Wp/cnr/Miloš Medenica, brigadir

Miloš Medenica, brigadir. Rođen je 1872. godine u Donjoj Morači od oca brigadira Dragiše Perkova i majke Mite . Umro je 17. aprila 1941. godine

Biografija

Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a gimnaziju na Cetinju školske 1890/91. godine. Podoficirsku pješadijsku školu završio je na Cetinju 90-ih godina 19. vijeka . Službovao je kao oficir na više dužnosti. Tako se 1900. godine pominje kao oficir crnogorske vojske . Obavljao je i dužnost oblasnoga upravitelja sa śedištem u Kolašinu. Kao oficir narodne vojske u čin pješadijskog komandira unaprijeđen je 5. juna 1904. godine kad je i postavljen za komandanta Lipovskoga bataljona . Za vršioca dužnosti komandanta Kolašinske brigade postavljen je 28. aprila 1910. godine u činu komandira . Prema Ustrojstvu crnogorske vojske iz 1910. godine nalazio se u činu komandira kao vršilac dužnosti komandanta Kolašinske brigade koja je brojala šest bataljona. Vršilac dužnosti komandata Kolašinske brigade bio je i tokom 1910. godine . Kolašinska brigada nalazila se u sastavu Četvrte divizije sa śedištem u Kolašinu, u tom periodu pod komandom serdara Janka Vukotića. Tokom svečanosti proglašenja Crne Gore za kraljevinu avgusta 1901. godine odlikovan je Ordenom knjaza Danila IV stepena . Do 15. aprila 1912. godine kao komandir bio je sudija Divizijskoga suda Četvrte divizije . Za sudiju zamjenika Velikoga vojnog suda postavljen je 15. aprila 1915. godine u činu komandira kao vršilac dužnosti komandanta Kolašinske brigade .

Balkanski ratovi

U Prvome balkanskom ratu 1912–13. godine bio je komandant Kolašinske brigade jačine šest bataljona (28 četa). u sastavu Istočnoga odreda crnogorske vojske. Šef štaba Kolašinske brigade bio je kapetan Vuk Vlahović . Uoči rata zvanično je bio vršilac dužnosti komandanta Kolašinske brigade .

Tokom Drugoga balkanskog rata jun–septembar 1913. godine kao komandir bio je komandant Četvrte (mješovite) brigade Dečanskoga odreda, koja je bila jačine pet bataljona. Tu brigadu sačinjavalo je ljudstvo iz Kolašinske, Gornjovasojevićke, Durmitorske brigade, kao i ljudstvo iz Župskoga, Nikšićkoga i Jezersko-šaranskoga bataljona. U čin brigadira crnogorske proizveden je 14. novembra 1913, godine . S mjesta vršioca dužnosti Kolašinske brigade postavljen je 29. maja 1914. godine za njena komandanta . Dužnost sudije Divizijskoga suda Četvrte divizije obavljao je do 29. maja 1914. godine . Komandovao je Kolašinskog brigadom u sastavu Četvrte divizije.

Prvi svjetskji rat

Za vrijeme Prvoga svjetskog rata 1914–1916. godine komandovao je Kolašinskom brigadom koja je bila u sastavu Prve sandžačke divizije kojom je komandovao Petar Martinović. U sastavu Kolašinske brigade nalazilo se šest bataljona: Rovački, Donjomorački, Gornjomorački, Kolašinski, Lipovski i Poljsko-kolašinski. Od jula 1914. godine Kolašinska brigada se nalazila na Hercegovačkome frontu, a nakon toga na frontu u Bosni do kralja 1915. godine . Prema dokumentu Sastav, jačina i raspored crnogorske vojske iz 1915. godine bio je ujedno pored komandanta Kolašinske brigade i komandant rezerve Sandžačke vojske u koju je ulazilo sedam bataljona i Izvidničko odjeljenje . Kolašinska brigada kojom je komandovao učestvovala je i u borbama na Javoru u sastavu Javorskoga odreda kojim je komandovao brigadir Petar Martinović. Značajna je njegova uloga u toku Mojkovačke operacije krajem 1915. i početkom 1916. godine u sastavu Prve sandžačke divizije na Mojkovačkome sektoru. On i njegova Kolašinska brigada nekoliko puta su pohvaljeni od strane kralja Nikole kao vrhovnoga komandanta. Na Mojkovcu je pokošen rafalom konj ispod njega. Jedno vrijeme bio je komandant Prve sandžačke divizije u periodu od 12. januara do 21. januara 1916. godine. Nakon sloma crnogorske vojske s grupom vojnika pokušao je da krene prema Grčkoj, međutim nakon vijesti da su austrougarske snage ušle u Skadar vratio se . Za vrijeme austrougarske okupacije bio je u internaciji 1916. godine iz koje se vratio krajem 1918. godine .

Internacija

Interniran je bio u logor Karlštajn (stari zamak u današnjoj Češkoj) na spisku interniranih nalazi se pod rednim brojem 68 . Na drugom spsiku interniranih u logoru Karlštajn od 20. aprila 1917. godine nalazi se pod rednim brojem 78 kao general crnogorske vojske . Na jednom komitskom skupu između ostalih bio je određen za likvidaciju kao lice koje aktivno ne djeluje za stvaranje nove države, međutim ta odluka nije sprovedena . U vojsku Kraljevine SHS primljen je kao pješadijski pukovnik, ali ubrzo je preveden u rezervu .

Drugi svjetski rat

U Aprilskome ratu 1941. godine kao pukovnik ratnim rasporedom postavljen je za predśednika 15. Ratnoga suda na Cetinju. Međutim zbog teškoga zdravstvenog stanja i bolesti tu dužnost nije obavljao. Za to vrijeme nalazio se u zgradi Bogoslovije, tadašnjoj Biljardi, u kojoj je rektor bio njegov sestrić Milo Vujisić . Po naređenju komandanta divizije vraćen je u rodni Kolašin prije ulaska neprijateljskih vojnika. Odmah nakon toga umro je 17. aprila 1941. godine. Sahranjen je na Slatini kod Kolašina.

Porodica

Zasinovao je porodicu sa suprugom Anđom i imao je potomstvo. Imao je sina Nova i Perka . Njegov sin Perko određen je iz Kolašinske brigade za kandidata za Nikolajevski kraljevski kadetski korpus 1914. godine .

Odlikovanja

Između ostaloga odlikovan je: Ordenom knjaza Danila za nezavisnost Crne Gore III stepena (juna 1905) , Ordenom knjaza Danila II stepena (avgust 1910), Zlatnom medaljom za revnost (2. aprila 1911) Ordenom Belog orla s mačevima IV reda (17. decembra 1923) , Ordenom Karađorđeve zvezde IV reda (6. marta 1925) , Ordenom Karađorđeve zvezde s mačevima IV reda (28. juna 1926) , Ordenom Jugoslovenske krune IV reda (6. septembra 1930), Ordenom Belog orla V stepena (28. juna 1940).

Poveznice

• GENERALI CRNOGORSKE VOJSKE (1881-1921)

Izvori

• Martinović Srđa, Generali Knjaževine i Kraljevine Crne Gore, FCJK, Cetinje, 2016.