Wp/grc/Μουσεῖον Ἄγκερ

Τὸ Μουσεῖον Ἄγκερ (Γερμανιστί: Angermuseum) ἄξιον μουσεῖόν ἐστιν ἐν τῷ προαυλίῳ τῆς Ἐρφούρτης, Γερμανία.

Δημοτικὰ μουσεῖα ἐν τῇ Ἐρφούρτη

Ἡ πρωτεύουσα τῆς Θουριγγίας ἔχει μάλα ποικίλον τοπεῖον μουσείων μετὰ εἰδικὰς συσκευὰς σχεδόν ὅλων τῶν τεχνικῶν τμημάτων. Ἀπὸ τῆς τέχνης καὶ τῆς ἱστορίας μέχρι τῶν λαογραφικῶν καὶ τῆς φυσικῆς ἱστορίας: προσφέρονται πράγματα ἐνδιαφέροντα διὰ ὅλους. Αὐτό ἐστιν τὸ ἀποτέλεσμα μακροχρόνιας ἀνάπτυξεως, οἷα εἶχε τὴν ἀρχὴν ἐν τῷ νῦν καλουμένῳ Μουσείω Ἄγκερ. Εἰς τὸ πρῶτον πάτωμα τοῦ πρῴην σταθμοῦ συσκευασίας καὶ ζυγίσεως τῶν ἀρχόντων ἀπὸ τῆς Μαγεντίας, τῇ 27-ῆ Ἰουνίου τοῦ 1886 ἄξοιξαν ἐορτασιμῶς πινακοθήκην ἐν τῷ πρώτῳ ἀστικῷ μουσείῳ.

Ἱστορία

Ὁ ζωγράφος Eduard von Hagen ἔπειθε τῷ 1883 τοὺς γερουσιαστὰς τοῦ ἄστεως λαβεῖν τὸ χορήγημα παραδοὺς πολλὰς δωρεὰς. Ἀδελφιδοῦς ἦν τοῦ ῥομαντικοῦ ζωγράφου τοπείων Friedrich von Nerly: ἔξην τῷ Hagen δοῦναι τὰ καταλειφθέντα τοῦ Νerly εἰς τὸ καινὸν μουσεῖον. Αὐτὰ παραμένει μέχρι σήμερον τὸ μέγιστον κτέαρ τοῦδε τοῦ μουσείου. Εἰς τοιαῦτα ηλθον ἔτι ἔργα τινά ἀπὸ μουσείων τοῦ Βερολίνου, περὶ τὰ τῆς τοπιογραφίας, τῆς προσωπογραφίας καὶ τῶν νεκρῶν φύσεων τοῦ 18-οῦ καὶ τοῦ 20-οῦ αἰῶνος (J. S. Beck, Joseph Anton Koch, Caspar David Friedrich, Paul Baum, Christian Rohlfs). Ἡ ἀκμὴ τοῦ μουσείου ἦν τοὶς ἔτεσι 1920-οῖς, ὃ ἦν τότε κέντρον τῆς συγχρόνης τέχνης. Ἡ ὑποστήριξις παρὰ τοῦ ὐποδημάτων κατασκευαστοῦ Alfred Hess ἐπέτρεψε τὴν κτῆσιν πολυαρίθμων ἔργων καλλιτεχνίτων τοῦ Ἐξπρεσιονισμοῦ καὶ τοῦ ῥύθμου Μπάουχαους, π.χ. τῶν Lyonel Feininger, Emil Nolde, Ernst Barlach, Gerhard Marcks καὶ Max Pechstein. Διαρκὲς τημάχιον ἀναμνήσεως εκείνης τῆς ἐποχῆς τὸ Δωμάτιον Heckel ἐστίν ξὺν τῷ τοιχογραφικῷ κύκλῳ "Στάδια τῆς ζωῆς" (1924). Δραματικοτάτη ἦν ἡ καταστροφὴ τοῦ 1937, ὅτε αἱ συλλογαὶ νομιζόμεναι ἐκφυλισμένης τέχνης οὖσαι διελύθησαν τῷ 1937 ὑπὸ τῶν ἐθνικοσοσιαλιστῶν.

Κέντρον καλλιτεχνικόν καὶ ολιγοχόνιος κατάβασις

Σημαντικὴ ἀπόφασις διὰ τὰ μουσεὶα τῆς Ἐρφούρτης ἦν ἡ ἀποκύρωσις τοῦ θελήματος τοῦ περιφήμου ἀρχιτέκτονος Henry van de Velde οἰκοδομεὶν καινὸν καὶ μέγα μουσεῖον ἐντὸς τῆς Ὁρχάμης τῆς πόλεως (Stadtpark). Ουτος ὁ ανθρωπος ναυηγαγε ἐκ τοῦ Μεγάλου πολέμου (1914-1918). Ἐγένετο περαίτερα ἐξειδίκευσις τῆς δομῆς εἰς τῆν πλατεῖαν Anger, ἤτοι εἰς τὴν ὁδὸν τῶν καλλιτεχνῶν καὶ βιοτεχνιῶν. Ἐκ τοῦ 1922 τὸ μουσεῖον παρουσιάζεται ἐν τῇ ἀνακατασκευασμένῃ μεγάλῃ αιθούσῃ ἐν τῷ ἰσογείῳ περὶ μεσαιωνικῶν τεχνῶν καὶ ἡπλώθη τῷ 1935 διὰ παντὸς τοῦ δομήματος, οὗ πανεδοκεύετο τότε γραφεῖα τοῦ Πρωσικοῦ κράτους καὶ ἡ πρῴην βιβλιοθήκη τοῦ πανεπιστημίου. Ἐν ᾧ ἐγένετο τὸ Μουσεὶον Ἄγκερ τὸ καλλιτεχνικὸν μουσεῖον τῆς πρωτευούσης τῆς Θουριγγίας, τὰ ἄλλα πράγματα ἁθροίζονται τήμερον ἐν ἄλλοις τόποις.

Ἄλλαι συλλογαί

Συλλογαί τινες τῶν πολιτῶν τὲ καὶ φατριῶν ἁποτελοῦν τὸ Λαογραφικὸν Μουσεὶον ἐκ τοῦ 1955, ὃ κεῖται παρὰ τῇ Ἀγυιᾷ "Γιούρι Γκαγκάριν" καὶ το Μουσεῖον τῆς Πόλεως (Stadtmuseum) παρὰ τῇ ὁδῷ Johannesstraße. Τῷ ἔτει 1995 τὸ Μουσεῖον φυσικῆς ἱστορίας ηὗρε ἔδραν ἐν τῷ ἀμφωδίῳ Große Arche. Πολυάριθμαι ἄλλαι ἐγκαταστάσεις ἐξαρτίζουσιν τὸ μάλα ἀξιόλογον τοπεῖον τῶν μουσείων τῆς Ἐρφούρτης.