознаня | Орден заслугох за народ III шора,
Награда "6. децембер" општини Шид |
Биоґрафия[edit | edit source]
Владимир Рогаль ше народзел 20. юния 1925. року у Соту (при Шиди), у напредней селянскей фамилиї, познатей по фрушкогорских „Рогаль-базох“ з НОВ-и. Оцец Штефан и мац Анка. Основну школу закончел у своїм родним месце, а гражданску школу у Шидзе. Три класи учительскей школи Владимир Рогаль закончел пред войну у Сримских Карловцох, а матуровал у учительскей школи у Зомборе 1946. року.
Уж од 1941. року, як шеснацрочни леґинь прежил велї войново страхоти, а як учаснїк у Народноошлєбодительней войни (НОВ) бул на першей воєней паради у ошлєбодзеним Беоґрадзе 1944. року, одкаль шицки борци рушели до борби за конєчне ошлєбодзенє жеми. По ошлєбодзеню, як визначному дружтвено-политичному роботнїкови, були му зверени одвичательни длужносци на планє образованя и култури у Бачкей, дзе службовал од 1946. по 1954. рок. У тим периодзе, як млади просвитни роботнїк, розпоредзени є на службу до Сентянского Ґунарошу (познєйше Нове Орахово), дзе ше праве приселєли, як колонисти, Руснаци з Руского Керестура, як перши учитель у новооснованей основней школи за руски дзеци.
Медзитим, уж о рок бул премесцени до Руского Керестура за управителя основней школи, а вец знова о рок бул послати до Беоґраду на курс за новинара. По врацаню з Беоґраду 1949. року бул меновани за главного и одвичательного редактора часопису за руски дзеци „Пионирска заградка“.
Од 1951. по 1954. рок робел як други секретар Секциї за Руснацох при Союзу културно-просвитних дружтвох АП Войводини, дзе у исти час окончовал и значни дружтвено-политични функциї.
Владимир Рогаль ше 1951. року оженєл зоз учительку Єлисавету Славку Будински з Руского Керестура. У малженстве мали сина Владимира и дзивку Надежду.
У 1954. року ше, по власней дзеки, преселєл до Бикич Долу, дзе як учитель робел у Бикичу, Соту и Беркасове, вєдно зоз свою супругу Славку. У 1962. року Владимир Рогаль прешол на роботу до Скупштини општини Шид, дзе водзел образованє и културу.
За свою дружтвену и просвитну роботу Владимир Рогаль достал вецей дипломи и плакети, бул одликовани з Орденом заслугох за народ III шора, а бул и добитнїк награди "6. децембер" општини Шид.
Пензионовани є 1976. року кед бул на роботним месце помоцнїка директора Основней школи "Бранко Радичевич" у Шидзе.
Владимир Рогаль умар 31. октобра 1984. року у Шидзе. Поховани є на варошским теметове.
Литература[edit | edit source]
Янко Рац: Владимир Рогаль (1925-1984); Руски календар 1985, „Руске слово“, Нови Сад, 1983, боки 69-71.
Василь Мудри: З нагоди означованя 70-рочнїци народзеня Владимира Рогаля (1925-1984-1995), Studia Ruthenica, Дружтво за руски язик, литературу и културу, ч. 5, 1996-1997, б. 121-123.