Wt/zea/strieë

Zeêuws[edit | edit source]

Etymologie[edit | edit source]

Over Middelnederlands striden en Oudnederlands stridon van Oergermaons *strīdaną. Ei in sommige zustertaelen (ok) de beteikenisse 'blindere', 'grôte passen maeke'; die za wè komme deu verwarringe mee skrīdaną (dienk an Nederlands schrijden). Veddere etymologie onzeker; d'r oôr gedocht an 'n verband mee d'n Indo-Europese wortel *ster- ('star(re), onbeweêglijk') - dat zou dan uutgebreid moete weze toet *streidʰ- - mae dat liek vargezocht.

Omschrievienge[edit | edit source]

strieë

vechte, dikkels zonder echt geweld
mee mekaore opgae vò iets (winst, 'n gunst, andacht enz.)
tegespreke, tegen 'n aor z'n zeggen ingae (dikkels zonder liejend vòwerp)
- Moe je noe altoos wee strieë, Jan? Je kan toch wè's wat van 'n ander anneme!

Uutspraek[edit | edit source]

[ˈstrijə]

Vervoegienge[edit | edit source]

infinitief	strieë(n)
gerundium	te strieën(e)
tegewoordigen tied	ik strie(j), strieje	oôns strieë(n)
	jie strie(t) (strieë)	julder strieë(n)
	'ie strie(t)	'ulder strieë(n)
flejen tied	ik, jie, 'ie streej	oôns, julder, 'ulder streje(n)
gebieënde wieze	striej, strie(t)
onvoltoôid deêlwoôrd	strieënde
voltoôid deêlwoôrd	ei (g)estreje(n)
Ziet vò details en verschillen tussen de Zeêuwse dialecten 't artikel Zeêuwse grammaotica op Wikipedia.