Wt/zea/stuke

From Wikimedia Incubator
< Wt‎ | zea
Wt > zea > stuke

Zeêuws[edit | edit source]

Etymologie[edit | edit source]

Van d'n Indogermaonse wortel *steu-g-, uutbreiienge van *steu 'stote, slae' en zòdoende verwant mee stok.

Omschrievienge[edit | edit source]

stuke(n) werkwoôrd

  1. Vaolle, soms mee vee geweld
    • Arjaon loôpt 'r ok vreêd bie! Is t'n meschien van z'n paerd gestuukt?
  2. Bepleistere, ('n muur) mee stuc bewerke

stuke v

  • In 't uutdruksel In de stuke lôpen, stief g'aermd lôpe Land-van-Axels

Uutspraek[edit | edit source]

[ˈstykə]

Vervoegienge[edit | edit source]

infinitief stuke(n)
gerundium te stuken(e)
tegewoordigen tied ik stuuk, stuke oôns stuke(n)
jie stuuk(t) (stuke) julder stuke(n)
'ie stuuk(t) 'ulder stuke(n)
flejen tied ik, jie, 'ie stuukte oôns, julder, 'ulder stuukte(n)
gebieënde wieze stuuk(t)
onvoltoôid deêlwoôrd stukende
voltoôid deêlwoôrd is (g)estuukt
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.

Dialectvarianten[edit | edit source]

  • stuken in Zeêuws-Vlaendere en op oôstelijk Zuud-Beveland

Ziet ok[edit | edit source]

Vertaeliengen[edit | edit source]

Bron[edit | edit source]

  • K. Fraanje c.s. (red.), Supplement Woordenboek der Zeeuwse Dialecten. Van Velzen, Krabbendieke, 2003: blz. 217
  • Dr. Frans Debrabandere (red.), Zeeuws etymologisch woordenboek. De herkomst van de Zeeuwse woorden. Uutgeverie Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2007: blz. 334