Wp/cnr/Milutin Nikolić, brigadir

Milutin Nikolić, brigadir rođen je 17. juna 1863. godine na Čevu u porodici komandira Jefta Miletina Nikolića i majke Mitre, rođene Daković s Grahova . Umro je u drugoj polovini jula 1935. godine u Nikšiću.

Biografija

Gimnaziju je završio na Cetinju. Kao dobrovoljac u pratnji oca učestvovao je u borbama u Hercegovini 1877. godine . Bio je u prvoj grupi crnogorskih mladića koja je 1882. godine upućena na vojno školovanje u Italiju  u Modernu i Milano. Na školovanje je pošao s grupom crnogorskih mladića s Cetinja 16. maja 1882. godine, a u Udine su stigli 20. maja, a potom u mjesto Leće u kojem su podvrgnuti ljekarskome pregledu nakon čega je zajedno s Nikom Pejanovićem, Ivom Đurovićem, Savom Ivanovićem i Vukotićem otišao, 27. maja, u Domodosol, na italijansko-švajcarskoj granici, u kojem su otpočeli školovanje . Dalje vojno obrazovanje nastavio je u Modeni u Vojničkoj školi . Završio je Pješadijsku oficirsku školu za alpske jedinice u Leku administrativnom centru 7. Alpskog bataljona. U čin desečara unaprijeđen je 1. januara 1883. poluvodnika 31. decembra 1883. potporučnika 9. jula 1886. poručnika 6. decembra 1886. kad je i postao brigadni ađutant . Nakon školovanja vratio se u Crnu Goru i stupio na službu kao potporučnik crnogorske vojske.

Službovao je kao nastavnik na predmetu Vojničke vještine u Podoficirskoj školi od 20. jula do 26. oktobra 1886. godine. Vršilac dužnosti brigadnoga ađutanta bio je od 6. decembra 1886. do avgusta 1895. godine, u isto vrijeme bio je i oficir Dvorske straže. Izvodio je nastavu na Pješadijskome kursu u Podgorici od 1. septembra 1893. do 1. marta 1894. godine . U čin kapetana unaprijeđen je avgusta 1895. godine, a u čin komandira 1. maja 1901. godine . Od avgusta 1896. do 1. maja 1901. godine bio je četni komandir u Stajaćoj vojsci, a od 1. maja 1901. do 1. novembra 1903. godine bio je komandant Lukovskoga bataljona . Kad je 1903. godine po odluci knjaza Nikole osnovana brigada stajeće vojske , od 25. oktobra 1903. godine postavljen je za komandanta Prvog bataljona Stajaće vojske (bilo ih je dva). Kao pješadijski komandir bio je, 1904. godine, član Vojnoga vanrednog disciplinskog suda za rješavanje jednog spora između oficira . Za komandanta Vučedolske brigade postavljen je 6. januara 1906. godine s mjesta komandanta Drugoga bataljona Stajaće vojske . Učestvovao je u svečanostima na Cetinju avgusta 1910. godine prilikom proglašenja Kraljevine Crne Gore . Od 1908. godine službovao je u Trećoj diviziji sa śedištem u Nikšiću, potom je 1910. godine postao zastupnik komandanta divizije . S mjesta zastupnika postavljen je, 15. aprila 1912. godine za njena komandanta . Biran je za sudiju Velikoga vojnog suda do 15. aprila 1912. godine kad je kao komandant Treće divizije ponovo reizabran .

Balkanski ratovi

U Prvome balkanskom ratu komandovao je Trećom divizijom koja je u napadu na Skadar 28. oktobra 1912. godine zauzela Veliki Bardanjolt . U toku Prvoga balkanskog rata kad je došlo do reorganizacije Zetskoga odreda, postavljen je za komandanta novoformiranoga Dragočkog odreda. Nakon balkanskih ratova bio je komandant Treće divizije i s te dužnosti penzionisan 14. maja 1914. godine .

Prvi svjetski rat i internacija

Za vrijeme Prvoga svjetskog rata reaktiviran je 1914. godine i učestvovao je u ratu 19141916. godine na Hercegovačkome sektoru. Za vrijeme austrougarske okupacije bio je interniran u logor Karlaštajn u Austriji. Na spisku interniranih nalazi se pod rednim brojem 74 kao brigadir crnogorske vojske . Iz internacije se vratio 1918. godine. U vojsku Kraljevine SHS primljen je kao pješadijski pukovnik, međutim ubrzo je penzionisan (do 1923. godine) . Govorio je italijanski jezik .

Porodica

Zasnovao je porodicu s Marijom, kćerkom vojvode Marka Dragova Martinovića . S Marijom je imao sina i dvije kćerke . Umro je u drugoj polovini jula 1935. godine u Nikšiću.

Odlikovanja

Odlikovan je: Ordenom Medžedije IV stepena oficirski krst (30. avgusta 1898), Ordenom sv. Aleksandra III stepen (1905), Ordenom Belog orla IV stepena za zasluge stečene u crnogorskim ratovima (1923) , Takovskim krstom IV reda, Ordenom Svete Ane III reda, Ordenom Danila I za nezavisnost IV reda, Ordenom knjaza Danila III stepena (juna 1905) , Srebrnom medaljom za hrabrost, Spomenicom 1876–1878, Ruskom spomenicom .

Poveznice

• GENERALI CRNOGORSKE VOJSKE (1881-1921)

Izvori

• Martinović Srđa, Generali Knjaževine i Kraljevine Crne Gore, FCJK, Cetinje, 2016.