Wp/grc/Ἀλφόνσος ντὲ Λαμαρτίν
Ἀλφόνσος ντὲ Λαμαρτίν (Γαλλικῶς: Alphonse Marie Louis Prat de Lamartine, γεν. τῇ 21 Οκτωβρίου 1790 ἐν Mâcon, θαν. τῇ 1 Μαρτίου 1869 ἐν Passy) Γάλλος ποιητῆς τε καὶ πολιτικὸς ἦν.
Βίος[edit | edit source]
Ταῖς πρώταις συλλογαῖς ποιημάτων, τοῖς εὐαισθήτοις στοχασμοῖς »Méditations poétiques« (1820) καὶ »Harmonies poétiques et religieuses« (1830) ἀνοίγνυσι νέαν κατεύθηνσιν εἰς τὴν Γαλλικὴν ποίησιν. Τῷ ἔτει 1832 (,αωλβ´) βαδίζει εἰς τὴν ἐγγὺς Ἀνατολήν (»Voyage en Orient«, 4 τόμοι, 1835). Μέλος τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων ἀπὸ τοῦ 1834 ὢν ῥήτωρ λαμπρὸς ἐκτιμᾶται.
Ἐν τῷ ἔργῳ »Histoire des Girondins« (8 τόμοι, 1847) ὑπερασπίζεται τὴν τῶν Δημοκρατικῶν θέσιν. Μετὰ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ Φεβρουαρίου τῷ 1848 (,αωμη´) γίγνεται μέλος τῆς Προσωρινῆς Κυβερνήσεως καὶ ὑπουργὸς τῶν πραγμάτων τῶν ἐξωτερικῶν. Ἀποσύρεται τέλος τῷ φθινοπώρῳ τοῦ 1851 εἰς τὴν ἰδιωτικὴν ζωήν.
Ἔγραψε ἔτι τὸ εἰδυλλιακὸν ἔπος »Jocelyn« (1836), τὸ ποίημα »La chute d'un ange« (1836) καὶ ἔνια ἄλλα φλαῦρα ἱστορικὰ ἔργα.
Πηγαί[edit | edit source]
Brockhaus' Kleines Konversations-Lexikon, fünfte Auflage, Band 2. Leipzig 1911, σ.9, ἃ λέγεται τῇδε.