Wt/zea/moon

Iengels

Etymologie

Over Middeliengels mone en Oudiengels mōna van Oergermaons *mēnô. Ziet vadder bie maene.

Omschrievienge

moon

1. eigennaeme de maen(e)
2. zelfstandig naemwoôrd 'n maene (om eênder welke planeet)
3. werkwoôrd je blôte gat laete zieë as bliek van verachtienge

Uutspraek

• [muːn ~ mʉːn] (Brits-Iengels)
• [mun] (Amerikaons-Iengels)

Verbugienge

moons meêrvoud (bet. 2)

Vervoegienge

moons darde persoôn ienkelvoud, mooned flejen tied, mooned voltoôid deêlwoôrd, mooning onvoltoôid deêlwoôrd

Aore spellienge

• Moon

Opmerkienge: deu somste lui zò geschreve in beteikenis 1, meedat 't 'ier om 'n eigennaeme gaet. Vaste regels bin 'ier nie vò; feitelijk is in deze zin aollebei goed.

Ontlêniengen in aore taelen

• mun Bislama
• mun Skepi
• mun Sranantongo
• mun Tok Pisin