Wp/cnr/Đoko Vukićević, general-major

Rođen je, 10. februara 1914. godine, u selu Boguti kod Cetinja u porodici Toma Vukićevića. Preminuo je 2002. godine.

Biografija[edit | edit source]

Završio je četiri razreda gimnazije i vrlo rano je pristupio u revolucionarni pokret. Od 1933. godine je član KPJ, a član Sreskog komiteta KPJ Cetinje od 1937. godine. U Španiju pokušava da se prebači 1937. godine, ali je morao da odustane jer je veza bila otkrivena i bio je primoran da se preko 40 dana krije u šumi. Od 1932. godine pa do 1941. godine na područjima Cetinja, Ljubotinja, i Rijeke Crnojevića nije održana ni jedna demonstracija u kojoj nije učestvovao. Zbog svog revolucionarnog opredeljenja i rada bio je proganjan i više puta zatvaran i osuđivan. U Vogošću je po odluci PK KPJ Crne Gore i MK 1940. godine poslat pod tuđim imenom da bi formirao prvu partijsku ćeliju od tri člana i tamo je ostao do marta 1941. godine kada je pošao u Beograd i 27. marta 1941. godine učestvovao u demonstracijama, a nakon toga je vraćen u Crnu Goru.

Drugi svjetski rat[edit | edit source]

Nakon kapitulacije Jugoslavije aprila 1941. godine radi na pripremi ustanka i rukovodi prikupljanjem oružja u tajni magacin na Ljubotinju, formiranju gerilskih grupa i njihovom obukom. Jedan je od organizatora ustanka u svome kraju kada je i izveo prvu akciju kada je grupa članova Partije SKOJ-a i simpatizera razoružala žandarmerijsku stanicu u Ljubotinj nakon čega su nastupile borbe na komunikaciji Cetinje-Budva pa u Košćelama, kada je naprije uništena jedna motorizovana kolona pa onda motorizovani italijanski bataljon.U tim borbama se istakao i postao u jesen 1941. godine prvi politički komesar partizanske čete na Ljubotinju. U pljevaljskoj bici je komesar čete u Lovćenskom bataljonu kada se istakao i u napadu na grad i u proboju iz grada. Tada je ovaj bataljon imao teške gubitke 79 poginulih i 70 ranjenih boraca. Na dan formiranja 1. Proleterske brigade postavljen je za komesara čete u 1. bataljonu. Prošao je borbeni put brigade od Rudog na Romaniju, preko Igmana, itd. Prilikom prelaska mosta u Bosni na Sarajevskom polju 27-28 januara 1942. godine prvi je prešao most i omogućio prolaz brigade. U borbama za Ulog, oko Kalinovika, na Sinjavini,Durmitoru, preko Treskavice se ističe kao hrabar. U borbi za Konjic 1942. godine savladao je posadu jednog bunkera i zarobio puškomitraljez. Na svim borbenim linijama od Livna, Duvna,Bugojna, Ključa i mnogim drugim mjestima u zapadnoj Bosni kao i u borbama tokom I i V ofanzive iskazuje posebnu hrabrost. U istočnoj Bosni je u vrijeme protivofanzive na putu Zvornik -Tuzla 08. jula 1943. godine likvidirao grupu ustaša i omogućio četi da izvrši zadatak, tom prilikom je i ranjen. Kao politički komesar Beogradskog bataljona 1. Proleterske istakao se u borbama u VI ofanzivi, a kao član politodjela 9.divizije u borbama u Dalmaciji. U KNOJ-u je bio zamjenik komesara divizije i u ovoj jedinici je pokazao hrabrost u borbama protiv neprijateljskih ostataka. Od početka 1944. godine nalazio se na partijsko-političkim dužnostima u Dalmaciji, RM i Srbiju.

Poslijeratna karijera[edit | edit source]

Poslije rata bio je komesar divizije, pomoćnik šefa za vojna pitanja pri CK SKJ,organizacioni sekretar Opunomoćstva armije itd. Završio je višu partijsku školu „Đuro Đaković“ i Višu vojnu akademiju. Aktivna služba u JNA prestala mu je 1963. godine.