Wq/tt/Игорь Губерман

From Wikimedia Incubator
< Wq‎ | tt
Wq > tt > Игорь Губерман

И́горь Миро́н улы Губерма́н (7 июль 1936, Харьков) — совет һәм Исраил язучысы, шагыйрь, киң катлам укучыларга "гариклары" — афористик һәм юмористик дүртьюллык шигырьләре аша мәгълүм. Рус телендә генә яза. Әлеге жанрга керә торган шигырьләренең моңа кадәр татар теленә тәрҗемә ителгәне булмады. Башка телләргә күчерелгәннәре арасында иң уңышлылары дип, Борис Мещеряковның һәм Евгений Ловцкийның инглиз теленә тәрҗемәләре санала.[1]

Дүртьюллык шигырьләр[edit | edit source]

(“гариклар”)
Рус теленнән тәрҗемә
(юл башындагы искәрмәләрдә — автор тексты,
азактагы искәрмәләрдә —
башка телләргә тәрҗемә һәм аңлатмалар)

1.[2] Бөтен җирдә ачу исе аңкып тора —
өлгерәдер бәлки Күктә яңа план,
һәм Тәңрегә гүя киңәш биреп тора
Аксак Тимер, Аттила һәм Чыңгызхан.[3]

2. [4]Сал, дустым, Рәсәйдә ызбаңны,
җөрьәт итсәң әзер булырга –
тир түгеп, көч куеп тапканны
сүз бөркеп җилгә очырырга.

3.[5] Астын өскә китергән, ди,
Рәсәйдә яһүд — нишләргә?
Чыпчык хәленнән килгән, ди,
ана филне дә көчләргә.

4.[6] Бер гаилә булып ил яшәсә,
бүлеп әчесен һәм төчесен, —
аңлатырмын, дустың исемен әйтсәң,
Себер китәсеңне ни өчен.

5.[7] Гап-гади бер төрмә вәсвәсәсен
үталмыйсың һич тә читләтеп:
җиңеләйтеп була мәсхәрәсен
бары эт койрыгы юнәтеп.

6.[8]Сыгылмалы тәнен назлыйм мин аның,
ул елыша ялкынланып, һәм шунда
аңлый башлыйм ашаганын Һаваның
алмасын да, беррәттән Еланын да.

7.[9] Хатын-кызда бергә җан да, тән дә;
илһам бирә бит ул күпләргә,
дога кылган сыман, күтәргәндә
аякларын зәңгәр күкләргә.

8.[10]Бар хатыннар: кырыс, гүя мәрмәр,
салкын көзге булып кылана,
ләкин йомшаргачтын бу чибәрләр
сиңа сагыз кебек сылана.[11]

9.[12] Кыз вакытта дорфа сөйли белгән,
холкы кырыс булган хатыннар
бергәлектә сиңа күзләреннән
чәчрәтәләр явыз очкыннар.

10.[13]Хатыннарның “көзгесе“ дә була:
тормыш җәе үткәч, калса сулып,
ул ятакта — йә бала күк елак,
йә гладиатор кебек ярсулы.[14]

11.[15] Елмайганда авызың җитсен колакка,
бирсен хәмер тәнгә рәхәт һәм файда;
шатлана белмәгән кермәс оҗмахка —
сыкранучылар күп анда болай да!

12.[16] Баш тартудан риза булу күпкә ансат;
ачы тәҗрибәдән моны аңлап алып,
кертә хатын бүлмәсенә, бик ялварсаң,
йә котылыйм моңардан, дип, йә кызганып.

13.[17] Карчык болай — гүя инсафлылык үзе,
тик “шаһит” бар яшьлек дуамаллыгына:
охшаш аның җыерчыклар баскан йөзе
оҗмахтагы кипкән гөнаһ алмасына.

14.[18] Гашыйк булды Са́ра комиссарга,
карынында чуалышты геннар;
өч ир бала табып бирде Са́ра:
өчесе дә — комиссионкада сатучылар.

15.[19] Гомер үтә, суына тән һәм кан,
буыннарда шыгырдый картлык;
мин хатыннар турында оныткан
элек белгәнемнән дә артык.[20]

16. [21]Кадерлисең, кояш тормыш күген
ташлап китә, дигән чагыңда
бер ихтыяр көчен: эшләү түгел,
яшәү өчен әле тагын да.

17.[22] Ыгы-зыгылардан туеп үртәлмәдем,
җәннәт тә, тәмуг та ятмый күңелемә;
Хак Тәгалә, йомышыңны үтәмәдем,
чакырма мине әлегә Үзеңә.

18.[23] Көт тә тор син кабынып китәсен,
юлбасарлык бераз кимүгә үк,
славяннарның үзара бәхәсен:
кайсы кайдан килгән һәм кем яһүд?

19.[24] Ятсам да өйдә, ябышып китапка,
күрәм барысын, тотмыйм тәрәзәм ябык:
пролетарий үрелә йомры ташка,
ләкин бөтен җирдә йә асфальт, йә бук.

20.[25] Сталин үлгән, трубкасын сүндермичә,
булсак та без төтен исни-исни гарык,
ит турагычны борабыз бүлдермичә,
өмет итмә, котылам, дип, качып калып.

21.[26] Оялма син, исерекбаш, борыныңнан:
алган бит ул төсен дәүләт байрагыннан!

22.[27] Күтәрәбез тостлар, бокал чөеп,
урыс яшәү рәвеше булсын, диеп;
әмма аның — без онытмыйк берүк –
рәвеше бар, ләкин яшәве юк.

23.[28] Коллык галәмәте — без йотлыгып
табыннарда саткан сафсата;
үз заманыбызга без — прокурор,
азгынлыгыбызга — адвокат.

24.[29] Бу бары тик гавам сүзе генә,
тормыйм аны мин дә үзгәртеп:
кала алмый кеше үзе генә,
кемдер тора аны күзәтеп.

25.[30] Дәүләт:
хакимлеккә һәвәс бронза сынлы
һәйкәл итеп күрәм мин аны;
яфрак каплап тора биниһая олы,
шыксыз бер иминлек органын.

26.[31] Киң колачлы төзелешләр түгел,
минем илнең иң төп терәге –
коткы җепселләрен җыеп тоткан
шыксыз бер “контора” кисәге.

27.[32] Хакимиятнең яман атын саткан
имеш-мимешләрне таратма;
уяу колакларның асты, баксаң,
казык тешле танау — онытма!

28.[33] Павлик Морозовның торыннары
үрчеп калкыталар борыннарын:
яшьтәшләрем донос язып ята,
барысы берсен, берсе барысын сата.

29.[34] Кыю баскан булып адымнарын,
империя шүрли бик күптән:
мөмкин булса, күлмәк-ыштаннарын
тартыр иде әләкчелеккә.

30.[35] Битсез кара сөяк авыз итсә
симез ананастан — зыянсыз,
әмма эшләр харап, бу вәсвәсә
яшь буынны итсә имансыз.

31.[36] Һәркем чиләк тотып чаба иде
элек, янгын чыгып, чаң какса;
хәзер ярый, моңа җавап итеп,
сидек куыгы бер бушанса.

32.[37] Бөек хәсрәт тырный безнең җанны:
алдагы елларыбыз караңгы;
үткән — беткән инде, жәл киләчәк:
анда да — без өеп куйган тизәк...

33.[38] Күпме йолдыз монда сүндерелде,
күпме янар учак сүрелде!
Шуңа бу Рәсәйдә күрексезлек
соры томан булып җәелде.

34. [39]Тоттым карьераның ефәк артын,
ташлап нечкә ботлы музасын.
Хәзер рифмалаучы мускул затым
хәтерләтә картлач әгъзасын.

35.[40] Китабыңны укып чыктым. Бик калын.
Тир түгеп язылган әсәр кадерле.
Бизәп тора өзекчәләр дә аны,
бизәгән кебек чәчәкләр каберне.

36.[41] Ленин сүзләренең беләм рәтен,
бар аларда шактый хаклык та:
коммунизм — ул совет хакимияте
һәм мөһаҗирлек бар халыкка.

37.[42] Омтылышлар, буш хыяллар белән
мавыкмасын, диеп, яшь буын,
Ватан-Ана агыза имчәгеннән
кырык градуслы баш даруын.[43]

38.[44] Күп нәрсәсен аңлар иде
Паскаль фани дөньяның,
тыңласа сәрхүш “кыяк“ның
“Шумел камыш“ сузганын.

39.[45] Үтәр иде тыңлап гомерләрең
бар дөньяның кешнәү-мырлавын,
алдан белсә Рәсәй бәбиләрнең
үсеп җиткәч ниләр җырлавын.

40.[46] Күптәннән үк бөтен календарьда
сурәтләнә кызыл шимбәдә
шул, киселеп тәүге лагерьларда,
Ильич кадерләгән бүрәнә!

41.[47] Мин яратканнарның исемнәрен
патша махсус исемлеккә кертә;
Рәсәй тарихына иң кыска юл
элмәк белән пуля аша үтә.

42.[48] Паханда зур күпчелекнең
җаны-өне гәүдәләнде;
ул даһи хәшәрәт иде,
шуңа тәңрегә әйләнде.

43.[49] Әй, паровоз, алга –
билгеләнгән җиргә!
Барыйк, булмаганга
башка юллар безгә...

44.[50] Хикмәтле һәм серле түгел бу фән,
иң гади гадилектән гади:
мыскыллау, коткы, эч пошыру белән
итәләр кешене хайвани.

45.[51] Төшенкелек, әхлаксызлык, дәһрилекнең
черек сумаласы сеңгән безнең җанга.
Әшнәлек богавы салып, бу өч китнең
умырткасына империя таянган.

46. [52]Нинди иркен минем туган илем,
кая барма — фахишә, тиле.
Мин тагын бер шундый илне белмим.
Мондый илне!

47.[53] Мин кол, дустым. Әмма яхшы беләм:
язмышымның эссенциясе –
арт саны, корсагы, хатыны белән
нәчәлникнең гармониясе.

48.[54] Дәһрилектә үтте ярты гомер, кинәт
уйланырга вакыт җитте бер көнне:
әвәләнгән икән кеше җирдән, димәк,
кем дә булса әвәләгән түгелме?

49.[55] Чапты фәлсәфәче уфтанып,
ялган “хакыйкать“нең артыннан;
салалмагач марксизм ыштанын,
нәрсә өмет итте “хатын”нан?

50.[56] Бүген банан оҗмахы да
күңелләрне болгата;
Рәсәйдә кызык барысы да –
упкын кырында ята.

51.[57] Йөри әле һаман төрле төскә кереп,
өстәл-диван тирәсендә тулганып,
халык өмет баглавының үз вәкиле —
Адольф Виссарион улы Ульянов.

52.[58] Тынып торса золым, гел кытыклый,
тәнгә рәхәт биреп, татлы төш:
вышкадагы сакчы, имеш, йоклый,
ә чыбыкта беткән көчәнеш.

53.[59] Ирек, хокук, гадел канун диеп,
заман әкият сөйли башласа,
һич онытмыйк: бик мәкерле үлеп,
дөмегеп ятучы аждаһа.

54.[60] Ашкынулы бу сәяси киңлектә
бөтен бәхәсләрдә күрәм бер үрнәк:
очып килеп коточкыч зур тизлектә,
бәрелешә берничә капчык тизәк.[61]

55.[62] Шәрран яра тәрәзә һәм ишек,
хозурланам фикер бәйгесендә;
хәбәрдарлык угы үтә тишеп
ярымшарларымның дүртесен дә.

56.[63] Бу юлбашчыларны кызганырга
мөмкиндер дә, Ходай теләсә:
ымсыналар илне коткарырга,
үзгәртмичә генә бернәрсә.

57.[64] Тарих тарафыннан көчләнде,
хәтерләтә талкыш түшәкне, –
хакимият азрак көмәнле,
әмма элеккечә гыйффәтле.

58.[65] Адәм нәселе итсен, диеп, дәвам,
хатын иңгән безгә Ходайдан;
сөяркәгә исә бер касә бал
салып куйган хәйләкәр шайтан...

59.[66] Бармы халык үрчетүдән
яхшырак эш дөньяда?
Гәүдә ясап бирү — бездән,
ә җан өрү — Ходайдан.[67]

60.[68] а) Гүпчим бирмим шимбәгә,
беләм заман әхлагын,
танып алам бер мәлдә
борыны белән "таягын".
б) Гүпчим бирмәс шимбәгә хатын,
кадерләсә заман әхлагын,
күреп алса шәхси тамгасын –
кәкре борын, кисек "таягын".
в) Шимбәләргә бирмим, тыелып калам,
кадерлимен заман әхлагын,
мин аларның шундук танып алам
кәкре борын, кисек “таягын”.

61.[69] Кайсы җенес көчле — булмый белеп,
алдын-артын аның тикшереп бак:
хатыннары эшли үгез кебек,
ирләр күндәм, нәкъ фахишә сымак...

62.[70] Хуш ис аңкып торган язгы бакча,
чәчәк ата назлы гөлләре –
шундый гүзәл иде бит кодача...
кырык килограммлап элгәре.

63.[71] Хатын-кызга бар бер ачкыч — соклану,
таләп итми бит ул башка бернәрсә:
егыл аның аякларына — һәм ул,
җиңел сулап, килеп ята янәшә.

64.[72] Шат күңелле хыялларны кочып,
сүтелгәндә гыйшык бәйләре,
мин газаплы чишелешләр очын
нәфис бантик итеп бәйләдем.

65.[73] Уйнаганда искитәрлек шәп
бала таптыручы коралым,
“моңын” хатын түгел — фахишә
тыңлый иде тәнгә уралып.

66.[74] Бу баракка киткән баганалар –
Ирек, Тигезлек һәм Туганлык;
ниләр генә майтармасын коллар,
килеп чыга бары тик Коллык...

67.[75] Уйлыйм кайчак, батып салкын тиргә,
як-ягыма карап куям да:
нинди мәхшәр килер иде илгә,
хаким булса халык чыннан да.[76]

68.[77] Кырыс, әмма гадел хөкем –
бер Алла эше;
төрмә күрми, гүргә керми
Рәсәйдә кеше.

69.[78] Юк, мин үлеп бетмәм.
Йөз мәзәккә җаным
таркалыр да, сеңәр туфракка;
фахишә һәм хаким, мәкаль итеп аны,
илгә таратырлар тураклап.

70. [79]Минем шигырьләрем югалмаслар!
Сөйләп торса бер-берсенә дуслар,
Лубянканың архивына кереп,
сакланырлар музейдагы кебек.

71. [80]Мин бәхетле: Ходай адым саен
шешә тезеп барган бу мәлдә
әзмәверләр кубокларын куя
минем бокал торган өстәлгә!

72. [81]Мин әзермен эреп юк булырга,
бер җемелдәп туйган нәүбәттә,
уалып дөньяга таралырга
нибары бер көтү мәзәккә.

73.[82] Әдиплекнең каләм ишләренә
насыйп иткән ачы җимеше:
яхшы китапларның төпләменә
кулланыла автор тиресе.

74.[83] Шигърияткә чыккан хөкемнәрне
хәтере саклый дистә гасырның:
ул телгәли барча йөрәкләрне,
әмма каны ага — авторның.

75.[84] Жәллим Марксны: ул калдырган мирас
урыс бәдрәфенә капланды,
максат чараларны аклый торгач,
бөек максат үзе букланды.

76.[85] Шыпырт кына соравыма,
көтә, диеп, безне нәрсә,
бер багучы әйтте миңа:
“Мафия барда — юк күрәзә...“

77.[86] Бәйләнмәгез, “бирмә”, диеп,
очраган бер ир-атка;
ничек бирмәссең, өй саен
тап булсаң караватка.

78.[87] Хакыйкатькә юл тапмассың һич тә,
аңламасаң аның асылын:
ул тирәнрәк ята һәм дә читтә
мөмкинлекләреннән акылның.

79.[88] Изге белән явыз комарында
сүлпән Рәсәй һәрчак йоклап кала
шагыйрь, катыйль һәм залимнәр монда
тиешлесен үлгәч кенә ала.

80.[89] Утырабыз Азия бәлешен бөкләп,
Шимбәләрдән көлеп шаркылдап;
бу Рәсәйдә өянәк тәрәккыйрәк,
Варфоломей төне яктырак.

81.[90] Әйт сүзеңне җиткереп җиренә,
халтураны төртмә басмага;
рус дөньясын үстерүче генә
бүген еврей диеп санала.

82. [91]Уянасың кайчак кошлар кебек,
киледәге орчык күк бөтереләсең,
һәм эшлисең килә күңел биреп,
әмма — ашар вакыт җиткәч, сүреләсең.[92]

83.[93] Җитди, саллы булып күренәбез
фәлсәфәнең гүзәл утарында:
ми ярымшарларын эшләтәбез,
әмма — фикер туа күт ярымшарында.

84.[94] Монда бөтен юллар — юлдан биздерүче,
бөтен командалар — янгын сүндерүче,
Русиядә бар дәверләр — болганчык,
тик өметләр генә — раушан күк ачык.

85.[95] Күтәрелде бөтен халык,
хуҗаларны йолкып алып,
хуҗа булды язмышына;
калды бары коллар гына...[96]

86.[97] Партияле сыйнфый җитәкчеләр
бар дип тә белмәгән бер гөман:
"массага ташланган идеяләр"[98]
полкка ташланган туташ сыман.[99] [100]

87.[101] Ильич хыяллары ашты чынга;
үзе булса да гүр иясе,
шәме яна әле: лампасына
төкереп ята илдә һәммәсе.

88.[102] Акылга гына таянып
эш йөрткән түзми күпкә:
җан корсак белән ялганып,
дус булып китә күткә.

89.[103] Азагында борма юлларның
шул ук вокзал, диде эскулап:
беришесен озаттык, калганын
бетерербез тиздән дәвалап.

90.[104] Эстәп акча, кодрәт һәм дан,
авырттырмады ул башын;
ә хәрәкәтсез байлыктан
кадерләде тик “әгъза“сын.

91.[105] Бу таш астында мин ятам –
элек мин булган бер адәм;
хәзер инде мин “сайратам“
башка бер сыраханәдә.

92.[106] Назлы сөю кайтыр кабат, дип,
юкка-барга салма вәсвәсә:
элеккеге дәрттән калган бит
дус итәрлек кенә бер нәрсә...

93.[107] Кыңгырау-патша инде чыңламый,
Туп-патшасы атмый, анасын ...!
Еврей мәлгунь ваткан бит, амый,
калды елъязмасын табасы...

94.[108] Рәсәй назлый татлы хыялын,
ирешер дип берчак яңалык:
барысына да гаепле булган
бер яһүд, ниһаять, табылган![109] [110]

95.[111] Кыбырсыта узган хәлләр чыңы
кәкре борыннарның акылын:
Рәсәй тарихының яһүд чоры
тәмамлады соңгы гасырын.

96.[112] Хак Тәгалә, ашыкмасын, дип, бу кеше,
бик тә зирәк җайга салган аның эшен;
коллык — ирек кебек, аңлый алса күңел:
офыклар да якты, тын алу да җиңел.

97.[113] Гаделлеккә хилаф кылырбызмы,
бүгенгечә эшләп, яшәп, талап?
режим эчә безнең каныбызны,
без аның куйнында әрәмтамак.

98.[114] Гадилеккә һәрчак дошман булып,
һәр адымны алып исәпкә,
башкарыла ифрат зурдан кубып
бездә хәтта кече хаҗәт тә.

99.[115] Буш урыннар калдырмыйча илдә,
дәүләт түрәләрне үстерә:
элек атлар кешнәп йөргән җирдә,
хәзер түрә хәмер чөмерә.

100.[116] Әгәр язмыш, җитеп юл чатына,
белми торса кая барырга,
син курыкма, дустым, йомшак кына
арт санына төртеп алырга.

101.[117] Ияләшү ятак күк җылыта,
әрнүне дә баса тылсымчы;
кайчак тәрегә кадаклап тота
кадаксыз калу куркынычы.

102. [118]Күзалласаң чал тарихта булганны,
ап-ачык бер нәтиҗәгә буласың тап:
кеше — максатка ирешү коралы,
ярый әле, үзенеке булса максат.

103.[119] Кайдадыр, ерак, серле һәм томанлы
танып белү киңлегенең артында,
соңрак “очраклы рәвештә“ булганны
алдан ук әзерли кемдер барын да...

104.[120] Бүген төнлә күк капусы кителде.
“Һич курыкма үлемнән, — дип дәртләнеп,
аргы яктан кемдер хәбәр китерде, –
монда да без эчәбез рәхәтләнеп!”

105.[121] Дәүләт Конституциясе көнен дә
искә төшерә әбиемнең сурәте:
эленеп тора сурәт бүлмә түрендә,
әби үзе күптәннән гүр иясе.

106.[122] Хәмер әчи бер ташландык буада
һәм сөләйман балык үрчи бакчада;
ә Рәсәйдә тормыш итү гел җайлы:
ике күтләк булыр тиздән балалы.

107.[123] Дустан гына өркегез:
дошман куймас һич мөгез![124] [125]

108.[126] Халык белән тыгыз берлектә
була алмыйм аңа теләктәш,
авыр шул бер кашык дегеткә
бал тулы мичкәгә эләккәч.

109.[127] Пролетарий булып киттем — нинди шан;
армый-талмый тир түгәм мин ябешеп,
тырышкан–тырмашкан күк яшь лейтенант,
генерал хатыны белән эләгешеп.

110.[128] Язын Русиядә яшәү авыр,
яз тотрыксыз, гүя котырынган,
кар эресә, кеше хәйран калыр:
“Ватаныбыз ничек соң букланган...”

111.[129] Тыелу корыта тәкатьне,
бик авыр дәрт-теләк басымы;
гыйффәтнең бик күркәм рәвеше,
гөнаһның бик гүзәл асылы.

112.[130] Мантыйкчы Эпидод сүзенең
хаклыгын күрәм бу җөмләдән:
“Бөтенләй үк юләр түгел үзенең
юләрлеген белгән бер адәм”.

113.[131] Бөек сынчы-рәссам Поликлетның
искитәрлек булган эшләгәне:
кемнәр генә ясатмасын сынын,
әвәләгән бер үк ирдәүкәне.

114.[132] Бик гадәти, күркәм язмышым –
үпкә тотмыйм аңа сәбәпсез;
тик минем илаһи асылым
этем өчен генә бәхәссез.

115.[133] Гаугалы иҗат берлекләренең, беләм,
бөтен өмет-омтылышы, кылганы –
бозык, әмма бик хәйләкәр ысул белән
һәм дә күмәкләшеп көчләү Музаны.

116.[134] Тормыш угы очам! дип талпына,
тик тирескә килеп кадала,
артык җитди булмаганнар гына
шуңа акыллы дип санала.

117.[135] Көтү сыман коммунага
гел табигый бу финал:
трибун менә трибунага,
һәм башлана трибунал.

118.[136] Берәр туташ Мәңгелек уттан
тәмәке кабызса — өлгермен:
өмет итмәм ләкин һич юкка,
дустым телефонын бирермен.

119.[137] Үзең булып бары бер ятакта
калаласың, ялгыз бикләнеп;
ятак бит ул кырыс чынбарлыкта –
асыл дәрәҗәбез бизмәне.

120.[138] Яшәү ансат, үлем җиңел безгә,
тормыш уенында әзер булсак
теләсә кай чакта җиңелергә, –
чын җиңүләр килсен диеп соңрак.

121.[139] а) Акыл елгыр була һәм бик дорфа,
көрәшкәндә намус-вөҗдан белән,
болай ипләп һәм еш алдаларга
без сәләтле үзебезне генә.
б) Елгырлык һәм дорфалыгын җигеп,
акыл вөҗдан белән тартыша;
адәм шулай бик килешле итеп,
үзе белән үзе алдаша.[140]

122.[141] Йөрмә дөнья куып, анда-монда чабып,
охшаш булып джунглидагы ботаникка;
хафаланма: берәр җиргә соңга калып,
өлгермәгәнсеңдер, бәлки, “Титаник”ка.

123.[142] Рәсәйдә күп кәмит-могҗизалар,
ил — аларны иҗат итүче:
сарыклар бит монда сайлап ала
бүреләрдән үзенә көтүче.

124. [143] Гамәл булып ашырылса уйлар,
янәшәдә генә каза атлар;
ут кабызса җаннан прометейлар,
ут чыгарыр кулдан һеростратлар.[144]

125. [145]Уянасың кайчак кошлар кебек,
киледәге орчык күк бөтереләсең,
һәм эшлисең килә күңел биреп,
әмма — ашар вакыт җиткәч, сүреләсең.[146]

126. [147]Хаклык табам Сократ сөйләгәннән,
ишетсен дип гавам колагы:
җан җибәрә аты-юлы белән,
акыл — эчкерлелек чукрагы.

127. [148] Газраил суырып алгач җанымны,
нарат киткәч табутым өлгесенә,
тозланып беткән бу ачы рухымны
салыр Ходай чучка баласы эченә.

128.[149] Куак төпләрендә аунап күп хәтсез
һәм күнегеп татлы изрәү табарга,
хәлдән тайдым, булдым тәмам сәләтсез
чит саламда “шерше ля фам” ясарга.

129.[150] Өрми дустым сорнаена,
гыйшык мөгезенә,
ике мөгез маңгаена
менгезермен менә.

130.[151] Дус та булмадым, дошман да
дәүләт хакимиятенә.
Койрык болгаган булсам да –
эз яшерер өчен генә!

131.[152] Намусым пакь диеп, мактанасың юкка,
керсезләрдән, шаять, түгелсең:
сатып алмадылар ул вакытта
сатылам дигәннәрнең күбесен.

132.[153] Фольклор күңелләргә ялган сала,
әйтемнәре тупас алдалый:
имеш, еллар үзенекен ала...
Безнекен бит алар гел талый!

133.[154] Утарларда мул тормыш эзләре –
берән-сәрән генә чутлыйсы:
түшәм бизәкләре беленә әле,
авыр шул түшәмне буклыйсы.

134.[155] Булмый колны аягүрә күтәреп,
камчы белән ул кыйналып туймаса;
шуңа үзгәрешләрнең саф җилләрен
бездә өрдерәләр һаман күт аша.

135.[156] Бергә укмаштырып әвәләде
Исраил үз иммигрантларын –
рус мәдәнияте гарипләрен,
рус сәүдәсе партизаннарын.

136.[157] Лампаларда йөзләгән ватт –
ләкин күзгә кимчелекле;
юләрсымак бәндә кайчак
була үтә кешелекле.

137.[158] Минем изге мәмләкәткәемә
мәләк канатлары тагасы;
ләкин “әгъза” таксаң әбисенә,
булыр иде ул бит бабасы.

138.[159] Ыжгыралар яшьләр айлы төндә,
этләр улаган күк келәттә;
шулкадәрле тәкать беткән бездә –
юкка чыккан хәтта теләк тә.

139.[160] Ни теләсәң шуңа инандырып
була бөтен илне тәгаен,
басу станоклары белән орып,
миңгерәтүнең тапсаң бер җаен.

140.[161] Өметсезлек һәм җан ачысы –
булды Рәсәй халык төрмәсе:
йөри Һабил-Кабил шәүләсе,
һәркем туганының сакчысы.

141.[162] Төрмәләрдә туган адәмнең,
куркуны җитәрлек белгәннең
яши коткы хисе аңында,
ул үттә, касыкта, җанында.

142.[163] Берни таләп итми тормыштан
минем Ватанымның уллары –
нидән мәхрүмлеген тумыштан
белмәүче “бәхетле коллары”.

143.[164] Без, балыклар кебек хәтсез татып
караңгылык, басым диэтасын,
күптән бетергәнбез ич онытып
ирек, һава белән көн яктысын.

144.[165] Күз алдына китералмый
чит-ят акыл иясе
без татыган төрмә белән
шифаханә измәсен.[166]

145.[167] Без сәер компотта кайныйбыз,
күзгә карап оста алдыйбыз;
барыбыз да каршы – ялгыз калсак,
әмма бердәм хуплыйбыз – җыйналсак.

146.[168] Эш йөртеп бик оста һәм бик төгәл
коткы, мактау, симез калҗа белән,
әвәләде заман нәзакәтле,
горур, зәвыклы бер кабәхәтне.

147. [169]Тарихи кыска бер дәвердә
иреште илем ару гына
тумыштан һәркемгә бирелгән
нәҗеснең чәчәк атуына.

148. [170]Урыс түнтәрешен кылган бабалар
чыгып бакса кабердән бер минутка,
ахырзаман сорап, үксеп еларлар,
яңадан кертегез, диеп, тәмугка.

149.[171] Хәлдән тайды Рәсәй бирә-бирә
киләчәккә ачы сабагын –
ялган тәгълиматның һәр нәүбәттә,
һәр җирдә рисвай булачагын.

150.[172] Югалту әрнүләре басылды,
тормышның да үзгәрде асылы,
ләкин әле калды җан һәм холык
төрмә әбрәкәе сыман булып.

151. [173]Намус-вөҗдан — мәңге дөнья күрке,
әмма аңа юллар һәрчак тар,
һәм дә аның — коточкыч һәм көлке —
кабәхәтләр өчен лифты бар.

152.[174] Азмы-күпме таныш тарих белән,
әмма даныбызны яхшы беләм:
кайда юллар куркыныч һәм тайгак —
без нәкъ шунда булдык сүнмәс маяк.

153.[175] Бөтен хаос, чуалышлар, башбаштаклык,
фетнә һәм нигезләр тетрәнүе — беләм —
тәмамлана, дәрәҗәләрне болгатып,
башка иерархия урнаштыру белән.

154.[176] Бик күп сабак бирде гасыр,
бусы менә такыясы:
тәмуг юлында маяк —
кояштан да яктырак.[177]

155.[178] Без тарихта иң беренче,
яшәмәдек без заяга:
фаҗигане бизәү өчен,
кызыл төс куштык карага.

156.[179] Чал тарихның сикәлтәләрендә,
сөрелмәгән чирәм җирләрендә
ургылып ага гаепсезләр каны,
акса кайчак гаеплеләрнең дә.

157.[180] Еллар түгел, бөтен дәвергә
үрсәләнеп калды туган ягым,
чәчеп бетерде ил туң җиргә
затлы, уңдырышлы орлыкларын.

158.[181] Чума, ваба, чәчәк һәм тиф,
ачлык, бума өянәге...
Нинди тыйнак булган элек
күпләп үлүләр сәбәбе!

159.[182] Бер мөгаллим улы, даһи хайван
җинаятьчел режим уйлап тапкан,
ә йөзлеген аның, туглап кан катыш дан,
бер итекче улы, "тау бөркете" япкан.

160.[183] Мисыр үкереп елар иде, алкышлап,
күрсә ниләр кыланганын бу скифның:
юлбашчыны бәлзәм белән дыңгычлап,
иҗат итте мумияне һәм мифны.

161.[184] Табигате шундый котырынкы, кансыз,
рус куәте һәм диненең терәкләре —
бөтен Рәсәй тарихында иң имансыз,
изге дип саналган дәһри сөякләре.

162.[185] Өнсез-телсез Рәсәй җаны,
дөнья чиркандыра аны —
башка телләрне, җирәнеп,
ята сүзлектән өйрәнеп.

163. [186]Җавап тотар заманалар килә:
төксе йөзле туклык тырай тибә,
байлар шашып малны җиргә сибә,
ә фәкыйрьләр һаман нужа чигә.

164.[187] Кайгылы күзәтчеләр илендә
һәм бәхетле тоткыннар җирендә
мыжгып тора белдексез галимнәр
һәм тырышып эшләүче хаиннәр.

165. [188] Эшсез ничек түзсен, ди, йөрәк,
эшче куллар Рәсәйгә кирәк:
киптерелер бездә сазлыклар —
җәфа чиксен чүлдә оныклар.

166. [189] Выжылдаса алдау-кимсетү
чыбыркысы шәрә җаның буйлап,
мәгънәсез каршылык күрсәтү
үзе бер мәгънәгә ия була.

167. [190] Яшим вак, кабәхәт һәм томанлы
нәрсәләрен татып бу илнең;
кем теләсә чистаракны, зурны,
юып тотсын күкәен филнең.

168. [191]Зыялылар монах булып китә,
имин хәвефсезлекне үз итә,
алар яратмаган иксез-чиксез дала
козгын белән албастыга кала.

169. [192]Уйна, талант, хаким рөхсәт иткән
һәм җаның теләгән бар рольне.
Кысар күкәеңне, артык кызып китсәң,
күзен йоммас халык контроле.

170. [193] Тормыш сәхнәсе артында
корткычлар оя кора:
иҗтимагый күсе анда
җәмигъ бәлеш сыпыра.

171. [194] Караңгыда җемелдек шәмнәр дә
аяз күктә янган йолдыз сымак;
бу Рәсәйдә черек гөмбәләр дә
башка җирдәгеләрдән яктырак.

172. [195]Әдипләрнең колаклары илтер,
кашларында — азык калдыгы,
тамырларда казынмасын диптер,
имән төпләрендә утлыгы.

173. [196]Тормыш оҗмахында кызлар сөеп,
үтәдер шагыйрьнең көннәре,
ярыймы бу, ярамыймы диеп,
сораса хакимнән элгәре.

174.[197] Яши, ашау-эчү көен көйләп,
хакимияткә "оеган" җырчы;
ләкин ахмак — фахишәдән чын дәрт
таләп итә торган азгынчы.

175.[198] Ыгы-зыгы килә шигъри гавам,
сәгадәтен сыгып казнаның;
сатылганда бүген хәтта илһам,
ни хаҗәте бар кулъязманың?

176.[199] Либерал элдертә җан-фәрман
тәгам бүлешергә амбарга;
ашаганда уртак улактан
тычмыйлар астыртын аңарга.

177.[200] Әдип, язу-сызуларга тотып дәрт,
белмәде көч киләсен сыйрагына;
тема иңрәде: тирәнрәк, тирәнрәк!
ә ул булдыралды тик ешрак кына.

178.[201] Бәчәнәкнең гамәлләрен күрәм,
уйлап куям: безнең бәхеткә,
рус мәдәнияте шытым бирә,
аз булса да, мөһаҗирлектә.

179. [202] Кимсетүләргә түзүче җанның
асылы — Рәсәйне яратуы;
җир тартуыннан башка да аның
бар бит әле зинданнар тартуы.

180. [203] Сине кадерләп үстергән илнең
гүзәллеге үтсә үзәккә,
гел карыйсың, ашсынуга бирелеп,
көндәлек бер кашык тизәккә.

181. [204] Берсенә дә тиң булмаган бөек
дәүләт иңгән безгә Тәңредән,
ябышып үстек аңа тире белән түгел,
үзе имгәткән җан-тән белән.

182. [205] Рәсәй! Аерылуга ничек түзсен йөрәк!
Кемнәр китә акча куып, кем эзләп дан;
намуслырак булган саен, ул көчлерәк
тарта синең йөрәгеңне — канлы Ватан.

183. [206] Бердәмлегеңне, Рәсәй,
аңлап булмый, белмәсәң:
һәр кешенең үз юлы,
тик уртак "баш даруы".

184. [207] Дуслык, тынычлыкның бел кадерен,
сөеп булганда сөй, эч хәмерен,
яшәп ялган упкыны өстендә,
белә алмый кеше тәкъдирен дә.

185. [208] Кабәхәтләр белән бәдбәхетләр
сугышында кемнәр җиңсә дә —
дуслар белән бергә типтергәндә
төкереп бирәм бөтен нәрсәгә.

186. [209] Хөкем итмә, дустым, ордым-бәрдем,
безне иблис утлы шешәгә
тарта калса онытылу дәрте,
сынган канат тисә теңкәгә.

187. [210] Кәеф-сафа кора барча бәндә,
елга булып хәмер агыла.
Берчак шулай, румнар типтергәндә,
билгесез һун үскән — Аттила!

188. [211] Төннәр буе Лубянка йокламый,
күп еллар ул эшли армый-талмый,
кылычлардан кабат калкан ясап,
безнең "сука авызлар"ны каплап.

189. [212] Рәсәй — ул бик сәер бакчачы,
бар дөньяны таң калдырмакчы:
чәчү циклын кирегә борып —
үсеп җиткәч кенә утыртып.

190. [213] Катлаулы җаннарның структурасы —
гүя гади бакча культурасы;
мул уңышлар җыймадык тикмәгә,
галимнәрне утыртып төрмәгә.

191. [214] Каравылчыларның ябышкак күзеннән
"түбәсе күчте" табигатьнең тәмам:
үсә хәзер, куркынычсызлык йөзеннән,
керпеләрдә чәнечке эчкә табан.

192. [215]Тәнебезне һич тә жәлләмәдек,
көткәндә бу фани дөньяны,
барыбыз да уртак эш эшләдек —
башыбыз белән бозны кыйнадык.

193. [216] Төрмәләргә утырганчы,
күпме вакыт сарыф иттек:
үзебез эленеп торган
агач ботакларын кистек.

194. [217] Кушмаса да заманалар,
тоттык идән асларында
китапханә, чиркәү, базар,
синагога, бардагын да.

195. [218] Дәүләт атлы, киез итек кигән
табан астында без изелдек,
ил бәлешендә төердән
нәзек катлам булып җәелдек.

196. [219] Ризасызлык чакыра көрәшкә,
төрле була моңа сәбәпләр;
күпләп килә яшерен түгәрәккә
кабәхәтләр, рухи имгәкләр.

197. [220] Үстерәләр чарлаклар һәм базлар
Рәсәй рухи бөеклеге көчен;
һәм "шәкертләр" берсен-берсе асар —
тырнак хәтле үзгәлеге өчен.

198. [221]Мәгълүм шәхесләрне жәлләп, кыямәт көнне
бармас идем Ходай каршына:
куркам, сөйләп бирсәм бөтен күргәнемне,
ут газабы булыр барысына.

199. [222] Минем ачы тормыш сабагы бу,
бик күпләргә мәгълүм бер терәк:
танкка каршы пычак тотып чыгу —
мәгънәсез,
әмма бик теләсәң, кирәк.

200. [223] Туры сүзем һәм сөйкемле йөзем
хакимнәргә мәңге тынгы бирмәс;
гариб-горабадан үзгәлегем —
кабердә дә бу "бөкрем" төзәлмәс.

201. [224]Килдем бик гыйбрәтле бер фикергә,
үзем белән озак бәхәсләшеп:
әтрәк-әләм һәвәс берләшергә,
намуслылар йөрмәс көтүләшеп.[225] [226]

202.[227] Оҗмах тулы гөрләп үсә яшел бостан,
климат яхшы булсын өчен, бу җәһәттән, –
торба буйлап җылы агыла тәмугтан,
тәмуг өчен килә ягулык җәннәттән.

203.[228] Алдакчылар алдап йолдадылар,
дилбегәне алды кулга бурлар.
Хәзер хакимияттә гел паханнар,
юләрсымак юха сатлыкҗаннар.

204.[229] Яшьтән үк китап өстендә бил бөгеп,
белеп бетерде дөньяда барында,
әмма эрудиция китте күмеп
үз фикерен бушату юлларын да.

205. [230]Бәргәләнеп, өмет баглап без йөрдек,
гизеп үзәннәрен, суын һәм күген,
дөнья — ул, һичшиксез, танып белерлек,
әмма кеше тарафыннан түгел.

206.[231] Эчеңдәге бушлыкны берзаман
сәер югалту күк сизәсең;
Алланы юксыну бик тә яман —
шомлык һәм сагымнар чишмәсе.

207.[232] Картайганда миңа көч бирүче —
камил хәзер минем иманым:
юк ул җан, дип лаф ора шул җаның
суырып алырга йөрүче.

208.[233]Һәр көн-сәгать саен, һәр мизгелдә
барын аңлап гафу итәргә
разый Алла пәйда була өндә,
әзер булсак Аны кертергә.

209.[234] Мәҗбүр итә алмый Алла безне —
Ул бит бар кылган Адәмне үзе,
бер кисәк җан өреп үз рухыннан —
димәк, ирек башбаштаклыгыннан.

210.[235] Иҗат чишмәсен адәмнән
Алла сер итеп яшергән:
без бар диеп танып белгән —
тик Аның рөхсәте белән.

211.[236] Нәкъ шул чуар күлмәкләре тузган
шамакайлар белән шагыйрьләр —
планетаны Алла хозурыннан
төшермәүче атлант, кит, филләр.

212.[237] Сизеп корбанын бер чакрымнан,
күзгә күренмәслек юллар буйлап,
җаннардагы Алла калдырган
һәр бушлыкка җеннәр кереп тула.

213.[238] Безнең яшерен сакчылар
хәлдән таеп бетте бары,
күз яшьләрен сөртеп тора
ефәксыман канатлары.

214.[239] Үтә шикле булып тоела миңа
берсүзсез баш ию таләбе,
һич таянып булмый инануга,
юкса шикләнергә сәбәбе.

215.[240] Хыялыңда кагылып китсәң Күккә,
тыйнаклыгың хәерлерәк, һәрхәлдә;
ләкин Алла тотмый безгә үпкә —
Алла булмас иде бит Ул бу мәлдә.

216.[241] Мәхәббәтем бик саф, басылмады әле
мәхәббәттән шашкан һәвәс җилем;
сиңа каргышларым, изге теләкләрем,
акыл ирешмәслек туган илем.

217.[242] Акылга сыймаслык, чуар телле
котырынкылык бөрки һәм кан исе —
Рәсәй бөек һәм җан өшерерлек,
ул тарихның газаплы бер төше.

218.[243] Без эчәбез, санга сукмый кабымлыгын,
һәм йөрибез киеп куян күзлеге;
шунда түгелме соң Рәсәй тарихының
һәм дуамал җанның өметсезлеге?

219.[244] Ташландык, битараф һәм гамьсез,
Рәсәйнең чамасыз зур җире,
өнсез һәм өметсез, һәм дәртсез,
чарасызлыгының юк чиге.

220.[245] Бәлки шул борынгы, яшерен
камчысы теткәнгә тетмәсен,
кузгаладыр әле бу илнең
мәгънәсез, рәхимсез фетнәсе.

221.[246]Беркемгә дә буйсынмаучы Алла
иҗат иткән аны эч пошканда —
дәвам итә күп гасырлар буе
бу коточкыч мәгънәсезлек туе.

222.[247] Миллионер белән йолкыш өйсез
бииләр, бертигез бирелеп,
караңгы бүлмәдә шушы өнсез,
шәрә тәнле иң шәп биюне.

223.[248] Тынычлыкмы Җирдә, сугышмы —
гасырлардан килә гасырга:
мәхәббәтнең кайнар сулышы —
Аллага иң кирәкле дога.

224.[249] Бюрократлык бездә — алманнан,
ялкаулык һәм коллык — татардан,
тик беләсе иде — вәт шайтан!,
махмыр өянәге — кайлардан? a)[250] b)[251]

225.[252] Хатын-кызның җаны җиңел,
тик каһәрли үзенең язмышын:
йә, тормышым бар да, юк, ди, ирем,
йә, ирем бар — юк, ди, тормышым.

226.[253] Тора гел шаһитлык кылып
тарих үзенең һәр мәлендә,
хатыннарның борча булып
ирләргә сикергәненә.

227.[254] Хатын — сарай сыман йөз ягыннан,
уңмас кебек пакьлек буявы;
бактың исә арттан — кара урман,
азгын узгынчылар мыжлавы.

228.[255] Йөри, кайнап дөнья казанында,
Һава кебек — оҗмахлардан чыгып,
гаурәт каплап торган яфрагында
таныш-белешләрдән имза җыеп.

229.[256] Ул хатынны тотты ботларыннан,
авыр сулап, каргап тәкъдирен:
бар хатыннар рус авылларында —
көче җитмәс һич тә бер ирнең!

230.[257] Карт кызларның әрәм киткән
гыйшык суы салпы гына,
сиздермичә күчә икән
акыл сату катыгына.

231.[258] Машинага утырып, туздырып тузаннар,
кайта караңгыда файдаланылганнар.

232.[259] Картлык сәерлеге ялгыз этнең:
миңа хәтта күңелле әле
күтләклеккә һәвәс бер эстетның
ничек гыжраганын сөйләве.

233.[260] Әгәр күреп гаиләсен якын,
итәм, дисә, иргә хыянәт,
гади мөгез түгел, куя хатын
муллык мөгезләре әвәләп.

234.[261] Сизелеп тора Рәсәй җәендә
рус кышының салкын тыннары;
йоклый аның пәйгамбәрендә
караңгылык төзү геннары.

235.[262] Буйый Рәсәй бүген күз һәм бит,
фронтоннары белән порталның
артында тәртипсез таркалу
планлы таркатуга күчсен, дип.

236.[263] Якты дулкын кебек биләп алды
планнар һәм уйлар ташкыны,
төрмә әле төрмә булып калды,
ә утыру күпкә яхшырды.

237.[264] Лыгырдавык җыеннарга кереп,
җөрьәт итмим сүз әйтергә;
бер гомергә соңга калды ирек —
нәкъ менә минем гомергә.

238.[265] Бик сугышчан булмаса да заман рухы,
канлы бәрмә дулкыннары хәзер дә;
тарта безне үз-үзенә кул салучы
утопия үзе белән кабергә.

239.[266] Рәсәй эрудиты туймый зурлап
туганлык һәм ышаныч хисен;
һәрчак кемдер ята “срок чорнап” –
йә изге рух, йә матдә өчен.

240.[267] Бик кызганыч илнең мәңгелеккә иңгән
ачы язмышлы кыз-уллары;
бәлки яхшырак күренәдер "тегеннән"
киләчәкнең шомлы еллары.

241.[268] Бар күпкырлы Рәсәй җитезлегендә
битлек алмаштыру сәләте:
хөкем итә бауны мәет өендә
хуҗасын аскан кабәхәте.

242.[269] Тәредә җәза алганнар хакында
риваятьләр бу гасырда бихисап,
Гайсәләр турында китап башында
кереш сүзне һәрвакыт яза Пилат.

243.[270] Тирән кризис идеяләр бакчасында,
төшенкелек чиренә ул кереп бата;
бары тик славянофиллар дөньясында
нафталинлы бөек хыял чәчәк ата.

244.[271] Бу фикерләремне язам әрнеп,
ни фаҗига: Сталин эшләгән
Рәсәйдәге әвеш-мәвешләрне
нәкъ аның үз куллары белән.
Рәсәй кабат уянды йокыдан,
бәла килде икенче яктан:
Коган-комиссар турында ялган
дәвалады илне ояттан.

245.[272] Диспут, дебат, моназара
дәвам итә инде күпме? —
Юк гаеплеләр дөньяда,
без барыбыз да гаепле.

246.[273] Зар еларга мәхрүм ителгәненә
хакы бар тик печелгәннәрнең генә.

247.[274]а) Слесарь Вася дәдәй урманда утыра,
чит хатын диярсең – шешәсен суыра.
б) Дәдәй куаклар артында
утыра качып-посып,
үбә-үбә чит хатындай,
зур шешәсеннән сосып.
в) Каен-нарат урманындай
Вася дәдәй утыра,
чит хатынны назлагандай,
“ноль сигезен” суыра.

248.[275] Чыга алсам Русиянең төксе
күрексезлек томаныннан,
чакыртырлар фахишәләр такси
И.Губерман урамыннан.

249.[276] Урман кискән тавыш безгә ишетелә:
балта тоткан мужик күтләкне “өшкерә”.

250.[277]Кыш җитәрәк, мужик үз чанасын
ипләп төзәткәләп куйган да,
кычкыралар аңа:
“Ни пычагыма соң,
кар яумаган әле урамда?!”

251.[278] Арыдым, Туйдырды бала-чага,
хатын, аракы, кабымлыклар.
Нәрсә тота мине бу дөньяда? —
Юмор хисе белән бурычлар.[279]

252.[280] Булмаса да тәнендә яралар,
газап чигә бүген чамасыз
өмет-инанудан янучылар,
буш хыял гарип-горабасы.

253.[281] Татлы хыял җылы бирә җаннарга,
өзелмәгән әле өмет аларда:
торна булып, тезелешеп бүреләр
җәһәннәмгә беркөн очып китәрләр.

254.[282] Изгелек һәм гаделлек.
Бу парны
менгезер өчен тәхеткә яңадан,
букка баткан хыял романтиклары
кан агызырга әзер бар дөньядан.

255. [283]Безнең тынчу, җирәнгеч заманнан,
тычкан мыжлап торган чытырманнан
күренә бик якты, бөек булып
вәхши гасырларның батырлыгы.

256.[284] Фараз да түгел, ырым да,
аек фикер бу хакта:
бүген ил — күсе чорында,
ә курайчы – чиратта.[285]

257.[286] Патриотны ничек аңларга?
Мантыйк дигән нәрсә кайларда:
Рәсәй – ана, имеш, аңарга,
анаңны соң ничек таларга?!

258.[287] Юлбашчылар Рәсәй халкын,
яклап намус-әхлак хакын,
алга! барырга өндиләр,
кабат бутап алдын-артын.

259.[288] Рәсәй хакимиятен рисвай булган,
нык тапталган диеп беләбез
һәм аның кабәхәт, уттан шуган
хатын булачагын күрәбез.

260.[289] Монда хәзер дөнья алмаша,
яшен яшьнәп кабына бер учак,
бик кызганыч, ошбу тамаша
инде миннән башка узачак.

261.[290] Нык туздырды гасыр нервыларны,
әмма аның чүбек белән бергә
башка сеңдерелгән шакшылары
Җитәр, ахры, безгә бар гомергә.

262.[291] Авыз итәм диеп кодрәтеннән,
әмма басалмыйча ашсынуын,
шашынып, хакыйкать тирәсендә
утлый фәлсәфәчеләр ыруы.

263.[292] Бу шартлау, ялкын һәм шау-шуны
язмасын яңадан күрергә —
Рәсәй күк, үтереп авыруны,
дәва табуларны бер чиргә.

264.[293] Хак Тәгалә Галәм канунына
гаделсезлек салган ни өчен:
язмышларны бирә бушлай гына,
әмма җанның кайтарта үчен?

265.[294] Хак Тәгаләбез — таләпчән рәссам,
туйган, ахры, безнең рәхәтлекне күреп;
уйлый: әгәр һәммәсен бетереп,
яңабаштан иҗат итеп карасам?

266.[295] Рух ярата алтын ризаларны;
күренмәсен өчен ятларга,
ул тырыша тәннән кайтыш җанның
бозык-мәкерләрен капларга.

267.[296] Инануга сусаучылар бик күп,
чиркәү-мәчет янә шыгрым тулган;
шәһвәттә мәхәббәт эзләгән күк,
йола аша ырымлыйлар иман.[297]

268.[298] Бар бәндәләр – коточкыч күп алар, —
гомерләрен багышларлар,
бәндәчелек итенеп Аллага,
Аның исемен мыскыллауга.

269.[299] Юкка, бер кирәксез гыйлем эстәп,
көч китерә адәм үзенә:
кереп бакса берәү чиксезлеккә,
ул да кереп карый эченә.

270.[300] Юкка гына ялвармыйлар Тәңрегә,
акча эшләгәндә, уңыш һәм бәхет эстәп:
акча бәхет китермәсә дә безгә,
акчалы килеш бәхетсез булу җиңелрәк.

271.[301] Без кешегә дошман түгел, диләр;
әмма гыйбадәт кылса Аллага
иң изге ниятләр белән юләр,
башкалар маңгаеннан кан ага.

272.[302] Бар тормышта олы юллар, анда
тузан или гавам пехотасы,
азрак кына читкә тайпылсаң да,
килми кире әйләнеп кайтасы.

273.[303] Гармония хисе яши һәркемдә дә,
һәм ул кайчак, теләп гәүдәләнергә,
йә тозакка төшкән кош күк бәргәләнә,
йә нидер җырлап тотына биергә.

274.[304] Мәзәк хәл бу: тота безне кочып
ыгы-зыгы, шау-шу эчендә
тагын бер кат калу куркынычы
шәхси җиһаныңның чүлендә.

275.[305] Һәркем үз-үзенә ябык капка,
җинаятьче дә ул, судья да,
Сальери да үзе һәм Моцарт та,
имән әкәләсе, чучка да.

276.[306] Бул син садә, һаваланып торма,
курыкма көлергә, еларга;
өермәсе дөрләп янган чорга
саф күз белән кирәк карарга.

277a. [307] Тәҗрибәдән һичкем камил булмады,
“мин камил” диюченең юк иманы;
“тәҗрибә” — һичкем төзәталмаганны
күреп алып, танып белү гөманы.[308]

277b.[309]Ихтирам күрсәт һәрчак аксакалга,
игътибар белән тыңла син һәр сүзен;
кеше тәҗрибәсе – зәгыйфь акылга,
тәҗрибә кылырга тиеш син үзең.[310]

278.[311] Коточкыч төш күрәм: шыксыз албастының
капшавычы бар җирдә актарына,
үз өнеңне ишетмисең, чыкмый тының
һәм бернәрсә күрми туганнарың да.

279.[312] Чара юктыр иләп алмакка
дөньяда яхшыны яманнан,
явызлык исемсез, башбаштак
һәм эреп бар җиргә таралган.

280.[313] Бүген дә ул тормый һич аптырап –
мәҗлес-җәза атлый җир буйлап;
золым яхшылыктан ягымлырак,
күпкырлы һәм күпкә тапкыррак.

281.[314] Бүген инде йә ахмаклык, йә ялган –
өмет баглау мәдәни агартуга,
чөнки бу юынтык суга ташланган
һәрнәрсә әйләнә юынтык суга.

282.[315] Фән казанышлары, гәрчә игелекле,
дучар итә югалтуга кешелекне,
чөнки фаустларның бөтен эшләнмәсе
фауст-патрон булып чыга бит һәммәсе.

283.[316] Бүген Амур түгел, гыйлем алласы,
миллион өтек җанга илһам таратып,
төзи үзенә гыйбадәт бинасы,
кырмыскага бирә чебен канаты.

284.[317] Белемнәрне хистән өстен тотып,
фәнни булып, борчак сибештек,
җаннарыбыз таркалуны онытып,
матдә таркатуга ирештек.

285. [318]Берзаман мин төпкә төштем
һәм шунда аңладым,
бөтен җирдә һәрбер төпнең
үз төбе булганын.

286.[319] Хакыйкать эзлибез хәмердә,
тормыйбыз һич кашып җилкәне,
ә тапмасак шешә төбендә,
ачабыз икенче шешәне.

287.[320] Тотып җибәр, дустым! Алдыбызда
кабымлыклар белән шешә тора,
тол калачак хатыннарыбыз да
бергәләшеп кәеф-сафа кора.[321]

288.[322] Төшенкелек басып сагышлансаң, җаның,
атнага бер кәгеп алсаң, дәвалана,
әмма тойсаң чын фаҗигасен дөньяның,
көн саен бер шешә кирәк була аңа.

289.[323] Иртән әле синең җаның үрсәләнә
тәкъдир куйган таләпләрне хакларга,
иртән әле югалмаган бернәрсә дә,
иртән әле була өмет багларга.

290.[324] Ызгышканда авыр сүзләр әйтеп,
гаепләсә ирен нахакка,
соңрак тол хатыннар, тәүбә итеп,
яза мемуарлар бу хакта.

291.[325] Көлке фаҗига-тамаша
Ходай әзерли безгә:
Аурупа намазга баса,
шәрә күт күрсәтергә.[326]

292.[327] Нинди генә булмасын заманның
байрагында йолдыз-тәреләр,
үз кычыткан-тигәнәген аның
күт төбенә төртә шагыйрьләр.

293.[328] Шифасын да, агуын да салып,
еллар буе тамызгычта тота, –
Русиянең дивар ташын ярып,
үз “даруын” Аурупа саркыта.

294.[329] Башкаларга сабак итеп, җигеп эшкә
шешә-телевизор атлы азманын,
Рәсәй бүген бар дөньяга гарыз итә
һич мазасыз "чәчәк ата" барганын.

295.[330] Үткәннәрнең була тәме, исе, төсе,
сабагы, шаукымы, мөһимлеге,
юк аның, кызганыч, кире кайту көче,
үз-үзен үзгәртү мөмкинлеге.

296.[331] Акыллылык — ул сер түгел һичкемгә,
истә тотсаң нибары һәр мизгелдә:
юк тормышның кире кайту билеты,
бар салымы, дәгъвасы, алименты.

297. [332]Күрә кеше, эзли-эзли тормышында
очраклы уңыш-бәлагә бер урын,
чынбарлыкның теләсә кай агачында
көтелмәгән хәл бөресе барлыгын.

298.[333] Язмыш кайчак әйләндереп сала
безнең тормышларны бер көндә,
әмма тәкъдир очкын чага ала,
булса гына очкын үзеңдә.

299.[334] Әҗер булып тора күп нәрсәң,
салым түләп дөнья көтәсең,
үз бурычың гына түләсәң,
язмышыңа шөкер итәсең.

300.[335] Һәр нәрсәнең кире ягы була —
шул ук гәүдә, шул ук бил һәм тән;
йөз чөерсә язмыш кызы дулап,
арт ягыннан тот та — ләззәтлән.

301.[336] Кан сурыгыр, күмгәк бетәр әрнеп,
йод яндырыр бар җәрәхәтләрне,
рәнҗүләр басылыр, сызлау бетәр —
гомерең дә шулай үтеп китәр.

302.[337] Әхлак сукмаклары ике яктан,
изгелек һәм золым ишләре
хаҗәт үти торгач, букка баткан,
аста калган хәтта чикләре.

303.[338] а) Бу гап-гади гомуми канунга
бар әхлакый низам буйсына:
булмый ярап бероч сулга-уңга,
хыянәт итмичә барысына.
б) Гап-гади бер постулатка
һәр әхлакый низам буйсына:
булмый ярап бероч ике якка,
хыянәт итмәсәң һәркайсына.

304.[339] Бу дөньяда мең канун итсәң дә иҗат,
көйлим диеп аның гамәл-вазгыятен,
җан һәм әхлак фәхешлеге булмас оят,
һәм файдасы да бетмәс явыз ниятнең.

305.[340] Иблис бик оста күтәрә бәясен,
тартып алыйм, дисә, бәндә хәясен,
ләкин җәзасын бирә, төшсәң изрәп,
баш тартканга караганда да күбрәк.

306.[341] Гөнаһсызлык берьялгызы — коры кабык,
юк аның эчендә тормыш мәгънәсе,
гөнаһ белми торган бер саф әхлаклылык —
бары тик бәхетсез язмыш шәүләсе.

307.[342] Хатын-кызның җаны ─ язмы, көзме ─
җиргә гыйшык уты тарата:
шәһвәт бит аңарда шундый көчле ─
ул ирен дә хәтта ярата.

308.[343] Никахланды бер гүзәлгә
Хак Тәгалә колы,
гашыйк ул хәзер күпләргә ─
барысына берьюлы.

309. [344]а) Яратылыш бертуктаусыз булып кала,
Тәңре һаман иҗат кыла әвәләп:
ел саен якты дөньяда урын ала
элек билгесез булган бер хәшәрәт.
б) Тәңре иҗат итә өзлексез,
һич тә авыр түгел бу Аңа:
ел саен ниндидер белексез
бет серкәсе чыга дөньяга.

310.[345] Әй, румлылар, әй, борынгы хезмәтчәннәр!
Күрәм сезнең хыялыгыз дәвамын:
бүген икмәк һәм тамаша эстәгәннәр
экраннарга карап ашый тәгамын.

311.[346] Вазгыять гел үз көенә ага ─
гаделлеккә хилаф булалмый:
көчкә ышанабыз без Аллага,
ә Ул безгә гүпчим ышанмый.

312.[347] Ул бар иткән җирен, суын, күген,
Аның нурын җанда йөртүче ─
йола үтәп сыкранучы түгел, ─
фикерләүче, иҗат итүче.

313.[348] Бик кадерлим ─ изге хисләр җанда ─
мин мәдәни казанышларны,
исерек килеш байтак “сугарсам” да
урамнарда һәйкәл-сыннарны.

314.[349] а) Бүген Кирмән бугазыннан баткан букка,
бик кызганам хәлдән тайган хакимнәрен,
чистарт! дигән ачы сөрәннәре юкка ─
колагына элми халык иңрәүләрен.
б) Бик кызганыч миңа әһле кирмән ─
бугы бугазына ашып җиткән:
давай, көрәп ташла! дип үгетли,
илнең моңа гүпчим исе китми.

315.[350] Эйнштейн тәгълиматын аслан хуплыйм,
яктырып ла китә гүя күңел:
берьюлы мең хатын белән йоклыйм,
һәм мең чакрым ара ─ киртә түгел.

316.[351] Беребез дә түгел җен йә фәрештә,
әмма ошбу күзәтү, шиксез, хаклы:
бик еш очрый әле шундый шәхес тә –
асылы һәм канатлы, һәм тояклы.

317.[352] Тормыш ─ дәрья, моны аңла син:
ул бер көе ага да ага,
таба белсәң аның мәгънәсен ─
мәгънә эзләүләрдә заяга.

318.[353] Әллә үзем күзәтчән булганга,
бик тә сәер моңсу бер хис йөртә йөрәк:
букка җирәнеп караучылардан да,
букның дөньяга карашы өметлерәк.

319.[354] Башкалардан акылсызрак түгел һич тә,
бу көндәлек акылсызлык бизгәгендә,
Помпеяны чыгармаган килеш истән,
йорт салучы Везувийның итәгендә.

320.[355] Рухи ярлы түгел. Акыл бар аңарда,
ул җитлеккән, укымышлы да хәтта,
тик нигәдер, рухи азык татыганда,
җирәндереп авызын чапылдата.

321.[356] Кешеләргә кайчак тамга сала
бар итеп үстергән чыганак:
кеше йә ялкыннан яратыла,
йә бер юешлектән туглана.

322.[357] Килер бу көн: арыслан,
куркып качар сарыктан,
кеше сүгенмәс бүтән,
ә мин тартмам һәм эчмәм.

323.[358] Язмышымның яр читендә
аптырап калып таптанам:
үземнән өмет өзүдән
сиздермичә сакланам.[359]

324.[360] Дини агымнар хакында
ата-баба мирасыннан:
"Курыкма тәгълиматыннан,
саклан руханиларыннан".

325.[361] Ярап булмый яһүд Алласына,
һәрчак гөнаһлысың, гаеплесең:
тәкъва булган очракта да Аңа ─
яшерен корган ниятләрең өчен.

326.[362] Җир әйләнеп торган мәлдә тупсасында,
исән-имин яшәр өчен ил-көндә,
тот үзеңне өч төр тыю кысасында:
һич курыкма, өметләнмә, үтенмә.

327.[363] Йә Галәм гаепле монда,
йә гыйлем узгынлыгы:
маңкасы кипмәгән кызда ─
фахишә азгынлыгы.

328.[364] а)Талантын гел аш-ризыкка
күчерүче иш ─
талант түгел, чынбарлыкта
сәләтле фахиш.
б)Талантын ашка күчерүче иш —
талант түгел ул, сәләтле фахиш.

329.[365] Кайчак җаным шундый тузына,
сүгенергә сүзләр әзерли ─
бары иске унитаз гына
мондый нәҗесләрне хәтерли.

330.[366] Юкка гына, намус, вөҗдан диеп,
газаплана күңел:
мин бит бары кеше ─
хайванилык миңа да ят түгел.

331.[367] Яшь чакта тубыктан иде дөньясы,
чыкмады диндар ата ялкавыңнан;
рәхимсез һәм вакчыл яһүд Алласы,
ә минеке иләс ─ Олимп тавыннан.

332.[368] Гүзәл, зирәкмен, бар бераз бөкрем,
һәрнәрсә турында үз фикерем;
үз эчемә кичә кереп бактым
һәм косасым килеп кире чыктым.

333.[369] Тоз салды күпләрнең канына
минем кырыс, әхлаксыз лирам;
дөньяның илаһи сынына
ертык җаным ник кирәк булган?

334.[370] Кыңгыр эшләр белән мавыгып киттем,
акча кытлыгына ләгънәт укып;
кемдер минем борыныма чиртте:
"Ничек яшәрсең соң, дәһри булып?"

335.[371] Без, чыннан да, узып бусагадан,
тапмабызмы дөнья мәгънәсен?
Үзем өчен сорыйм мин Алладан:
камил иман бүләк әйләсен.

336.[372]“Яши-яши һичкем булмадың,
ник көлдердең?!” ─ диеп Алла сорар.
“Юаттым ич гаҗиз колларың...”, ─
дип әйтермен Аңа. Һәм Ул... елар.

337.[373] Бер компотның өч җимеше ─
тормыш әвәрәләре:
җан язмышы, тән күрмеше,
акыл маҗаралары.

338.[374] Авызын ерып колактан-колакка,
кулай һәм хакимгә, һәм халыкка ─
күз буяу Рәсәйдә чәчәк ата,
тишеген келиндер итеп сата.

339.[375] Тәртип кирәк безгә! Табак күк камырга.
Килер ул пәйгамбәр ─ итләч һәм мускуллы ─
һәм тотыныр миссиясен башкарырга.
Һәм яңадан Рәсәй калыр мескен булып.

340.[376] Җыелмаган халык җәза урынына,
чаң какмыйлар каланчадан чит-ятлар,
безнең белән эчеп утыра ару гына
иртәгә безне асачак җәлладлар.

341.[377] Ил гәүдәсе ызгышучан
үз табигате белән:
мәктәп биздерә укудан,
ә эш ─ хезмәт сөюдән.

342.[378] Кералмасаң бәреп эченә,
шыпырт кына шуыш астына;
күтең ачсаң ─ телләр чишелә,
телең чишсәң ─ күтләр ачыла.

343.[379] Ай калыкса, кояш чыкса да,
армый-талмый эшлим акчага:
табам аны җилдән, һавадан,
җилгә очырыр өчен яңадан.

344.[380] Юлларымда гөлләргә тарып,
барысының да эчтем нектарын;
хәзер төннәр буе актарып
ятам кипкән һербарийларын.

345.[381] Булсам да дәртләнеп, хозурланып арыган,
тыныч табигатьле һәм бик өлкән,
күз йөгертеп алам әле яшь кызларга,
алтын күргән кебек кулсыз зәркән.

346.[382] Әй, дускаем, кара әле,
нигә син куркак, сүлпән?
Мин менә чандыр гәүдәле,
әмма бик төртешүчән.

347.[383] Тормыш комга аккан су кебек,
җитә соңгы сәфәрем килеп,
калды бары санаулы еллар
һәм бихисап гыйффәтле кызлар.

348.[384] Юк, котылгысыз үлем тәкъдиренә
карышуны күптән инде ташладым,
әмма җитеп соңгы өчтән беренә,
дүртенче чиректән курка башладым.

349.[385] Ага күз яшьләрем, әрни күңелем,
басып торам янә боегып:
тел тидермәслек зәвыклы үлем
иң асылларны ала йолып.

350.[386] Пальто киярлек булып үстең,
яшәдең пальтода
һәм яңадан булдың һичкем,
һичвакыт, һичкайда.

351.[387] Сүз ялгана мәзәккә,
диңгез кага ярга.
Бала тыча чүлмәккә,
ә олылар — җанга.

352.[388] Торын йомгак ясар тормышыңа,
игътибар итмәсә ─ уфтанма.
Җир куенында урының, сөен шуңа,
мавзолейда түгел, иншалла.

353.[389] Зыр әйләнеп тормыш тәгәрмәчендә,
үлемнән соң мәет кебек үле
ашау өчен яшәгән һәммәсе дә,
эчү өчен ─ һәммәсе дә түгел.

354.[390] Сагыш һәм пошаман. Көзләр артыннан ─ көз.
Җил себерә яфракларны гелән.
Рәсәй тормышы ─ ул ниндидер билгесез
амнистия көтү бер Тәңредән.

355.[391] Азат итү дигән шайтан
кайгысыннан мин ерак:
хаким була калса, коллар
хуҗалардан явызрак.[392]

356.[393] Бу искиткеч егерменче йөзьеллыкта
нәфесе төшеп күз буяучы даһилыкка,
исбат итте бүген Рәсәй бар дөньяга:
даһи белән залим бердәй була ала.

357.[394]Усакка асып куелган Яһүдә,
вакыт-киңлек фәзасында таралып,
күләгәгә әверелеп, Рәсәйдә
йөри хәзер таратып насаралык.

358.[395] Мәхәббәтем бик саф, һәм басылмас мәңге
мәхәббәттән шашкан һәвәс җилем;
сиңа каргышларым, изге теләкләрем,
акыл ирешмәслек туган илем.

359.[396] Акыл, игелек, мәхәббәтнең заман
алгарышын тизләткәнен яхшы беләм;
әмма тарих үзе языла әле һаман
һич катнашы булмаганнар каны белән.

360.[397] Үлемнән соң кеше ─ камил иманым ─
кабат кайта мәңгелек халәтенә:
әверелә Галәм буйлап нурланып
сибелүче фикерләү зәррәсенә.

361.[398] Фани һәм бакый дөньялар
мәхкәмәсе охшаш булса, ─
нишләрсең, шул ук танаулар
Кыямәт көндә хөкем кылса?

362.[399] Иел, фәлсәфәче, калтыранма,
юк монда шайтанның ишләре:
тормыш төбендәге бу казанда ─
иҗтимагый сөреш исләре.

363.[400] Күрәм бу үлемдә зур сер барын:
юк мәгълүмат адәм кулында
теге дөнья ыгы-зыгылары,
нәфес комарлары турында.

364.[401] Тәрбиядән мәхрүм бала булып тугач,
Коткаручы көтә-көтә дә көт булгач,
берәм-берәм басабыз үлем юлына,
кабат кайтыр өчен Аның хозурына.

365.[402] Рәсәй таңы баткан пычракка,
Хак Тәгалә сакласын берүк:
эзли торгач гадел бер патша,
тап булыр аңарга бер яһүд.

366.[403] Халыклар, туганлашып берүк,
укмашыр янә бер табырга;
ирен ташлап киткән хатын күк, ─
күлмәк-ыштаннарын алырга.

367.[404] Белемнәрең сыек, Тар җилкәң.
Мәңге җитми вакыт.
Һәм үләсең, үзең бар иткән
ишекләрне шакып.

368.[405] Язмыш миңа казый чокыр,
әйтерсең, мин кратер өстендә,
һич буласым килми батыр,
мещан уты яна эчемдә.

369.[406] Дәүләт атлы, кәҗүн итек кигән
табан астында без изелдек,
шуңа ил бәлешендә төердән
нәзек катлам булып җәелдек.

370.[407] Заманалар кискен алмашканда,
дәшми тора хәким-нәбиең;
Рәсәй уйлый — нидер тудырган да —
кабып йотарга үз бәбиен.

371.[408] Йоклап ятма ябынып юрган,
сал замана сүзен җырга;
дан ияреп йөри арттан ─
яман атың чыгарырга.

372.[409] Заманабыз күчеш бугазында,
бер хикмәтен аның таптым кичә ─
гректа түгел, Толстой мирасында:
"Фахишләргә ышанма син һич тә!"

373.[410] Рәсәй ─ патша. Бир хакимгә бәя,
түбә йонлачлыгын искә алып:
пеләш булса ─ тормыш җиңеләя,
йөнтәс булса ─ еллар янә ябык.

374.[411] Өмет юлга чыга корабларда,
җанны әсир итеп уйный быргы:
"өшкерелгәч" шулай бабалар да,
инде оныклар да алданырмы?

375.[412] Зифа буйлы булса хатын-кыз,
юләр түгел инде ул ─ чын йолдыз.

376.[413] Уза гасырлар, дөрли янгыннар,
ай яктысында эшләр гел шундый:
сыгылмалы Кларадан пеше Карл
кларнеты белән кораллар урлый.

377.[414] Чандыр гәүдә сөрхәнтәйләр идек,
тузып беткән свитер киеп йөрдек,
безнең белән патша кызлары
борчак өсләрендә аунады.

378.[415] Карьера, көнкүреш, чүпрәккә
сарыф итми яшьлек елларын,
хатын-кызны сөйдем,
бигрәк тә гыйффәтлеләрен һәм толларын.

379.[416] Йа Ходаем, сорыйм Синнән,
бүлик гөнаһ ияләрен:
Син сөй аларның ирләрен,
ә мин ─ хатын җенесеннән.[417]

380.[418] Горурлана имгәнүдән курыкмаган
һәм мәхәббәт орышларын күп күргән
чал чәчле ветеран үзе яулап алган
гыйшык яралары музее белән.

381.[419] Җир җәннәтен эзләгәндә
булдык суда һәм утта,
безгә оҗмахын биргәннәр
очрар әле тәмугта.

382.[420] Бер гыйшык актыннан ярсып тибә йөрәк ─
мәшһүр Шиллерның икесеннән көчлерәк.

383.[421] Мохит-форсат мөһим җитлеккәндә,
иң саллысы әмма ─ серле геннар,
белем биреп күпме көчләсәң дә,
мичкәләрдән тумас Диогеннар.

384.[422] Эшлексез түгел ─ эшлим,
акыллы башым кашыйм,
сүздән җеп эрләргә яратам;
елгаларга су өстим,
урманга утын ташыйм,
болытларны куып таратам.

385.[423] Үз гаебеңне башкаларга һич сылтама,
ата-бабага хөкемдар түгелбез;
нәселдәнлек һәм замана ─ каралама,
акка язабыз язмышны үзебез.

386.[424] Булмый бу Рәсәйне һич коткарып,
акыл көчен җигеп кенә ─
шаккатыра инде тавыклары
пешкән күкәй салып менә.

387.[425] Пионеры-картлачы, бак, ─
урлаша бүген бары,
бер Венера гына саф-пакь ─
юк шул аның куллары.

388.[426] Китте яуга җәмәгатем,
илне дошманнан яклый,
өстән төшми һич биәти,
мине фәхештән саклый.

389.[427] Мин ышанам бары бер нәрсәгә ─
үз-үземне өйрәнү нәтиҗәсе:
мин бер тамчы дегет күк мичкәдә,
тик бал түгел, тизәк тулы мичкәсе.

390.[428] Танытты илне дөньяга
Рәсәйнең бер "йоласы":
"кутак" дип яза коймага
төзелгәнчүк коймасы.

391.[429] Хәкимнәрнең хәмер эчкәндә
чишәм сер капчыгы бәйләвен —
тарткалап карыйсым килгәнгә
тормышка карашы күкәен.

392.[430] Чиркандырып сүнеп барган чорларда
кара болыт куерса ил күгендә,
уңыш вәгъдә итү борча тотканда
үзе дә өмет уята күңелдә.

393.[431]Фән кырында сынамышлар бар, диләр,
күрәчәкләр чиратлашып киләләр:
өметле елларда үрчи шагыйрьләр,
череп таркалганда — бары түрәләр.

394.[432]Көенечсез булсын дип ул карый
үзенә насыйп язмыш карасына,—
шуңа бәндә инануын чарлый
Алласына, җанга, анасына.

395.[433]Күпме зыян салдым үз кальбемә,
чирләренә, шиксез, түзәрмен;
көне-төне дәвалансам менә,
сау-сәламәт булып үләрмен.

396.[434]Ахирәттә Хактан урын сорап,
сатулашмыйм, теләсә ни эшләр;
оҗмахның шул климаты яхшырак,
ә тәмугта шәбрәк дус-ишләр.

397.[435]Җуйганны исәпләмәде,
күз яшьләрен коймады:
өч ирен Ләлә җирләде
һәм бишенчесен алды.

398.[436]Дәрт-көч бетте җанда, тәндә,
тәкать биреп кызмый каным,
кызларга күз төбәсәм дә,
ни хаҗәткә — онытканмын.

399.[437]Ялкынсына илнең үт куыгы,
сары чире китми бавырдан:
букны бук дип сүгә барча бугы,
букка баткан килеш муеннан.

400.[438]Җир юллары адаштыра бик ансат,
ни буласын белалмыйсың тәгаен:
бер үк суга кереп булмый ике кат,
бер үк букка кереп була көн саен...

401.[439]Акыл белми гадиләшү җаен,
юк юлның тәкъдирне узганы:
миең сырлы була барган саен,
язмышың да китә сырланып.

402.[440]Хакимияткә булмадым
дус та, дошман да,
ә койрыгымны болгадым —
эз югалтканда.

403.[441] Каракны сүгә угрылар,
телсез өйрәтә чукракны,
шәп йөгерә дип, сукырлар
мактыйлар аксак-туксакны.

404. [442]Ордым-бәрдем керсәң серле тозакка,
бул, бәндә, уяу һәм сак,
чөнки чыдамас юләргә озакка
пыяла кутак.

405.[443]Төрмәләрме, часовойлар баскан
Кирмән, илчелекләр кырында,
күз карасы кебек саклый Рәсәй
хакимнәрне, чит-ят, бурын да.

406. [444]Хатын-кызда — сүз ташкыны,
фикерләре — әйлән-бәйлән,
без китап укып акыллы,
ә хатын-кыз — табигатьтән.

407.[445]Нигә акыл өйрәтәсең,
маңгаең тар?!
Ахмак тормыш тәҗрибәсе
миндә дә бар.

408.[446]Шыпырт кына уйлап куйдым кисәк —
ачуландырмасам иде Хакны:
без чыннан да Аллаһ колы дисәк,
бәхет бүләк түгел — хезмәт хакы.

409.[447]Акыл агуыннан куыкланма,
иргә чыгам дисәң, кыз бала:
хатын булса кирәгеннән артык “уңда”,
мужик сулга китеп югала.

410.[448]Кеше курчак сыман табигатьтә,
измә-балавызы ул Хакның,
еллар җәһәт кенә бөк(е)рәйтә
умырткалык, мине, ташакны.

411.[449]Җырлап яшә. Булганына куан.
Табигатьнең асылы гаҗәеп:
һәр явызлык, эчеп үз агуын,
үзен үзе итә бит мәет.

412.[450]Йолдыз нуры Җирне яктыртканда,
Цивилизация иңәр һәр җиргә:
Һичбер шиксез табылып торыр анда
Берәр халык — яһүд ролен үтәргә.

413. [451]Тормыш эзен йоткан нәҗес-тизәк
җимерелмичә калган утарда:
түшәмнәрдә генә нәкыш-бизәк —
авыр шул түшәмне букларга.

414.[452]Шыксыз бер хакыйкать кайчак кисәк
затлыларга хәтәр вәгъдә итә:
культурадан авыз иткән ишәк
культуралы ишәк булып китә.

415.[453]Рухы ярлы, үзе томана,
ә уены — күңел күтәрә;
сәләтлелек — охшаш чуанга:
калкып чыга кайчак күттә дә.

416.[454]Һәркемгә Ходайдан бүләк —
акыл һәм рух даирәсе:
берсе зирәк, берсе тинтәк —
үзгә тормыш тәҗрибәсе.

417.[455]Сабак түгел үткән-узган,
дип гаепләү — чеп-чи ялган:
элек гөнаһка кергән эш —
бүген гадәти күренеш.

418.[456]Мәгънәсенә төшенмичә рәтләп
язылганның, гәҗит укыйбыз;
артык пычрак эш дип, сәясәткә
гел кабәхәтләрне юллыйбыз.

419.[457]Мал-мөлкәтне әрәм-шәрәм иткәч,
үзе әтрәк-әләм булып беткәч,
төрмәчесен өзелеп сөйгән хайван
аңлый башлар: җитте ахырзаман...

420.[458]Йокым качты, ачы сызлау кабыргада —
дошман белән төштә гүләйт иттем;
һәм бу мәхшәрдән айныткан кандалага
рәхмәт әйтеп, гомер бүләк иттем.

421.[459]Бенгал уты булып, дөрләп ул кабына,
җанга шундый рәхәт биреп тора, имеш,
империя таркалганда тыйнак кына
бара торган иҗтимагый күтәрелеш.

422.[460]Элек тә шул тоз, ипи һәм тирәк,
сабын, хәмер исе аңкый иде;
бер киләчәк кенә өметлерәк,
ышанычлы булып балкый иде.

423.[461]Кәгеп ал дип, яфрак себерелә җирдә;
тиздән дулый башлар кар-бураннар;
шомлы имеш-мимеш тарала ил-көндә;
көз азагы; жидләр ычкынганнар...

424. [462]Камилләштерми тәҗрибә һичкемне;
камилләштек диючеләр ялганлый;
тәҗрибәле кеше — “камил белемле”:
ялгышның төзәтелмәвен ул аңлый.

425.[463]Һәммәбез дә — кан һәм көл кардәше.
Тугры хезмәт кылып Ватанга,
урыс булып киттек без берләшеп;
Давыт йолдызыбыз тик читләшеп,
беркетелгән башка чапанга.

426.[464]Ата-баба мирас итепме
калдырган мин юньсез оныкка:
җенем сөйми гаделсезлекне,
тик һәвәсмен канунсызлыкка.

427.[465]Нәзер әйтәм, бер котылгач мәхбүслектән,
озын булыр иректәге гомер, дип;
зинданнарда тормыш ага шундый сүлпән,
төрмә срогын Ходай бит чигерер, дип.

428.[466]Күпме сөртмә кершән-сөрмә,
ачып сала көзгесе:
ирек — төрмәдән күчермә,
төрмә — ирек өлгесе.

429.[467]Ил-көн язмышларын болгаткан
үз дәртенә дәва табалмас,
хакимият балын татыган
үз-үзенә хаким булалмас.

430.[468]Тәнкыйть уты чәчеп түрәләргә,
яше-карты Голгофага баса;
кадакламыйлар ич тәреләргә,
таныш түрәң, блатың, дим, булмаса.

431.[469]Юлбашчылар бүген тәмам гарык,
ачкыч эзли-эзли җаннарга:
үгез сыман эшләсен, дип, халык,
песнәк күк сорасын ашарга.

432.[470]Ватандарлык дәрте өтеп талый
янә шашкын фикер ахмагын:
хакимнәрнең арт санын ул ялый,
тешләп-тешләп куя йомшагын.

433.[471]Алла хатын-кызны халикъ кылган,
кабыргасын умырып Адәмнең,
кабырга бит гүпчим мисез булган
ялгыз бер сөяге бәдәннең.

434.[472]Азатлык! дип һәркем берчак рухланды,
ишеттеләр моны Галәм күгендә,
вакыты җитеп, урыс бозы кузгалды,
тик чатнады — безнең аяк төбендә.

435.[473]Бар бер хыял һәм ул яһүд миен
елга сыман ергалап үтә:
булса иде, имеш, туган илем,
тик яшәсәм иде гел читтә.

436.[474]Кунакка килгән хатынны озатканда,
пальто тотып торуың да сөендерә:
картайгач бит гадиләшә шатлыклар да:
һич югында, дисең, аны киендерәм.

437.[475] Киноларда эшләшсәләр —
юри генә булса да, —
җанымны тырный мәчеләр,
өзгәләнәм, эч яна.

438.[476]Сүнгәндә дә хәтта күзләр нуры
һәм җәсәдне туфрак йотса да,
кәҗә тәкәсенең аккош җыры
шул ук мәэлдәү булып кала.

439.[477]Бар дөньяның асты өскә килеп,
кубарылса җәһәннәмнән мәхшәр,
сукырның ваемсыз тәкәббере
күзле гаҗизеннән күпкә хәтәр.[478]

440.[479]Мәгънәсез бит ул фәнни диетаң,
ач торып ла нигә интегәсең?
Ябыгып беткән сыер сыман булсаң,
нәфис газәл булып күренмәссең.

441.[480]Акылга сайрак күренәм,
саклыйм рухым, намусымны;
югыйсә, мин яхшы беләм
күпкә яман буласымны.[481]

442.[482]Шалтыратып эшемнән бүлегез,
курыкмагыз төнлә уятырга.
Озакламый булмас һичкемебез
хәлен белим дип тә шалтыратырга.[483]

443.[484]Картлык маразмы бит итми безне тинтәк,
һәм склерозның җан рәхәте аермачык:
көне буе — байтак кына яңа мәзәк,
һәр төн саен — таныш булмаган бер карчык.[485]

444.[486]Сәрхүшлектән зыян килмәс миңа,
капкалауның белсәм чамасын:
хәмер агар туп-туры җаныма,
тәнемә дә бирер дәвасын.

445.[487]Уйнап насыйп булган барча рольне,
ләззәт таптым үземә һәр эштә,
шуңа җәннәт капкасыннан мине
сөрер тукмап сузан фәрештә.

446.[488]Җан басадыр тәндә гөнаһ утын,
әрле-бирле йөрмидер юкка,
әмма иң ләззәтле бер минутын
үткәрәдер кереп касыкка.

447.[489]Үзебездәй дуамал кызлар белән
бергә кети-кети уйнаганда,
барча амур куркып качып беткән,
ук-җәясен ташлап анда-санда.

448.[490]Насаралар белән бергә басып янәшә
чиркәү притворының кысан ишек төбенә,
Мәрьям анага багышлап, куйдым мин бер шәм —
бу дөньяның иң бәхетсез яһүдәсенә.

449.[491]Өем тулы кеше иде,
ишек ачсаң — урам...
Ә хәзер мин үз-үземә
көчкә түзеп торам.

450.[492]Билгесезлекне гел сөймибез
шатлык-бәла тулы язмышта,
үлемдә дә мәгънә эзлибез,
табалмыйча аны тормышта.

451.[493]Юкка чыгар бөтен аһ-зар,
кинәнербез ләззәттә,
хәкимнәр белән ахмаклар
берләшсә бер мәсләктә.

452.[494]Укыдым да яздым, дөнья гиздем,
балык булдым, тоттым балыгын да,
күпкырлы һәм хәтсез үзбелдегем —
берни белмим бар нәрсә хакында.[495]

453.[496]Үзем язган фикер-фөкра хакында
мактана алмыйм әти-әниләремә:
мин аларны эзләп табам барысын да
бик борынгы фикер ияләрендә.[497]

454.[498]Очлар идем хикәяне бик шәп,
кыска җөмлә белән, сүзгә-сүз:
Кутузов һәм Нельсон, “аударып” бер шешә,
гәпләшәләр, багып күзгә-күз.[499][500]

455.[501]Тоттым гыйшык бу тормышта өч мәлдә,
ләззәт таптым бертигез һәрберсендә:
хатын күрсәм, хыянәт иттем каләмгә,
хәмер булса — ташладым икесен дә.[502]

456.[503]Елларымның кырыс көзе,
гаҗәпләнәм үз-үземә:
һәркемне хуплыйм мин үзем,
тик ышанмыйм һичберсенә.[504]

457.[505]Дәүләт безне сата-ала
бер тиенсезгә, баксак:
йә сыйлап вәсвәсә сала,
йә мактап кора тозак.
Тәкәббер сатулашабыз,
дан, акча эстәп шулай,
ләкин һаман озатабыз
иң кадерлесен бушлай...

458.[506]Рәсәй кат-кат Аурупаны саклап калган:
башта, диләр, татарларны тоткарлаган,
соңрак ачкан шәрран яра ул авызын,
кабып йоткан кыйтганың мәкер-явызын.[507]

459.[508]Бер караштан кеше күркәм йөзле,
буй-сыны да түгел шөкәтсез,
чынлап баксаң, җаны кылый күзле,
табигате шыксыз, килбәтсез.

460.[509]Яшәештә гел максат дип тотсак
техник белемнәрнең алгарышын,
чыгырыннан чыккан тинтәк берчак
үзгәрталыр бар дөнья язмышын.

461.[510]Нәфесем кушкан җиргә чабам
намусымнан алдарак:
эшкә җигелмәгән вөҗдан
күпкә сафрак, чистарак.

462.[511]Ир-ат — эчпошыргыч, тупас, саран,
газаплаучы, залим, оятсыз, надан,
бәйләнчек ул, булдыксыз, аңгыра.
Ышанмасаң — бер өйләнеп кара.[512]

463.[513]Көтеп ала үз бәласен
русияле тын-өнсез:
белә ул “өшкереләсен”,
кайчан, ничек — билгесез.

464.[514]Тормыш сукса сугар картлык сәгатен —
югалтмыйбыз һич балалык гадәтен:
язмыш бирә һәркемгә үзенекен,
нәфес ярата-тели күршенекен.

465.[515]Актаргалап фоторәсемнәрен,
коткаручы көтте Русия;
һәм ниһаять иңде пәйгамбәре —
ялгыз рәсүл түгел, мафия.

466.[516]Бас ботакка! Үрел бананга!
Сикер кабат! Шөһрәт яуларга!
Күпме маймыл шаша этләнеп,
кот очыргыч шәрә күтләре.[517]

467.[518]Фәлсәфәчеләр борынгы хәкимнәрдән
артта калган хәбәрдарлык юлында:
тегеләре берни белмәгәнен белгән,
ә болары белми хәтта шуны да.

468.[519]Сөям Ватанымны. Әмма яхшы беләм:
чын мәхәббәт юлы газап-сикәлтәле,
Ватан миңа хыянәт итә үҗәтләнеп,
юньсез, кабәхәтләр, фахишәләр белән.

469.[520]Язмыш тартса караңгы чытырманга,
һич курыкма, моңсуланма, зарланма:
һәр бәланең була файда-хикмәте,
акыл белән рухка-җанга сихәте.

470.[521]Яшьлек-юләрлек җан-тәнне
көлгә күчерә юкка:
яшьлек булдыра белгәнне
булдырала картлык та.

471.[522]Җирдә акыл эзләп тапсам гына,
мәләк миңа оҗмах вәгъдә итте;
олактырдым аны пычагыма,
ул юк булды, әллә шунда китте...

472.[523]Күпме хәтәр, посып һәр почмакта,
юлбасар күк көтә кешене?
Шуңа бәхет — язмыш саклап калган
бәхетсезлекләрнең көшеле.

473.[524]Бик тә кырыс холыклы бер туташ,
саклый-саклый намус парәсен,
ана булыйм диеп хыяллангач,
төш күреп, ди, тапкан баласын.

474.[525]Әзер булсын һәрчак ир-ат
битәрләүгә түзәргә;
бары тол хатыннар гына
гаеп тапмый ирләрдә.

475.[526]Акыл теше күк ялгыз яшәгәнгә,
игътибарсыз тормыштагы ярсуга,
чәнечкеле куак китте читәнгә,
дәфнә таҗын туракладым аш-суга.

476.[527]Без яңадан бергә, хәмердәш.
Сәрхүшлеккә — аяусыз көрәш!
Ач шешәне, кайда стакан? —
Кәгик берне бәрелеш алдыннан.

477.[528]Син бәндәнең иң асылы,
фикерең чыкса баштан:
төрле кешенең акылы
төрле җирдә урнашкан.

478.[529]Биеп торсаң гавам көенә,
бәндә азгынланып итенә;
кредит алып кызлар киенә,
тере акча төртсәң — чишенә.

479.[530]Җуйма сабырлыгың. Һәм тор көтеп
көйсез көннәр үтеп киткәнен;
карынында нәни уңыш йөртеп,
төшермәсен язмыш көмәнен.

480.[531]Урлый әтрәк-әләм, урлый хаким,
карак каракларны битәрли;
Русиягә өмет баглау мөмкин,
әмма ышану бик хәтәр, ди.[532]

481.[533]Акылым бөтен, әмма уңыш чаңы
вәсвәсәләр салып битәрли;
җенем чыгып ваткан утыннарым
дача салырга да җитәрлек.

482.[534]Җәй иде, гыйнвар көнендә
фил күрдем чиләк төбендә,
тәмәке пыскыта иде:
улым, эчмә бүтән, диде.

483.[535]Вазадагы чәчкәдәй ул гүзәл, шәп —
чагар идем очып килеп, безелдәп;
сизелеп тора әмма һәрбер сүзеннән,
баш тартасы аның серкәләнүдән.

484.[536]Иңдермәсә Ходай әмерен,
белмәс иде бәндә хәмерен.
Һәм сәрхүшлек, димәк, түгел зәхмәт —
Хакның кодрәтеннән рәхим-шәфкать.

485.[537]Гөнаһлардан курку — олы гөнаһ
сау-сәламәт чакта;
черек-чарык коелганда гына
бәндә акыл сата.

486.[538]Әйе, никах — яшерен эше күкләрнең,
анда дошманнары бар бит күпләрнең.

487.[539]Борын төбем дә үз итте күзлекне,
протезым да чын теш сыман казнада,
кәгеп алсам, бавыр өзә үзәкне,
чыгыйк әле ялга, дип, бу атнада.

488.[540]Моңсуланмадым да уфтанмадым,
язмышыма һич тә үпкәм юк,
кайчак үзем букка баскаладым,
ләкин ешрак мине басты бук.

489.[541]Күз-колакны юрган томалады,
тик җан качар урын тапмады:
гыйффәтле карчыклар төштә аны
ташлар атып зәһәр тукмады.

490.[542]Боргаланам-сыргаланам көн дә,
үҗәтлегем түгелдер юкка:
ялтырап торган даным пеләшеннән
чәч бөртеге кыркыйм ризыкка.

491. [543]а)Мин бөркет, тычкан түгел дип,
тәкәбберләнеп оча,
болытларга менеп китеп,
кеше башына тыча.
б)Үзен бөркет дип санаган,
күрми тычкан матавыгын, —
очканда коя башлаган,
күкләргә ашып, үз бугын.

492. [544]Халык сүзе — хак ул, шуңа
һичкем аны хөкем итмәс:
күт тишеген күпме юма,
күз бәбәге булып китмәс.

493.[545]Юк-бар чәйнәп телем әйләндермим,
басалмады минем дәртне еллар,
кем белән дә йокларга әзермен,
тик ул мине уятмасын гына.

494.[546]Вакыт җитә хушлашырга,
һәм бер фикер туа миндә:
үлем ашыкмый барырга
үзе мыскылланган җиргә.

495.[547] Бик кызыклы Ходай биргәне
бәндәләрнең арткы җиренә:
китә ялганып күт дигәне
җитәкчелек кәнәфиенә.

496.[548]Зәңгәр күк гөмбәзе, ай һәм йолдыз,
җирдә тормыш кыйпылчыклары...
Тик куркыныч, ач бүредән явыз
чучкаларның симез-туклары.

497.[549]Күпме бәндә үтте күз алдымнан,
очратмадым күреп-аралашып,
тәүбә кылмас бурлардагы сыман
ихласлы һәм якты күз карашын.

498.[550]Эзоп теле нык картайган,
үтәли тишек чагы:
бөтен җирдә “үт” туңкайган,
калкып тора “ботагы”.

499.[551]Уян узып әтәч “кикрикүген”,
торсын сине бәхет иркәләп:
күр дөньяның чиксез фахишлеген
йоклап калганнардан иртәрәк.

500.[552]“Кайт,— дисә Русия,— илгә,
ал бүләкнең затлысын!” —
Әйт (хуш килсә дә күңелгә):
“Юк-юк, Аллам сакласын...”

501.[553]Сызласа да нык таушалган гәүдәм,
битәрләвен сизмим әллә ни:
җаным шундый каткан-бөгәрләнгән —
вөҗданым да аны тешләми.

502.[554]Хак Тәгалә — бөек иҗат итүче:
Ул бит клизма ясый торган тишектән
кешенең җанына үтеп керүче
күпме җан-калеп иясен бар иткән.

503.[555]Берзаман булдым сөекле,
хәзер ялгыз-ятим,
һичкем шакымый ишекне,
якынлыксыз яшим...

504.[556]Тормыш артык зирәген
ике яклап “кашый”:
акыл бирә кирәген,
тинтәк башын ашый.

505.[557]Ваемсыз һәм гамьсез минем җаным,
күршеләрем мине аңламый:
“Ул без үлеп яраткан акчаны
затлы ризык дип һич санамый!”

506.[558]Тормыйм вөҗдан-гөнаһ дип уфтанып —
бер кәккәннән җаның кыршылмый;
Аллаһ күллил-галим, ләкин аны
безнең бозыклык һич борчымый.

507.[559]Хурласалар — арта тәҗрибәң,
мактау һәрчак көчсезләндерә;
тик авырта күткә без төртсәң,
сабын исә ләззәтләндерә.

508.[560]Йөрәк сыктап сыкранган чагында
җан авазы һәрчак аермачык:
ятма җылынып кеше кочагында,
үз җылыңны таратырга ашык.

509.[561]Шәрехләп тә баксын эрудитлар
киң таралган канунчалыкны:
хаким булса дәүләттә бандитлар,
үзенә гашыйк итә халыкны.

510.[562]Каркылдавык козгын ордым-бәрдем
бүген сәясәттә оя кора:
ялганлауны һөнәр иткәннәрнең
бугы җаннарыннан саркып тора.

511.[563]Булса йокы, ризык, хезмәт,
тормыйм хакимгә сүз әйтеп;
тик безне торалар көчләп
һәм дәвалыйлар түләтеп.

512.[564]Озакламый минем букчага
төргәк-төргәк акча керер, беләм:
тизәк күрсәң төштә — акчага,
ә мин төштә зур-зур буклар күрәм.

513.[565]Акыллылар китә диеп илдән,
Русиядә һичберкем кайгырмый,
чөнки сәләт-акыллылык биредә
пычагым бер сукыр тиен тормый.

514.[566]Вәсвәсәнең гел яңасы —
шайтан имиеннән сава;
АКШның юньсез киносы —
җанга бозык, күткә “дәва”.

515.[567]Гомер бакый ил чыгалмас буктан,
вазгыятьне  аңлый алмаганга:
үҗәтләнеп талашса бар Иван,
һәм бергәләп төртсәләр Абрамга.

516.[568]Кеше язмышларын сызган-бозган
гөнаһ кылу дәртен тыялмый,
хаким булу тәмен бер татыган
үз-үзенә хаким булалмый.

517.[569]Теш протезы куйдырсам, дим хыялда,
чибәрләнеп китәр идем бер көндә,
ковбой булып уйнар идем кинода,
бәлки әле — ковбой аты ролен дә.

518.[570]Сөю хисен Ватан-ананы
күкрәкләрдә назлап йөртәбез,
сатып эчкәндә дә без аны
дошманнан һич җәберләтмәбез.[571]

519.[572]Шешәдәшең булсын акыллы,
ябышма һич үтеп-сүткәнгә:
бигрәк зәһәр була махмыры
берәр ахмак белән эчкәндә.

520.[573]Һимннар уйный гасыр быргысында,
ябык түгел аңа бер фатир;
шешә, хатын, шәхси зинданында
заманадан качкан дезертир.

521.[574]Уңышларсыз төксе яшәү зияге,
яңгырсыз җәйдә корылык буласы...
Бәбиләргә кирәк ана күкрәге,
сәясигә — юлбашчы утраксасы.

522.[575] Җаны тыныч талымсыз “чәпләшкә”
кадерли үз өен, ятагын,
ә романтик тешле тәгәрмәчкә
ашык-пошык тыга ташагын.

523.[576]Күп мәтәлдек язмыш тавыннан,
дәрман җуя-җуя, түбәнгә;
җимагъ кылу әгъзаларыннан
яраклы бер күзләр гамәлгә...

524.[577]Мин Рәсәйне йөрәгемдә йөртәм,
китә кайчак күңелем болганып:
юк дөньяның шундый иле бүтән —
“смирно, вольно, кругом!” булганы.

525.[578]Җан очсынга ни кирәген
беләләр ахмаклар да:
аш алдыннан берне кәгеп,
аштан соң кабатларга.

526.[579]Тиештер, дим, үзен Кирмән ташы
Елау Дивары дип санарга:
Рәсәй язмышының фаҗигасе —
яһүд исемнәре аңарда.

527.[580]Әллә инде тәрбиясез, дим, булганга,
тупас бозып итагатьне раслыйм:
урысның мин тәһарәтсез коллыгында
затлылык та, бөеклек тә тапмыйм.

528.[581]Уй-гамәлләребез — саф-пакь, кардан аграк,
корым үзе — бездә гыйффәт аруы;
Рәсәй арбасының гына борчый азрак
җигелгән атларын узып баруы.

529.[582]Хатын сүзен тыңлап күндәм-сабыр,
кире кагам гүпчим басымны:
шактый картайган булса да айгыр,
алаша күк юаш булсынмы?

530. [583]Балаларның бу юньсезлегенә
карап, кайчак була күңелем шат:
ясап ташламады күп күчермә
минем ишәйтүче аппарат.

531. [584]Оялт мине, каушап калу матавыгы,
көйдер мине, тынгысызлык пыскагы,
масаймасын кәпрәюем хайванлыгы,
йокмасын җанга дуңгызлык пычрагы.

532. [585]Дөнья дөм-караңгы була алмый,
кояш тотылулар — мизгелле:
күңел күзе бакса күрә-аңлый,
якты сирпелүен сиземли.

533. [586]Нинди бер мәгънәсез бәхеттер — бу туу
акылсыз, хурлыклы, “сөекле Ватан”да,
гадәткә әверелгән тәкәббер масаю,
калам ич исән, дип, букларга батканда.

534. [587]Күрсәң иде, теш яматканда, дим, кичә,
эчем ката-ката көлгәнне:
гомер буе өстерәп, тиргә батып пешәм,
саклыйм мәетлеккә гәүдәмне.

535. [588]Һич онытмам мин наянның
хәтерендә калганын:
тундрада миннән боланның
култамга сораганын.

536. [589]Тормыш сикәлтәләрендә ава-түнә
бәргәләнүләрен гәпли ветеран:
хатын аны кәҗә тәкәсе дип белә,
сарык булуы бит тагын — һай яман.

537. [590]Карчык белән карантинда —
гаиләм берләшә.
Һәм тәрәзәм яңагында
чыпчыклар эшләшә.

538. [591]Миләремне бораулап гел,
кайчак фикер килә башка:
“Булыр барысы, — дим, — ал да гөл,
тик соңрак һәм бездән башка”.

539. [592]Алдын-артын бак дөньяның —
һичкайда күрмәссең тагын
тәүбә итмәгән бурларның
бу ихласлы карашларын.

540. [593]Ишек-капкасын нык бикләп тота,
тәрәзәсе мәңге капланган, —
ул карунның гелән эче ката,
бук та алып булмый сараннан.

541. [594]Мин тәмгылы агу-аракыга,
ә тәмәкем кыра чебенне,
үзе өчен файдалыга гына
минем организм биземле.

542. [595]Такылдыйлар килеп ыгы-зыгы —
игътибар юк, тормыйм аптырап:
акыл тамырлары сыешлыгын
хәмер белән чайкап арттырам.

543. [596]Лукианның хикмәт сүзләрен
яздырмыйлар шәкерт дәфтәренә:
“Бүген әмма әхлак серләрен
сабак итә фахишәләр генә...”

544. [597]Дөнья серле, буталчыклы:
гел эзлисең саф хаклыкны
караңгы һәм томан аша,
нәҗесләргә баса-баса.

545. [598]Кем икәнен башта бел син,
дәрәҗәсе дә булсын тиң;
белсәң энәсен һәм җебен,
фәхеш булмас сегешүең.

546. [599]Бирелсә хатын-кыз хискә,
кылтыкланса, бел син, йәме:
аның башында — кәбестә,
һәм ташак — күчән дигәне.

547. [600]Ходай кадир һәрбер эшкә,
тәкъдирне камил тамгалый:
күрше хатын керде төшкә,
бәбиләр, ди, озакламый.

548. [601]Уйламадым күмәклекнең һичвакыт
авыр йөк булып төшәсен хәяткә:
намусы юкларның булмас ояты —
төкереп бирерләр үгет-нәсихәткә.

549. [602]Тормыш ага нәкыш-бизәкләрен сырлап,
юк аның каршында һич юнәлткечләр,
сыпырып ата сафсаталарны ул болгап,
оятка кала күрәзә-белгечләр.

550. [603]Авып төшкәч барча киртә-тоткарлар,
фаш булгач җинаятьче ырымнары,
сәхнәләргә чыга катыйль-җәлладлар —
диктаторның иң соңгы яраннары.

551. [604]Бәндә акылын пейслар сырып алган,
шундый куе алар һәм шундый күп:
фикер саркый шулар арасыннан,
куак аша күт ялтыраган күк.

552. [605]Бу ятакта, ипләп яткызып,
яһүд славян кызын “өшкертә”.
Ә көндезен ул славян кызы
гарәпләргә танклар өлгертә.

553. [606]Табиб таный сәләтле дип мине,
төнлә миндә рух канатлана,
һәм күптәнге рифматизмым чире
акыл буынында сыкрана.

554. [607]Сакчыларым өчен серләр юк
ни үзләрендә, ни күкләрдә:
“низам” ― үрнәк диеп санарлык ―
бүрек астындагы күтләрдә.

555. [608]Күзәтчелек бездә үтә катгый,
кая барма ― арттан шаһит атлый:
гөнаһ кылсаң ― бер Алладан каза,
игелеккә ― гавам бирә җәза.

556. [609]Ярлыкагыл, Аллам, шәфкатеңне
һәдия ит бәндәңә кабат:
булдырудан мәхрүм иткәч мине,
нәфестән дә Син кылгыл азат!

557. [610]Котырыктан түгел шәһвәте,
тере хисләр ташкыны гына:
картмы, яшьме ― кәҗә тәкәсе
сусыл кәбестәне умыра.

558. [611]Якты караңгыга капланды —
үсеп чыкты атом гөмбәсе.
Иблис әллә Хакка дошманмы? —
Иҗатташ дусты, кәсептәше.

559. [612]Иңмәс Җиргә кабат, диеп әйтепме, —
ашыкмыйча, берәм-берәм тезелеп,
бер дә юкка көтеп арыгач Мәсихне,
аның кырына китәбез үзебез.

560. [613]Уйлап утырам, яһүдләрдән алҗыгып,
мәкерләрен күңелем кабул итмәгәч:
Алла, Китап иңдергәндә ашыгып,
бу кавемне сайлаган бит тикмәгә.

561. [614]Керәбез серле даирәләргә
аны-моны тормый абайлап;
түзәр әмма ахмакта күпмегә
пыяла “таяк”.

562. [615]Коллар язмышлары ― кайтаваз күк,
юк колларның белә алганы:
балмы йә агумы иңдерер Күк,
күпме булыр моның дәвамы.

563. [616]Апрель азагында кар тонык,
һич эреми, тарта гел кышка.
Заманалар авыр, болганчык,
тик, бәхеткә, хәтер бик кыска.

564. [617]Багучының фараз-сафсатасы
миңа күптән әйтеп куелган:
“Син, карт бер жид, дулкын таратасың,
ә кеше бит букта муеннан”.

565. [618]Җитеп бетми шул яшем,
кәләшләр кочар өчен;
килә күккә менәсем,
кош кебек тычар өчен.

566. [619]Рухы фәкыйрь, җаны томанлы,
ә тотышы ― нурлар чаткысы:
табигать килбәте тылсымлы ―
күттә чыга кайчак “сыткысы”.

567. [620]Көтелмәгән бер хәл ачып сала,
атыш сыман, шәхес барлыгын:
бәрсә — мәрмәрдән дә очкын чага,
чәчрәп кенә китә тик бугың.

568. [621]Һәрбер кавем явызга-изгегә
гел үзенчә һәвәс-талымлы:
йә пычрактан энҗе-мәрҗән сөзә,
йә батыра букка җаныңны.

569. [622]Син мәңгегә калдың язмышымда,
бик аз яктыртсаң да күңелне;
язар идем мин синең турында,
әмма һелминтолог түгелмен.

570. [623]Тиеш, димен, безгә дан җырларга
надан алыпсатар кавеме:
биләүдән кәфенгә кадәр туза
бездә күпме өс-баш киеме.

571. [624]Өшкер ерык авыз вәсвәсәсен,
уйна, баян, тыпырдыйк бергә;
славян бердәмлеге идеясен
яһүд йөртә күңел түрендә.

572. [625]Кыргый әкият булып бу чор чукына,
хан заманын кайтарды бит, күрәсең:
рус урдасы охшаш татарныкына,
ләкин аның бар артиллериясе.

573. [626]Тавык инде күкәй салып беттеме?
Әллә әтәчнең тавышы карлыккан? —
Болар Әмрика күзәте этлеге —
сиончылар анда бит рульне тоткан!

574. [627]Урыс мәмләкәте айный, амавыз,
“изге табиблары” сыга балавыз;
шуңа кушылып дуңгыз аттай кешнәде,
әтәч сыман ат та кикрикүкләде.

575. [628]Мәмләкәт пультының кырында
культ вирусы йога барын да;
пульт үзе тарата үләтен,
дөрес ясалмаган, күрәсең.

576. [629]Хакимиятне мәңге сөймәм —
гүпчим чиркандыра,
булса әгәр “өяр” нәрсәм,
өям һәрбарсына.

577. [630]Бик ашыгып күрә Ходай чарасын —
халык үрчү белсен диеп чамасын;
чума-вабаларың торсын аптырап:
“бөек хыял” күпкә кырылышлырак.

578. [631]Музыкантка, актёр-җырчыга
баш катырулардан ни чыга?
Бар булса бит талант-сәләтең,
юк акыл җигүгә хаҗәтең.

579. [632]Уты сүнде дәрт бөркегән учакның,
көтмә инде аның кабат дөрлисен;
сыпырсаң бер арт чүмечен карчыкның,
бетә-китә бар сөю хисең...

580. [633]Сөрсеп барган картлар кырында
тормыш буйлап атлыйм аксаклап,
күзлексез дә күрәм барын да,
күзлек кисәм — аңлыйм тик ныклап.

581. [634]Гафу итә миңа карчыклар
бөтен әдәпсезне, бозыкны,
ала алар шулай кочаклап
үткән тормыштагы кытлыкны.

582. [635]Ага гаскәр-чирү болганчыгы,
танавын балчыкка төрткәнче...
Ниткән бу дөмегү ахмаклыгы,
кемнең тәкәббере беткәнче?!.

583. [636]Шуыша нечкә бил буйлап карашым,
тик сәер уй кылт итә мидә шулчак:
бар бит әле, дим, чабата аласым,
һәм ул миннән соң да “яшәп калачак”.

584. [637]Миңа мәгълүм халык зирәклеге
аянычымны һич киметмәс:
күпме генә юма, күт тишеге
күз бәбәге булып гел китмәс.

585. [638]Тән чылбырын урысның атып бәреп,
инде яһүд мунчасында чабынам,
Китап халкына кайтып та әйләнеп,
Шешә халкын гадәтемчә сагынам.

586. [639]Пәрвәр әҗәте — дәшмәвең,
Русиядә итсәң вөҗдан,
бурыч булган әләкләвең
әшәкелек түгел ул — дан.

587. [640]Син бәхетле, заманаңны тотса
нык колачлап акылың, йөрәгең,
әмма чорлар чыгырыннан чыкса,
үз намусың булсын терәгең.

588. [641]Куанам, кулга акча төшсә,
ул саклый ачлыктан, салкыннан;
хирыссыз була ич көмешкә
һушы киткән бары алтыннан.

589. [642]Юкка фашизм бу Рәсәйне кочмаган,
совет черегендә ул шытым биргән,
һәм бу нәҗес, аһ оят, яши һаман,
безгә инде күчәдер ул нәселдән.

590. [643]Картайган саен моңая-моңая,
шимбәлегем гелән ныграк тырпая.

591. [644]Яһүд белән эшләр хөрти бүген,
аермачык чөнки аяныч:
яратуың аны мөмкин түгел,
хөрмәт итү әмма — чирканыч.

592. [645]Яһүд булып кына кыланумы? —
Юк, җәмәгать, мин һич сынатмыйм:
изге шимбә саен җил кууны
башка көннәрдә дә туктатмыйм.

593. [646]Эштә хәмер капма авызга,
эчмим дисәң — эшлә батырып;
каршы килгән ике поездга
бара алмый бер күт утырып.

594. [647]Тозсыз, төче тынлыгың саклап,
мөмкинме соң оеп яшәргә?
Җаның булсын дисәң саф һәм пакь,
тартышсын ул һәрчак хәтәргә.

595. [648]Тарта нәфес фәхешенә
безне курку, акча, дан,
бушлай эшләгәннәр генә
булмый һич тә сатлыкҗан.

596. [649]Тургай түгелмен йә ябалак,
бигрәк авыр инде язмышым:
иртән юк-бар изә җәфалап,
кичен сызлый буш сүздән башым.

597. [650]Мәхәббәттән авып нәфрәткә,
һәр халык кылана үзенчә:
буклый да күмә гөлчәчәкккә,
ә аннары — нәкъ киресенчә.

598. [651]Сүз алышу курсын алдым отып,
аз-маз укып, беләм бик әйбәт:
әңгәмәдәшлегем ярты-йорты,
лыгырдашуларым — галәмәт.

599. [652]Әвеш-мәвеш итәм жанрларны,
бик сирәк кабынса да илһам,
этеп-төртеп кертеп булмаганны
дүрт бәләкәй юлга сыйдырам.

600. [653]Дусларыңа һич юллама каргыш,
арын тыйнак-куркак сүзсезлектән.
Ягымлы сүз, әйтелсә дә ялгыш,
дәвалый ортын өметсезлектән.

601. [654]Буын саен тумый сәер изге —
Хак Тәгалә кебек вөҗданлы,
газап кичерүче һәрчак үзе,
күргәч кан саркыган яраңны.

602. [655]Әйбәт яши иде яһүд Рәсәйдә,
ошамады ләкин килеш-килбәте,
кудылар аны илдән бөтенләйгә,
һәм пыр тузды шуннан “бөек дәүләте”.

603. [656]Хаким булу — балыкка алтын алкаң,
эштә уңыш — куяннарга лөгатең;
яратып, кадерләп тотарга, баксаң,
юк ич минем ни акчам, ни мөлкәтем.

604. [657]Без белчән дип, сугып күкрәк,
йөрмәсләр инде озак:
Европага чыккан өрәк
яшел байрагын болгап.

605. [658]Тутырмасана букчаңны,
дәвага мая туплап:
кызлар каера акчаңны
табиб шикелле учлап.

606. [659]Уйлармын шәт үлем түшәгендә,
әнием сүзен тотып гел истә:
каршылар, дим, Оҗмах ишегендә
куып чыгаручы фәрештә.

607. [660]Билен бөгеп патшасы каршында,
халык яши изелеп-басылып;
Русиядә золым алмашына,
үзгәрми тик аның асылы.

608. [661]Тәкъдир язылган өлешчә, акыллы,
күктә аның билгеләнгән чамасы:
Тәңре бүләк итә безгә хатынны,
сөяркәне үзең эзләп табасы.

609. [662]Хөкем түгел, лазем кызгану
бу аяусыз тормыш утында:
Сталин — хөкем кылып җуйган ул
хатынын да, барча дустын да.

610. [663]Хакка алгысудан исерек,
карарлары катгый-кырыстан —
хаким булып киткән изгелек
хәтәррәктер гөнаһ-языктан.

611. [664]Изгелеккә явызлык сеңеп беткән,
көн яктысы җуела төнге шомлыкта:
алган саен күбрәк фәрештәлектән,
куера бара хатында шайтанлык та.[665]

612. [666]Данда түгел, җәнҗал яки көфердә,
түгел ыгы-зыгыда һәм низагта —
ачылып китә шагыйрьлегең шигырьдә,
аныкланган күк гыйффәтлек ятакта.

613. [667]Чынбарлыкта табып булса да
төрмәсен дә, җәнлек тоткыч та,
без яшәгән зообакчада
сакчылардан кайтыш ерткыч та.

614. [668]Күргәзмә мөкатдимәсе рәтендә
күренекле шәхесләр сафка баса,
тоталар анда яһүд сурәтен дә,
үз фикере булмаганы очраса.

615. [669]Яшибез оҗмахта тат тоеп,
фикердәш һәркем һәр тарафка, —
ант итәм бу хакта, кул куеп
әкиятләр басылган китапка.

616. [670]Сабак бирде һәрбарчага Рамбам:
”Уйлап эшләү, шиксез, хәерлерәк:
бүре тешләклеген белеп алсаң,
тикшереп бакмавың моны — мәсләк“.

617. [671]Рав Нахман һәр җитешсезлектә
таба иде хәерлелек тә:
“Булсак кыю, көчле, өлгеррәк,
гөнаһлар да булыр хәтәррәк”.

618. [672]Гелиогабал түгел йөрәксез —
бөек басып алып яулаучы,
тик күп кызны иткәч гыйффәтсез,
кушаматы булды “Каплаучы”.

619. [673]Парменид — фәлсәфә титаны —
борчыла иде, билгесез булгач;
бар дөньяга таралды даны,
чит хатында җан тәслим кылгач.

620. [674]Зирәк иде ул яһүд Шамай,
бик җентекле фикер иясе:
“Килеп кенә җитсен менә май,
эшләшергә тотыныр һәммәсе”.

621. [675]Һич сер түгел иде бит Зенонга
җан гәүдәгә куәт бирәсе:
усырды да кереп Парфенонга —
ярылып китте бина түбәсе.

622. [676]Игелек белән гөнаһ измәсен
хәким Зоил җиңел болгатты:
очраган бер фәхеш иясен,
хәлдән килгәнчә ул юатты.

623. [677]Яһүд син дә, яһүд мин дә —
бер гаилә без бу илдә:
шабатка тиклем шабаттан
алдау-йолдауга без баткан.

624. [678]Фикерләрем күңелсез һәм кырыс,
тормыш тәҗрибәсе эндәшә:
кабахәтләр берләшүгә хирыс,
хәялылар әмма — читләшә.

625. [679]Күңелем белән кат-кат сизәм мин,
хозурланам һәрчак шуңардан:
Яратылмыш түгел сүздән, дим,
аһәңнән һәм көйдән башланган.

626. [680]Аяк-куллары шиңгән дә
салынган ян-яклары,
асылынып тора тәндә
кечтеки ташаклары.

627. [681]Әй, рәхәт тә соң пирәшләү,
канатландыра җанны,
йөзеп чыгалмас һәрберәү
мин эчкән океанны.

628. [682]Әйе, эчсәм, тәгәрим гел идәндә,
карачкыдан да булам коточкычрак;
алданма, почмакта сөйде, дигәнгә;
минем өчен күркәмрәк була почмак.

629. [683]Җаным-рухым сау-сәламәт әле,
шөһрәт сөюләрдән гел качам:
мин бер дистә иҗади кичәне
иҗади бер төнгә алмашам.

630. [684]Үз-үзенә тугры адәм башы
төссез-хәвефсезгә гел дәшә:
гүзәлгә, тик зарарлыга каршы
җиңә-җиңә һаман көрәшә.

631. [685]Мин эчәмен, син эчәсең, —
бак тигезлек нәтиҗәсен:
рухсыз йоклый гел салатта,
рухы көчле — шоколадта.

632. [686]Кояш нурын сибә күңелебезгә,
хозурлана безнең җан һәм тән;
“Укы, өйрән!” дигән Ленин безгә,
нәрсә, ничек, кемнән — әйтмәгән.

633. [687]Уятырмы намус торыннарда
ошбу аянычлы гыйбрәтләр:
безнең фәхеш-хәсисле чорларда
чәчәк атты мәлгунь-мөртәтләр.

634. [688]Тыйнак та бул, диләр, сабыр да бул,
болар бит затлылык чутында;
әмма сүнә дөрләмәгән гакыл
һәм мазасыз калган рухың да.

635. [689]Игелекле гамәл булган рәвешләр,
яхшылыкка юнәлтелгән бар эшләр —
табигый ки, әҗер-савап буласы;
үзең булгач гадәттә гүр хуҗасы.

636. [690]Борылалмый вакыт кирегә,
әмма, кабат кайтып берзаман,
күчә яшьлек янә риядан,
“Әй, типтердек тә соң!” диюгә.

637. [691]Алмаз кебек безне саклап тота
гаилә назы — җанны иркәли,
тик барыбер борын төртеп шыта
яшь мүк бәбәкләре үтәли.

638. [692]Җенең чыкса, мәгъкуль, онытылып,
кереп багу шәхси асылыңа:
җан төбеннән калкып чыга шомлык
һәм мыгырдап кабат басыла.

639. [693]Шәхси өнем тота бик кадерләп,
җилләр-яңгырларны үткәрми;
озак эзләгән дә мине шөһрәт,
табалмагач, кәефе киткән, ди.

640. [694]Мәдхия — теш кысып сабырлы
кимсетүләр-мәсхәрәләргә,
тормышта булмаган сагымны —
мәгънә эзләп яшәүчеләргә.

641. [695]Тау-тау китап исе буа тынны,
бетә иртән сулыш кысылып,
тик югалтсам, димен, бу алтынны,
җаным очар эзләп, юксынып.

642. [696]Язгы һава урман тыны кебек,
сүнгән хыял исен аңкыта;
күп фәрештә, бозлавыкта түнеп,
бозыклыкка язын юл тота.

643. [697]Әллә шәмем сүнеп уалуы?
Кыек сукмак җитә азагына?
Миңа вакыт саркып югалуы
тәүге кат сизелде яңа гына.

644. [698]Тормыш баеган моңсу уен,
көлке булыр җитдилегең:
саега бара фикер-уең,
чиксез... хәтер чиклелегең.

645. [699]Бу тарихның дөньякүләм хәрәкәте
безгә бик еш табышмаклар бүләк итә,
була аның ләкин шундый ил-дәүләте,
анда “йөреш” өянәкле булып китә.

646. [700] а) Юк әсәрем килер гавамга —
мәзәкчеләр туасын беләм;
шыпырт кына хәмер салам да
торыннарга баглап чөмерәм.
б) Килер көнгә булмас әсәрем —
тапсыннар үз шамакайларын;
хәмер кәгеп әйткән сүзләрем:
“Исән булсын торынкайларым!”

647. [701]Борынгылар әсәрләре —
тәфсир чорлар узганына,
элек адәм өерләре
бүгенгедәй булганына.

648. [702]Калып торсын читтә төмсә фикерләрем,
уйлар узган-булганнарга бәйләнә:
хыял белән бизәкләнгән үткәннәрем
бик зиннәтле бер ялганга әйләнә.

649. [703]Айдан башлап эскимога кадәр
сәүдә-кәсепләргә килешкән,
кулъязмаң да, илһамың да мәгәр
кулай хактан алыш-бирештә.

650. [704]Үтте-китте, җанны телә-телә,
чорның буран, давыл, зилзиләсе,
язлар җитәр дигән өмет кенә
итмәде тик нигәдер киләсе.

651. [705]Махмыр телгәли, тетә
тетмәсен җанның
иртәннән баш төзәтә
алмаганнарның.

652. [706]Тавыш-тынсыз әйләнә Җир шары,
алмашына ел фасыллары,
озыная гомер һәм кыскара
минем тормыш сукмак-юллары.

653. [707]Тапты җитешсезлек-хаталарда
меңләгән җан минем гаепне,
алар тирги торды, мин аларга
юл күрсәттем — өч-биш хәрефле.

654. [708]а) Яһүд — ушлы зат, билгеле,
бар аңа бер зарым гына:
ник кыскарта ул “әйберен”,
озынайтасы урынына?
б) Яһүд — ушлы зат ул, билгеле,
йөрим әмма аңа теш кайрап:
ник кыскарта ирлек әйберен,
озынайтуы бит кулайрак?!

655. [709]Төшкә керә вафатларның гәүдәсе,
күрәм таныш-белеш, кардәш-туганны,
гүя исраф язмышларның шәүләсе
кисәтә миңа ихтимал булганны.

656. [710]Ялкау булдым, сәрхүш, шауберле,
заман шактый ипкә китерде:
аз-маз өйрәнгәнмен вакытында,
хәтерләмим ләкин анысын да.

657. [711]Хыялланып һәрчак булырга
“ышанычлы” хуҗа кулында,
“Көтүчем!” дип аң җуйган сарык
һич уйламас, булам дип шашлык.

658. [712]Эчтем иректә һәм сөргендә —
су урынына һәм дә тансыкка,
Тәңре мине әвәләгәндә
аракы кушкандыр балчыкка.

659. [713]Тырышлык, җитдилек, эшлеклелек —
барысы да кирәкле, күркәм сыйфат,
боларга ия шәхесне күреп,
урап узам тик мин өч чакрымлап.

660. [714]Киберемне бик югары тотам,
сай түгелмен, диеп, акылга,
тик быжгак төш битәрли: мин — тычкан,
эләккәнмен, имеш, капкынга.

661. [715]Барча күпләп кан түгү барышын
камил “әхлак” бик шәп тора җайлап:
чиста куллы — “гыйльми алгаручың”,
саф намуслы — башкаручы җәллад.

662. [716]Бакый җан омтыла үргә,
китә күкләргә ул очып,
ә гәүдә — ләззәтләнергә
ашап, эчеп, кызлар кочып.

663. [717]Шигърияттер — файдасыз бер вәсвәсә
бу көндәлек эшле ыгы-зыгыга,
тик шигърият сугармаган һәрнәрсә
үлемнән соң хәбәрсез юкка чыга.

664. [718]Ашкынулы, ярсулы һәм дәһшәтле
чапкан мәлдә яу өстенә яуларга,
бәхетледер тәвәккәллек итмәкле
кураенда милли моңнар сузарга.

665. [719]Көндез-төнлә кызарынам, хурланам,
акыл-әхлак юкка чыкты дип тәмам:
алдашалар иде элек гаделрәк,
урлашалар иде нәзакәтлерәк.

666. [720]Гиздем диңгез-кыйтганы,
изге-явыз да таныш;
бозмыйдыр язык җанны,
боза аңа ясканыш.

667. [721]Хакимлеккә, данга, уңышка,
акча, гыйшык тәме, каруга —
барча нәфес дучар тузмышка,
бик еш — бәрелеп чынга ашуга.

668. [722]Һаман лыгырдыйлар гел бушка,
яшә шунда очка оч бәйләп...
Карак өнди безне намуска,
игелеклелеккә — кабахәт.

669. [723]Имәнеч тә, хәшәрәт тә
пычрак ташый һәм агуын, —
юк дәвасы табигатьтә,
фән дә тапмый бер даруын.

670. [724]а) Төрледән төрле халәттә
без муафыйк гадәләткә:
баскан килеш күт ялыйбыз
һәм тез чүгеп гыйсъянлыйбыз.
б) Тормыш безне һәр халәттән
эш күрсәтергә өйрәткән:
торып басып күт яларга
һәм тезләнеп гыйсъянларга.

671. [725]Тәңре иҗат итә өзлексез,
һич тә авыр түгел бу Аңа:
ел саен ниндидер белексез
бет серкәсе чыга дөньяга.

672. [726]Рус тормышы катлаусызлана,
сыраханә якты, күңелле:
бер фикерсез мәхлук-дивана
хәтәрсезрәк һәм бик түземле.

673. [727]Бәла килсә, уртак дип күрәбез,
кереп китеп кеше хәленә,
тизрәк картаябыз һәм үләбез,
яшәп кала гамьсезләр генә.

674. [728]Баш эшләтүдә — мең килеш,
үтә шәхси бу күренеш,
чөнки акыл һәр адәмдә
үзгәчә урнашкан тәндә.

675. [729]Җыерчыклар күпләп йөзгә куна,
танык булып һәрбер югалтуга;
ә күт бите — һәрвакыт шоп-шома,
чөнки тычып бирә барчасына.

676. [730]Була яшәп, җанны батырмыйча
хайванлыкка, рух-намусны саклап,
бер икмәккә генә табынмыйча,
ләкин икмәк үстереп һәм хаклап.

677. [731]Ачуың чыкса, һәрвакыт искәр,
бу дөньядан күңелең бизмәсен:
була шундый көннәр һәм төннәр —
тәгаенли гомерең мәгънәсен.

678. [732]Ялгызлыктан җан сүнмәсен дисәң,
дус-ишләрем нык ишәйсен дисәң,
кимет бераз “галиҗәнаплек”не,
баса төшеп “мин-мин бөеклек”не.

679. [733]Бәхәсләрдә табалмый хак
хәкиме йә диванасы:
хакыйкать бит — шул ук таяк,
тукмый аның ике башы.

680. [734]Изге-явыз даулашында
нык буталып беткән юллар,
гамәлләрнең иң сафын да
башкара пычранган куллар.

681. [735]Күптән инде мин куш гомер сөрәм,
берсе сарган эчтән, берсе — тыштан.
Кайсысын мин чын гомер дип күрәм?
Белмим, кайчак икесе дә дошман.

682. [736]Мәрхәмәтсез, кешелексез, катгый
дөнья тулы залим-җәллад ише,
буйдан буйга — үҗәт ул һәм бакый —
челтерәп ага игелек инеше.

683. [737]Тугры, тырыш ир ул, менә дигән,
никах богавының тоткыны, —
тик ул өйдә сызган әйләнәдән
өчпочмакка дүнә хатыны.

684. [738]Гавам гадәтләрен гел үтә син,
эшлә эшлисен, әйт турысын:
әйтик, хатын, бирмәскә дә мөмкин,
ләкин тәкъдим итү — бурычың.

685. [739]Хатын сүз чишмәсе тора ургып,
фикерләве — үзе бер ләззәт,
без җыябыз акыл китап укып,
хатын-кызга — бирә табигать.

686. [740]Искәр, гашыйк булып, качса йокың:
гыйшык соңы — богау-дагалар!
Бер калыбы: көн-төн мыжгый хатын
һәм туктаусыз елый балалар.

687. [741]Фикер иске, әмма гел яшәүчән
һәм файдасыз түгел бу киңәш:
хатын белән, тату яшим дисәң,
үзе булмаганда бәхәсләш.[742]

688. [743]Назлы-татлы була бара ирләр,
ә гүзәл зат — нык һәм “тимерле”,
тиздән хатын-кызда булган чирләр
ирләргә дә күчәр шикелле.

689. [744]Золым кылып үзебез әзерләгән —
гүзәл затка һәйкәл төзерлек:
ир-ат — элмә такта гаиләгә,
ә хатын-кыз — цемент һәм өрлек.

690. [745]Ни хәмере, ни тәмәкесе
баса алмый, кушып им-тәмен,
хатын-кызның язгы нәфесле,
көзге табигатьле бәдәнен.

691. [746]Хатын-кызның тышкы кыяфәте
бик алдаучан: нәфис гәүдәсе,
ә эчендә асыл табигате —
арфа һәм иттарткыч әшнәсе.[747]

692. [748]Көннәр мизгел булган чагым,
тик үсә шигырь башагым,
илһам өне элем-чалым,
табалмассың чыганагын.

693. [749]Фахиш, сәрхүш түгелмен, язмадым
акылымнан, төсем һич уңмаган,
бөтен җуйганым һәм югалтканым —
җан бөтенлегемнән артып калган.

694. [750]Сафландырып, игелек-куәт биреп,
безгә илаһи нур иңеп тора Күктән,
кешелек дөньясы яшәр, көлә белсә, —
мәгълүм инде бу элек-электән.

695. [751]Аралаша әдәпле булып оныклар,
ачу тотмыйм сирәк килеп-киткәненә,
торыннарым, бәлки, соңрак куанырлар
бабайның кызыклы гомер үткәненә.

696. [752]Күзәтәм дөнья тузанын
җан-тәнем белән әрнеп:
бүген үрмәкүч заманы,
бик кызганам чебеннәрне.

697. [753]Тәкәбберлегемнең чиге —
фатирымның диварлары,
ә хакимлек эстәүчегә —
имәнеч-аяныч бары.

698. [754]Кәрләләре, титаннары
куаналар хисапсыз,
әгәр уйнашчы кызлары,
эшләшик, дисә, хаксыз.

699. [755]Дөнья үзен бик тә кәттә үстерә,
тик ушлы сиземләү генә билгеләр:
киләчәкне чәлпәрәмә китерә
бүген тамыр җәйгән үткәндәгеләр.

700. [756]Тормыш булыр иде, әй, комарлы,
әй, типтерер идек такмаклап,
яралганчук ата-аналарны
үзебез сайлап ала башласак.

701. [757]Киттем Русиягә гастрольгә,
өтсен суык, котырсын буран;
кызык бит, дим: мин агач рубльгә
валютадан күбрәк табынам.

702. [758]Бу хакта бар сөйләкләр, риваятьләр,
фактлар китап булып шыта һәркайда:
юк ителми калган барча яһүдләр
китергәннәр һәр илдә бик зур файда.

703. [759]Изге Валентин көнендә,
Венера зынҗырында
көмешләнә пәрәвез дә
картларның касыгында.

704. [760]Аңлап алдым гакылыма шаң кагып,
китаплардан гыйбрәт-сабак алгалап:
була бары тик үзеңә ышанып,
анда да гел саклык белән, чамалап.

705. [761]Кысып колачлавы чиктән ашкан,
чама белү тәмам юкка чыккан, —
Русиягә курку иңдерелгән,
хәзер инде ул һавага сеңгән.

706. [762]Сиземләсәң тиздән азак җиткәнне,
якынайганда котылгысыз киртә,
көяләнәсең, үзем теләгәнне
эшләп бетерә алмадым, дип, һич тә.

707. [763]Күңелләрне санга сукмый,
сынык җанны тетә:
изге кулларын йодрыклый,
явыз булып китә.

708. [764]Бәхет өчен көрәш ардыра,
бәхет барын сизми калдыра.

709. [765]Һәр дәүләттә, илдә гомер итеп,
хаклау хисен югалтмаганга,
яһүдләр ошатты дуңгыз итен
тәмле һәм языклы булганга.

710. [766]Әй, егәрле ир идем лә, ичмасам,
рухи-матдине бер үк күчкә аттым,
хатыннарның нервлары какшаса,
җенси психотерапиягә озаттым.

711. [767]а) Анам теле туган көнемнән,
куелганмын аңа чылбырлап, —
урыс телен юлдаш дип беләм,
ә ул миңа, баксаң, чын сатрап.
б) Анам теле бала чагымнан,
тоткын иткән йозак-чылбырдан,
урыс телен гүя җитәклим,
ә ул миңа чынлыкта хаким.[768]

712. [769]Баткан акылы гыйсъян зольмәтенә,
юкка-барга чәчми фикерен, —
бары каршы сүз әйткәндә генә,
яһүд эшкә җигә зиһенен.

713. [770]Яшәү фәне дигән тәкрарын
тыңладым бер үҗәт ишемнең,
рәхмәт әйтеп, кыстым кулларын,
шапылдатып фатир ишеген.

714. [771]Онытмыйм, дип, гыйбри телен,
гүпчим сөйләшмәсәм дә,
юнәтим бер зур сүзлеген,
зыянсыз, ни әйтсәң дә.

715. [772]Чиксез киңлекләргә якты сиптек
(артыбрак та китте, күрәсең),
ике бөек китап иҗат иттек:
Инҗилне һәм чек кенәгәсен.

716. [773]Яһүд салган ортын, явыз тәшвишләр
йогынтылы һәрнәрсә барышына,
җитеп бетми әлегә безнең әсәр
бары Марста һәм Юпитерда гына.

717. [774]Сазның черек кикереге
сасыткан һәр урында,
саз яралтуы бөеге —
бер яһүд булыр шунда.

718. [775]Яһүд өскә үрмәләсә,
һич булмаса дивана,
җөйче булып ирешмәсә,
галимлектә тулгана.

719. [776]Өмет белән җанны җылытам да,
тырышам аңа калып табарга;
хыял назлый, акчасыз калганда:
букча җыена юлга чыгарга.

720. [777]Яһүд, шимбә шәмен кабыза да,
йокымсырап, була хыялый:
көче җитә, имеш, барысына да,
чөнки шабатта — һич ярамый.

721. [778]Хаким таҗы миңа ятышмый,
патша холкы бирмәгән Ходай,
арт саным тәхеткә сыешмый,
мантиясен сатармын бугай.

722. [779]Карап багам җыен мөһаҗиргә,
хәйран калып елгырлыгына:
сальерилар бирегә килергә
моцартлардан күбрәк ашкына.

723. [780]Кырларда өлгергән игеннәре,
үз Румы үскән славяннарның,
ә борынгы урыс яһүдләре
елъязмасын язган аларның.

724. [781]Золым кылу әмәлләре
күчкәч урыс кулына,
шуышкан яһүд әфкяре
фән-культура кырына.

725. [782]Хакимлеккә тормадым күз атып,
фунты-долларына төкердем,
кәгазь бакчасында посып ятып,
акыл сату гөлен үстердем.

726. [783]Никадәр күп әҗер көтсәң дә,
кертмә җаныңны һич йөгәнгә.

727. [784]Син күкләрдә, Раббым, мин җирдә, —
бүлешикче, әйдә, ярдәмне:
мин булышыйм барча фәкыйрьгә,
ә Син юнәт, берүк, сәмәнне.

728. [785]Тәңрем оныткан — мин күрәм
Аның ялгышын:
кертмәгән ич тәкъдиремә
финанс уңышын.

729. [786]Гасыр буе кадерләдем кальбемне,
рухым соңарып айныгач йокыдан,
мәтәлгәндәй хис итәм мин үземне —
Ходай кыек аткан ук сыман.

730. [787]Бетерешкән дуслар арасында
яңгырамый дәртле аһәңнәр,
таныш хатыннарның бакчасында —
гөлләр түгел, корыган үләннәр.

731. [788]Җаным тонык йә буш түгелдер һич:
күз төшсә пижама кигән чибәргә,
күңелемдә туа тере бер хис —
юмор хисе хас шул мин карт юләргә.

732. [789]Акыл сатсын, килеп ыгы-зыгы,
әйдә, җыен ир-ат такылдыгы,
ә хатынның посып торсын акылы,
оныттырмас өчен барын буй-сыны.

733. [790]Сөю бары җенес хаҗәтеме,
җаннар бәйләнеше — иң шәбе!
Чыгып тора тәннәр ләззәтенең
буш арада әмма кирәге.

734. [791]Ир-ат, азрак җобалгы бул син,
дөньясы, дим, чукынып китсен лә,
эштән кайтып, хатын юансын,
ял итсен ул йорт-җир эшендә.[792]

735. [793]Фәрман кыла җаным-халәтем:
“Гадиләштер тормыш дәһшәтен!”—
Курыкмам, хатын каршы торса,
котым очар тик, риза булса.[794]

736. [795]Сәер тоела элеккеге дәртем
кызып бәхәсләшә башлауга;
юк дәрманым, бигрәк тә ниятем
хәзер иңгә мылтык асарга.

737. [796]Тормыш мәгънәсенә гөманнарны
тезеп китсә берәр зыялы,
искә төшә узган заманнарның
әчеп беткән өмет-хыялы.

738. [797]Бүген фән ирешкән биеклекләр
куандыра кешелекне бигрәк,
ләкин һаман хаким шул әнчекләр
һәм кинәнә эше уңган биргәк.

739. [798]Кабатламыйм заман шау-шуларын,
утырмыйм яңалыклар тыңлап,
тик тарихны нык сиземли җаным —
бервакыт узды мине таптап.

740. [799]Киләчәккә чәчәбез орлыклар,
белми-нитми сыйфат-чамасын,
бик ашыгып бот аера кызлар,
абайламый кемне табасын.

741. [800]Дошман түгел миңа һич коллектив,
үз урынында булсын ул таман,
тик һәр коллективта була актив —
гавам уйларына атаман.

742. [801]Һәвәссез мин инануга,
юк уты изгелекнең.
Аяныч, ни пычагыма,
язмыш, мине кимсеттең?

743. [802]Изге-явыз үзәнемдә
хәзер инде җил өрә;
һәм төкерсәң үткәнеңә,
ул да сиңа төкерә.

744. [803]Бармы хаҗәт узындыруыңда
кешелеклелек дип әсәрләп:
барыбер күпләп туа һәр буында
кеше кыяфәтле хәшәрәт.

745. [804]Китап арты китап укыдым,
булдым шундый җиңел акыллы,
инде менә аңлап та алдым:
һәр артыклык — үткен агулы.

746. [805]Ни үзгәрми гасырлардан гасырга?
Дәүләтләрдә — гаскәр белән мактану,
кызларда — алгысау эзләп табарга
танылмаган күркәмлеккә куллану.

747. [806]Аптырашта калам, исем китеп
бу дөньяның садә ибеннән:
күксеп беткән идеяләр ничек
үсеп чыга чүп-чар күченнән.

748. [807]Утырасың картлык дигән төрмәңдә,
бик ямансу калган көннәрең санау:
акыл аз-маз эшли башлыйм дигәндә,
тотып ала йөдәткеч йокымсырау.

749. [808]Бәндә яза төрледән-төрле сүзләр,
һич укыма — җаныңны нәҗеслисең:
гавам тараткан гаммәви фикерләр
җәелдерә гаммәви фәхеш исен.

750. [809]Илдән аерым, әмма бик тә якын
яши-яши хәзер аңладым:
намуссыз-вөҗдансыз калган акыл —
бары исәп-хисап әсбабы.

751. [810]Әллә иблис-мәлгунь котырыгы,
әллә табигатьнең хәстәре:
бүген нур һәм игелек оныгы —
кабәхәт һәм адәм мәсхәре.

752. [811]Буын чуалышы, баксаң, —
агу сеңгән бер кесәл бит:
саф яһүд булган карт бабам,
ә торыным — антисәмит.

753. [812]Бу галәмәт картаюдан —
гыйлем эстәү читенләште:
сыкрый рухым талчыгудан,
һәм мин аның теләктәше.

754. [813]Аптырашта калдым шәйләп бүген,
тормыш соң кат кәмит әйләнгәндә,
торам теләп үземә уңыш түгел,
аек акыл һәм йөремсәк гәүдә.

755. [814]Мәрсияләрдән, дим, алгарып,
әйтим әле ихлас күңелдән:
язалганны яздым, калганын
җибәрермен инде “тегеннән”.

756. [815]Вакыт кире борылалмый
һәм беркемне дә кызганмый,
димәк, кирәк салгаларга —
чор белән бергә атларга.

757. [816]Бәлки артык җитди-кырысмындыр,
ләкин яшим, уңсын-булсын диеп,
дәһри идем, булып киттем диндар,
күреп торам: дөнья бик гаҗәеп.

758. [817]Хезмәт кылып, ашык иҗтиһадка —
җаның һәм тәнең богауларсың;
хезмәт иткән булып, акыл сат та —
дан, вазифа, акча дауларсың.

759. [818]Интекмибез картлыкта һич алҗудан,
ел агымы салмак һәм сүлпән,
җан-рух мәхрүм ният, хыял, арзудан,
ә кайвакыт хәтта теләктән.

760. [819]Тантана ит, әйдә, җанлы тормыш,
күрү, ишетү, сәләт күкрәсен, —
болардан бит акыл, рух һәм язмыш
авыз итә иҗат чүпрәсен.

761. [820]Бар максаты җәфалар чигүемнең,
акыл җигеп эшкә, үткән елларда, —
тора-бара азрак серен аңларга
бу дөньяга ни өчен килүемнең.

762. [821]Булмый тормыштан читкә китеп, —
дәвалап та булмаслык итеп,
вакыт безне үзе яралый,
табиблыгыңа да карамый.

763. [822]Бар күктә бер зур гүрничә,
җеннәр ишек бавын ишә,
кайчак Алла килеп керә
һәм эшләрен бик хуп күрә.

764. [823]Бар сәяси дәррәү ялварыр,
Аллакаем, гафу ит, диеп,
ләкин чабып киталмый калыр,
ыштаннарда бугы өелеп.

765. [824]Мин киткәч мәңгелек тормышка,
куаныр барча рухи гарип,
дуслар бераз батар сагышка:
“Күптән әзер иде инде...”, — дип.

766. [825]Гонорея — чир ул бары,
ә “корона” — Тәңредән;
һәм яһүднең диндарлары —
вируска бик зур ярдәм.

767. [826]Гел ашыгып, батып тиргә, пошаманлы,
чабасың, үлем барган күк артыңнан;
җан-фәрман куганда атны таптырганмы,
ат карагы төнлә сине хатыннан?

768. [827]Һәрбер гыйшык бергәлегенә
җан сулышы һәм рух өрелгән,
кирәк тыелып йөрүне генә
җенси бозыклык дип белергә.[828]

769. [829]Озакламый гавам саташып та китәр:
без ышандык, итте “шимбә” хыянәт,
зыян салды Русиягә бу яһүдләр,
үҗәтләнеп төзи-төзи мәмләкәт.

770. [830]Һич тормыйбыз аңа карап:
симергән дә салынып төшкән.
Тик утракса акыллырак,
фикер йөртәм, дигән төштән.

771. [831]Фикер туды иң түрендә күңелнең,
аермачык күренә гадәләте:
гүзәллеге мөһим түгел мизгелнең,
кабатланмауда бар әһәмияте.

772. [832]Русиянең халкы күндәм һәм сабыр,
хаким китереп басса, сыгылып калыр,
тик тыелса гына эшләш-җимагы,
кичекмәстән башланыр инкыйлабы.

773. [833]Ялкаулыкка каршы сүз әйтер ахмак,
ялкаулыкны мыскыллар тик риялы:
чынлап торып хыялланса бер суйлак,
чынга аша башлый аның хыялы.

774. [834]Мин сырышыр идем сиңа, сөеклем,
дәртем ашмас иде һич шикле уйга,
тик сыекчасы синдәге инешнең
бигрәкләр дә охшаган югын суга.

775. [835]Төркемнәргә кереп буталмадым,
очты шашкын юлчы шоссе буйлап,
гомер буе мин кырыйдан бардым,
рәхәтләнеп һәм саф һава сулап.

776. [836]Яһүдләрне сөям — гадиен, бөеген,
ияләшкәннәрен түгел, гел киеген.

777. [837]Акыл бетте инде шашынып,
хәтерләүдә зур бушлык, беләм,
хәзер катарсисның ташкынын
бутыйм җенси бушану белән.

'778. [838]Өртте зиһенемне көнлек чүп-чар,
онытылды барча гыйшыкташ,
тик нигәдер бетәшкән карчыклар
ташлый миңа шелтәле караш.

779. [839]Чуалмадым экраннар каршында,
чолгап ала иде дус-ише,
булмасам да урыс дөньясында
яу кылырлык актык бер кеше.

780. [840]Бетсен ызгыш-талаш, бәхәсләре,
калмады аларның мәгънәсе:
хатыннарның киңәйде билләре,
ә кызларның артты бәясе.

781. [841]Очты-китте инәлү-дога күккә,
аста калды барысы да үз көенчә,
Хак Тәгалә бар нәрсәне ишетә,
ләкин аңлый, хөкем кыла үзенчә.

782 [842]Җәфа чигү китмидер заяга,
җан-тән атып, эштә көн үтә,
дәртлелегем һәрвакыт файдага,
ләкин аны ният эретә.

783. [843]Язмыш юлы мантыйксыз һәм рәтсез,
чуалышсын — матавыклама,
сынама син язмышны хаҗәтсез,
хаҗәт чыкканда да сынама.

784. [844]Ияләштем сөюдә, үлемдә
бетмәс-төкәнмәс бер темага,
төкермәдем хаким рәсеменә,
нәҗес өйдем бар системага.

785. [845]Барганым юк синагогага,
үтәмим дин гыйбадәтен дә,
тик кодрәт иясе Аллага
тәкбир әйтәм көннең көнендә.

786. [846]Еллар коштай очып китмәле,
алмаштырып безнең халәтне,
шулай да мин кадерлим әле
бер дистә зарарлы гадәтне.

787. [847]Аллаһ каршында мин, итеп җөрьәт,
әйтер идем: хаклыкка таманмы —
азгын булган өчен черек җәсәд
гаепләүләр минем нурлы җанны?[848]

788. [849]Хатын-кыз юньсез дип кем нахаклар?
Ә ирләр соң бигрәк үткерме?
Бу йорт җанлы мөлаем тавыклар
күп бөркетне чукып үтерде.

789. [850]Яратам йөрергә иңләп-буйлап
сүзләр урманында, күреп-тыңлап
тонык бәйләнешләр ялтыравын,
өнсез охшашлыклар шаңдавын.[851]

790. [852]Изрәп йоклыйм, шөкер, гырылдап,
интекмим санап йөзгә тикле;
вөҗданнымдыр, күрәсең, бик саф,
бәлки, хәтеремдер тишекле.[853]

791. [854]Мин өердә һич алга чыкмам,
дәшми-нитми атлыйм янтыктан:
мин халыкка ихлас инанам,
тик шикләнеп кенә таянам.[855]

792. [856]Тормыш дип, дустым, пошынма,
бик уңышлы узмаса да:
һәркем һәр мәрхүм хакында
бер сүз сөйләр җеназада.[857]

793. [858]Без картайдык, басылмады тик дәрт,
элеккедән хәтта биш битәр,
хәзер безнең игелекле ният
гөнаһ гамәлләрдән дә хәтәр.[859]

794. [860]Текст эченә кереп иңсәм,
юллар була уралучан,
минем тормыш — барыш дисәң,
димәк, ул юкка чыгучан.[861]

795. [862]Төти әле шәм төбе күк җанның
сагыш, ләззәт, гыйлем теләге,
минем тормыш бит ул — Әр-Рахманның
туган көндә биргән бүләге.[863]

796. [864]Мин әдәпкә бик тартымлы,
кайда нишлисен беләм:
кайчак мин чынлап акыллы,
кайчак шулай күренәм.[865]

797. [866]Каным кайный — өтеп алырлык,
очкын очырам, ди, дарыңа;
йа Ходаем, иңдер сабырлык —
җәһәт кенә, бик елдам гына.[867]

798. [868]Соңгы көннәремне мин юллыйм,
үткән гомер хәлләрен барлыйм,
бик шикләнеп күзаллыйм аны:
мин кылдыммы бу тамашаны?[869]

799. [870]Гафу ит, Ходаем, бу бәхәссез:
төп кануны табигать-дөньяның —
нинди булса халыкның гәүдәсе,
шундый була аның рухы-җаны.[871]

800. [872]Бик инанып шул шикләндем,
алдаша, дип, кеше гакылы,
гел киресен мин эшләдем
һәм һәрвакыт булдым хаклы.[873]

801. [874]Дөреслеккә карыйм тәшвишләнеп —
ни килеп чыгасын һич белмисең:
дөреслектән бик еш тора бәреп
әләк, эзәрлекләү, җәза исе.[875]

802. [876]Гасыр буйлап шашып үткәннәрне
елъязмага салып саклыйлар,
элек "эшли" диеп сөймәгәнне
хәзер "сөйли" диеп мактыйлар.[877]

803. [878]Капкаларга-салгаларга җитә,
гүзәл туташларга юк акчам,
риза булса берәрсе әҗәткә,
түләрмен, дим, пенсия алсам.[879]

804. [880]Түгел бу каза һич сер,
белә идем бу хакта:
язлар килә елга бер,
ә көзләре — ешрак та.[881]

805. [882]Ни булмасын, җаным гел мазасыз,
аз-маз борчып торса да таман;
безгә ләззәт биргән һәр чамасыз —
җанга бозык йә тәнгә зыян.[883]

806. [884]Язмышыма, шөкер, мин бик риза,
һәм үземчә тырышам-тырмашам.
Җыелышып килеп җитә кызлар:
“Чыгарыйк бабайны юл аша!”[885]

807. [886]Рәткә керим дисәм, калдым соңга,
башладым ич тормыш хатимәсен,
элек зыян салдым абруема,
хәзер бозып язам мәрсиясен.[887]

808. [888]Ирешсә яшәп туюың,
Аллаһ булса разый,
җан белән тән хушлашуын
Ул җәһәтли, җайлый.[889]

809. [890]Начар күрәм инде күптән,
колак, ахры, томаланыр;
соңрак янтыгаер түбәм,
һәм тамаша тәмамланыр.[891]

810. [892]Июль ае кабат кайтса*,
бер үк уйлар гел моңайта:
җәйге көннәр озынайды,
гомер бер елга кыскарды.
*7 июль — Игорь Губерманның туган көне.[893]

811. [894]Бик ихтимал кире кайтаруың
үзең биргәнне генә, соңрак,
хатын-кызны көтеп утыруың
очрашуыңнан гел яхшырак.[895]

812. [896]Авырта буыннар, дәрт сүрелгән,
исем китми — утырам махра төтәп,
бетерешү чоры — менә дигән,
барыгызга да аны тәкъдим итәм.[897]

813. [898]Хак очкыны сүнми күңелләрдә,
картлык дип зарлану хак түгел,
склерозга дәва юк, диләр дә,
ә бит онытуың — бик җиңел.[899]

814. [900]Булмый төз гәүдәне саклап калып,
котылгысыз аның карышуы,
катылана йомшак-сыгылмалы,
сыгылып төшә ныклы-каты буын.[901]

815. [902]Төтә, әйдә, гомерең барда, картлач,
хафалансын, әнә, әнчегең:
язмыш тәмәкемне бетереп тарткач,
кайда аунар, диеп, төпчегем.[903]

816. [904]Аркылы-буйга гизелде
матбугат чытырманы;
акыл гасыры беленде,
атмады ләкин таңы.[905]

817. [906]Намуслы, пөхтә, саф бул, дип
чакыралар барысы да;
булырмын, Ходам, гафу ит, —
килгәч Синең каршыңа.[907]

818. [908]Минем юлым аскетлыктан ерак,
дәрвиш-суфыйларны яратмыйм,
үзен үзе җәзалаган ахмак
туганнарын да шәп газаплый.[909]

819. [910]Өнәп бетермәдем сылуларны —
сәбәп түгел акча кытлыгы:
төн уртасында да бит аларны
борчый буй-сыны ятышлыгы.[911]

820. [912]Ходай, шиксез, гөнаһларны
искә төшерер барлап:
юаттым шул хатыннарны
хәлдән килгәннән азрак.[913]

821. [914]Заманага булмас рәнҗүем,
читләп үталмыйсың фәләкне;
куандыра алдан күрүем,
чынга ашу өзә үзәкне.[915]

822. [916]Таралырлар тормыш корымнары,
безне көтә ерак тарафлар.
Һәм һавада эленеп калыр бары
бездән сорау көткән җаваплар.[917]

823. [918]Су этедәй тинтәксыманнар
шуңа бигрәк күркәм күренә:
җобалгылар ялкау, һәм алар
этлек эшләргә бик иренә.[919]

824. [920]Куанырлар иде, дим, сөйләсәм,
гүр иясе әти-әниләрем:
минем уйлап тапканнарны әйткән
бик борынгы фикер ияләре.[921]

825. [922]Бакый тормыш диеп, юкка
тормыйм әле борчылып;
иңгәч мәңгелек тарафка,
калалмам мин мин булып.[923]

826. [924]Белмим, нинди ызгыш-талаш сәясмәндә,
кемнәр кемне анда ничек чукындыра,
дөнья бугы, мәйтәм, килеп терәлгәндә,
Ходай ярдәме белән гел юдыртыла.

827. [925]Мәхшәр булып коткы бөтерелгәндә,
төнлә этләр куып барганда,
мең рәхмәткә лаек кыю бәндә —
сүндермәсә рух утын җанда.

828. [926]Җан бәлзәме дип тәкрарлыйм фаразны,
кыяр-кыймас раслады аны фән дә:
озын гомерле була һәм уразлы
чама белеп шешә ялаган бәндә.

829. [927]Гадилекне санга сукмый,
бәхәсләшәбез, дим, зерә:
бармы Алла, әллә юкмы —
Ул бит Үзе генә белә.

830. [928]Бер чынбарлык һаман тора
нечкә күңелемне уеп:
гавам үзен кулландыра
бик тә арзан бәя куеп.

831. [929]Ходай биргән язу карасы
сарыф ителеп бетте гомердә,
калмады берни дә язасы,
үле чебен савыт төбендә.[930]

832. [931]Гомер кошым мәңгелеккә оча,
тормышымның соңгы манзарасы,
җан бирелгән, димен, вакытлыча,
тапландырмый кире кайтарасы.[932]

833. [933]Барча теләгемне мин сыйдырам
бер догага, Хакка инәлгәндә:
йа Ходаем, коткар маразмнан,
җуйма гакылымны җан биргәндә.[934]

834. [935]Бөтен нәрсә бирелүчән сулуга:
бетте тәнем кибеп-кубалакланып;
күз аттым автобуста бер сылуга,
һәм ул урын бирде миңа шатланып.[936]

835. [937]Мин сабыр бер алаша булсам да,
үз-үземә гел аяныч ясыйм.
Нәрсәгәдер ихлас инансам да,
моның белән һич тә ризалашмыйм.[938]

836. [939]Йөрмим хәзер шапырынып,
чик куйдым тиңләвемә
үз орымны Җир шарының
әйләнеш күчәренә.[940]

837. [941]Тынсыз калган сугыш быргылары,
яуга әзер килеш тик ята,
бар дөньяның җәллад-җанкыяры
тынычлык дип әле җан ата.

838. [942]Бетмәс түнтәрешләр ырымында
Русияне басты чүп үлән,
шуңа аның сәгадәт кырында
сулды торма, үрчеде керән.

839. [943]Адәм әвәс буш өметкә —
белми ул ниләр буласын,
иртәгә язмышның безгә
нинди клизмалар куясын.

840. [944]Үзенә насыйп тормыш җирәбәсен
ир-ат тиешенчә аңласын:
башта айгыр булып эшләшәсен,
аннан кырда сабан тартасын.

841. [945]Сөйлим әле эчең каткысын:
мин, картаеп беткән бер шимбә,
таптым шәхси уңыш ачкычын...
Тик ишеге насыйп соң кемгә?

842. [946]Юк бәндәнең сабак алганы, дип,
үткәннәрдән, сатмагыз гайбәт:
элек бозыклык саналганы бит
хәзер инде — көндәлек гадәт.

843. [947]Ходай шулай әмер иткәнгә,
мин уенның бер карачкысы;
ә тәкъдир “уразлы” дигәнгә
насыйп һәрчак уңыш ачысы.

844. [948]Юрган астына чумып ник йокладым,
өзеп колак сиземен, күз күремен? —
Төштә мине таш ыргытып тукмады
кызлык җуймаган карчыклар төркеме.

845. [949]Хикәятләрнең дөньяда иң сәерләре —
бәян ителә урыс холкы “кәкреләре”.

846. [950]Бөтерчектәй зырылдыйммы юкка?
Мин тырмашам дөньям онытып,
данлы ялтырбаштан тәгамлыкка
алам диеп бераз йон кыркып.

847. [951]Мәләк рухиятнең төпсез коесыннан
бүлеп бирә һәркемгә рух — берәр кашык,
һәм хәлбуки кемнәргәдер насыйп илһам
бетә язган була инде тәмам сасып.

848. [952]Чирләремне гүпчим дәваламыйм,
таныш докторларым булса да,
бер иш табиб хәлен сорашкалыйм,
сырхауласа әгәр бичара.

849. [953]Тәм табалмый бәндә һичбер эштә,
гел кыекка саплый кәкрене,
һәм төннәрен күрә мескен төштә
дөягә атланган бөкрене.

850. [954]Күз күргәнне аңлау авыр,
шуңа шигъри хәсрәтем:
бәрәкәт тамызган тамыр
үткәрми үз сихәтен.

851. [955]Күп яшәдем бу дөньяда,
китәрмен тиздән мәңгегә,
тик төшеналмыйм һаман да:
ә килдем соң монда нигә?

852. [956]Батып ялган-хаинлеккә, җирбитлеккә,
юк дип санап үзгә яшәүгә ихтимал,
бәндә хирыслыгын назлый татлы хыял:
китәсе, дип, вакыт булмаган киңлеккә.

853. [957]Аллаһ серле бөек максатларны
камил әгъләм чынлык итүне,
байтак халык, ил һәм буын аңы
була кайчак томан өртүле.

854. [958]Кәҗә тәкә, бу тиңдәшсез чорда
бака булып бакылдасаңчы:
изге-мизге бүген — урда-урда,
гади намуслылар — бер тамчы.

855. [959]Биреп барысын, алдым аласын,
миндә ике дая әсәре:
булдым тума яһүд баласы,
Русиядә — адәм мәсхәре.

856. [960]Нәхәмия, илне юатып,
тәгаенләгән, ди, баланс:
туган көнең — газап башы,
үлгән көнең — яңа бер шанс.

857. [961]Марк Аврелий: “Ни аяныч, —
дигән җимаг кылыр мәлдә, —
без апрельдә булдырган эш
ноябрьдә килми хәлдән”.

858. [962]Һораций алыш-бирешкә
китәм дигән сәүдәгәргә:
“Таян хәтәр кыңгыр эштә
грекка түгел, яһүдләргә”.

859. [963]Төзәтерме әллә акыл томанасын,
ташка бәреп башларын гаҗиз коллар?
Режим ордым-бәрдеменең системасын
татып багар бары онык-торыннар.

860. [964]Мин тормышта сөйдем сәяхәтне,
бар сукмакны бердәй яраттым,
тик һәрдаим хәлдән килгән хәтле
хезмәткә хокуктан баш тарттым.

861. [965]Бар система, режимнар һәм һәр структура,
илнең бөтен хакимият төзелеше
мине чит-ят дип санауда хаклы була —
нәгомуми фикер битсезлегем өчен.

862. [966]Ни булса да, булмас сагышы:
таш яуса да башка һавадан,
йолып торыр урыс “авосе”
безне барча бәла-казадан.

863. [967]Шәфкать әйлә, йа кодрәтле Тәңре!
Гафу иткел, бүләм эшеңне...
Булдыралмас кылгач мин бәндәңне,
теләктән дә мәхрүм ит инде.

864. [968]Язмыш кызы ияләшми кулга —
үз хаҗәтен һәрчак өстен күрә:
башта сиңа елмайгандай була,
ә аннары рәхәтләнеп көлә.

865. [969]Совет мәмләкәте, безне таң калдырып,
пыран-заран килде, һәм тугра башагы...
ул да шиңде, һәм нибары калды торып
ил гавамын "өшкерүче" бер ташагы.

866. [970]Без яшибез, зур өметләр баглап
җиңүләргә, бәхет, муллыкка,
өмет охшаш, суйганмыни каплап,
пешермәгән аштан туклыкка.

867. [971]Хөр күңеллеләрнең сызгыруы
җан өшетә, тәнне ялыктыра,
көр рухлыны гел күреп торуың
төшенкелегеңге чыныктыра.

868. [972]Сәбәбен мин аның шунда күрәм —
синең чәһрәң нурлар сипкәннең:
анаң сине тапкан аягүрә,
калҗайткандыр башың идәнне.

869. [973]Йә муеннан хәсрәт кочагында,
йә бер карыш корбан китмәктән —
бәреләм-сугылам язмыш капчыгында,
тычкан сыман төнге чүлмәктә.

870. [974]Махра суырып хәмер пирәшләвем,
экраннарда — замананың шавы:
сарыкларның бәбәр бәэлдәве,
еланнарның былбыл ысылдавы.

871. [975]Үтә кыска фанилык турында,
дустым, дөрес искә төшерәсең:
килә мәрттән соңгы дан утында
исән чактук бәлеш пешерәсең.

872. [976]Шапырынма, тапсыз намусым дип,
эзәрләүдә булмадым, дип, сатлык;
сатылмаганнарның күбесен бит
алмаганнар гына гүпчим сатып.

873. [977]Һәр очраклы уңыш һәм казага
тота язмыш, ихтимал дип, урын,
шәҗәрәнең барча ботагында
көтелмәгән хәлләр төртә борын.

874. [978]Әйтми калсам, булыр идем хәсис:
бик җирәнеч адәм халәте ―
бәндәләргә Ходай биргән нәфес
һәм бер-берсен үтерү сәләте.

875. [979]Куркыттылар: хулиганнар дулый,
карагруһ, чекист сине аулый,
сәрхүш, карак, жулик, имеш, талый.
Мин тормадым шайтаннардан качып,
йөрдем ― күңел ачып!

876. [980]Төшенкелек төшми күңелдән,
ил күчәре чыкты чигеннән;
яши алсам өер-көтүләп,
булыр иде күпкә җиңелрәк.

877. [981]Маһир булып китсәм, бәхет кошын
алыр идем кочып, дисеңме?
Яхшылап бак һәрчак: бу “уңышың”
тозактагы калҗа түгелме?

878. [982]Нур сипте чәһрәсе, тәне ―
көзге дә булды гашыйк...
боларны бер селәүчәне
иткәнче гүргә насыйп.

879. [983]Бетмәс серле Русиянең бәрәкәте,
гүя өстендә илаһи канат бар:
ничек сүндерелсә дә кабилияте,
Русиядә кабат туа талантлар.

880. [984]Австралиядә кинәнә көнгерә,
төньяк түрендә бал эзли аюлар,
тора алмый интегәм бер мин генә,
ялкаулыктан соң, дим, мине кем йолар.

881. [985]Түнтәрә бу картлык богавы
түзалмаслык сагыш-сыктауга:
акылыңның һәр кыймылдавы
илтә үлеп йокымсырауга.

882. [986]Һәвәс түгел идем юньсезлеккә,
аңым булды Ватан иңендә,
тик йоктырдым берчак кешелеккә
маңкалы инану чирен дә.

883. [987]Җаным охшаш ипле бу картлыкта
ташаткычтагы бер тумарга,
тиздән, куеп гомеремә нокта,
кушам аңа уктай очарга.

884. [988]Нинди генә котсыз булмасын
изге идеяләр кәмале,
коткы ― идеология баласы,
түгел очраклылык әмәле.

885. [989]Алда әле барысы да, дип масайсаң, ―
сәламәтлек, кыюлык, уңганлыгың,
көтмәгәндә күзгә-күз килеп баса
берьялгызы картлык “сазаганлыгың”.

886. [990]Шадра катыйль алып килгән
пулясын да, балтасын да,
һәм ил әле дә ул иңдергән
тирән һипноз йокысында.

887. [991]Күпме Амур угы, тиеп таман,
яра салды азман йөрәккә,
әмма юләр кызлар гелән-һаман
сибеп торды тоз җәрәхәткә.

888. [992]Авыр хискә, борчуга батса күңел ―
калма зәгыйфь фикеремнән аптырап,
мин юатам үземне бик тә җиңел:
алдагысы, дип, күпкә катмарлырак.

889. [993]Эшләсәм дә кайчак озак, яратып,
алдынгылыкка карашым тискәре:
шикләндерә иде мине һәрвакыт
“Эшлик әле бер рухланып!” шигаре.

890. [994]Туңам диеп, тирги-тирги
климаттан һич чирканма,
сиңа суык тыштан тими,
ул ― синең җанда, канда.

891. [995]Олы юллар һәм күперләр без салдык,
бу чүп-чардан мәңге арыналмабыз,
табигатьнең җанын да без букладык,
гафу итмәс моны изге Анабыз.

892. [996]Үбешүгә гел дан җырладым ―
күз нурлана, күңел моңсулана;
тамашачыны соң анладым:
“ботак” дисәң, ул дәррәү җанлана.

893. [997]Бармы тормыш тәҗрибәсенең бер файдасы ―
батып ята ул пычракта күгәреп-сасып.

894. [998]Акча кыштырдаса берәр җирдә,
чыңлап торса көмеш-алтыны,
сакта торыр яһүд янәшәдә,
һич югында — яһүд хатыны.

895. [999]Әдәпледер сүз көрәштерүем,
тупас мәзәк сөйләп һич узынмам;
ә оятсыз-котсыз сүгенүем —
кот очыргыч оялчанлыгымнан.

896. [1000]Заманалар сөйри тиргәп,
суккалап һәм тарткалап, —
дус булыйм дисәң дәвергә,
тор син аз-маз капкалап.

897. [1001]Караш ташлыйм дикъкать белән текәлеп
һәр җирдәге аяныч калыпларга:
бар остазның тыңчан иярченнәре
бигрәкләр дә охшаш бит сарыкларга.

898. [1002]Еллар коштай очып үтмәле,
үзгәртеп караш-халәтемне,
ә шулай да кадерлим әле
бер дистә бозык гадәтемне.

899. [1003]Күп нәрсәсен аңгармадым гасырның,
ябык инде хәзер фәһем ишеге;
тик адәмнең ачыкладым асылын,
калды күңелем сагышланып, күшегеп...

900. [1004]Аз-маз туплаганмын гыйлемен,
аңлыйм аның кирәксезлеген,
тырный җанны күңел бушлыгым,
һичнәрсәгә яраксызлыгым...

901. [1005]Ата-бабам мәшәкатьле елларда
һич боекмый тапкан җаен-хәйләсен;
алар, мәйтәм, сөргәннәрдер гел алга
якты хыял, татлы өмет сәүдәсен.

902. [1006]Үткән заман һәвәслекләрем
була алмый миңа һич терәк;
киткән-беткән мәҗнүнлекләрем
моңландыра хәзер бик сирәк.

903. [1007]Ана сөтен имеп кинәндем,
астым коры — килми еласым;
тормыш юлларының белмәдем
шундый озын-озак буласын.

904. [1008]Йә сай белем тәкәбберлегең,
йә тантана яшәү хисеннән;
ә Ходайның барлык-берлеген
аерырсыңмы денсезлегеңнән?

905. [1009]Бер гасырның күпме газазиле —
чыгармасмы миең актарып?
Бер өердә — Сталин, Һитлер, Ленин
һәм бихисап кара вак балык.

906. [1010]Булмый кол тезләрен төзәйтеп,
камчым-камчым дип ул саташа;
үзгәрешләр җилен юнәлтеп,
өрдерәләр безгә күт аша.

907. [1011]Ирек — сайлап алу ихтыяры,
үзең белән киңәшкәч тик бары...
ни хакына шәмең яндырырга,
җан кыеп, ник иҗтиһад кылырга?

908. [1012]Хак искәртеп тора фәрманын:
сәләт — бары Аның йомышы,
үтәп яшим дисәң син аны,
йөзми булмый агымга каршы.

909. [1013]Барча системаны да без хаклыйбыз,
тугры баба мирас кылган байлыкка.
Гомер буе булганына разый без —
бабачы кыскартып биргән калдыкка.

910. [1014]Сүз катмавы Алланың — үч, дисеңме?
Юк, башка бер борчу Аны мазалый:
артык еш телдә булганга исеме,
Аны бит очкылык тотып җәфалый.

911. [1015]Аллаһ фәрманыннан гайре юк бер эш,
дим мин карап дөнья матавыгына;
очраклы хәл чыгып тору ифрат еш —
исбат моның тәкъдирсез булмавына.

912. [1016]Русиядә хакими затлар
акыллылар, ничек баксаң да,
тик тәмугта алар кайнарлар
суда түгел, буклы казанда.

913. [1017]Кем ул йөри Русияне мыскыллап,
йә сыкрана, түбәнсеткәндәй карап?
Мәмләкәттә тора күселәр мыжлап,
димәк, батмый әлегә безнең кораб.

914. [1018]Илдә гөрли шакал-сыртлан туйлары,
бар өметне пыр туздырып, тибәреп.
Әллә мөһим бер генымы югалды,
китеп барды яһүдләргә ияреп?

915. [1019]Утырып тартыйк әле бер төтәп.
Яшереп тормыйм йөзем карасын:
була иде алдан сиземләп
чекисттан тик фюрер чыгасын.

916. [1020]Онытам барысын, җуям хәтердән
иң кирәген, иң-иң һушлысын,
кайчак кисәк искә төшерәм
кичәгегә һава торышын.

917. [1021]Тыйнаклыгың мәгъкульрәктер күпкә,
фикерләрең тисә күкләргә?
Аллаһ безгә тота алмый үпкә —
Хак булмас иде бит бу мәлдә.

918. [1022]Гегемоннар сыйныфын даим хаклап
армый-талмый хаким итүгә,
аерым бер гегемон сыман зат
әзер итеп тотыла тентүгә.

919. [1023]Адәмлекнең бәндәдә бит бигрәк
чәрексез һәм нәзек катламы,
хайванлыкка түнтәрү җиңелрәк,
авыр адәм итүе аны.

920. [1024]Мәхрүм итим дисәң азатлыктан халыкны,
тапшыр аның үзенә син шул азатлыкны.[1025]

921. [1026]Җимерү, югалту, акылсызлыкка
мәңгегә дип һәйкәл торгыздык,
кан коеп без тәҗрибә кылдык та
җәһәннәм түренә юл сыздык.

922. [1027]Яздыралмас һич “мин-мин”егез
кыю юлдан безне өркүгә,
без гаммәви бәхет төзибез,
төкереп бирәбез һәр “шәхси”гә.

923. [1028]Асрыйм диеп җанын бу җирдә,
барысын кысып, изеп һәм ваклап,
коткы үзен үзе үрчетә,
тора тукландырып һәм саклап.

924. [1029]Ата-баба назлы хыяллары
иркәләде берчак безне дә,
жәл, алардан калды хәзер бары
сынык-санык тәгам итүгә.

925. [1030]Киттек! Телгәләнгән рухиям
күкрәк кага, гүя бер саил.
Гафу, юынмаган Русия,
сәлам, кырынмаган Исраил!

926. [1031]Үзгәреп китә төсмерләр
мәгыйшәт сөрешендә,
катнаша башласа төрмә
һәрбер күренешендә.

927. [1032]Изге тиңләп явызга гамәл кылса,
алмый калмас тиешле бер йомгакны:
оҗмахларда сумала кулланылса,
мәләкләре булыр мөгез-тояклы.

928. [1033]Кыш бермәлдән җәй булып киталмый,
язын суда шашып боз ага,
күперләрне җимереп; сүзем баглыйм
Рәсәйдәге оптимистларга.

929. [1034]Һич риясыз әйтим, ирек кирәк
булып китә һәрбарчасыннан,
эчке дөньяң булса гына киңрәк
тышкы күзләү камерасыннан.

930. [1035]Үз өе күк аңа гәүдәсе,
ят булса да азрак бәдәндә,
җан үлемсез — бары бәндәсе
үтермәгән булса үскәндә.

931. [1036]Ябалактай өркеп ухылдыйм
йә карга күк шомлы каркылдыйм;
сүзләр чөеп уен кылганым —
башка да бар азрак зыяны.

932. [1037]Нинди бәла, гаммә яһүдләр
түгел кабахәтләр һәм жидләр,
тик аныксыз барча эшләре —
торган саен күбрәк хәтәре.

933. [1038]Аучы дәрте кыбырсуын баса-баса,
фән чытырманында галим кыргыйлаша,
аералмый сыртланнардан үз туганын,
сыртланнарга илтеп бирә бар булганын.

934. [1039]Өмет баглаудан да гаҗиз булсак,
күңел тартмаса бар җиһанга,
вак-төяк бер куаныч та кайчак
бәлзәм булып ягыла җанга.

935. [1040]Дөнья яратканда мәңгелек бер үзлек
Хак Тәгалә насыйп иткән, бел син шуны:
ялгышуга — көч-дәрт, акылга — көчсезлек,
суга — күтәрелеп-чигенеп торуны.

936. [1041]Гамәлнең менә дигәне —
гадилеккә иңү:
бик күңелле Русияне
читтән торып сөю.

937. [1042]Күпме яшәсәм дә, торган саен ешрак
җаннар халәтенең көйсезлеген күрәм:
ирек хыяллары сусылрак, татлырак
кайгы-хәсрәтеннән һәм әрнүләреннән.[1043]

938. [1044]Әйтим кансыз балаларга әрнеп:
бар әле, дип, туасы оныклар —
аяусызлар, һәм алар сезләрне
нәкъ шулай газаплар.[1045]

939. [1046]Алдан күрүчән тарих музасы —
һәркемгә шәхси бутау үрнәге;
чын хатын-кызның ялган-мазасы —
тыңлаучының нәкъ үзенә кирәге.[1047]

940. [1048]Ходай канун кылган бар җиһанда —
үз ризыгы булыр җаны барның,
ахмакларның санын азайтканда
активлыгы арта гел аларның.

941. [1049]Низаглаштык. Җәберләдек кызларны.
Бәхәсләштек. Хезмәт иттек. Типтердек.
Һәлак булдык. Һәм мәш килеп дөньяны
һәм тормышны камиллеккә этәрдек.[1050]

942. [1051]Буш, гаугачыл, туң, әшәке
булып шуышсаң йә чапсаң, —
җирәндергеч, үз гыйльләтең
башка кешедә очратсаң.[1052]

943. [1053]Акча шул ук нигъмәт бит, дим,
мин аның кадерен беләм,
ашауга бик әрәм итмим,
күбрәк эчеп бетерәм.

944. [1054]Бар гөнаһлар күптән йолынган —
һәр быргы тавышына атлыгып
тора торган азатлык колы
гел хәтәррәк богау колыннан.[1055]

945. [1056]Гомер сөрү булса җайлы һәм тыныч,
бер үк гади аңа киртә-комачау:
караны кара дип атау куркыныч
һәм бик хәтәр акны да ак дип атау.

946. [1057]Талигълысың, фараз кылалсаң,
тугры-хаклы гомер иттем дип,
иске буктай мыгырданмасаң,
элек флора-фауна идем дип.

947. [1058]Типтермәгәнмендер һич юкка,
Ходай үзе кылыр хөкемне,
тик җәсәдем салган табут та
булса иде шешә шикелле.

948. [1059]Куертам дип сәнгать уеннарын,
халкым тудырган бар кирәген:
исәп-сансыз төрле талантларын
һәм мәгънәсез талмуд тинтәген.

949. [1060]Таныш миңа дөнья кыйтгалары,
төшенәм мин һәрбер сәфәрдә:
яһүдләрне яраталар бары
күрмәгән-белмәгән җирләрдә.

950. [1061]Төрле идеяле байрак-әләм,
әгъваланып бетсә дә хисем,
шикләндерә мине, чөнки беләм
аны тотканнарның хәсисен.

951. [1062]Бәхетсезлек түгел бу — язмышның,
вакыты җитеп, сукты сәгате, —
бер бәласе котылгысызлыкның:
тәкмәрләде җенес тәкате.

952. [1063]Әллә берәр генмы тәннән тайды,
яши-яши сула тормыш тәме:
кызыксынучанлык нык азайды
һәм җаным да үзгәреш эстәми.

953. [1064]Яз тарата мәхәббәт хуш исен,
йөгәнсезли дәрт ташкынын, хисен;
ир-атлары өйләнешеп беткән,
каударлыгы, куркаклыгы җиткән.

954. [1065]Кайда кирәк булса яугирләр,
кайда барча халык шашына —
кыскартылган очлы яһүдләр
тәре походына ашкына.

955. [1066]Күмәкләшеп шәһит китүдә
батырлыкның булмас иң зуры;
насыйп түгел әмма һәркемгә
шәхси җиһад кылу хозуры.

956. [1067]Оят-хурлык түгел яшь чагымда
типтерүем, иренчәкләвем:
аермачык язмыш азагында
язмыш тәгъбиренчә яшәвем.

957. [1068]Көлү аша балкый Рәсәй күз яше,
юләрлек дип биргән Алла җәзасын,
Рәсәйне гел күралмаган бәндәсе
күбрәк китергәндер аңа файдасын.

958. [1069]Иел, фәлсәфәче, калтыранма,
юк биредә җене-иблисе,
аңкый тормыш төбендә, зинданда
иҗтимагый сөрешләр исе.

959. [1070]Сөргенне гастроль исәпләп,
мунчада рух-җанымны
себерке белән чәбәкләп,
юдым бар гөнаһымны.

960. [1071]Бөек уйлар булмады һәм юк та,
бу дуамал әрҗәдә мин әсир,
шешә ялап ята җан-холыкта
фатир хакы түләмәгән шагыйрь.

961. [1072]Сорау алу юньсез булды кабат...
Кереп яттым барак нарына.
Ә нервларым торыр иде ярап
иң шәп гитаралар кылына.

962. [1073]Сүз ташкыны безли колакта,
гүя явыз чебен өере;
бәла, булса рухи ахмакта
бугаз тулы фикер төере.

963. [1074]Мин гасырны күзәтә идем
кызыксынып, әмма читсенеп:
шуңа җаным хәзер саф минем,
алгарыштан гаҗиз күл кебек.

964. [1075]Максат-мәгънә дип борчылмас идем,
кәефем һаман бозылып тормаса;
гел уйланам: дөньяга килүем
юкка булмагандыр лабаса.

965. [1076]Өйләнде Ходайның колы
гүзәл-чибәр йолдызга,
һәм күзе төште берьюлы
бихисап хатын-кызга.

966. [1077]Бармы шундый бәрәкәтле, тирән,
затлы бүләк — Ходай шәфкатедәй,
үз эченә язмышым сеңдергән
тар һәм көчсез ике уч төбедәй.

967. [1078]Гыйшык түгел, алар эшләште,
җылы булды, назлы, мөлаем;
тәгәрәп чыгып, йомрыкай дәште:
сау бул, рәхмәт, бәхет теләем.

968. [1079]Куркып-нитеп тормыйм, күз күрә,
баксам Рәсәйдәге хәлләргә:
ирек чүпрә сыман күперә,
килеп төшкәч әбрәкәйләргә.

969. [1080]Юылып төшсә ясау-бизәүләр,
калса дөнья кершән-иннексез, —
без табынган, илаһ дигәннәр
итәр иде безне өметсез.

970. [1081]Җанда утлы өмет шулпасы —
ялкынлана һәм кайный йөрәк:
яһүднең тауарлы сафасы
тауарсыздан күтәренкерәк.

971. [1082]Җан җылысы инде сүрәнләнгән,
ә син әле нигәдер яшисең, —
аркылыга-буйга сурәтләнгән
жанр сыман үзеңне сиземлисең.

972. [1083]Кабат типтерергә мәҗлесләрдә
багламыйкчы өмет заяга,
без ачкан шешәләрдән эчәргә
туры килә бит башкаларга.

973. [1084]Тир түгәрлек булса гамәлләр,
тырышма яһүдне чикләргә:
тик тормас ул, юкса, әтмәлләр
сине “бәхетлерәк” итәргә.

974. [1085]Ертып ташлыйм рәсми кәгазьне,
бер секунд та әрәм итмичә:
ахыр чиктә барыбер безне
өшкерәләр, диеп, югыйсә.

975. [1086]Кайчак адашкан, кимсенгән,
юньсез саналган инсаннар
була Хак тынын иңдергән
иң лаеклы изге җаннар.

976. [1087]Иҗат газаплары — гел алдак,
дәрт — икенчел, җилдән ул килгән;
кемдер сөйләп тора пышылдап
шигырьләр, үз телем көрмәлгән.

977. [1088]Коллык, бәгырьләргә сеңсә каннан,
ярып үтеп җаннар асылына, —
иң әхлаксыз ирек аздырганнан
ныграк безне юлдан ул яздыра.

978. [1089]Заман рухы түгел сыман дуамал,
бәрмә дулкыннары әмма гел канлы;
үзен үзе тончыктырган буш хыял
үз артыннан өстери бар гавамны.

979. [1090]Рәсәй язмышының каһәре —
фән белән дус явыз асылы,
зирәк, нәзакәтле гаскәре —
ыштатский кием фасоны.

980. [1091]Ансат һәм кызыклы чынбарлык,
кабихе булса да чамасыз,
чор язмышы җиңел аңларлык,
әмма шулкадәр үк чарасыз.

981. [1092]Тарих җиле, булса үтәли,
выжлый җаннар, илләр түренә:
боламыгы — өнгә үрмәли,
кыю — елан булып күбенә.

982. [1093]Тикшерә Рәсәйне барчасы,
кыргый-иркен холкын өйрәнеп:
ул бит үзе итә тагасы
танавына кулай йөгәнен.

983. [1094]Бик өметле бер идея —
яңа образ яһүдие!
Һәрбарчасы бер агрессор —
һәм тегүче, һәм профессор.
Кирәкми көмеш-алтының,
кисә башын солыхчының.
Җәллад ул, адәм актыгы,
ыштанда — кисек мылтыгы.

984. [1095]Инанам Хак бар һәм бер, дип,
бизалмыйм шик тотуымнан —
Ул нык чирләп киткәндер, дип,
үз иҗаты уңмавыннан.

985. [1096]Кирмән хәлен каләм тасвирламый —
рентген аша тиеш үтүе:
келәм астында бит эт мырламый,
ыржаядыр сыртлан көтүе.

986. [1097] Җир тормышын инде тәмамлыйм,
могҗизага гүя күмеләм.
Горурланмый булмый гавамны
кыбырсытып торган ил белән.

987. [1098]Яши беләм әле хозурланып
калган көннәр, юкса, чутлы гына,
сизәм очканымны канатланып,
мәтәлгәндә финанс упкынына.

988. [1099]Картлыкның һәр көне хушлы —
зарланма аңа.
Ә тормышым үзагышлы —
әҗәлгә таба.

989. [1100]Үтте гомере алкашның
пирәшләүдә һәм махмырда;
тотып карады ул башын:
буш булса да, гел авырта.

990. [1101]Дошман табигатькә, тормышка,
тик күршегә кермәс сүз сорап, —
кабих-хәшәрәткә коллыкта
мулла булып китү җайлырак.

991. [1102]а) Ачык хәзер минем өчен дә
ир-ат хәлләренең торышы:
күрмәс юньле көндәлеген дә,
булмаса яшерен тормышы.
б) Ир-ат хәлләренең торышы —
мәгълүм миңа аның кануны:
булмас юньле ачык тормышы,
булмаса яшертен-ортыны.[1103]

992. [1104]Яһүдне гел танып алу җиңел,
тавышы ишетелер бусагадан;
җыеп баксаң, яһүд бик күп түгел,
берәм-берәм — юк аңа хисап-сан.[1105]

993. [1106]Кирәксәләр минем хөкемем,
мин нигәдер торсам шикләнеп,
хатын әйтеп биргән фикерем
каршылыксыз китә җөпләнеп.[1107]

994. [1108]Гаепләү, үпкәләү, гаугага
әзер бул, дустым, һәр форсатта:
бары тол хатыннар тыйлыга
кимчелек эзләүдән ир-атта.[1109]

995. [1110]Эшлик әле без тир түгеп, бөкрәеп,
фикер көчебезне җигеп Рәсәйдә,
терелсен дип чәчәк аткан бу мәет,
гәрчә үзе моны теләмәсә дә.

996. [1111]Тормыш утым сүнә минем,
вакыт тартым җыерылуга,
ун ел элек яшьрәк идем
кебек таман унбиш елга.

997. [1112]Беләм, яшәештә күрәчәкне
тырай тибеп шашкын иткәнмен,
һәм беркөнне якты киләчәкне
һич сизмичә узып киткәнмен.

998. [1113]Картлыкта җан кыймылдый бик әкрен,
җырлап яшәргә тик бар теләк,
дәрт-нәфесем югалмаган, ләкин
үзем теләгәннән сәлперәк.

999. [1114]Бар җирдә без чит-ятлар; берәр илнең
тоныкланса эчке тормыш “һалә”се,
өстәлә үз михнәтенә яһүднең
аны сыендырган халык бәласе.[1115]

1000. [1116]Батыра ирләрне аһ-зарга
никахның газабы-нужасы,
мәхәббәт — яктылык җаннарга,
гаилә — куллану акчасы.[1117]

1001. [1118]Яһүд акылы тиң иңдәшнекенә,
аерма — динамит-коргычта,
ул Рәсәйдә булмас яһүд кенә —
ул сәмиткә әле корткыч та.[1119]

1002. [1120]Ике башлы сер бар безнең канда,
җан зольмәте томалаган аны:
тора тотрыксыз бер чик буенда
һәм чын яһүд, һәм сәмит дошманы.[1121]

1003. [1122]Урыс халык җырларының
иң яхшыларын тыңла,
тап яһүд көйязарының
чәч толымнарын шунда.[1123]

1004. [1124]Егетләргә ортын күз салып,
әдәпсезләрдән гел оялып,
туташ көтә тәүге җимагын,
үрмәкүчтәй корып тозагын.[1125]

1005. [1126]Яшидер ир кавеме сукырлыкта,
гомер бакый кабатлап бер хатасын:
сиземләми гел сөйкемле кошчыкта
шыксыз-төнтек тимсах оя корасын.[1127]

1006. [1128]Уйдырманың рәте бетте,
көле олакты күккә:
яһүдләр белән көн итү —
иң авыры яһүдкә.[1129]

1007. [1130]а) Тугры гаилә канунына,
җәмәгатен сөешле, —
мужик бер хатынлы, әмма
үтә дә күп сегешле.
б) Тормыш канунына таман,
гаиләсен сөешле, —
мужик, әлбәттә, моногам,
ләкин поли-сегешле.[1131]

1008. [1132]Хатын белән аңлашуың яхшы
гәпләшкәндә аны капшый-капшый.[1133]

1009. [1134]Чынбарлыкка текәлебрәк бакчы,
шундук аңлап алсын дип күңел:
гаиләдә ир-ат булса — яхшы,
тик булуы мәҗбүри түгел.[1135]

1010. [1136]Бездән дә, дим, ахмаграклар бармы,
нинди пижоннар без һәм фраерлар:
ничек сөяр идек хатыннарны,
чит-ят хатыннары булса алар.[1137]

1011. [1138]Яратам картлыкта
эчәргә, ашарга:
юк бәхет дөньяда,
бу мәлдә ул бар да.

1012. [1139]Уйларым дәүләти булганга,
тормышым бик җайлы, килбәтле:
сәрхушлык — зарарлы гавамга,
аерым кешегә — сихәтле.

1013. [1140]Юлдашмы, әниме, сердәшме,
сөяркә, җанатар көндәшме —
күркәм лә соң хатын белгәндә,
кем ул бу дөньяда һәр мәлдә.

1014. [1141]Анда-монда мәгыйшәт гаугасы,
ишетәсең бәндә аһ-зарын;
мәхәббәткә — спорттан аермасы —
кирәк түгел стадионнарың.

1015. [1142]Бу тормышта гүя без үксез,
өмет бик аз туганлашуга:
ерткычланды хатын-кыз чиксез,
ир-ат күчте үлән сосуга.

1016. [1143]Какшамас җәмгыять кирмәне,
диварлар торгызып куйганы,
үзгәреш һәдия иткән бер
яңалык — аларның дошманы.

1017. [1144]Рәсәй ызгышлы һәм тар карашлы,
оялып һәм кот очып күзәтә:
корыган-кипкән сусыллана башлый,
сәлперәйгән пеше булып китә.

1018. [1145]Тонык картлач бәбәгем күзләсә,
хозурланып китәм һәр иртәдә;
күп коллыкны кичералган Рәсәй
түзәр әле кыска иреккә дә.

1019. [1146]Сора миннән йә Хаклыдан,
булыр җавапның бере:
картаю — элек балкыган
таңның эңгер-меңгере.

1020. [1147]Булыйм, дисә, гаиләдә сәгадәтле,
тиеш бүген хатын булырга гайрәтле.[1148]

1021. [1149]Хәвеф түгел тышкы дошман Рәсәйгә,
ул киңлекләр белән карлар сагында,
җитеп тора аңа эчке хәтәр дә —
дошман уйлап чыгарган ахмагың да.

1022. [1150]Яһүд атлыга да ашкына,
чүпрә булып сеңә камырга,
сөннәтлиләр безне бит шуңа —
азрык урын алып торсынга.

1023. [1151]Бөек дәрт-теләк әчешә
урысның сырасында,
сукыр хакимнәр сегешә
кычыткан арасында.

1024. [1152]Бихисап ым, тел һәм гадәт
хөкем сөргән ошбу мәлдә,
күпмәгънәлек — үзе ләззәт
киң маңгайлы тинтәкләргә.

1025. [1153]Оялт каушап калу матавыгы,
яндыр өнсез тынгысызлыкта —
тәкәббер масаю хайванлыгы
түнтәрмәсен мине хурлыкка.

1026. [1154]Аяусыз һәм төгәл тәкъдир кылганы
Аллаһының бәндәләр язмышыннан,
Аның белеп яңаклаулары саны
һич кенә ким түгел очраклысыннан.

1027. [1155]Баш та пеләшләнә, теш тә төшә,
көннең көне тән картлыкка керә.
Хатыныбыз сөйми элеккечә,
сәркатипләр сөя ара-тирә.

1028. [1156]Яшьлек ялгышларын үтеп киттек.
Әйдә, яшьлек! Кубызыңны бер тарт.
Үз ботагыбызны без еш кистек...
Без үзгәрдек, һәм ботаклар да карт.

1029. [1157]Чор авышты диванага,
балта чаба ул һавага,
изге-явыз давы бетте:
явыз изге булып китте.

1030. [1158]Ялкынлы бәхәстә кызган
ахмакны да, хәкимне дә:
хакыйкать ул таяк сыман —
ике очлы һәр мизгелдә.

1031. [1159]Кырын ятам гел кул кушлап,
төкереклим өй түбәсен:
кырын килмим һич язымышка —
язмышымны җөйләсен.

1032. [1160]Җан-рухыбыз фаҗигасен
татып бакканнар аңлар:
төшкә керә — сарай, мәчет,
чынбарлыгыбыз — базар.

1033. [1161]Мин шундый тырай тибүче,
һәм минем “әфсен”:
әйдә, язмыш үзен-үзе
киссен дә тексен.

1034. [1162] Кемдер вафат, кем йомылган, күчеп киткән...
Бүгенге бар дөньям — агачсыз урмандыр:
җавап бирми кайтаваз да, әллә ниткән, —
бәлки ул да мөһаҗир яһүд булгандыр.

Сылтамалар[edit | edit source]

(автор тексты һәм башка телләргә тәрҗемәләр)

  1. ↑ http://eelov.livejournal.com/727.html
  2. ↑ Повсюду нынче злобой пахнет скверно,
    у Бога созревает новый план,
    Его ведь консультируют, наверно,
    Аттила, Чингисхан и Тамерлан.
  3. ↑ Von überallher weht schon Ärgers Wind,
    im Himmel abgefasst wird neuer Plan,
    da stehen wohl vorm Herrn tippsfertig flink
    Attila, Dschingis Khan und Tamerlan.
  4. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  5. ↑ Всю Россию вверг еврей
    в мерзость и неразбериху;
    вот как может воробей
    изнасиловать слониху.
  6. ↑ Когда страна – одна семья,
    все по любви живут и ладят;
    скажи мне, кто твой друг,
    и я скажу, за что тебя посадят.
  7. ↑ Соблазн тюремных искушений
    однообразен, прям и прост:
    избегнуть боли и лишений,
    но завести собачий хвост.
  8. ↑ Вот женщину я обнимаю,
    она ко мне льнет, пламенея,
    а Ева, я вдруг понимаю,
    и яблоко съела, и змея.
  9. ↑ У женщин дух и тело слитны;
    они способны к чудесам,
    когда, как руки для молитвы,
    подъемлют ноги к небесам.
  10. ↑ Есть дамы: каменны, как мрамор,
    и холодны, как зеркала,
    но чуть смягчившись, эти дамы
    в дальнейшем липнут, как смола.
  11. ↑ Some dames are stony, like marble,
    And cold, like mirror, pane or glass,
    But once they thaw, they don't stumble,
    But stalk the victim and harass.
  12. ↑ Есть бабы, очень строгие в девицах,
    умевшие дерзить и отвечать,
    и при совокуплении на лицах
    лежит у них свирепости печать.
  13. ↑ Есть женщины осеннего шитья:
    они, пройдя сквозь жизненный экватор,
    в постели то слезливы, как дитя,
    то яростны, как римский гладиатор.
  14. ↑ There are women who presume
    that to succumb is simpler than worm out,
    they let Lovelaces into the bedroom
    out of pity, to get rid and to forget about.
  15. ↑ Живущий — улыбайся в полный рот
    и чаще пей взбодряющий напиток;
    в ком нет веселья — в рай не попадёт,
    поскольку там зануд уже избыток.
  16. ↑ Есть женщины, познавшие с печалью,
    что проще уступить, чем отказаться,
    они к себе мужчин пускают в спальню
    из жалости и чтобы отвязаться.
  17. ↑ Старушка — воплощенное приличие,
    но в память, что была она лиха,
    похоже её сморщённое личико
    на спёкшееся яблоко греха.
  18. ↑ Влюбилась Сара в комиссара,
    схлестнулись гены в чреве сонном,
    трёх сыновей родила Сара,
    все – продавцы в комиссионном.
  19. ↑ Время остужает плоть и пыл
    И скрипит в суставах воровато;
    Я уже о бабах позабыл
    Больше, чем я знал о них когда-то.
  20. ↑ Time cools down flesh and heat of youth,
    Grates in joints which are stiff and cold;
    I forgot about girls, to tell the truth,
    More than knew about them of old.
  21. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  22. ↑ Земная не постыла мне морока,
    не хочется пока ни в ад, ни в рай;
    я, Господи, не выполнил урока,
    и Ты меня пока не призывай.
  23. ↑ Едва утихомирится разбой,
    немедля разгорается острей
    извечный спор славян между собой —
    откуда среди них и кто еврей.
  24. ↑ Жизнь, хотя затворник я и книжник,
    мне вполне видна через окно:
    пролетарий ищет свой булыжник,
    но вокруг асфальт или гавно.
  25. ↑ Сталин умер, не гася свою трубку,
    и живя в её повсюдном дыму,
    продолжаем вертеть мясорубку,
    из которой не уйти никому.
  26. ↑ Не стесняйся, пьяница, носа своего,
    ведь он с нашим знаменем цвета одного.
  27. ↑ Живя в загадочной отчизне,
    из ночи в день десятки лет
    мы пьём за русский образ жизни,
    где образ есть, а жизни нет”.
  28. ↑ Застольные люблю я разговоры,
    которыми от рабства мы богаты:
    о веке нашем – все мы прокуроры,
    о блядстве нашем – все мы адвокаты.
  29. ↑ Эта мысль — украденный цветок,
    просто рифма ей не повредит:
    человек совсем не одинок —
    кто-нибудь всегда за ним следит.
  30. ↑ Я государство вижу статуей:
    мужчина в бронзе, полный властности,
    под фиговым листочком спрятан
    огромный орган безопасности.
  31. ↑ Страны моей главнейшая опора –
    не стройки сумасшедшего размаха,
    а серая стандартная контора,
    владеющая ниточками страха.
  32. ↑ Не тиражируй, друг мой, слухов,
    компрометирующих власть;
    ведь у недремлющего уха
    внизу не хер висит, а пасть.
  33. ↑ От Павлика Морозова внучат
    повсюду народилось без него:
    вокруг меня ровесники стучат —
    один на всех и все на одного.
  34. ↑ Моя империя опаслива:
    при всей своей державной поступи
    она привлечь была бы счастлива
    к доносной службе наши простыни.
  35. ↑ Не в том беда, что наглой челяди
    доступен жирный ананас,
    а в том, что это манит в нелюди
    детей, растущих возле нас.
  36. ↑ Раньше каждый бежал на подмогу,
    если колокол звал вечевой;
    отзовется сейчас на тревогу
    только каждый пузырь мочевой.
  37. ↑ Эпическая гложет нас печаль
    за чёрные минувшие года;
    не прошлое, а будущее жаль,
    поскольку мы насрали и туда.
  38. ↑ Столько пламени здесь погасили,
    столько ярких задули огней,
    что тоскливая серость России
    тусклой мглой распласталась над ней.
  39. ↑ оригинальный текст изменён автором
  40. ↑ Я прочёл твою книгу. Большая.
    Ты вложил туда всю свою силу.
    И цитаты её украшают,
    как цветы украшают могилу.
  41. ↑ Много у Ленина сказано в масть,
    многие мысли частично верны,
    и коммунизм есть советская власть
    плюс эмиграция всей страны.
  42. ↑ Чтоб дети зря себя не тратили
    ни на мечты, ни на попытки,
    из всех сосцов отчизны-матери
    сочатся крепкие напитки.
  43. ↑ инг. Lest the maturing children implement
    designs trailblazing and unequalled,
    the ample nipples of their motherland
    burst with debilitating liquor.
  44. ↑ Паскаль бы многое постиг,
    увидь он и услышь,
    как пьяный мыслящий тростник
    поёт «Шумел камыш».
  45. ↑ Мы бы не писали и не пели,
    все бы только ржало и мычало,
    если бы Россия с колыбели
    будущие песни различала.
  46. ↑ В первый тот субботник, что давно
    датой стал во всех календарях,
    бережно Ильич носил бревно,
    спиленное в первых лагерях.
  47. ↑ Всегда в отдельный список заносили
    всех тех, кого сегодня я люблю;
    кратчайший путь в историю России
    проходит через пулю и петлю.
  48. ↑ Пахан был дух и голос множества,
    в нём воплотилось большинство;
    он был великое ничтожество,
    за что и вышел в божество.
  49. ↑ Эй, паровоз, вперёд лети –
    в означенную даль!
    Иного нет у нас пути,
    чего немного жаль…
  50. ↑ Не мудрёной, не тайной наукой,
    проще самой простой простоты –
    унижением, страхом и скукой
    человека низводят в скоты.
  51. ↑ Тлетворной мы пропитаны смолой
    апатии, цинизма и безверия.
    Связавши их порукой круговой,
    на них, как на китах, стоит империя.
  52. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  53. ↑ Я, друг мой, в рабстве. Не печалься,
    но каждый день зависит мой
    от гармоничности начальства
    с желудком, жопой и женой.
  54. ↑ Много лет я не верил ни в Бога, ни в чёрта,
    но однажды подумать мне срок наступил:
    мы лепились из глины различного сорта –
    и не значит ли это, что кто-то лепил?
  55. ↑ Всю жизнь философ похотливо
    стремился истине вдогон;
    штаны марксизма снять не в силах —
    чего хотел от бабы он?
  56. ↑ Сегодня приторно и пресно
    в любом банановом раю,
    и лишь в России интересно,
    поскольку бездны на краю.
  57. ↑ Везде всё время ходит в разном виде,
    мелькая между стульев и диванов,
    народных упований жрец и лидер
    Адольф Виссарионович Ульянов.
  58. ↑ Всегда во время передышки
    нас обольщает сладкий бред,
    что часовой уснул на вышке,
    а тока в проволоке нет.
  59. ↑ Когда приходит время басен
    про волю, право и закон,
    мы забываем, как опасен
    околевающий дракон.
  60. ↑ В кипящих политических страстях
    мне видится модель везде одна:
    столкнулись на огромных скоростях
    и лопнули вразлёт мешки гавна.
  61. ↑ When parties in cheap politics compete
    And passions rage, mean-spirited and base,
    It seems shit bags collided at high speed
    And burst to splash the shit about the place.
  62. ↑ Настежь окна, распахнута дверь,
    и насыщен досуг пролетария,
    наслаждаются прессой теперь
    все четыре моих полушария.
  63. ↑ Ты вождей наших, Боже, прости,
    их легко, хлопотливых, понять:
    им охота Россию спасти,
    но притом ничего не менять.
  64. ↑ Изнасилована временем
    и помята, как перина,
    власть немножечко беременна,
    но по-прежнему невинна.
  65. ↑ Чтобы не дать угаснуть роду,
    нам Богом послана жена,
    а в баб чужих по ложке мёду
    вливает хитрый сатана.
  66. ↑ Лучше нет на свете дела,
    чем плодить живую плоть;
    наше дело — сделать тело,
    а душой — снабдит Господь.
  67. ↑ A pastime liked by everybody
    Is to sire living flesh.
    God gives soul, we make body
    And new life starts up afresh.
  68. ↑ Я евреям не даю,
    я в ладах с эпохою,
    я их сразу узнаю –
    по носу и по хую.
  69. ↑ Кто у нас сегодня слабый пол,
    не поймёшь ни спереди ни сзади,
    женщины работают, как вол,
    мужики сговорчивы, как бляди...
  70. ↑ Свежестью весны благоуханна,
    нежностью цветущая, как сад,
    чудной красотой сияла Ханна
    сорок килограмм тому назад.
  71. ↑ Ключ к женщине – восторг и фимиам,
    ей больше ничего от нас не надо,
    и, стоит нам упасть к её ногам,
    как женщина, вздохнув, ложится рядом.
  72. ↑ Предпочитая быть романтиком
    во время тягостных решений,
    всегда завязывал я бантиком
    концы любовных отношений.
  73. ↑ Пока играл мой детородный
    отменных данных инструмент,
    я не семейный, а народный
    держал ему ангажемент.
  74. ↑ На наш барак пошли столбы
    Свободы, Равенства и Братства;
    всё, что сработали рабы,
    всегда работает на Рабство.
  75. ↑ Вокруг себя едва взгляну,
    с тоскою думаю холодной:
    какой кошмар бы ждал страну,
    где власть и впрямь была народной.
  76. ↑ Looking around, I infer
    and feel somehow quite creepy:
    what nightmare would occur
    if rule indeed belonged to people.
  77. ↑ И я сказал себе: держись,
    Господь суров, но прав,
    нельзя прожить в России жизнь,
    тюрьмы не повидав.
  78. ↑ Нет, весь я не умру,
    мой дух на сотни шуток
    рассыпется, как в почву семена,
    а их от мудрецов до проституток
    растащит поговорками страна.
  79. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  80. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  81. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  82. ↑ С тех пор как мир страниц возник,
    везде всегда одно и то же:
    на переплёты лучших книг
    уходит авторская кожа.
  83. ↑ Определениям поэзии
    спокон веков потерян счёт,
    она сечёт сердца, как лезвие,
    а кровь у автора течёт.
  84. ↑ Мне Маркса жаль: его наследство
    свалилось в русскую купель;
    здесь цель оправдывала средства,
    и средства обосрали цель.
  85. ↑ На мои вопросы тихие
    о дальнейшей биографии
    отвечали робко пифии:
    "Нет прогноза в мире мафии..."
  86. ↑ Бросьте, девки, приставать —
    дескать, хватит всем давать:
    как я буду не давать,
    если всюду есть кровать?
  87. ↑ Дорога к истине заказана
    не понимающим того,
    что суть не просто глубже разума,
    но вне возможностей его.
  88. ↑ Россия тягостно инертна
    в азартных играх тьмы со светом,
    и воздаётся лишь посмертно
    её убийцам и поэтам.
  89. ↑ Смакуя азиатский наш кулич,
    мы густо над евреями хохочем;
    в России прогрессивней паралич,
    светлей Варфоломеевские ночи.
  90. ↑ Живым дыханьем фразу грей,
    и не гони в тираж халтуру;
    сегодня только тот еврей,
    кто теплит русскую культуру.
  91. ↑ Бывает — проснёшься, как птица,
    крылатой пружиной на взводе,
    и хочется жить и трудиться;
    но к завтраку это проходит.
  92. ↑ Sometimes you wake up in turmoil,
    Prepared to fight and to rout,
    And eager to live and to toil …
    By breakfast the urge blows out.
  93. ↑ Смотрясь весьма солидно и серьёзно
    под сенью философского фасада,
    мы вертим полушариями мозга,
    а мыслим — полушариями зада.
  94. ↑ Все дороги России — беспутные,
    все команды в России — пожарные,
    все эпохи российские — смутные,
    все надежды её — лучезарные.
  95. ↑ Однажды здесь восстал народ,
    и, став творцом своей судьбы,
    извёл под корень всех господ;
    теперь вокруг одни рабы.
  96. ↑ Once there was a riot of hordes
    And people took fate in their hand,
    Exterminated all hated landlords
    And only slaves remained.
  97. ↑ Возглавляя партии и классы,
    лидеры вовек не брали в толк,
    что идея, брошенная в массы, —
    это девка, брошенная в полк.
  98. ↑ Биредә автор Карл Марксның мәгълүм фикере белән бәхәсләшә
  99. ↑ a) Heading parties and manipulating classes,
    Party leaders never understood
    That "idea, thrown to the masses"
    Is gangbanged like mere prostitute.
  100. ↑ b)Heading sections, factions, parties, classes,
    Leaders thereof hardly understood
    That “ideas thrown into the masses”
    Were like harlots by the soldiers screwed.
  101. ↑ Сбылись грёзы Ильича,
    он лежит, откинув тапочки,
    но горит его свеча:
    всем и всюду всё до лампочки.
  102. ↑ Руководясь одним рассудком,
    заметишь вряд ли, как не вдруг
    душа срастается с желудком
    и жопе делается друг.
  103. ↑ Наш путь извилист, но не вечен,
    в конце у всех – один вокзал;
    иных уж нет, а тех долечим,
    как доктор доктору сказал.
  104. ↑ Деньгами, славой и могуществом
    пренебрегал сей прах и тлен;
    из недвижимого имущества
    имел покойный только член.
  105. ↑ Под этим камнем я лежу.
    Вернее, то, что было мной,
    а я теперешний – сижу
    уже в совсем иной пивной.
  106. ↑ Возвратом нежности маня,
    не искушай меня без нужды, –
    всё, что осталось от меня,
    годится максимум для дружбы.
  107. ↑ Царь-колокол не звонит, поломатый...
    Царь-пушка не стреляет, мать ети!
    Во всем жиды, конечно, виноваты –
    осталось только летопись найти...
  108. ↑ Россия ждёт, мечту лелея
    о дивной новости одной:
    что, наконец, нашли еврея,
    который был всему виной.
  109. ↑ a) Russia waits all year round
    For welcome news beyond recall:
    That finally a Jew's been found
    Who can be truly blamed for all.
  110. ↑ b) How Russia yearns (and cannot hide it
    That finally some Jewish devil
    Would be sought out and then indicted
    As the primeval root of evil!
  111. ↑ Из русских событий пронзительный вывод
    взывает к рассудкам носатым:
    еврейской истории русский период
    кончается веком двадцатым.
  112. ↑ Сколь мудро нас устроила природа,
    чтоб мы не устремлялись далеко:
    осознанное рабство – как свобода:
    и даль светла, и дышится легко.
  113. ↑ Вполне по справедливости сейчас
    мы трудимся, воруем и живём:
    режим паразитирует на нас,
    а мы – паразитируем на нём.
  114. ↑ Питая к простоте вражду,
    подвергнув каждый шаг учёту,
    мы даже малую нужду
    справляем по большому счёту.
  115. ↑ Плодит начальников держава,
    не оставляя чистых мест;
    где раньше лошадь вольно ржала,
    теперь начальник водку ест.
  116. ↑ Когда судьба, дойдя до перекрёстка,
    колеблется, куда ей повернуть,
    не бойся неназойливо, но жёстко
    слегка её коленом подтолкнуть.
  117. ↑ Привычка греет, как постель,
    и гасит боль, как чародей;
    нас часто держит на кресте
    боязнь остаться без гвоздей
  118. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  119. ↑ Где-то там, за пределом познания,
    где загадка, туманность и тайна,
    некто скрытый готовит заранее
    всё, что позже случится случайно.
  120. ↑ А ночью небо раскололось,
    и свод небес раскрылся весь,
    и я услышал дальний голос:
    не бойся смерти, пьют и здесь.
  121. ↑ День Конституции напомнил мне
    усопшей бабушки портрет:
    портрет висит в парадной комнате,
    а бабушки давно уж нет.
  122. ↑ Растет лосось в саду на грядке,
    потёк вином заглохший пруд;
    в российской жизни всё в порядке;
    два педераста дочку ждут.
  123. ↑ Бойтесь друга, а не врага —
    не враги нам ставят рога.
  124. ↑ a)Beware of a friend, and not a foe, –
    wives cheat with friends, which is mean and low.
  125. ↑ Fear not your foes, but of your friends beware, –
    not foes give us a cuckold cap to wear.
  126. ↑ Я вдруг утратил чувство локтя
    с толпой кишащего народа,
    и худо мне, как ложке дёгтя
    должно быть худо в бочке мёда.
  127. ↑ Что стал я пролетарием — горжусь:
    без устали, без отдыха, без фальши
    стараюсь, напрягаюсь и тружусь,
    как юный лейтенант — на генеральше.
  128. ↑ Весной в России жить обидно,
    весна стервозна и капризна,
    сошли снега, и стало видно,
    как жутко засрана Отчизна...
  129. ↑ Болит, свербит моя душа,
    сменяя страсти воздержанием:
    невинность формой хороша,
    а грех прекрасен содержанием.
  130. ↑ Был тонкий логик Эпидод,
    писал он тексты — вроде басен:
    "Дурак не полностью — лишь тот,
    кто с этим полностью согласен".
  131. ↑ Великий скульптор Поликлет
    ваял роскошно и сердито:
    кто б ни заказывал портрет,
    он вылеплял гермафродита.
  132. ↑ Я влачу стандартнейшую участь,
    коя мне мила и не обидна,
    а моя божественная сущность
    лишь моей собаке очевидна.
  133. ↑ Все творческие шумные союзы
    основаны на трезвой и неглупой
    надежде изнасилованья Музы
    со средствами негодными, но группой.
  134. ↑ Поскольку жизнь, верша полёт,
    чуть воспарив – опять в навозе,
    всерьёз разумен только тот,
    кто не избыточно серьезён.
  135. ↑ Любую стадную коммуну
    вершит естественный финал:
    трибун восходит на трибуну,
    провозглашая трибунал.
  136. ↑ Увы, когда от вечного огня
    приспичит закурить какой из дам —
    надеяться не стоит на меня,
    но друга телефон я мигом дам.
  137. ↑ Вполне собою лишь в постели
    мы смеем быть, от века прячась,
    и потому на самом деле
    постель – критерий наших качеств.
  138. ↑ И жить легко, и легче умирать
    тому, кто ощущает за собой
    высокую готовность проиграть
    игру свою в момент её любой.
  139. ↑ Ум полон гибкости и хамства,
    когда он с совестью в борьбе,
    мы никому не лжём так часто
    и так удачно, как себе.
  140. ↑ The brain is ept to have its druthers
    When fighting with conscience elves.
    We don't lie so artfully to others,
    so often, as we do to ourselves.
  141. ↑ Вовлекаясь во множество дел,
    не мечись, как по джунглям ботаник,
    не горюй, что не всюду успел, -
    может, ты опоздал на «Титаник».
  142. ↑ Сильна Россия чудесами
    и не устала их плести:
    здесь выбирают овцы сами
    себе волков себя пасти.
  143. ↑ Нашей творческой мысли затеи
    неразрывны с дыханьем расплаты;
    сотворяют огонь – прометеи,
    применяют огонь – геростраты.
  144. ↑ Unbridled creative desire
    May end in a failure of justice:
    Prometheus procured the fire
    Herostratos used it in practice.
  145. ↑ Бывает – проснешься, как птица,
    крылатой пружиной на взводе,
    и хочется жить и трудиться;
    но к завтраку это проходит.
  146. ↑ One day you wake up like a skylark,
    a winged express at its fastest,
    devising pursuits to embark on,
    but this disappears by breakfast.
  147. ↑ Вполне я согласен с Сократом,
    сказавшим толпе горожан:
    душа изъясняется матом,
    а разум — безухий ханжа.
  148. ↑ Когда земля мне станет пухом,
    на гроб распилится сосёнка,
    моим насквозь солёным духом
    Господь начинит поросёнка.
  149. ↑ Я возле каждого куста
    валялся в сладостной истоме,
    но надорвался и устал
    шершеть ля фам в чужой соломе.
  150. ↑ Мой миленький дружок
    не дует в свой рожок,
    и будут у дружка
    за это два рожка.
  151. ↑ Вовек я власти не являл
    ни дружбы, ни вражды.
    А если я хвостом вилял –
    то заметал следы!
  152. ↑ Хвалишься ты зря, что оставался
    честным, неподкупным и в опале.
    многие, кто впрямь не продавался, –
    это те, кого не покупали.
  153. ↑ Я в фольклоре нашёл враньё:
    нам пословицы нагло врут,
    будто годы берут своё...
    Это наше они берут!
  154. ↑ В уцелевших усадьбах лишь малость,
    бывшей жизни былой уголок –
    потолочная роспись осталась,
    ибо трудно засрать потолок.
  155. ↑ Нельзя поднять людей с колен,
    покуда плеть нужна холопу;
    нам ветер свежих перемен
    всегда вдували через жопу.
  156. ↑ Слились две несовместных натуры
    под покровом изральской кровли –
    инвалиды российской культуры
    с партизанами русской торговли.
  157. ↑ Бывают лампы в сотни ватт,
    но свет их резок и увечен,
    а кто слегка мудаковат,
    порой на редкость человечен.
  158. ↑ Моей бы ангельской державушке –
    два чистых ангельских крыла;
    но если был бы хер у бабушки,
    она бы дедушкой была.
  159. ↑ Теперь другие, помоложе,
    тревожат ночь кобельим лаем,
    а мы настолько уж не можем,
    что даже просто не желаем.
  160. ↑ Можно в чём угодно убедить
    целую страну наверняка,
    если дух и разум повредить
    с помощью печатного станка.
  161. ↑ Россия безнадёжно и отчаянно
    сложилась в откровенную тюрьму,
    где бродят тени Авеля и Каина
    и каждый сторож брату своему.
  162. ↑ У того, кто родился в тюрьме
    и достаточно знает о страхе,
    чувство страха живёт не в уме,
    а в душе, селезёнке и пахе.
  163. ↑ Не требуют от жизни ничего
    российского Отечества сыны,
    счастливые незнанием того,
    чем именно они обделены.
  164. ↑ Как рыбы, мы глубоководны,
    тьмы и давления диету
    освоив так, что непригодны
    к свободе, воздуху и свету.
  165. ↑ Не в силах внешние умы
    вообразить живьём
    ту смесь курорта и тюрьмы,
    в которой мы живём.
  166. ↑ A foreign mind will surely fail
    To fathom or perceive
    The mixture of resort and jail
    In which we used to live.
  167. ↑ Мы варимся в странном компоте,
    где лгут за глаза и в глаза,
    где каждый в отдельности – против,
    а вместе – решительно за.
  168. ↑ Действуя размашисто и тонко
    страхом, похвалой и жирным кусом,
    дух эпохи вылепил подонка
    с грацией, достоинством и вкусом.
  169. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  170. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  171. ↑ Россия извелась, пока давала
    грядущим поколениям людей
    урок монументального провала
    искусственно внедряемых идей.
  172. ↑ Пригасла боль, что близких нет,
    сменился облик жизни нашей,
    но дух и нрав на много лет
    пропахли камерной парашей.
  173. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  174. ↑ С историей не близко, но знаком,
    я славу нашу вижу очень ясно:
    мы стали негасимым маяком,
    сияющим по курсу, где опасно.
  175. ↑ Все хаосы, броженья и анархии,
    бунты и сокрушения основ
    кончаются устройством иерархии
    с иным распределением чинов.
  176. ↑ Век принес уроки всякие,
    но одно – венец всему:
    ярче света светят факелы,
    уводящие во тьму.
  177. ↑ The lessons of the 20th century
    include one we need to mark:
    the brightest torches lit by venturers
    are those leading in the dark.
  178. ↑ Мы жили, по веку соседи,
    уже потому не напрасно,
    что к чёрному цвету трагедии
    впервые добавили красный.
  179. ↑ На исторических, неровных,
    путях заведомо целинных
    хотя и льётся кровь виновных,
    но гуще хлещет кровь невинных.
  180. ↑ Не на годы, а на времена
    оскудела моя сторона,
    своих лучших сортов семена
    в мерзлоту раскидала страна.
  181. ↑ Чума, холера, оспа, тиф,
    повальный голод, мор детей...
    Какой невинный был мотив
    у прежних массовых смертей.
  182. ↑ Сын учителя, гений плюгавый –
    уголовный режим изобрёл,
    а покрыл его кровью и славой –
    сын сапожника, горный орёл.
  183. ↑ Египет зарыдал бы, аплодируя,
    увидев, что выделывает скиф:
    мы создали, вождя мумифицируя,
    одновременно мумию и миф.
  184. ↑ Духовная основа русской мощи
    и веры, нрав которой так неистов, —
    святыней почитаемые мощи
    крупнейшего в России атеиста.
  185. ↑ Душа российская немая
    всемирным брезгует общением,
    чужой язык воспринимая
    со словарём и отвращением.
  186. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  187. ↑ Полна неграмотных учёных
    и добросовестных предателей
    страна счастливых заключённых
    и удручённых надзирателей.
  188. ↑ Для всех у нас отыщется работа,
    всегда в России требуются руки,
    так насухо мы высушим болота,
    что мучиться в пустынях будут внуки.
  189. ↑ Когда по голым душам свищет хлыст
    обмана, унижений и растления,
    то жизнь сама в себе имеет смысл:
    бессмысленного, но сопротивления.
  190. ↑ Между мелкого, мерзкого, мглистого
    я живу и судьбу не кляну,
    а большого кто хочет и чистого,
    пусть он яйца помоет слону.
  191. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  192. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  193. ↑ В нашей жизни есть кулисы,
    а за ними – свой мирок,
    там общественные крысы
    жрут общественный пирог.
  194. ↑ Во тьме и свечка без усилий
    подобна пламенной звезде;
    гнилушки светятся в России
    гораздо ярче, чем везде.
  195. ↑ У писателей ушки в мерлушке
    и остатки еды на бровях,
    возле дуба им строят кормушки,
    чтоб не вздумали рыться в корнях.
  196. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  197. ↑ Поёт пропитания ради
    певец, услужающий власти;
    но глуп тот правитель, который у бляди
    доподлинной требует страсти.
  198. ↑ Кишит певцов столпотворение,
    цедя из кассы благодать;
    когда продажно вдохновение,
    то сложно рукопись продать.
  199. ↑ Вон либерал во все копыта
    летит к амбару за пайком;
    кто ест из общего корыта,
    не должен срать в него тайком.
  200. ↑ К бумаге страстью занедужив,
    писатель был мужик лядащий;
    стонала тема: глубже, глубже!,
    а он мог только — чаще, чаще.
  201. ↑ Смотрю, что творят печенеги,
    и думаю: счастье для нации,
    что русской культуры побеги
    отчасти растут в эмиграции.
  202. ↑ В любви к России — стержень и основа
    души, сносящей боль и унижение;
    помимо притяжения земного,
    тюремное бывает притяжение.
  203. ↑ Когда мила родная сторона,
    которой возлелеян и воспитан,
    то к ложке ежедневного гавна
    относишься почти что с аппетитом.
  204. ↑ Такой ни на какую не похожей
    досталась нам великая страна,
    что мы и прирастаем к ней не кожей,
    а всем, что искалечила она.
  205. ↑ Россия! Что за боль прощаться с ней!
    Кто едет за деньгами, кто за славой;
    чем чище человек, тем он сильней
    привязан сердцем к родине кровавой.
  206. ↑ Понять без главного нельзя
    твоей сплочённости, Россия:
    своя у каждого стезя,
    одна у всех анестезия.
  207. ↑ Друзьями и покоем дорожи,
    люби, покуда любится, и пей,
    живущие над пропастью во лжи
    не знают хода участи своей.
  208. ↑ Ни вверх не глядя, ни вперёд,
    сижу с друзьями-разгильдяями,
    и наплевать нам, чья берёт
    в борьбе мерзавцев с негодяями.
  209. ↑ Никто на свете не судья,
    когда к бутылям, тьмой налитым,
    нас тянет жажда забытья
    и боль по крыльям перебитым.
  210. ↑ Как мы гуляем наповал!
    И пир вершится повсеместный.
    Так Рим когда-то ликовал,
    и рос Аттила, гунн безвестный.
  211. ↑ Лубянка по ночам не спит,
    хотя за много лет устала,
    меч перековывая в щит
    и затыкая нам орало.
  212. ↑ Россия — странный садовод
    и всю планету поражает,
    верша свой цикл наоборот:
    сперва растит, потом сажает.
  213. ↑ Боюсь, что наших сложных душ структура —
    всего лишь огородная культура;
    не зря же от ученых урожая
    прекрасно добивались, их сажая.
  214. ↑ Свихнулась природа у нас в зоосаде
    от липкого глаза лихих сторожей,
    и стали расти безопасности ради
    колючки вовнутрь у наших ежей.
  215. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  216. ↑ Весь немалый свой досуг
    до поры, пока не сели,
    мы подпиливали сук,
    на котором мы висели.
  217. ↑ Мы по домам, в своей берлоге,
    держали веку вопреки
    базары, церкви, синагоги,
    читальни, клубы, бардаки.
  218. ↑ Не узок круг, а тонок слой
    нас на российском пироге,
    мы все придавлены одной
    ногой в казённом сапоге.
  219. ↑ Протест вербует недовольных,
    не разбирая их мотив,
    и потому в кружках подпольных
    полно подонков и кретинов.
  220. ↑ Растёт на чердаках и в погребах
    российское духовное величие,
    а выйдет – и развесит на столбах
    друг друга за малейшее различие.
  221. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  222. ↑ На собственном горбу и на чужом
    я вынянчил понятие простое:
    бессмысленно идти на танк с ножом,
    но если очень хочется, то стоит.
  223. ↑ Духом прям и ликом симпатичен,
    очень я властям своим не нравлюсь,
    ибо от горбатого отличен
    тем, что и в могиле не исправлюсь.
  224. ↑ Пришёл я к горестному мнению
    от наблюдений долгих лет:
    вся сволочь склонна к единению,
    а все порядочные — нет.
  225. ↑ a) I've made a cheerless conclusion,
    Watching people, dull and smart:
    All rascals tend to form a fusion
    All decent people stay apart.
  226. ↑ b) Long past my prime, I know precisely,
    From bitter knowledge much distraught:
    All scumbags band together nicely,
    All decent chaps – would rather not.
  227. ↑ Для райского климата райского сада,
    где всё зеленеет от края до края,
    тепло поступает по трубам из ада,
    а топливо ада – растительность рая.
  228. ↑ Брехню брехали брехуны,
    а власть захватывали урки.
    В итоге правят паханы
    и приблатнённые придурки.
  229. ↑ Сызмальства сгибаясь над страницами,
    всё на свете помнил он и знал,
    только засорился эрудицией
    мыслеиспускательный канал.
  230. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  231. ↑ Мы пустоту в себе однажды
    вдруг странной чувствуем пропажей;
    тоска по Богу – злая жажда,
    творец кошмаров и миражей.
  232. ↑ На старости, в покое и тиши
    окрепло понимание моё,
    что учат нас отсутствию души
    лишь те, кто хочет вытравить её.
  233. ↑ В каждую секунду, год и час,
    всё понять готовый и простить,
    Бог приходит в каждого из нас,
    кто в себя готов Его впустить.
  234. ↑ Принудить Бог не может никого,
    поскольку человека произвёл,
    вложив частицу духа своего,
    а с нею – и свободы произвол.
  235. ↑ Поскольку творенья родник
    Творцом охраняется строго,
    момент, когда нечто постиг, —
    момент соучастия Бога.
  236. ↑ Именно поэты и шуты
    в рубище цветастом и убогом —
    те слоны, атланты и киты,
    что планету держат перед Богом.
  237. ↑ Чувствуя добычу за версту,
    по незримым зрением дорогам,
    бесы наполняют пустоту
    в личности, оставленной им Богом.
  238. ↑ Те, кто хранит незримо нас,
    ослабли от бессилия,
    и слёзы смахивают с глаз
    их шёлковые крылья.
  239. ↑ Подозрительна мне атмосфера
    безусловного поклонения,
    ибо очень сомнительна вера,
    отвергающая сомнения.
  240. ↑ Может быть, разумней воздержаться,
    мысленно затрагивая небо?
    Бог на нас не может обижаться,
    ибо Он тогда бы Богом не был.
  241. ↑ Любовь моя чиста, и неизменно
    пристрастие, любовью одержимое;
    будь проклято и будь благословенно
    отечество моё непостижимое.
  242. ↑ Дыша неистовством и кровью,
    абсурдом и разноязычием,
    Россия – трудный сон истории
    с его кошмаром и величием.
  243. ↑ Не в том ли разгадка истории русской
    и шалого духа отпетого,
    что вечно мы пьём, пренебрёгши закуской,
    и вечно косые от этого?
  244. ↑ Беспечны, безучастны, беспризорны
    российские безмерные пространства,
    бескрайно и безвыходно просторны,
    безмолвны, безнадежны и бесстрастны.
  245. ↑ А может быть, извечный кнут,
    повсюдный, тайный и площадный –
    и породил российский бунт,
    бессмысленный и беспощадный?
  246. ↑ Творец, никому не подсудный,
    со скуки пустил и приветил
    гигантскую пьесу абсурда,
    идущую много столетий.
  247. ↑ Миллионер и голодранец
    равны становятся, как братья,
    танцуя лучший в мире танец
    без света, музыки и платья.
  248. ↑ В любые века и эпохи,
    покой на земле или битва,
    любви раскаленные вздохи –
    нужнейшая Богу молитва.
  249. ↑ Бюрократизм у нас от немца,
    а лень и рабство – от татар,
    и любопытно присмотреться,
    откуда винный перегар.
  250. ↑ We borrowed pedanticism from Huns,
    Servility and laziness – from Asians,
    But who can give an answer at a glance
    What our drunkenness occasions?
  251. ↑ Red tape we borrowed from the krauts
    And from the slants – a taste for death.
    Yet from what mystic whereabouts
    We got the morning-after breath?
  252. ↑ Душа у женщины легка
    и вечно склонна к укоризне:
    то нету в жизни мужика,
    то есть мужик, но нету жизни.
  253. ↑ В каждый миг любой эпохи
    всех изученных веков
    дамы прыгали, как блохи,
    на прохожих мужиков.
  254. ↑ Есть бабы – храмы: строг фасад,
    чиста невинность красок свежих;
    а позади – дремучий сад,
    притон прохожих и проезжих.
  255. ↑ Владея чудным даром коллективным,
    живёт она как Ева после рая,
    на фиговом листке своём интимном
    автографы знакомых собирая.
  256. ↑ Он бабу держал на коленях,
    и тяжко дышалось ему:
    есть женщины в русских селеньях —
    не по плечу одному!
  257. ↑ У целомудренных особ
    путём таинственных течений
    прокисший зря любовный сок
    идёт в кефир нравоучений.
  258. ↑ Во тьме домой летят автомобили
    и все, кого уже употребили.
  259. ↑ Мои походы в гости столь нечасты,
    что мне скорей приятен этот вид,
    когда эстет с уклоном в педерасты
    рассказывает, как его снобит.
  260. ↑ Если бабе семья дорога,
    то она, изменять если станет,
    ставит мужу не просто рога,
    а рога изобилия ставит.
  261. ↑ Пронизано русское лето
    миазмами русской зимы;
    в российских ревнителях света
    спят гены строителей тьмы.
  262. ↑ Россия красит свой фасад,
    чтоб за фронтоном и порталом
    неуправляемый распад
    сменился плановым развалом.
  263. ↑ К нам хлынуло светлой волной
    обилие планов и мыслей,
    тюрьма оставалась тюрьмой,
    но стало сидеть живописней.
  264. ↑ В галдящей толпе разношёрстного сброда
    я с краю безмолвно стою;
    всего лишь на жизнь опоздала свобода —
    как раз целиком на мою.
  265. ↑ Дух времени хотя и не воинствен,
    по-прежнему кровав его прибой;
    кончая свою жизнь самоубийством,
    утопии нас тянут за собой.
  266. ↑ Смешно, когда толкует эрудит
    о нашей тяге к дружбе и доверию;
    всегда в России кто-нибудь сидит:
    одни — за дух, другие — за материю.
  267. ↑ Жаль тех, кто не дожил до этих дней,
    кто сгинул никуда и навсегда,
    но, может быть, оттуда им видней
    кошмарные грядущие года.
  268. ↑ В русском таланте ценю я сноровку
    злобу менять на припляс:
    в доме повешенных судят верёвку
    те же, что вешали нас.
  269. ↑ О тех, кто принял муки на кресте,
    эпоха мемуарами богата.
    И книга о любом таком Христе,
    имеет предисловие Пилата.
  270. ↑ В саду идей сейчас уныло,
    сад болен скепсисом и сплином,
    и лишь мечта славянофила
    цветёт и пахнет нафталином.
  271. ↑ Очень грустные мысли стали
    виться в воздухе облаками:
    всё, что сделал с Россией Сталин,
    совершил он её руками.
    И Россия от сна восстала,
    но опять с ней стряслась беда:
    миф про Когана-комиссара
    исцелил её от стыда.
  272. ↑ Диспуты, дискуссии, дебаты
    зря об этом длятся сотни лет,
    ибо виноватых в мире нет,
    потому что все мы виноваты.
  273. ↑ Про подлинно серьёзные утраты
    жалеть имеют право лишь кастраты.
  274. ↑ Слесарь дядя Вася меж берёз и сосен,
    как жену чужую, засосал ноль восемь.
  275. ↑ А если мне вдруг повезёт на Руси
    из общего выплыть тумана,
    то бляди заказывать будут такси
    из улицы И.Губермана.
  276. ↑ В лесу раздавался топор дровосека:
    мужик топором отгонял гомосека.
  277. ↑ Зима! Крестьянин, торжествуя,
    наладил санок лёгкий бег.
    Ему кричат: “Какого хуя?
    Ещё нигде не выпал снег!”.
  278. ↑ Я устал, надоели дети,
    бабы, водка и пироги.
    Что же держит меня на свете?
    Чувство юмора и долги.
  279. ↑ I'm all in. Children cause me misgivings,
    I've had enough of the kinsfolk and pets.
    What keeps me in the land of the living?
    A sense of humor and numerous debts.
  280. ↑ Без отчетливых ран и контузий,
    ныне всюду страдают без меры
    инвалиды высоких иллюзий,
    погорельцы надежды и веры.
  281. ↑ Одна мечта всех краше и светлей,
    одну надежду люди не утратили –
    что волки превратятся в журавлей
    и клином улетят к ебени матери!
  282. ↑ Добро и справедливость.
    Вновь и вновь
    за царство этой призрачной четы
    готовы проливать чужую кровь
    романтики обосранной мечты.
  283. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  284. ↑ Я отродясь локтей не грыз,
    я трезвый оптимист,
    сейчас в России время крыс,
    но близок и флейтист.
  285. ↑ Бу дүртьюллыкта борынгы алман риваятенә ишарә ясала: 1246 елда Һамелн шәһәрен күселәр баскан булган, алар шәһәр халкына зур зыян китергән. Һамелн магистратурасы шәһәрне күселәрдән коткаручыга “үзе күтәреп китә алган кадәр” алтын вәгъдә иткән. Шуннан бер музыкант үзенең флейтасында уйнап, бөтен күселәрне бер урынга җыйган да, аларны шәһәрдән алып чыгып китеп, Везер елгасында батырып үтергән.
  286. ↑ Как патриотов понимать?
    Уж больно с логикой негладко:
    ведь если им Россия – мать,
    то красть у матери?! Загадка.
  287. ↑ Вожди России свой
    народ во имя чести и морали
    опять зовут идти вперёд,
    а где перёд, опять соврали.
  288. ↑ Российскую власть обесчещенной
    мы видим и сильно потоптанной,
    теперь уже страшно, что женщиной
    она будет мерзкой и опытной.
  289. ↑ Здесь грянет светопреставление
    в раскатах грома и огня,
    и жаль, что это представление
    уже наступит без меня.
  290. ↑ Изрядно век нам нервы потрепал,
    но столького с трухой напополам
    напел, наплёл, навеял, нашептал,
    что этого до смерти хватит нам.
  291. ↑ Неистово стараясь прикоснуться,
    но страсть не утоляя никогда,
    у истины в окрестностях пасутся
    философов несметные стада.
  292. ↑ Но взрыв, и бунт, и пламень этот –
    избавь нас Бог увидеть снова,
    минуй всех нас российский метод
    лечить болезнь, убив больного.
  293. ↑ У Бога многое невнятно
    в его вселенской благодати:
    он выдаёт судьбу бесплатно,
    а душу требует к расплате.
  294. ↑ Бог – истинный художник и смотреть
    соскучился на нашу благодать;
    Он борется с желаньем всё стереть
    и заново попробовать создать.
  295. ↑ Дух любит ризы в позолоте,
    чтоб не увидел посторонний,
    что бедный дух порочней плоти
    и несравненно изощрённей.
  296. ↑ Жаждущих уверовать так много,
    что во храмах тесно стало вновь,
    там через обряды ищут Бога,
    как через соитие – любовь.
  297. ↑ So many flock to church like sheep
    That shrines are crowded anew.
    Parishioners seek God in worship
    Like others seek for love in screw.
  298. ↑ Есть люди — их ужасно много,
    чьи жизни отданы тому,
    чтоб обосрать идею Бога
    своим служением ему.
  299. ↑ Не зря ли знаньем бесполезным
    свой дух дремотный мы тревожим?
    В тех, кто заглядывает в бездну,
    она заглядывает тоже.
  300. ↑ Не зря у Бога люди вечно просят
    успеха и удачи в деле частном:
    хотя нам деньги счастья не приносят
    ,но с ними много легче быть несчастным.
  301. ↑ Человек человеку не враг;
    но в намереньях самых благих
    если молится Богу дурак,
    расшибаются лбы у других.
  302. ↑ Есть в жизни магистральные пути,
    где сомкнутой толпы пылит пехота,
    но стоит ненадолго с них сойти
    и больше возвращаться неохота.
  303. ↑ В любом из нас гармония живёт
    и в поисках, во что ей воплотиться,
    то бьётся, как прихваченная птица,
    то пляшет и невнятицу поёт.
  304. ↑ Смешно, как люто гонит нас
    в толкучку гомона и пира
    боязнь остаться лишний раз
    в пустыне собственного мира.
  305. ↑ Каждый сам себе – глухие двери,
    сам себе преступник и судья,
    сам себе и Моцарт, и Сальери,
    сам себе и жёлудь и свинья.
  306. ↑ Сын мой, будь наивен и доверчив,
    смейся, плачь от жалости слезами;
    времени пылающие смерчи
    лучше видеть чистыми глазами.
  307. ↑ Опыт не улучшил никого;
    те, кого улучшил, врут безбожно;
    опыт — это знание того,
    что уже исправить невозможно.
  308. ↑ Элеккеге “гарик”ның автор тарафыннан үзгәртеп язылган варианты
  309. ↑ Текст удалён или изменён автором.
  310. ↑ 305 шигыренең беренче варианты тәрҗемәсе
  311. ↑ Есть жуткий сон: чудовище безлико,
    но всюду шарят щупальца его,
    а ты не слышишь собственного крика,
    и близкие не видят ничего.
  312. ↑ Пока на свете нету средства
    добро просеять, как зерно,
    зло анонимно, безответственно,
    повсюдно и растворено.
  313. ↑ Сегодня столь же, сколь вчера,
    земля полна пиров и казней;
    зло обаятельней добра,
    и гибче, и разнообразней.
  314. ↑ Нынче это глупость или ложь –
    верить в просвещение, по-моему,
    ибо что в помои ни вольёшь –
    теми же становится помоями.
  315. ↑ Успехи познания благостны,
    хотя и чреваты уронами,
    поскольку творения фаустов,
    становятся фауст-патронами.
  316. ↑ Сейчас не бог любви, а бог познания
    питает миллионов нищий дух,
    и строит себе культовые здания,
    и дарит муравьям крылатость мух.
  317. ↑ Творя научные мистерии,
    познанье чувствам предпочтя,
    постигли мы распад материи,
    распада духа не учтя.
  318. ↑ Оригинал удалён или изменён автором.
  319. ↑ Мы ищем истину в вине,
    а не скребём перстом в затылке,
    и если нет её на дне –
    она уже в другой бутылке.
  320. ↑ Налей нам, друг! Уже готовы
    стаканы, снедь, бутыль с прохладцей,
    и наши будущие вдовы
    охотно с нами веселятся.
  321. ↑ Pour out, friend! Already served
    are food and wine in a chilled bottle,
    our widows to-be, well-preserved,
    drink too, and frolic at full throttle.
  322. ↑ Чисто элегическое духа опущение
    мы в конце недели рюмкой лечим,
    истинно трагическое мироощущение
    требует бутылки каждый вечер.
  323. ↑ С утра душа ещё намерена
    исполнить всё, что ей назначено,
    с утра не всё ещё потеряно,
    с утра не всё ещё растрачено.
  324. ↑ Когда в семейных шумных сварах
    жена бывает не права,
    об этом позже в мемуарах
    скорбит прозревшая вдова.
  325. ↑ Творец готовит нам показ
    большой смешной беды:
    Европа встанет на намаз
    и обнажит зады.
  326. ↑ The Maker plans to give the razz
    To Franks and their chums:
    They'll kneel in prayer for namaz
    And bare their bums.
  327. ↑ Какое ни стоит на свете время
    под флагами крестов, полос и звёзд,
    поэты – удивительное племя –
    суют ему репейники под хвост.
  328. ↑ Просачиваясь каплей за года,
    целительна и столь же ядовита,
    сочится европейская вода
    сквозь трещины российского гранита.
  329. ↑ Другим народам в назидание
    Россия избрана и призвана
    явить покой и процветание,
    скрестив бутылку с телевизором.
  330. ↑ У прошлого есть запах, вкус и цвет,
    стремление учить, влиять и значить,
    и только одного, к несчастью, нет —
    возможности себя переиначить.
  331. ↑ Разумность — не загадка, просто это
    способность помнить в разные моменты,
    что в жизни нет обратного билета,
    а есть налоги, иски, алименты.
  332. ↑ Оригинальный текст удалён
    или изменён автором.
  333. ↑ Судьба способна очень быстро
    перевернуть нам жизнь до дна,
    но случай может высечь искру
    лишь из того, в ком есть она.
  334. ↑ За столькое приходится платить,
    покуда протекает бытиё,
    что следует судьбу благодарить
    за случаи, где платишь за своё.
  335. ↑ У событий всегда есть изнанка,
    и обычно их стати равны;
    отвернулась фортуна-цыганка,
    насладись ей с другой стороны.
  336. ↑ Ушиб растает, кровь подсохнет,
    остудит рану жгучий йод,
    обида схлынет, боль заглохнет,
    а там, глядишь, и жизнь пройдёт.
  337. ↑ По обе стороны морали
    добра и зла жрецы и жрицы
    так безобразно много срали,
    что скрыли контуры границы.
  338. ↑ Есть в каждой нравственной системе
    идея, общая для всех:
    нельзя и с теми быть, и с теми,
    не предавая тех и тех.
  339. ↑ Не в силах никакая конституция,
    устроить отношения и дела,
    чтоб разума и духа проституция
    постыдной и невыгодной была.
  340. ↑ Зло умело взвинчивает цену,
    чтобы соблазнить нас первый раз,
    а потом карает за измену
    круче и страшней, чем за отказ.
  341. ↑ Безгрешность в чистом виде — шелуха,
    от жизненного смысла холостая,
    ведь нравственность, не знавшая греха,
    всего лишь неудачливость простая.
  342. ↑ У бабы во все времена ─
    жара на дворе или стужа ─
    потребность любви так сильна,
    что любит она даже мужа.
  343. ↑ Женился на красавице
    смиренный Божий раб,
    и сразу стало нравиться
    гораздо больше баб.
  344. ↑ Вся история нам говорит,
    что Господь неустанно творит:
    каждый год появляется гнида
    неизвестного ранее вида.
  345. ↑ Сбываются ─ глазу не веришь ─
    мечты древнеримских трудящихся:
    хотевшие хлеба и зрелищ
    едят у экранов светящихся.
  346. ↑ И всё течёт на самом деле
    по справедливости сейчас:
    мы ─ в Бога верим еле-еле,
    а Бог ─ совсем не верит в нас.
  347. ↑ Был создан мир Творцом, а значит
    и Божий дух огнём горит ─
    не в тех, кто молится и плачет,
    а в тех, кто мыслит и творит.
  348. ↑ Я изо всех душевных сил
    люблю творения культуры,
    хотя по пьянке оросил
    немало уличной скульптуры.
  349. ↑ Мне жалко усталых кремлёвских владык,
    зовущих бежать и копать:
    гавно, подступившее к ним под кадык,
    народ не спешит разгребать.
  350. ↑ Учение Эйнштейна несомненно,
    особенно по вкусу мне пришлось,
    что с кучей баб я сплю одновременно,
    и только лишь пространственно поврозь.
  351. ↑ Ни бесов нет меж нас, ни ангелиц,
    однако же заметить любопытно,
    что много между нами ярких лиц,
    чья сущность и крылата, и копытна.
  352. ↑ Я чужд надменной укоризне;
    весьма прекрасна жизнь того,
    кто обретает смысл жизни
    в напрасных поисках его.
  353. ↑ По давней наблюдательности личной
    забавная печальность мне видна:
    гавно глядит на мир оптимистичней,
    чем те, кого воротит от гавна.
  354. ↑ Нисколько прочих не глупее
    все те, кто в будничном безумии,
    прекрасно помня о Помпее,
    опять селились на Везувии.
  355. ↑ Я не спорю ─ он духом не нищий.
    Очень развит, начитан, умён.
    Но, вкушая духовную пищу,
    омерзительно чавкает он.
  356. ↑ На людях часто отпечатаны
    истоки,давшие им вырасти:
    есть люди, пламенем зачатые,
    а есть рожденные от сырости.
  357. ↑ Такие дни ещё настанут:
    лев побежит от муравья,
    злословить люди перестанут,
    курить и пить не буду я.
  358. ↑ Должно быть потому на берегу
    топчусь я в недоверии к судьбе,
    что в тайне сам себя я берегу
    от разочарования в себе.
  359. ↑ На березі тупцюю я, напевно,
    до долі в застережливій журбі,
    що бережу я сам себе, таємно,
    щоб не розчаруватися в собі.
  360. ↑ За всё про все идейные течения
    скажу словами предка моего:
    "Любого не боюсь вероучения,
    боюсь я лишь апостолов его".
  361. ↑ Еврейский Бог весьма ревнив
    и для Него ─ любой греховен:
    ведь даже верность сохранив,
    ты в тайном помысле виновен.
  362. ↑ Чтоб выжить и прожить на этом свете,
    пока земля не свихнута с оси,
    держи себя на тройственном запрете:
    не бойся, не надейся, не проси.
  363. ↑ Виновен в этом или космос
    или научный беспредел:
    несовращённолетний возраст
    весьма у дев помолодел.
  364. ↑ Кто свой талант на провиант
    не медлит разменять,
    скорее всё же не талант,
    а одарённый блядь.
  365. ↑ Подчас я так вхожу в экстаз,
    ища для брани выражения,
    что только старый унитаз
    такие знает извержения.
  366. ↑ Напрасно совесть тягомотная
    в душе моей свербит на дне:
    я человек ─ ничто животное
    не чуждо мне.
  367. ↑ По части веры – полным неучем
    я рос, гуляка и ленивец;
    еврейский Бог свиреп и мелочен,
    а мой — распутный олимпиец.
  368. ↑ Красив, умён, слегка сутул,
    набит мировоззрением,
    вчера в себя я заглянул
    и вышел с омерзением.
  369. ↑ Для многих душ была помехой
    моя безнравственная лира,
    я сам себе кажусь прорехой
    в божественном устройстве мира.
  370. ↑ В час, когда, безденежье кляня,
    влёкся я душой к делам нечистым,
    кто-то щёлкал по носу меня;
    как же я могу быть атеистом?
  371. ↑ Неужели, дойдя до порога,
    мы за ним не найдём ничего?
    Одного лишь прошу я у Бога:
    одарить меня верой в Него.
  372. ↑ И спросит Бог: никем не ставший,
    зачем ты жил? Что смех твой значит?
    “Я утешал рабов уставших”, ─
    отвечу я. И Бог заплачет.
  373. ↑ Три фрукта варятся в компоте,
    где плещет жизни кутерьма:
    судьба души, фортуна плоти
    и приключения ума.
  374. ↑ С улыбкой от уха до уха,
    любимица власти и публики,
    цветёт по Руси показуха
    и дырки сбывает как бублики.
  375. ↑ Порядка мы жаждем! Как формы для теста.
    и скоро мясной мускулистый мессия
    для миссии этой заступит на место,
    и снова, как встарь, присмиреет Россия.
  376. ↑ Нет пока толпы на лобном месте,
    нет ещё трезвона с каланчи,
    в дружеском застолье с нами вместе
    завтрашние наши палачи.
  377. ↑ Что-то у страны моей в утробе
    с собственной природой не в ладу:
    школа убивает вкус к учёбе,
    а работа ─ рвение к труду.
  378. ↑ Где нет резона громко топать,
    умелец тянется ползком;
    чужой язык берётся жопой,
    чужая жопа ─ языком.
  379. ↑ Не зная покоя и роздыха,
    при лунном и солнечном свете
    я делаю деньги из воздуха,
    чтоб тут же пустить их на ветер.
  380. ↑ Я пил нектар со всех растений,
    что на пути моём встречал,
    гербарий их засохших теней
    теперь листаю по ночам.
  381. ↑ Блаженство мне уже не по годам,
    в душе моей спокойствие и мир,
    окидываю взором юных дам,
    как золото ─ безрукий ювелир.
  382. ↑ Ты подружка дорогая,
    зря такая робкая;
    лично я, хотя худая,
    но ужасно ёбкая.
  383. ↑ Жизнь, как вода, в песок течёт,
    последний близок путь почёта,
    осталось лет наперечёт
    и баб нетронутых ─ без счёта.
  384. ↑ Нет, нет, на неизбежность умереть
    не сетую, не жалуюсь, не злюсь,
    но понял, начиная третью треть,
    что я четвёртой четверти боюсь.
  385. ↑ Опять стою, понурив плечи,
    не отводя застывших глаз:
    как вкус у смерти безупречен
    в отборе лучших среди нас!
  386. ↑ С пелёнок вырос до пальто,
    в пальто провёл года,
    и снова сделался никто,
    нигде и никогда.
  387. ↑ Строки вяжутся в стишок,
    море лижет сушу.
    Дети какают в горшок,
    а большие — в душу.
  388. ↑ Правнук наши жизни подытожит,
    если не заметит ─ не жалей.
    Радуйся, что в землю нас положат,
    а не, слава Богу, в мавзолей.
  389. ↑ После смерти мертвецки мертвы,
    прокрутившись в земном колесе,
    все, кто жил только ради жратвы,
    а кто жил ради пьянства ─ не все.
  390. ↑ За осенью ─ осень. Туман и тревога.
    Ветра над опавшими листьями.
    Вся русская жизнь ─ ожиданье от Бога
    какой-то неясной амнистии.
  391. ↑ Боюсь, как дьявольской напасти,
    освободительских забот;
    когда рабы приходят к власти,
    они куда страшней господ.
  392. ↑ What I dread like abject coward
    is libertarianism of hordes.
    When former slaves come into power
    they are more dreadful than the lords.
  393. ↑ В двадцатом удивительном столетии,
    польстившись на избранничества стимул,
    Россия показала всей планете,
    что гений и злодейство совместимы.
  394. ↑ Тот Иуда, удавившись на осине
    и рассеявшись во время и пространство,
    тенью ходит в наше время по России,
    проповедуя основы христианства.
  395. ↑ Любовь моя чиста, и неизменно
    пристрастие, любовью одержимое;
    будь проклято и будь благословенно
    Отечество моё непостижимое.
  396. ↑ Не спорю, что разум, добро и любовь
    движение мира ускорили,
    но сами чернила истории – кровь
    людей, непричастных к истории.
  397. ↑ Мы после смерти ─ верю в это ─
    опять становимся нетленной
    частицей мыслящего света,
    который льётся во Вселенной.
  398. ↑ Суд земной и суд небесный —
    вдруг окажутся похожи?
    Как боюсь, когда воскресну,
    я увидеть те же рожи!
  399. ↑ Наклонись, философ, ниже,
    не дрожи, здесь нету бесов,
    трюмы жизни пахнут жижей
    от общественных процессов.
  400. ↑ Нечто тайное в смерти сокрыто,
    ибо нету и нету вестей
    о рутине загробного быта
    и азарте загробных страстей.
  401. ↑ Дети загулявшего родителя,
    мы не торопясь, по одному,
    попусту прождавшие Спасителя,
    сами отправляемся к Нему.
  402. ↑ Темна российская заря,
    и смутный страх меня тревожит:
    Россия в поисках царя
    себе найти еврея может.
  403. ↑ Если вернутся времена
    всех наций братского объятья,
    то, как ушедшая жена, ─
    забрать оставшиеся платья.
  404. ↑ Знания. Узость в плечах.
    Будней кромешный завал.
    И умираешь — стуча
    в двери, что сам рисовал.
  405. ↑ Судьба мне явно что-то роет,
    сижу на греющемся кратере,
    мне так не хочется в герои,
    мне так охота в обыватели!
  406. ↑ Не узок круг, а тонок слой
    нас на российском пироге,
    мы все придавлены одной
    ногой в казенном сапоге.
  407. ↑ Когда у нас меняются дела,
    молчат и эрудит, и полиглот;
    Россия что-то явно родила
    и думает, не слопать ли свой плод.
  408. ↑ Сейчас не спи, укрывшись пледом,
    сейчас эпоха песен просит,
    за нами слава ходит следом
    и дело следственное носит.
  409. ↑ Не в хитрых домыслах у грека,
    а в русской классике простой
    вчера нашёл я мудрость века:
    "Не верь блядям", ─ сказал Толстой.
  410. ↑ Россия ─ это царь. Его явление
    меняет краску суток полосатых.
    От лысых к нам приходит послабление
    и снова тяжело при волосатых.
  411. ↑ Вновь поплыли надежд корабли
    под журчанье чарующих звуков;
    наших дедов они наебли,
    будет жаль, если смогут и внуков.
  412. ↑ Если есть у женщины фигура,
    женщина совсем уже не дура.
  413. ↑ Летят столетья, дымят пожары,
    но неизменно под лунным светом
    упругий Карл у гибкой Клары
    крадёт кораллы своим кларнетом.
  414. ↑ Мы были тощие повесы,
    ходили в свитерах заношенных,
    и самолучшие принцессы
    валялись с нами на горошинах.
  415. ↑ Я на карьеру,быт и вещи
    не тратил мыслей и трудов,
    я очень баб любил и женщин,
    а также девушек и вдов.
  416. ↑ Давай, Господь, решим согласно,
    определив друг другу роль:
    ты любишь грешников? Прекрасно.
    А грешниц мне любить позволь.
  417. ↑ A deal to God I'd like to offer
    To take the roles in advance:
    You love all sinners? Very proper.
    Then let me love female ones.
  418. ↑ Не боялись увечий и ран
    ветераны любовных баталий,
    гордо носит седой ветеран
    свой музей боевых гениталий.
  419. ↑ Мы шли до края и за край
    и в риске, и в чаду,
    и все, с кем мы знавали рай,
    нам встретятся в аду.
  420. ↑ От акта близости захватывает дух
    сильнее, чем от шиллеровских двух.
  421. ↑ Весомы и сильны среда и случай,
    но главное — таинственные гены,
    и как образованием ни мучай,
    от бочек не родятся Диогены.
  422. ↑ Нет, не бездельник я, покуда голова
    работает над пряжею певучей;
    я в реки воду лью, я в лес ношу дрова,
    я ветру дую вслед, гоняя тучи.
  423. ↑ Не сваливай вину свою, старик,
    о предках и эпохе спор излишен;
    наследственность и век — лишь черновик,
    а начисто себя мы сами пишем.
  424. ↑ Умом Россию не спасти,
    она уму не отворяется,
    в ней куры начали нести
    крутые яйца.
  425. ↑ От старика до пионера
    сегодня тащат все вокруг,
    и не крадёт одна Венера,
    поскольку не имеет рук.
  426. ↑ Улетел мой ясный сокол
    басурмана воевать,
    а на мне ночует свёкор,
    чтоб не стала блядовать.
  427. ↑ За много лет познав себя до точки,
    сегодня я уверен лишь в одном:
    когда я капля дёгтя в некой бочке ─
    не с мёдом эта бочка, а с гавном.
  428. ↑ Народа российского горе
    с уже незапамятных пор,
    что пишет он "xyй" на заборе,
    ещё не построив забор.
  429. ↑ Ценю я в игре винопития —
    помимо иных услаждений —
    возможность подёргать мыслителя
    за яйца его убеждений.
  430. ↑ Чем темней и пасмурней закаты
    гнусно увядающих эпох,
    тем оптимистичнее плакаты
    о большой удаче в ловле блох.
  431. ↑ Наука наукой, но есть и приметы;
    я твёрдо приметил сызмальства,
    что в годы надежды плодятся поэты,
    а в пору гниенья — начальство.
  432. ↑ Чтобы долю горемычную
    без печали принимать,
    укрепляют люди личную
    веру в Бога, душу, мать.
  433. ↑ Всё-всё-всё, что здоровью противно,
    делал я под небесным покровом;
    и теперь я лечусь так активно,
    что помру совершенно здоровым.
  434. ↑ Куда по смерти душу примут,
    я с Богом торга не веду;
    в раю намного мягче климат,
    но лучше общество в аду.
  435. ↑ Лея-Двося слёз не лила,
    счёт потерям не вела:
    трёх мужей похоронила,
    сразу пятого взяла.
  436. ↑ Душой и телом охладев,
    я погасил свою жаровню,
    ещё смотрю на юных дев,
    но для чего, уже не помню.
  437. ↑ От жёлчи мир изнемогает,
    планета печенью больна,
    говно говном говно ругает,
    не вылезая из говна.
  438. ↑ Обманчива наша земная стезя,
    идёшь то туда, то обратно:
    и дважды войти в ту же реку нельзя,
    а в то же говно — многократно...
  439. ↑ Ум так же упростить себя бессилен,
    как воля перед фатумом слаба,
    чем больше в голове у нас извилин,
    тем более извилиста судьба.
  440. ↑ Вовек я власти не являл
    ни дружбы,ни вражды,
    а если я хвостом вилял —
    то заметал следы.
  441. ↑ Вор хает вора возмущённо,
    глухого учит жить немой,
    галдят слепые восхищённо,
    как ловко бегает хромой.
  442. ↑ Наш разум налегке и на скаку
    вторгается в округу тайных сфер,
    поскольку ненадолго дураку
    стеклянный хер.
  443. ↑ Как у тюрем, стоят часовые
    у Кремля и посольских дворов,
    пуще всех охраняет Россия
    иностранцев, вождей и воров.
  444. ↑ Я женских слов люблю родник
    и женских мыслей хороводы,
    поскольку мы умны от книг,
    а бабы — прямо от природы.
  445. ↑ Когда нас учит жизни кто-то,
    я весь немею;
    житейский опыт идиота
    я сам имею.
  446. ↑ Вчера я, вдруг, подумал на досуге —
    нечаянно, украдкой, воровато —
    что, если мы и вправду Божьи слуги,
    то счастье — не подарок, а зарплата.
  447. ↑ Не пузырись ума отравой,
    когда выходишь замуж, дева:
    от бабы, слишком часто правой,
    мужик быстрей идет налево.
  448. ↑ Что человек? Игра природы,
    в её руках послушный воск,
    и круто скрючивают годы
    наш позвоночник, хер и мозг.
  449. ↑ Живи и пой. Спешить не надо.
    Природный тонок механизм:
    любое зло своим же ядом
    свой отравляет организм.
  450. ↑ Везде, где есть цивилизация
    и свет звезды планету греет,
    есть обязательная нация
    для роли тамошних евреев.
  451. ↑ Оригинал удалён или изменён автором.
  452. ↑ Простая истина нагая
    опасна тогам и котурнам:
    осёл культуру постигая,
    ослом становится культурным.
  453. ↑ Он душою и темен и нищ,
    а игра его — светом лучится:
    божий дар неожидан, как прыщ,
    и на жопе он может случиться.
  454. ↑ У всех по замыслу Творца —
    своя ума и духа зона,
    житейский опыт мудреца —
    иной, чем опыт мудозвона.
  455. ↑ А вы — твердя, что нам уроком
    не служит прошлое, — не правы:
    что раньше числилось пороком,
    теперь — обыденные нравы.
  456. ↑ Несобранный, рассеянный и праздный,
    газеты я с утра смотрю за чаем:
    политика — предмет настолько грязный,
    что мы её прохвостам поручаем.
  457. ↑ Когда всё, что имели, растратили
    и дошли до потери лица,
    начинают любить надзирателей,
    наступает начало конца.
  458. ↑ Я проснулся несчастным до боли в груди —
    я с врагами во сне пировал;
    в благодарность клопу, что меня разбудил,
    я свободу ему даровал.
  459. ↑ Бенгальским воспаляется огнём
    и души растревоживает сладко
    застенчивый общественный подъём
    в империях периода упадка.
  460. ↑ В прошлом были те же соль и мыло,
    хлеб, вино и запах тополей;
    в прошлом только будущее было
    радужней, надёжней и светлей.
  461. ↑ Льётся листва, подбивая на пьянство;
    скоро снегами задуют метели;
    смутные слухи слоятся в пространство;
    поздняя осень; жиды улетели...
  462. ↑ Оригинал удалён или изменён автором.
  463. ↑ Мы братья – по пеплу и крови.
    Отечеству верно служа,
    мы – русские люди,
    но наш могендовид
    пришит на запасный пиджак.
  464. ↑ Доставшись от ветхого прадеда,
    во мне совместилась исконно
    брезгливость к тому, что неправедно,
    с азартом к обману закона.
  465. ↑ Спокойно отсидевши, что положено,
    я долго жить себе даю зарок,
    в неволе жизнь настолько заторможена,
    что Бог не засчитает этот срок.
  466. ↑ Не скроешь подлинной природы
    под слоем пудры и сурьмы,
    и как тюрьма – модель свободы,
    свобода – копия тюрьмы.
  467. ↑ Нет исцеления от страсти
    повелевать чужой судьбой,
    а испытавший сладость власти
    уже не властен над собой.
  468. ↑ Крича про срам и катастрофу,
    порочат власть и стар и млад,
    и все толпятся на Голгофу,
    а чтоб распяли — нужен блат.
  469. ↑ Вожди протёрли все углы,
    ища для нас ключи-отмычки,
    чтоб мы трудились как волы,
    а ели-пили как синички.
  470. ↑ Опять полна гражданской страсти
    толпа мыслителей лихих
    и лижет ягодицы власти,
    слегка покусывая их.
  471. ↑ Ребро Адаму вырезать пришлось,
    и женщину Господь из кости создал;
    ребро была единственная кость,
    лишенная какого-либо мозга.
  472. ↑ Свободу призывал когда-то каждый,
    и были мы услышаны богами,
    и лёд российский тронулся однажды,
    но треснул он — под нашими ногами.
  473. ↑ Есть мечта — меж евреев она
    протекает подобно реке:
    чтоб имелась родная страна
    и чтоб жить от неё вдалеке.
  474. ↑ Уходит засидевшаяся гостья,
    а я держу пальто ей и киваю;
    у старости простые удовольствия,
    теперь я дам хотя бы одеваю.
  475. ↑ А в кино когда ебутся —
    хоть и понарошке, —
    на душе моей скребутся
    мартовские кошки.
  476. ↑ Даже в час, когда меркнут глаза
    перед тем, как укроемся глиной,
    лебединая песня козла
    остаётся такой же козлиной.
  477. ↑ В кромешных ситуациях любых,
    запутанных, тревожных и горячих,
    спокойная уверенность слепых
    кошмарнее растерянности зрячих.
  478. ↑ In dreadful situations, of the kind
    That pose threats to every living being,
    Dispassionate conviction of the blind
    Surpasses the abashment of the seeing.
  479. ↑ Зачем вам, мадам, так сурово
    страдать на диете учёной?
    Не будет худая корова
    смотреться газелью точёной.
  480. ↑ Хотя умом я не глубок,
    чисты, однако, дух и честь;
    хорош я тем, что стать бы мог
    намного хуже, чем я есть.
  481. ↑ Although I'm a fumbler and forgetter,
    my honour is unstained and free;
    my merit is that i am better
    than i, in principle, could be.
  482. ↑ Звоните поздней ночью мне, друзья,
    не бойтесь помешать и разбудить.
    Кошмарно близок час, когда нельзя
    и некуда нам будет позвонить.
  483. ↑ Call me at night or any time at all,
    don't be afraid to wake me up or bother.
    the hour will come when whom to call
    will be an indeterminable poser.
  484. ↑ Нас маразм не обращает в идиотов,
    а в склерозе много радости для духа:
    каждый вечер – куча новых анекдотов,
    каждой ночью – незнакомая старуха.
  485. ↑ Marasmus does not turn us into dotards,
    sclerosis brings joys, naive and human,
    to wit: each day – fresh heaps of anecdotes,
    and every night – a different old woman.
  486. ↑ Себя я пьянством не разрушу,
    ибо при знании предела
    напитки льются прямо в душу,
    оздоровляя этим тело.
  487. ↑ Ловил я кайф, легко играя
    ту роль, какая выпадала,
    за что меня в воротах рая
    ждёт рослый ангел-вышибала.
  488. ↑ Душа смиряет в теле смуты,
    бродя подобно пастуху,
    а в наши лучшие минуты
    душа находится в паху.
  489. ↑ Мы когда крутили шуры-муры
    с девками такого же запала,
    в ужасе шарахались амуры,
    луки оставляя где попало.
  490. ↑ В убогом притворе, где тесно плечу
    и дряхлые дремлют скамейки,
    я деве Марии поставил свечу –
    несчастнейшей в мире еврейке.
  491. ↑ Была когда-то настежь дверь,
    людей был полон дом...
    Я и себя уже теперь
    переношу с трудом.
  492. ↑ Нам непонятность ненавистна
    в рулетке радостей и бед,
    мы даже в смерти ищем смысла,
    хотя его и в жизни нет.
  493. ↑ Мы сразу простимся с заботами
    и станем тонуть в наслаждении,
    когда мудрецы с идиотами
    сойдутся в едином суждении.
  494. ↑ Учился, путешествовал, писал,
    бывал и рыбаком, и карасём;
    теперь я дилетант-универсал
    и знаю ничего, но обо всём.
  495. ↑ I studied, globe-trotted, poetized,
    I used to be an angler and a sole;
    I am a dilettante worldly-wise
    who knows nothing, but about all.
  496. ↑ Я бы с радостью этим похвастал,
    жалко – нету покойных родителей:
    нынче мысли свои очень часто
    я встречаю у древних мыслителей.
  497. ↑ I'd be proud to talk big and boast,
    I am sorry I can't tell my parents:
    I have read ancient books uppermost –
    they repeat my ideas like parrots.
  498. ↑ С роскошной концовкой короткой
    хочу написать я рассказ:
    Кутузов и Нельсон за водкой
    беседуют с глазу на глаз.
  499. ↑ This story would be edifying:
    With vodka in ample supply
    Kutuzov and Nelson are trying
    to fix what they see eye-to-eye.
  500. ↑ Фельдмаршал Кутузов та, лорд Нельсон да сыңар күзле булганнар, икенче күзләрен сугышта югалтканнар.
  501. ↑ Я три услады в жизни знал,
    предавшись трём любовям:
    перу я с бабой изменял,
    а с выпивкой – обоим.
  502. ↑ The three delights which never fail,
    three loves invincible to sloth:
    I cheat on quill with a frail,
    with booze – I cheat on both.
  503. ↑ Возраст мой, весьма осенний –
    объяснение тому,
    что согласен я со всеми,
    но не верю никому.
  504. ↑ The years I've lived, embody
    experience second to none:
    I agree with everybody,
    but believe – no one.
  505. ↑ Нас продают и покупают,
    всмотреться если – задарма:
    то в лести густо искупают,
    то за обильные корма.
    И мы торгуемся надменно,
    давясь то славой, то рублём,
    а все, что истинно бесценно,
    мы только даром отдаём...
  506. ↑ Россия два раза Европу спасла:
    сначала татар тормозила,
    а после сама распахнулась для зла,
    которое миру грозило.
  507. ↑ Russia twice saved Europe from harm:
    it stopped the Tatars' onslaught,
    and later it opened doors to the charm
    which would have ruined the world.
  508. ↑ Увы, при царственной фигуре
    (и дивно морда хороша)
    плюгавость может быть в натуре
    и косоглазой быть душа.
  509. ↑ Однажды человека приведёт
    растущее техническое знание
    к тому, что абсолютный идиот
    сумеет повлиять на мироздание.
  510. ↑ Бегу, куда азарт посвищет,
    тайком от совести моей,
    поскольку совесть много чище,
    если не пользоваться ей.
  511. ↑ Мужчина – хам, зануда, деспот,
    мучитель, скряга и тупица.
    чтоб это стало нам известно,
    нам просто следует жениться.
  512. ↑ A man's a ruffian, bleeder, dastard,
    cad, clown, muddle-head, Old Harry,
    tormentor, miser, mucker, bastard.
    to learn all that he has to marry.
  513. ↑ Россияне живут и ждут,
    уловляя малейший знак,
    понимая, что наебут,
    но не зная, когда и как.
  514. ↑ Старея на пути сквозь бытие,
    мы свойство не утрачиваем детское:
    судьба дарует каждому своё,
    а нравится и хочется — соседское.
  515. ↑ Ждала спасителя Россия,
    жила, тасуя фотографии,
    и, наконец, пришел Мессия,
    и не один, а в виде мафии.
  516. ↑ По ветвям! К бананам! Где успех!
    И престиж! Ещё один прыжок!
    Сотни обезьян стремятся вверх,
    и ужасен вид их голых жоп.
  517. ↑ Up the branches! To fruit! To success!
    And prestige! Outrace your chums!
    Scores of monkeys compete to excess
    And appall with the sight of their bums.
  518. ↑ Философов труды сильней всего
    античных мудрецов напоминают:
    те знали, что не знают ничего,
    а эти даже этого не знают.
  519. ↑ Люблю отчизну я. А кто теперь не знает,
    что истая любовь чревата муками?
    и родина мне щедро изменяет
    с подонками, прохвостами и суками.
  520. ↑ Напрасны страх, тоска и ропот,
    когда судьба влечёт во тьму;
    в беде всегда есть новый опыт,
    полезный духу и уму.
  521. ↑ Глупо жгли мы дух и тело
    раньше времени дотла:
    если б молодость умела,
    то и старость бы могла.
  522. ↑ Ангел в рай обещал мне талон,
    если б разум я в мире нашёл;
    я послал его на хуй, и он
    вмиг исчез — очевидно, пошёл...
  523. ↑ На свете столько разных вероятностей,
    внезапных, как бандит из-за угла,
    что счастье — это сумма неприятностей,
    от коих нас судьба уберегла.
  524. ↑ Одна воздержанная дама
    весьма сухого поведения
    детей хотела так упрямо,
    что родила от сновидения.
  525. ↑ Мужья по малейшей причине
    к упрёкам должны быть готовы;
    изъянов не видеть в мужчине
    умеют одни только вдовы.
  526. ↑ Живя одиноко, как мудрости зуб,
    вкушаю покоя отраду:
    лавровый венок я отправил на суп,
    терновый – расплел на ограду.
  527. ↑ Я рад, что вновь сижу с тобой,
    сейчас бутылку мы откроем,
    мы объявили пьянству бой,
    но надо выпить перед боем.
  528. ↑ Привычка думать головой —
    одна из черт сугубо личных,
    поскольку ум, как таковой,
    у разных лиц — в местах различных.
  529. ↑ Послабленье народу вредит,
    ухудшаются нравы столичные;
    одеваются девки в кредит,
    раздеваются за наличные.
  530. ↑ Умей дождаться. Жалобой и плачем
    не сетуй на задержку непогоды:
    когда судьба беременна удачей,
    опасны преждевременные роды.
  531. ↑ Ворует власть, ворует челядь,
    вор любит вора укорять;
    в Россию можно смело верить,
    но ей опасно доверять.
  532. ↑ Lords steal, and valetry steal daily,
    and thieves scold swindlers with lust;
    you can believe in Russia safely,
    but she is dangerous to trust.
  533. ↑ Я душевно вполне здоров,
    но шалею, ловя удачу;
    из наломанных мною дров
    я легко бы построил дачу.
  534. ↑ Однажды летом в январе
    слона увидел я в ведре,
    слон закурил, пустив дымок,
    и мне сказал: не пей, сынок.
  535. ↑ Она была свежа, как роза в вазе,
    и я б над ней жужжал от умиления,
    когда б не ощущалось в каждой фразе,
    что ей чужда идея опыления.
  536. ↑ Не будь на то Господня воля,
    мы б не узнали алкоголя.
    И значит, пьянство не порок,
    а высшей благости урок.
  537. ↑ Грешнейший грех – боязнь греха,
    пока здоров и жив;
    а как посыплется труха,
    запишемся в ханжи.
  538. ↑ Да, в небесах заключается брак,
    там есть у многих таинственный враг.
  539. ↑ К очкам привыкла переносица,
    во рту протезы, как родные,
    а после пьянки печень просится,
    уйти в поля на выходные.
  540. ↑ Живя не грустя и не ноя,
    и радость и горечь ценя,
    порой наступал на гавно я,
    но чаще — оно на меня.
  541. ↑ Напрасно я нырнул под одеяло,
    где выключил и зрение и слух,
    во сне меня камнями побивала
    толпа из целомудренных старух.
  542. ↑ Верчусь я не ради забавы,
    я теплю тупое стремление
    с сияющей лысины славы
    постричь волоски на кормление.
  543. ↑ А кто орлом себя считает,
    презревши мышью суету,
    он так заоблачно летает,
    что даже гадит на лету.
  544. ↑ С народной мудростью в ладу
    и мой уверен грустный разум,
    что, как ни мой дыру в заду,
    она никак не станет глазом.
  545. ↑ Напрасно языком я не треплю,
    мою горячность время не остудит,
    ещё я с кем угодно пересплю,
    пускай только никто меня не будит.
  546. ↑ Текут последние года,
    и мне становится видней:
    смерть не торопится туда,
    где насмехаются над ней.
  547. ↑ Создал Бог наше мягкое место
    с неким свойством, весьма интересным:
    это место легко, как известно,
    прирастает к начальственным креслам.
  548. ↑ Мне жаль небосвод этот синий,
    жаль землю и жизни осколки;
    мне страшно, что сытые свиньи,
    страшней, чем голодные волки.
  549. ↑ Не наблюдал я никогда
    такой же честности во взорах
    ни в ком за все мои года,
    как в нераскаявшихся ворах.
  550. ↑ Устарел язык Эзопа,
    стал прозрачен, как струя,
    отовсюду светит зопа,
    и не скроешь ни фуя.
  551. ↑ Блажен, кому дано проснуться
    до петушиных кукареков
    и блядству мира ужаснуться
    первее спящих человеков.
  552. ↑ Но если крикнет Русь святая:
    “Вернись, тебя я награжу!”,
    то я, душою сладко тая,
    “Избави Господи...” скажу.
  553. ↑ Хотя болит изношенное тело,
    мне всё-таки неслыханно везёт:
    моя душа настолько очерствела —
    её и совесть больше не грызёт.
  554. ↑ Недаром я пою хвалу Творцу:
    такие сочинил он организмы,
    что в душу могут нужному лицу
    втереться через дырочку для клизмы.
  555. ↑ Была и я любима,
    теперь тоскую дома,
    течёт прохожий мимо,
    никем я не ебома...
  556. ↑ Слишком умных жизнь сама
    “чешет” с двух боков:
    горе им и от ума,
    и от мудаков.
  557. ↑ Живу я безмятежно и рассеянно;
    соседи обсуждают с интересом,
    что рубль, их любимое растение,
    нисколько я не чту деликатесом.
  558. ↑ Не мучась совестью нисколько,
    живу года в хмельном приятстве;
    Господь всеведущ не настолько,
    чтобы страдать о нашем блядстве.
  559. ↑ Хула развивает твой опыт,
    а лесть тебя сил бы лишила;
    хотя с точки зрения жопы
    приятнее мыло, чем шило.
  560. ↑ Когда болит и ноет сердце,
    слышней шептание души:
    чужим теплом довольно греться,
    своё раздаривать спеши.
  561. ↑ Пусть объяснят нам эрудиты
    одно всегдашнее явление:
    везде, где властвуют бандиты,
    их пылко любит население.
  562. ↑ Забавно мне крутое вороньё,
    которое политику вершит:
    когда твоя профессия – враньё,
    дерьмо сочится прямо из души.
  563. ↑ Имея сон, еду и труд,
    судьбе и власти не перечат,
    но нас безжалостно ебут,
    за что потом за деньги лечат.
  564. ↑ Уже вот-вот к моим ногам
    подвалит ворох ассигнаций,
    ибо дерьмо во сне — к деньгам,
    а мне большие говны снятся.
  565. ↑ Об утечке мозгов с эмиграцией
    мы в России нисколько не тужим,
    потому что весь ум ихней нации
    никому здесь и на хер не нужен.
  566. ↑ Сэм — само “веление времени”,
    фильмы стряпает — сплошь искушение;
    доит “молоко” из чёрта вымени,
    в душу порча, жопе “исцеление”.
  567. ↑ Стране не вылезть из дерьма,
    в которой столько лет упрямо
    Иван кивает на Петра,
    и оба дружно — на Абрама.
  568. ↑ Нет исцеления от страсти
    повелевать чужой судьбой,
    а испытавший сладость власти
    уже не властен над собой.
  569. ↑ Сделать зубы мечтал я давно —
    обаяние сразу удвоя,
    я ковбоя сыграл бы в кино,
    а возможно — и лошадь ковбоя.
  570. ↑ К Родине любовь у нас в избытке
    теплится у каждого в груди,
    лучше мы пропьём её до нитки,
    но врагу в обиду не дадим.
  571. ↑ We love the mother country as we ought,
    for its security we shall always stand,
    we'd rather booze away all that she's got
    than let a foe harm the homeland.
  572. ↑ Вино и время не жалея,
    садись не с каждым, кто знаком:
    похмелье много тяжелее,
    когда гуляешь с мудаком.
  573. ↑ Век играет гимны на трубе,
    кабелем внедряется в квартиры;
    в женщине, в бутылке и в себе
    прячутся от века дезертиры.
  574. ↑ “Без фарта невесел наш жизненный путь,
    тоскует земля без дождя...
    Младенцам нужна материнская грудь,
    политикам – жопа вождя.”
  575. ↑ В кровати, хате и халате
    покой находит обыватель,
    а кто романтик, тот снуёт
    и в шестерёнки хер суёт.
  576. ↑ Мы столько по жизни моталаись,
    что вспомнишь — и каплет слеза;
    из органов секса остались
    у нас уже только глаза...
  577. ↑ Я Россию часто вспоминаю,
    думая о давнем, дорогом,
    я другой такой страны не знаю,
    где так вольно, смирно и кругом.
  578. ↑ Известно даже недоумку,
    как можно духом воспарить:
    за миг до супа выпить рюмку,
    а вслед за супом – повторить.
  579. ↑ Себя зачислить в Стены Плача
    должна Кремлёвская стена:
    судьбы российской неудача —
    на ней евреев имена.
  580. ↑ Должно быть, очень плохо я воспитан,
    что, грубо нарушая все приличия,
    не вижу в русском рабстве неумытом
    ни избранности признак, ни величия.
  581. ↑ Наши мысли и дела — белее снега,
    даже сажа наша девственно бела;
    только зря наша российская телега
    лошадей своих слегка обогнала.
  582. ↑ Послушно соглашаюсь я с женой,
    хотя я совершенно не уверен,
    что конь, пускай изрядно пожилой,
    уже обязан тихим быть, как мерин.
  583. ↑ Настолько в детях мало толка,
    что я, признаться, даже рад,
    что больше копий не нащёлкал
    мой множительный аппарат.
  584. ↑ Смущай меня, смятенья маета,
    сжигай меня, глухое беспокойство,
    покуда не скатился до скота
    и в скотское не впал самодовольство.
  585. ↑ Тьмы совершенной в мире нет,
    в любом затменьи преходящем
    во тьме видней и ярче свет
    глазам души, во тьму глядящим.
  586. ↑ Какое нелепое счастье — родиться
    в безумной, позорной, “любимой” стране,
    где мы обретаем привычку гордиться,
    что можно с достоинством выжить в говне.
  587. ↑ Вчера я бежал запломбировать зуб,
    и смех меня брал на бегу:
    всю жизнь я таскаю свой будущий труп
    и рьяно его берегу.
  588. ↑ Ах, не забыть бы мне по лени —
    хотя едва ли, —
    что в тундре у меня олени
    автограф брали.
  589. ↑ О жизни и про тряску по ухабам
    семейные толкуют ветераны:
    что мы козлы, давно известно бабам,
    обидно, что ещё мы и бараны.
  590. ↑ Наш карантин — с женой вдвоём,
    устойчив дух семьи.
    На подоконнике моём
    ебутся воробьи.
  591. ↑ Я к мысли некогда пришёл
    и возвращаюсь к ней не раз:
    “Всё будет очень хорошо,
    но много позже и без нас”.
  592. ↑ Не наблюдал я никогда
    такой же честности во взорах
    ни в ком за все мои года,
    как в нераскаявшихся ворах.
  593. ↑ У скряги прочные запоры,
    у скряги тёмное окно,
    у скряги вечные запоры —
    он жаден даже на говно.
  594. ↑ Питаю к выпивке любовь я,
    и мух мой дым табачный косит,
    а что полезно для здоровья,
    мой организм не переносит.
  595. ↑ Не слушая судов и пересудов,
    настаиваю твёрдо на одном:
    вместимость умственных сосудов
    растёт от полоскания вином.
  596. ↑ Слова Лукиана едва ли
    студентам диктуют в тетради:
    “Увы, но сегодня морали
    нас учат отпетые бляди”.
  597. ↑ Мир запутан и таинственен,
    всё в нём смутно и темно,
    и дороги к чистой истине
    пролегают сквозь говно.
  598. ↑ Знать важно — с кем, важны последствия,
    а также степень соответствия;
    когда учтён весь этот ряд,
    то ебля — вовсе не разврат.
  599. ↑ Если в бабе много чувства
    и манерная манера,
    в голове её — капуста
    с кочерыжкой в виде хера.
  600. ↑ Порой нисходит Божья милость,
    и правда сказке подражает:
    недавно мне соседка снилась,
    и вот на днях она рожает.
  601. ↑ Раньше я не думал как-то никогда
    о великой трудности сосуществования:
    у людей без совести нет и стыда,
    и напрасны, значит, все увещевания.
  602. ↑ Жизнь течёт прихотливым узором,
    на пути её нет указателей,
    и стыдливо становятся вздором
    все прогнозы её предсказателей.
  603. ↑ Когда вконец развеяны все чары
    преступной, но внушительной фигуры,
    являются на сцену янычары —
    последняя надежда диктатуры.
  604. ↑ Здесь разум пейсами оброс,
    и так они густы,
    что мысли светят из волос,
    как жопа сквозь кусты.
  605. ↑ Поваливши на лежанку,
    здесь еврей имел славянку.
    Днём подобные славянки
    для арабов строят танки.
  606. ↑ Во мне талант врачами признан,
    во мне ночами дух не спит
    и застарелым рифматизмом
    в суставах умственных скрипит.
  607. ↑ Моим конвойным нет загадок
    ни в небесах, ни в них самих,
    царит уверенный порядок
    под шапкой в ягодицах их.
  608. ↑ Мы живём в окружении строгом
    и поступкам всегда есть свидетели.
    за грехи ― наказуемы Богом,
    человечеством ― за добродетели.
  609. ↑ Яви мне милость, всемогущий Бог!
    Прости, что оторвал тебя от дел...
    Но если сделал Ты, чтоб я не мог,
    то сделай так, чтоб я и не хотел!
  610. ↑ Не из-за склонности ко злу,
    а от игры живого чувства
    любого возраста козлу
    любезна сочная капуста.
  611. ↑ Вырастили вместе свет и мрак
    атомного взрыва шампиньон.
    Богу сатана совсем не враг,
    а соавтор, друг и компаньон.
  612. ↑ Дети загулявшего родителя,
    мы не торопясь, по одному,
    попусту прождавшие Спасителя,
    сами отправляемся к нему.
  613. ↑ Устав от евреев, сажусь покурить
    и думаю грустно и мрачно,
    что Бог, поспеша свою Книгу дарить,
    народ подобрал неудачно.
  614. ↑ Наш разум налегке и на скаку
    вторгается в округу тайных сфер,
    поскольку ненадолго дураку
    стеклянный хер.
  615. ↑ Судьба рабов подобна эху ―
    рабы не в силах угадать,
    мёд или яд прольётся сверху
    и сколько длится благодать.
  616. ↑ Конец апреля. Мутный снег,
    не собирающийся таять,
    и мысль о том, что труден век,
    но коротка, по счастью, память.
  617. ↑ О чём судьба мне ворожит?
    Я ясно слышу ворожею:
    “Ты гонишь волны, старый жид,
    а все сидят в говне по шею”.
  618. ↑ Рано мне пока жениться,
    очень мало мне годов;
    я хочу летать, как птица,
    чтобы какать с проводов.
  619. ↑ Он душою и тёмен, и нищ,
    а игра его ― светом лучится:
    божий дар неожидан, как прыщ,
    и на жопе он может случиться.
  620. ↑ Случай неожиданен, как выстрел,
    личность в этот миг видна до дна:
    то, что из гранита выбьет искру,
    выплеснет лишь брызги из говна.
  621. ↑ Любой народ разнообразен
    во всём хорошем и дурном:
    то жемчуг выплеснет из грязи,
    то душу вымажет говном.
  622. ↑ Ты был и есть в моей судьбе,
    хоть был общенья срок недолог;
    я написал бы о тебе,
    но жалко ― я не гельминтолог.
  623. ↑ Должна воздать почёт и славу нам
    толпа торгующих невежд:
    между пелёнками и саваном
    мы снашиваем тьму одежд.
  624. ↑ Плюёт на ухмылки, наветы и сплетни
    и пляшет душа под баян,
    и нет ничего для еврея заветней
    идеи единства славян.
  625. ↑ Эпоха обернулась дикой сказкой
    и древние вернула времена:
    российская орда сродни татарской,
    но только с артиллерией она.
  626. ↑ Что мало нам яиц несёт наседка?
    Иль стали петухи не голосисты?
    Виной тому американская разведка,
    которой управляют сионисты.
  627. ↑ Опомнилась российская держава,
    заплакали её святые лекари,
    как раз ещё свинья конём заржала
    и лошади в ответ закукарекали.
  628. ↑ У государственного пУльта
    всех заражает вирус культа,
    болезнь исходит из пультА,
    видать, конструкция не та.
  629. ↑ Я не люблю любую власть,
    я с каждой не в ладу,
    но я, покуда есть что класть,
    на каждую кладу.
  630. ↑ Творец, принимающий срочные меры,
    чтоб как-то унять умноженье людей,
    сменил старомодность чумы и холеры
    повальной заразой высоких идей.
  631. ↑ Актёры, певцы, музыканты
    мышлению просто чужды,
    покуда в них живы таланты,
    в уме у них нету нужды.
  632. ↑ Погас огонь когда-то жаркой топки,
    уже не разгореться ему вновь,
    порой жену похлопаешь по попке —
    и вся любовь...
  633. ↑ В толпе замшелых старичков
    уже по жизни я хромаю,
    ещё я вижу без очков,
    но в них я лучше понимаю.
  634. ↑ Старушки мне легко прощают
    всё неприличное и пошлое,
    во мне старушки ощущают
    их не случившееся прошлое.
  635. ↑ Рекой течёт за ратью рать,
    чтобы уткнуться в землю лицами,
    ужасно глупо умирать
    за чей-то гонор и амбиции.
  636. ↑ Ещё скользят глаза по талии,
    но мысли странные плывут:
    что я вот-вот куплю сандалии,
    которые меня переживут.
  637. ↑ С народной мудростью в ладу.
    и мой, уверен, грустный разум,
    что как ни мой дыру в заду,
    она никак не станет глазом.
  638. ↑ Я снял с себя российские вериги,
    в еврейской я теперь сижу парилке,
    но даже возвратясь к народу Книги,
    по-прежнему люблю народ Бутылки.
  639. ↑ Кто гражданский долг молчать
    блюл в России честно,
    тем обязанность стучать
    не мерзка, а лестна.
  640. ↑ Блажен, заставший время славное
    во весь размах ума и плеч,
    но есть эпохи, когда главное ─
    себя от мерзости сберечь.
  641. ↑ Я радуюсь, умножив свой доход,
    страхующий от холода и голода;
    бессребренник сегодня только тот,
    кто ценит преимущественно золото.
  642. ↑ Фашизм объял Россию не случайно,
    зачат советской гнилью он, естественно,
    а в нас она, как это ни печально,
    живёт ещё и, кажется, наследственно.
  643. ↑ Чем я грустней и чем старей,
    тем очевидней: я — еврей.
  644. ↑ Всегда с евреем очень сложно,
    поскольку очень очевидно,
    что полюбить нас — невозможно,
    а уважать — весьма обидно.
  645. ↑ Стараюсь евреем себя я вести
    на самом высоком пределе:
    святое безделье субботы блюсти
    стремлюсь я все дни на неделе.
  646. ↑ Решив служить — дверьми не хлопай,
    бранишь запой — тони в трудах;
    нельзя одной и той же жопой
    сидеть на встречных поездах.
  647. ↑ Жить, покоем дорожа,
    — пресно, тускло, простоквашно;
    чтоб душа была свежа,
    надо делать то, что страшно.
  648. ↑ За страх, за деньги, за почёт
    мы отдаёмся невозвратно,
    и непродажен только тот,
    кто это делает бесплатно.
  649. ↑ Не жаворонок я и не сова,
    и жалок в этом смысле жребий мой:
    с утра забита чушью голова,
    а к вечеру набита ерундой.
  650. ↑ Жар любви сменить морозами
    норовит любой народ:
    обосрёт, засыпет розами,
    а потом — наоборот.
  651. ↑ Всему учился между прочим,
    но знаю слов я курс обменный:
    как собеседник я не очень,
    но соболтатель я отменный.
  652. ↑ Я вдохновеньем редко вспыхивал,
    зато, всем жанрам вопреки,
    я невпихуемое впихивал
    в четыре маленьких строки.
  653. ↑ Не стоит на друзей смотреть сурово
    и сдержанность лелеять, как профессию.
    Нечаянное ласковое слово
    излечивает скрытую депрессию.
  654. ↑ Совесть Бога — это странные,
    и не в каждом поколении,
    души, мучимые ранами
    при любом чужом ранении.
  655. ↑ Еврей весьма уютно жил в России,
    но ей была вредна его полезность;
    тогда его оттуда попросили,
    и тут же вся империя разлезлась.
  656. ↑ Мне власть нужна, как рыбе — серьги,
    в делах успех, как зайцу — речь;
    я слишком беден, чтобы деньги
    любить, лелеять и беречь.
  657. ↑ Им недолго жить в сиропе
    и кичиться знанием:
    призрак бродит по Европе
    под зелёным знаменем.
  658. ↑ А пока тебе хворь не грозит,
    возле денег зазря не торчи,
    нынче девки берут за визит
    ровно столько же, сколько врачи.
  659. ↑ Я стану думать, умирая,
    что мать не зря переживала:
    наверняка в воротах Рая
    меня ждёт ангел-вышибала.
  660. ↑ Творя поклоны властной силе,
    народ вершит свой крестный путь;
    самодержавие в России
    меняло форму, но не суть.
  661. ↑ Судьба отнюдь не полностью и строго
    во всём руководится небесами:
    супруга нам даруется от Бога,
    подруг должны разыскивать мы сами.
  662. ↑ Жалеть, а не судить я дал зарок,
    жестока жизнь, как римский Колизей,
    и Сталина мне жаль: за краткий срок
    жену он потерял и всех друзей.
  663. ↑ Хмельные от праведной страсти,
    крутые в решеньях кромешных,
    святые, дорвавшись до власти,
    намного опаснее грешных.
  664. ↑ Добро со злом природой смешаны,
    как тьма ночей со светом дней:
    чем больше ангельского в женщине,
    тем гуще дьявольское в ней.
  665. ↑ Right and wrong are interwoven
    like shore wind with sea breeze;
    the more angelic is a woman,
    the more demonical she is.
  666. ↑ Не славой, не скандалом, не грехом,
    тем более не устной канителью —
    поэты проверяются стихом,
    как бабы проверяются постелью.
  667. ↑ Легко найти, душой не дорожа,
    похожести зверинца и тюрьмы,
    но в нашем зоопарке строжа
    куда зверообразнее, чем мы.
  668. ↑ Я уверен, что любая галерея
    фотографий выдающихся людей
    с удовольствием купила бы еврея,
    не имеющего собственных идей.
  669. ↑ Что в раю мы живём голубом
    и что каждый со всеми согласен,
    я готов присягнуть на любом
    однотомнике сказок и басен.
  670. ↑ Всех наставлял мудрец Рамбам,
    что жить обдуманно — удобней:
    “Узнавши волка по зубам,
    не убеждайся в том подробней”.
  671. ↑ Рав Нахман даже в недозрелости
    нашёл источник утешения:
    “Имей мы больше сил и смелости,
    крупней бы стали прегрешения”.
  672. ↑ Бесстрашный Гелиогабал
    великий был завоеватель,
    но столько дев переебал,
    что славен кличкой Покрыватель.
  673. ↑ Большой философ Парменид
    безвестен был и огорчался,
    но стал немедля знаменит,
    как на чужой жене скончался.
  674. ↑ Он был мудрец, еврей Шамай,
    и мастер в тонкостях копаться,
    он говорил: наступит май,
    и все потянутся ебаться.
  675. ↑ В любой душе, учил Зенон,
    большая сила есть телесная:
    зайдя однажды в Парфенон,
    он пукнул так, что крыша треснула.
  676. ↑ Мудрец Зоил назло годам
    добро и грех легко мешал:
    искал повсюду падших дам
    и их посильно утешал.
  677. ↑ Здесь еврей и ты, и я —
    мы единая семья:
    от шабата до шабата
    брат наёбывает брата.
  678. ↑ Пришёл я к горестному мнению
    от наблюдений долгих лет:
    вся сволочь склонна к единению,
    а все порядочные — нет.
  679. ↑ Ощущаю опять и снова
    и блаженствую, ощутив,
    что в Начале отнюдь не слово,
    а мелодия и мотив.
  680. ↑ Ручки-ножки похудели,
    всё обвисло в талии,
    и болтаются на теле
    микрогениталии.
  681. ↑ Любая мне мила попойка,
    душе дарящая полёт,
    я выпил в жизни этой столько,
    что не любой переплывёт.
  682. ↑ Да, выпив, я валяюсь на полу;
    да, выпив, я страшней садовых пугал;
    но врут, что я ласкал тебя в углу;
    по мне, так я ласкал бы лучше угол.
  683. ↑ Душевно я вполне ещё здоров,
    и съесть меня тщеславию невмочь:
    я творческих десяток вечеров
    легко отдам за творческую ночь.
  684. ↑ Чтоб жить разумно (то есть бледно)
    и максимально безопасно,
    рассудок борется победно
    со всем, что вредно и прекрасно.
  685. ↑ Пьём на равных. В результате —
    как на слаженном концерте:
    слабый духом спит в салате,
    сильный духом — спит в десерте.
  686. ↑ Нам солнце обаятельно лучится,
    и на душе теплее от него;
    а Ленин заповедал нам учиться,
    но не сказал — чему и у кого.
  687. ↑ Вряд ли осознать сумеют внуки
    жизни прошлой горькие детали:
    в наше время сволочи и суки
    всюду очень сильно процветали.
  688. ↑ Конечно, кротость и смирение —
    очаровательные свойства,
    но чахнут разума горение
    и дух, лишённый беспокойства.
  689. ↑ Любое благородное деяние,
    все добрые дела, какие были, —
    с годами обретают воздаяние;
    обычно адресат уже в могиле.
  690. ↑ Не двигается время наше вспять,
    но в некие преклонные года
    к нам молодость является опять
    и врёт, как лихо жили мы тогда.
  691. ↑ Мы содержимся в холе и неге,
    мы хранимы семьёй, как алмаз,
    только мха молодые побеги
    всё равно прорастают из нас.
  692. ↑ Во гневе полезно в себя заглянуть
    и тихо застыть, наблюдая:
    с душевного дна поднимается муть
    и злобно бурчит, оседая.
  693. ↑ Меня моя берлога приласкала,
    от ветра укрывая и дождя,
    а слава, говорят, меня искала
    и очень огорчилась, не найдя.
  694. ↑ Блаженны те, кто зубы стиснув,
    терпя насмешки и лишения,
    весь век у жизни ищут смысла,
    хоть у задачи нет решения.
  695. ↑ Мой дом зарос холмами книг,
    и душно спать к утру,
    но окажись я вдруг без них,
    я ссохнусь и умру.
  696. ↑ Воздух весенний похож на лесной,
    пахнет мечтами увядшими;
    многие ангелы скользкой весной
    тихо становятся падшими.
  697. ↑ Ужели допалил я мою свечку
    и кончились пути мои кривые?
    Но времени шуршащую утечку
    недавно я почувствовал впервые.
  698. ↑ Смешно в закатной нашей драме
    играть надрывно и всерьёз:
    уже маразм не за горами
    и гнусно ширится склероз.
  699. ↑ Всемирное движение истории
    является для нас весьма загадочным,
    однако же бывают территории,
    где бег её становится припадочным.
  700. ↑ На будущее я не повлияю —
    свои шуты появятся у них,
    поэтому я молча наливаю
    и тихо пью за правнуков моих.
  701. ↑ Античных авторов читаю,
    довольно многих — первый раз,
    и человеческую стаю
    такой же вижу, как сейчас.
  702. ↑ Прощусь покуда с мыслями угрюмыми
    и стану о былом писать моём:
    былое, разукрашенное думами,
    роскошным выливается враньём.
  703. ↑ Сейчас доступно для продажи
    всё — от Луны до эскимо,
    не только рукопись, но даже
    и вдохновение само.
  704. ↑ Все бураны, вьюги и метели,
    что меня трепали много лет, —
    кончились, опали, улетели,
    только на весну надежды нет.
  705. ↑ Печать печали перламутром
    туманит лица
    людей, не смогших этим утром
    опохмелиться.
  706. ↑ Сезоны тянутся, меняясь,
    бесшумно шар земной вращается,
    и, год от года удлиняясь,
    моя дорога сокращается.
  707. ↑ Клеймящих недостатки и пороки
    я тьму встречал на жизненном пути,
    они бубнили мне свои упрёки,
    а я им говорил, куда пойти.
  708. ↑ Еврей — разумное создание,
    но не могу ему простить,
    что он придумал обрезание,
    где лучше было б нарастить.
  709. ↑ Мне часто снятся умершие люди —
    знакомые, приятели, родня,
    как будто тени кончившихся судеб
    о чём-то упредить хотят меня.
  710. ↑ Изрядно время обломало
    лентяя, пьяницу и лоха:
    я хоть и знаю очень мало,
    но я и это помню плохо.
  711. ↑ О всякой не заботясь чепухе,
    желая быть в уверенных руках,
    овечки в их мечтах о пастухе
    не думают ничуть о шашлыках.
  712. ↑ Я виски лью в мои руины,
    я пил на воле и в неволе,
    меня Творец лепил из глины,
    замешенной на алкоголе.
  713. ↑ Усердие, серьёзность и практичность —
    такие свойства духа не просты,
    такую выдающуюся личность
    я лично обхожу за три версты.
  714. ↑ Леплю понты, держу фасон,
    хвост у меня всегда морковкой,
    но неотступно вижу сон,
    что я защёлкнут мышеловкой.
  715. ↑ Тонко и точно продумана этика
    всякого крупного кровопролития:
    чистые руки — у теоретика,
    чистая совесть — у исполнителя.
  716. ↑ Душа бессмертная стремится
    всё время ввысь, к иным мирам,
    а тело жаждет насладиться
    питьём, жратвой, телами дам.
  717. ↑ Поэзия — нет дела бесполезней
    в житейской деловитой круговерти,
    но все, что не исполнено поэзии,
    бесследно исчезает после смерти.
  718. ↑ Где страсти, где ярость и ужасы,
    где рать ополчилась на рать,
    блажен, в ком достаточно мужества,
    на дудочке тихо играть.
  719. ↑ Я живу, постоянно краснея
    за упадок ума и морали:
    раньше врали гораздо честнее
    и намного изящнее крали.
  720. ↑ Я плавал в море, знаю сушу,
    я видел свет и трогал тьму;
    не грех уродует нам душу,
    а вожделение к нему.
  721. ↑ Власть и деньги, успех, революция,
    слава, месть и любви осязаемость —
    все мечты обо что-нибудь бьются,
    и больнее всего — о сбываемость.
  722. ↑ Опять пустые разговоры,
    с концами не свести концы...
    Нас учат честной жизни воры,
    а благородству — подлецы.
  723. ↑ Увы... От мерзости и мрази,
    несущей грязь исподтишка,
    ни у природы нету мази,
    ни у науки порошка.
  724. ↑ Мы из любых конфигураций
    умеем голос подавать,
    мы можем стоя пресмыкаться
    и на коленях бунтовать.
  725. ↑ Вся история нам говорит,
    что Господь неустанно творит:
    каждый год появляется гнида
    неизвестного ранее вида.
  726. ↑ Легчает русский быт из года в год,
    светлей и веселей наш дом питейный,
    поскольку безыдейный идиот
    гораздо безопасней, чем идейный.
  727. ↑ Чужую беду ощущая своей,
    вживаясь в чужие печали,
    мы старимся раньше и гибнем быстрей,
    чем те, кто пожал бы плечами.
  728. ↑ Привычка думать головой —
    одна из черт сугубо личных,
    поскольку ум, как таковой,
    у. разных лиц — в местах различных.
  729. ↑ Лицо нещадно бороздится
    следами болей и утрат;
    а жопа — нежно гладколица,
    поскольку срёт на всё подряд.
  730. ↑ Себя отделив от скотины,
    свой дух охраняя и честь,
    мы живы не хлебом единым —
    но только покуда он есть.
  731. ↑ Когда устал и жить не хочешь,
    полезно вспомнить в гневе белом,
    что есть такие дни и ночи,
    что жизнь оправдывают в целом.
  732. ↑ Чтоб не сгинуть от одиночества,
    чтоб прибавить друзей количество,
    поубавьте своё “Высочество”
    и умерьте своё “Величество”.
  733. ↑ В горячем споре равно жалко
    и дурака, и мудреца,
    поскольку истина как палка —
    всегда имеет два конца.
  734. ↑ Пути добра с путями зла
    так перепутались веками,
    что и чистейшие дела
    творят грязнейшими руками.
  735. ↑ Давно уже две жизни я живу,
    одной — внутри себя, другой — наружно;
    какую я реальной назову?
    Не знаю, мне порой в обеих чуждо.
  736. ↑ Мир зол, жесток, бесчеловечен
    и всюду полон палачей,
    но вдоль него, упрям и вечен, —
    добра струящийся ручей.
  737. ↑ Отменной верности супруг,
    усердный брачных уз невольник —
    такой семейный чертит круг,
    что бабе снится треугольник.
  738. ↑ Устой традиций надо соблюдать,
    пускай не раз ответят вам отказом.
    Конечно, дама может и не дать,
    но предложить ты ей всегда обязан.
  739. ↑ Привычка думать головой —
    одна из черт сугубо личных,
    поскольку ум, как таковой,
    у разных лиц — в местах различных.
  740. ↑ Когда влюблён и ночью не до сна,
    запомни, — у любви тугие сети!
    Как вариант: ворчливая жена
    и постоянно плачущие дети...
  741. ↑ Идея найдена не мной,
    но это ценное напутствие:
    чтоб жить в согласии с женой,
    я спорю с ней в её отсутствие.
  742. ↑ The trick is clever (born in strife)
    and highly practical in substance:
    to live in peace with my wife
    I contradict her in her absence.
  743. ↑ Всё нежней и сладостней мужчины,
    женщины всё твёрже и железней;
    скоро в мужиках не без причины
    женские объявятся болезни.
  744. ↑ За все наши мужицкие злодейства
    я женщине воздвиг бы монумент:
    мужчина — только вывеска семейства,
    а женщина — и балки, и цемент.
  745. ↑ Не в силах дамы побороть
    ни коньяком, ни папиросами
    свою сентябрьскую плоть
    с её апрельскими запросами.
  746. ↑ Обманчив женский внешний вид,
    поскольку в нежной плоти хрупкой
    натура женская таит
    единство арфы с мясорубкой.
  747. ↑ Deceptive is a woman's guise,
    you can't dissuade her or convince her,
    a woman's nature does comprise
    sirenic decachord and mincer.
  748. ↑ День ужался до мгновения,
    но взошли колосья строчек;
    смутно время вдохновения
    и сокрыт его источник.
  749. ↑ Не скурвился, не спился и не спятил,
    не вылинял от жизни ежедневной,
    а всё, что потерял или утратил, —
    пустяк на фоне целости душевной.
  750. ↑ К нам Божественный свет освежающе льётся,
    от него мы сильней и добрее,
    человечество живо, покуда смеётся,
    раньше всех это знали евреи.
  751. ↑ Внучата со мной снисходительно дружат,
    мы видимся кратко и редко,
    потомки, быть может, потом обнаружат
    во мне интересного предка.
  752. ↑ Повсюдный климат, он таков —
    печалит ум и дух:
    сегодня время пауков,
    и очень жалко мух.
  753. ↑ Моей амбиции граница —
    моё квартирное присутствие,
    тому, кто властвовать стремится, —
    моё брезгливое сочувствие.
  754. ↑ И пигмеи, и титаны
    равно рады, вероятно,
    если ихние путаны
    соглашаются бесплатно.
  755. ↑ Мир, конечно, круто развивается,
    только чует чувство наше дошлое:
    будущее насмерть разбивается
    об укоренившееся прошлое.
  756. ↑ И время шло бы удивительней,
    и жизнь текла бы замечательно,
    когда б себе своих родителей
    мы подбирали до зачатия.
  757. ↑ Гастроли по России я люблю;
    пускай свистит пурга и холод лют;
    забавно, деревянному рублю
    я радуюсь сильней иных валют.
  758. ↑ Об этом и легенды есть, и были,
    и книжным лесом факты проросли:
    повсюду, где евреев не убили,
    они большую пользу принесли.
  759. ↑ В день святого Валентина,
    в день венериных оков
    серебрится паутина
    на паху у стариков.
  760. ↑ Непрестанно свой рассудок теребя,
    я додумался — и лично, и по книжкам:
    полагаться можно только на себя,
    да и то с большой опаской и не слишком.
  761. ↑ Россия — край безумного размаха,
    где начисто исчезло чувство меры:
    за много лет нагнали столько страха,
    что он теперь в составе атмосферы.
  762. ↑ На исходе, на излёте, у финала,
    когда близок неминуемый предел,
    ощущается острей, насколько мало
    получилось из того, что ты хотел.
  763. ↑ Уму и сердцу вопреки
    в душе хрустит разлом:
    добро сжимает кулаки
    и делается злом.
  764. ↑ В борьбе за счастье люди устают
    и чувствовать его перестают.
  765. ↑ В любом государстве, стране и державе
    ценя пребыванье своё,
    евреи свинину всегда обожали
    за вкус и запретность её.
  766. ↑ Когда-то мужиком я был неслабым,
    а дух легко с материей мешал,
    и психотерапию нервным бабам
    весьма удачно хером совершал.
  767. ↑ Я прикован цепью и замком
    к речи, мне с рождения родной;
    я владею русским языком
    менее, чем он владеет мной.
  768. ↑ There is hardly a need for discussion
    I am chained to my tongue to the highest degree;
    I've a lesser command of my Russian
    than my Russian, my tongue, has command over me.
  769. ↑ Наш ум погружен в темь и смуту
    и всуе мысли не рожает;
    еврей умнеет в ту минуту,
    когда кому-то возражает.
  770. ↑ Умения жить излагал нам науку
    знакомый настырный еврей,
    и я благодарно пожал ему руку
    дверями квартиры своей.
  771. ↑ Чтоб речь родную не забыть,
    на ней почти не говоря,
    интересуюсь я купить
    себе большого словаря.
  772. ↑ Высветив немыслимые дали
    (кажется, хватили даже лишку),
    две великих книги мы создали:
    Библию и чековую книжку.
  773. ↑ С еврейским тайным умыслом слияние
    заметно в каждом факте и событии,
    и слабое еврейское влияние
    пока только на Марсе и Юпитере.
  774. ↑ Среди болотных пузырей,
    надутых газами гниения,
    всегда находится еврей —
    венец болотного творения.
  775. ↑ Еврея тянет выше, выше,
    и кто не полный идиот,
    но из него портной не вышел,
    то он в учёные идёт.
  776. ↑ Надеждой душу часто грея,
    стремлюсь я форму ей найти;
    когда нет денег у еврея,
    то греет мысль: они в пути.
  777. ↑ Еврей, зажгя субботнюю свечу,
    в мечтательную клонится дремоту:
    и всё еврею в мире по плечу,
    поскольку ничего нельзя в субботу.
  778. ↑ Совсем не к лицу мне корона,
    Бог царского нрава не дал,
    и зад не годится для трона,
    но мантию я бы продал.
  779. ↑ Смотрю на волны эмиграции
    я озадаченно слегка:
    сальери к нам сюда стремятся
    активней моцартов пока.
  780. ↑ Когда-то всюду злаки зрели,
    славяне строили свой Рим,
    и древнерусские евреи
    писали летописи им.
  781. ↑ Когда Россия дело зла
    забрала в собственные руки,
    то мысль евреев уползла
    в диван культуры и науки.
  782. ↑ Не тёрся я у власти на виду,
    и фунты не менял я на пиастры,
    а прятался в бумажном я саду,
    где вырастил цветы экклезиастры.
  783. ↑ Ни за какую в жизни мзду
    нельзя душе влезать в узду.
  784. ↑ Давай, Господь, поделим благодать:
    Ты веешь в небесах, я на ногах —
    давай я буду бедным помогать,
    а Ты пока заботься о деньгах.
  785. ↑ Творец забыл — и я виню
    Его за этот грех —
    внести в судьбы моей меню
    финансовый успех.
  786. ↑ Весь век я был занят заботой о плоти,
    а дух только что запоздало проснулся,
    и я ощущаю себя на излёте — как пуля,
    которой Господь промахнулся.
  787. ↑ Дряхлеет мой дружеский круг,
    любовных не слышится арий,
    а пышный розарий подруг —
    уже не цветник, а гербарий.
  788. ↑ В душе моей не тускло и не пусто,
    и даму если вижу в неглиже,
    я чувствую в себе живое чувство,
    но это — чувство юмора уже.
  789. ↑ Являют умственную прыть,
    пускай мужчины-балагуры,
    а даме ум полезней скрыть —
    он отвлекает от фигуры.
  790. ↑ Любовь не значит слиться телом,
    душою слиться — это да!
    Но слиться телом между делом
    не помешает никогда.
  791. ↑ Мужчина должен жить не суетясь,
    а мудрому придавшись разгильдяйству,
    чтоб женщина, с работы возвратясь,
    спокойно отдыхала по хозяйству.
  792. ↑ A husband should in no case overwork,
    but spend the time in indolence, or sleeping,
    so that the wife, returning from work,
    could take a rest by doing housekeeping.
  793. ↑ Наступила в душе моей фаза
    упрощения жизненной драмы:
    я у дамы боюсь не отказа,
    а боюсь я согласия дамы.
  794. ↑ My soul has reached a frontier
    where ladies resort to defiance.
    But it is not a refusal I fear,
    I fear the ladies’ compliance.
  795. ↑ Нынче странны мне воспоминания,
    как о чём-то спорил горячо;
    нету сил, а главное – желания
    вскидывать винтовку на плечо.
  796. ↑ Как только заходит речь о смысле
    нашего земного пребывания,
    сразу вспоминаю, как закисли
    всех веков былые упования.
  797. ↑ Успехи нынешней науки
    не могут нас не изумлять,
    но, как и прежде, властны суки,
    и фарту радуется блядь.
  798. ↑ Ни шуму времени не вторю я,
    ни к новостям не знаю жажды;
    но очень чувствую историю —
    она прошлась по мне однажды.
  799. ↑ Увы, увы, но будущего зёрна
    никак ещё покуда не измерены;
    зря ноги раздвигаются проворно
    у девок, что в потомстве не уверены.
  800. ↑ Мне вовсе не враждебен коллектив,
    я против не имею ничего,
    но в каждом коллективе есть актив,
    заведующий мыслями его.
  801. ↑ Увы, не свойственна мне вера,
    святого нет во мне огня.
    И грустно мне: какого хера
    судьба обидела меня?
  802. ↑ Бывало доброе и злое
    то время, коего уж нет;
    но если плюнуть на былое,
    то плюнет в вас оно в ответ.
  803. ↑ Как ни пестуют в нас человечность,
    как ни балуют нас в умилении,
    человекообразная нечисть
    возникает в любом поколении.
  804. ↑ Прочёл я очень много книг —
    досадное мальчишество:
    я не подумал ни на миг
    про тонкий яд излишества.
  805. ↑ Что во всех веках без изменения?
    Хвалятся державы храбрым воинством,
    а девицы ищут применения
    всем их неопознанным достоинствам.
  806. ↑ Смотрю я, горестно балдея,
    как мир на самом деле прост:
    заплесневевшая идея
    идёт из кучи хлама в рост.
  807. ↑ Убога поздней старости тюрьма
    и горестна её неодолимость:
    любое напряжение ума
    родит во мне дремучую сонливость.
  808. ↑ Читаю разных типов откровение,
    мне делается пакостно и грустно:
    публичное общественное мнение
    сейчас публичным домом пахнет густо.
  809. ↑ Мы жили рядом, но не вместе,
    и мне понятно с неких пор,
    что ум без совести и чести —
    лишь вычислительный прибор.
  810. ↑ Не то бесовская игра,
    не то расчёт природы тонкий,
    что дети света и добра
    идут в мерзавцы и подонки.
  811. ↑ Переплетение ветвей
    чревато соком ядовитым,
    и прадед чистый был еврей,
    а правнук стал антисемитом.
  812. ↑ Забавно мне, что с постарением
    нам новых знаний не поднять:
    мой дух страдает изнурением,
    и я могу его понять.
  813. ↑ Слегка сегодня был я озадачен,
    заметив, что в житейской канители
    уже себе желаю не удачи,
    а здравого ума в ходячем теле.
  814. ↑ Опережая некролог,
    хочу сказать покуда:
    я написал не всё, что мог,
    пришлю уже оттуда.
  815. ↑ А время так необратимо
    и так безжалостно оно,
    что выпивать необходимо,
    чтоб жить с эпохой заодно.
  816. ↑ Возможно, я избыточно серьёзен,
    однако же, поклонник созидания,
    без веры в Бога стал религиозен,
    оглядывая чудо мироздания.
  817. ↑ Не путай службу и служение:
    служение — всегда вериги,
    а служба любит продвижение
    и пишет нравственные книги.
  818. ↑ Наша старость протекает без надрывов,
    тихоструен весь поток последних лет:
    нету замыслов, мечтаний и порывов,
    даже просто и желаний тоже нет.
  819. ↑ Пусть торжествует жизнь живая
    таланта, зрения и слуха —
    от них струится дрожжевая
    подпитка разума и духа.
  820. ↑ Вся цель моих мыслительных потуг,
    попыток и усилий долгих лет —
    понять, пускай отчасти и не вдруг,
    зачем явился я на белый свет.
  821. ↑ От жизни нет у нас охраны,
    да хоть и были бы врачи мы,
    но время нам наносит раны,
    которые неизлечимы.
  822. ↑ На небе есть большой чертог,
    там бесы правят временем,
    порой туда заходит Бог
    и смотрит с одобрением.
  823. ↑ Однажды в порыве одном
    политики взмолятся Богу:
    штаны их раздует говном,
    бежать они просто не смогут.
  824. ↑ Однажды я усну и не проснусь.
    Обрадуются все дегенераты.
    И лёгкая друзей овеет грусть
    от этой ожидавшейся утраты.
  825. ↑ В отличие от гонореи
    коронавирус дан от Бога;
    религиозные евреи —
    большая вирусу подмога.
  826. ↑ Ты вечно встревожен, в поту, что в соку,
    торопишься так, словно смерть уже рядом;
    ты, видно, зачат был на полном скаку
    каким-то летящим в ночи конокрадом.
  827. ↑ Любым любовным совмещениям
    даны и дух, и содержание,
    а к сексуальным извращениям
    я отношу лишь воздержание.
  828. ↑ All sorts of intimate relations
    are psychic, meaningful and airy.
    I rank as sexual perversions
    abstention, continence and cherry.
  829. ↑ Вот-вот уже польётся свежий бред
    о долгом и обманутом доверии:
    евреи нанесли России вред
    активностью в создании империи.
  830. ↑ Туда мы даже не глядим,
    и место это грустно виснет.
    Меж тем, как то, на чем сидим,
    куда умней, чем то, что мыслит!
  831. ↑ Теперь я понимаю очень ясно,
    и чувствую, и вижу очень зримо:
    неважно, что мгновение прекрасно,
    а важно, что оно неповторимо.
  832. ↑ Российское послушное население,
    народ под сильной властью быстро гнётся,
    вот если запретить совокупление,
    немедля революция начнётся.
  833. ↑ Глупо думать про лень негативно
    и надменно о ней отзываться:
    лень умеет мечтать так активно,
    что мечты начинают сбываться.
  834. ↑ Я к вам бы, милая, приник
    со страстью неумышленной,
    но вы, мне кажется, — родник
    воды весьма промышленной.
  835. ↑ Себя не смешивая с прочими,
    кто по шоссе летел, спеша,
    свой век прошёл я по обочине,
    прозрачным воздухом дыша.
  836. ↑ Евреев, от обычных до великих,
    Люблю не дрессированных, а диких.
  837. ↑ Мозги мои уже не в лучшем виде,
    у памяти всё время острый спазм,
    и часто, например, в театре сидя,
    я путаю катарсис и оргазм.
  838. ↑ Вытерлись из памяти подружки,
    память заросла житейским сором,
    только часто ветхие старушки
    смотрят на меня с немым укором.
  839. ↑ Мелькал я редко на экране,
    терялся в обществе коллег,
    хотя на поле русской брани
    я не последний человек.
  840. ↑ Дебаты, диспуты, баталии,
    текут бесплодно и похоже,
    а жены стали шире в талии,
    а девки стали брать дороже.
  841. ↑ Мольба пролетела над крышами
    и в небо ушла аккуратно…
    Молитвы бывают услышаны,
    но Бог их толкует превратно.
  842. ↑ Мои страдания упорны —
    не зря просиживаю дни,
    мои порывы благотворны,
    но тают в помыслах они.
  843. ↑ Пути судьбы всегда окружны,
    и ты плутать ей не мешай,
    не искушай судьбу без нужды
    и по нужде не искушай.
  844. ↑ В любви и смерти находя
    неисчерпаемую тему,
    я не плевал в портрет вождя,
    поскольку клал на всю систему.
  845. ↑ Пусть не хожу я в синагогу
    и не молюсь, поскольку лень,
    но говорю я “слава Богу”
    довольно часто каждый день.
  846. ↑ Года летят быстрее птичек,
    меняя облик наш и мнения;
    десяток пагубных привычек
    я сохраняю тем не менее.
  847. ↑ Если я перед Богом не струшу,
    то скажу ему: глупое дело —
    осуждать мою светлую душу
    за блудливость истлевшего тела.
  848. ↑ When my life ends in dolor and dole
    I'll tell God: it is silly and bawdy
    to condemn my immaculate soul
    for the sins of my carrion body.
  849. ↑ Неправда, что женщины — дуры!
    Мужчины умней их едва ли,
    домашние нежные куры
    немало орлов заклевали.
  850. ↑ Я в чаще слов люблю скитаться,
    бредя без цели и дороги
    на тусклый свет ассоциаций
    под эхо смутных аналогий.
  851. ↑ I like to roam in wordy thickets
    and stray without aim or road
    admitted by connotative wickets
    to dim analogies hard to decode.
  852. ↑ Мне не надо считать до ста,
    крепок сон и храплю кудряво;
    то ли совесть моя чиста,
    то ли память моя дырява.
  853. ↑ I needn't count to fall asleep,
    my sleep is sound and snore is loud;
    either my memory has sprung a leak,
    or conscience's clear beyond a doubt.
  854. ↑ В толпе не теснюсь я вперёд,
    ютясь молчаливо и с краю:
    я искренне верю в народ,
    но слабо ему доверяю.
  855. ↑ I don't shove forward and thrust,
    I feel like a sad underdog:
    in people I candidly trust,
    but don’t rely whole-hog.
  856. ↑ Не тужи, дружок, что прожил
    ты свой век не в лучшем виде:
    все про всех одно и то же
    говорят на панихиде.
  857. ↑ Don't despond that life is caddish
    and you lack transcendent merit:
    they repeat the same old rubbish
    when the dead are being buried.
  858. ↑ Состарясь, мы уже другие,
    но пыл ничуть не оскудел,
    и наши помыслы благие
    теперь куда грешнее дел.
  859. ↑ We age by laws of evolution
    retaining zest as hitherto,
    our best intents and resolutions
    are sinful more than what we do.
  860. ↑ Я в тексты скрылся, впал и влез,
    и строчки вьются, как тесьма,
    но если жизнь моя — процесс,
    то затухающий весьма.
  861. ↑ From humdrum into texts I've withdrawn
    not due to madness or psychosis,for though my life still goes on,
    it is, alas, a waning process.
  862. ↑ Пока ещё в душе чадит огарок
    печалей, интереса, наслаждения,
    я жизнь воспринимаю как подарок,
    мне посланный от Бога в день рождения.
  863. ↑ As long as life retains its joys and aches,
    its sudden twists, which we enjoy or scorn,
    I view my life as one of the keepsakes
    which God afforded me when I was born.
  864. ↑ Я соблюдаю такт и честь
    по месту, где я нахожусь, —
    то я кажусь умней, чем есть,
    то я умнее, чем кажусь.
  865. ↑ Decorum isn't a flimflam,
    I hold myself as should beseem —
    I may seem smarter than I am
    or may be smarter than I seem.
  866. ↑ Во мне то булькает кипение,
    то прямо в порох брызжет искра;
    пошли мне, Господи, терпение,
    но только очень, очень быстро.
  867. ↑ I am abubble with impatience,
    inside my stomach I feel tickly;
    oh, dear God, please, give me patience,
    but do it very, very quickly!
  868. ↑ Почти закончив путь земной,
    я жизнь мою обозреваю
    и сам себя подозреваю,
    что это было не со мной.
  869. ↑ Approaching the end of earthly way
    I'm looking back as far as I can see,
    and I suspect it happened not to me
    but was a staging of some play.
  870. ↑ Прости мне, Боже, мой цинизм,
    но я закон постиг природный:
    каков народный организм,
    таков, увы, и дух народный.
  871. ↑ Forgive me, Lord, for cynicism,
    for this can scarcely inspirit:
    as is the people's organism,
    so is, alas, the people’s spirit.
  872. ↑ Боялся я, что разум врёт —
    уверенно притом,
    и поступал наоборот,
    и не жалел потом.
  873. ↑ That my wits lied, I could infer
    from qualms I used to get.
    And then I acted au contraire
    and never felt regret.
  874. ↑ Смотрю косым на правду взглядом,
    боюсь её почти всегда:
    от правды часто веет смрадом
    доноса, сыска и суда.
  875. ↑ I fear truth, it’s worse than jinx,
    beyond assertion or denial,
    for truth in many cases stinks
    of grassing, sleuthing and mistrial.
  876. ↑ Стынет буквами речка былого,
    что по веку неслась оголтело,
    и теперь меня хвалят за слово,
    как недавно ругали за дело.
  877. ↑ Life has turned unalive and unpleasant,
    it has lost its appeal and attraction;
    they commend me for word in the present
    as they formerly blamed me for action.
  878. ↑ Хватает на бутыль и на еду,
    но нету на оплату нежных дам,
    и если я какую в долг найду,
    то честно с первой пенсии отдам.
  879. ↑ I’ve got enough to pay for drinks and eats,
    but not enough to entertain a dame.
    To anyone who trusts me and believes
    I’ll pay when I get my pension. Fair game!
  880. ↑ Давно про эту знал беду
    мой дух молчащий:
    весна бывает раз в году,
    а осень — чаще.
  881. ↑ My understanding being clear,
    I know more than any boffin:
    spring comes only once a year
    while autumn comes more often.
  882. ↑ Я храню душевное спокойствие,
    ибо всё, что больно, то нормально,
    а любое наше удовольствие —
    либо вредно, либо аморально.
  883. ↑ I can put up with any tribulation,
    pain is OK from a disease or quarrel,
    but when it comes to private delectation
    it’s either bad for health, or just immoral.
  884. ↑ Доволен я сполна своей судьбой
    и старюсь я красиво, слава Богу.
    И девушки бросаются гурьбой
    меня перевести через дорогу.
  885. ↑ I am content with my fortune all along
    and I am aging in a graceful mode.
    And girls throw themselves and throng
    to help me safe across the road.
  886. ↑ Я не улучшусь, и поздно пытаться,
    сыграна пьеса, течёт эпилог,
    раньше я портил себе репутацию,
    нынче я порчу себе некролог.
  887. ↑ I won’t improve, despite future damnation,
    the play has approached its sad epilogue,
    I formerly prejudiced my reputation
    and now I’m blemishing my necrologue.
  888. ↑ Как только жить нам надоест,
    и Бог не против,
    Он ускоряет нам разъезд
    души и плоти.
  889. ↑ If you are bored with your life
    and God is backing you,
    He puts an end to senseless strife:
    the soul takes adieu.
  890. ↑ Уже я начал хуже слышать,
    а видеть хуже — стал давно,
    потом легко поедет крыша,
    и тихо кончится кино.
  891. ↑ My hearing is turning faulty,
    and my eyesight is poor, fuck it!
    And very soon I’ll go dotty,
    after which I’ll kick the bucket.
  892. ↑ Всегда в июле неспроста
    меня мыслишка эта точит:
    вот летний день длиннее стал,
    вот жизнь моя на год короче.
  893. ↑ July has come*, which makes me ponder
    on what looks like a real snorter:
    as summer comes — days grow longer,
    whereas my life — a year shorter.
    *Igor Guberman’s birthday is in 7th July.
  894. ↑ Лишь то, что отдашь, ты взамен и получишь,
    поэтому часто под вечер
    само ожидание женщины — лучше,
    чем то, что случится при встрече.
  895. ↑ Whatever you give, you get back as requital,
    regardless of what you can proffer:
    and when late at night you await your idol
    it’s better than what she can offer.
  896. ↑ Болят суставы, тает бодрость,
    но я курю и в ус не дую,
    пора дряхленья — дивный возраст,
    я всем его рекомендую.
  897. ↑ My joints ache, but that’s not harmful,
    I smoke and don’t turn a hair,
    senescence age is such a marvel,
    I’d recommend to all who care.
  898. ↑ Смешно грустить о старости, друзья,
    в душе не затухает Божья искра;
    склероз, конечно, вылечить нельзя,
    но мы о нём забудем очень быстро.
  899. ↑ Old age is not to be regretted or concealed,
    it’s silly to feel sad that you have passed your prime;
    of course, sclerosis cannot be ever healed,
    but we’ll forget about it in less than no time.
  900. ↑ Года меняют наше тело,
    его сберечь не удаётся;
    что было гибким — затвердело,
    что было твёрдо — жалко гнётся.
  901. ↑ Time makes one used-up and frigid
    and triggers some distressing trends:
    what used to bend is now rigid,
    and what was rigid sadly bends.
  902. ↑ Дымись, покуда не погас,
    и пусть волнуются придурки:
    когда судьба докурит нас,
    куда швырнёт она окурки.
  903. ↑ Keep smoldering, don’t sputter out
    while the fate keeps smoking us,
    and let softheads worry about
    where the fate will toss the stubs.
  904. ↑ По дебрям прессы свежей
    скитаться я устал;
    век разума забрезжил,
    но так и не настал.
  905. ↑ I’m tired and aggrieved
    to read the press I see;
    the Age of Reason glimmered,
    but never came to be.
  906. ↑ Быть выше, чище и блюсти
    меня зовут со всех сторон;
    таким я, Господи прости,
    и стану после похорон.
  907. ↑ The folks around call on me
    depravity to shun and dread,
    but what they fancy me to be
    I will become when I am dead.
  908. ↑ Аскетов боюсь я — стезя их
    лежит от моей далеко,
    а те, кто себя истязает,
    и ближних калечат легко.
  909. ↑ I fear bigots of austerity,
    all zealots have eccentric druthers.
    Who treats himself with severity
    will not stop short of maiming others.
  910. ↑ Красоток я любил не очень,
    и не по скудости деньжат:
    красоток даже среди ночи
    волнует, как они лежат.
  911. ↑ I never liked conceited beauties
    and not because I spared cash:
    even in case for bedroom duties
    they lie in bed to make a splash.
  912. ↑ А в чём действительно я грешен,
    и это мне припомнит Бог —
    я в этой жизни баб утешил
    намного менее, чем мог.
  913. ↑ For this I’ll never be forgiven,
    which puts me in the gloomy mood:
    I soothed quite a lot of women,
    but fewer than I really could.
  914. ↑ Нет, я на время не в обиде,
    что источилась жизни ось,
    я даже рад, что всё предвидел,
    но горько мне, что всё сбылось.
  915. ↑ As to the time which I dissipated
    I bear no grudge for things I now rue,
    I’m even glad: I all anticipated,
    but I am sad that everything came true.
  916. ↑ Скоро мы, как дым от сигареты,
    тихо утечём в иные дали.
    В воздухе останутся ответы,
    что вопросов наших ожидали.
  917. ↑ Time will come when like cigarette smoke
    far away we’ll drift to dissolve in the dusk.
    And answers will hang in the air like croak
    waiting for questions we’ll never ask.
  918. ↑ За то люблю я разгильдяев,
    блаженных духом, как тюлень,
    что нет меж ними негодяев,
    и делать пакости им лень.
  919. ↑ I’m very fond of arrant slackers,
    who don’t feel care or alarm,
    because they aren’t foul fuckers
    and are too indolent to harm.
  920. ↑ Я бы с радостью этим похвастал,
    жалко — нету покойных родителей:
    нынче мысли свои очень часто
    я встречаю у древних мыслителей.
  921. ↑ I would flash this with pleasure and boast
    (it’s too bad mom and dad are already gone):
    ancient books in which I’m engrossed —
    they are full of my thoughts I have dwelt upon.
  922. ↑ О жизни за гробом забота
    совсем не терзает меня;
    вливаясь в извечное что-то,
    уже это буду не я.
  923. ↑ I think with utmost serenity
    about forthcoming death-bells
    because when I join eternity
    I will become somebody else.
  924. ↑ Я не в курсе наших распрей политических:
    кто кого и кем куда — мне всё равно,
    потому что в ситуациях критических
    с Божьей помощью смывается говно.
  925. ↑ Когда клубится страх кромешный
    и тьму пронзает лай погонь
    благословен любой, посмевший
    не задувать в себе огонь.
  926. ↑ Есть факты, бальзамом текущие:
    наука признала опасливо,
    что люди, умеренно пьющие,
    живут очень долго и счастливо.
  927. ↑ Не знает никто ничего,
    и споры меж нас ни к чему:
    есть Бог или нету Его —
    известно Ему одному.
  928. ↑ Увы, народонаселение —
    и это очень грустно мне —
    сдаёт себя в употребление
    по крайне мизерной цене.
  929. ↑ Исчерпался остаток чернил,
    Богом некогда выданный мне;
    всё, что мог, я уже сочинил;
    только дохлая муха на дне.
  930. ↑ I’ve used up all the ink in the pot
    which God gave me a long time ago;
    I’ve written all that I could and I ought;
    dead flies in the inkpot lie low.
  931. ↑ Когда свернуло стрелки на закат,
    вдруг чувство начинает посещать,
    что души нам даются напрокат
    и лучше их без пятен возвращать.
  932. ↑ One’s demise nobody can prevent,
    so this maxim should be ascertained
    that we get souls for a time on rent
    and are advised to give them back unstained.
  933. ↑ Мечты мои нетрудно изложить
    одной мольбой, одним желаньем страстным:
    дай, Боже, до маразма не дожить,
    дай, Боже, умереть в рассудке ясном.
  934. ↑ Before I come to rest in the churchyard
    I pray to God, omnipotent and kind:
    God grant it that I don’t become a dotard,
    God grant it that I die in lucid mind.
  935. ↑ Увы, всему на свете есть предел:
    облез фасад и высохли стропила;
    в автобусе на девку поглядел,
    она мне молча место уступила.
  936. ↑ All comes to a distressing end, alas!
    Peeling facade and rafters dry from heat;
    I eyed a girl when riding in a bus,
    she got up silently and gave me her seat.
  937. ↑ Теперь я тихий старый мерин
    и только сам себе опасен.
    Я даже если в чём уверен,
    то с этим тоже не согласен.
  938. ↑ I am an old gelding now.
    I’m harmless even after drinking.
    And anything that I avow
    at times belies my own thinking.
  939. ↑ Увы, то счастье унеслось
    и те года прошли,
    когда считал я хер за ось
    вращения земли.
  940. ↑ Alas, farewell to glee
    and time of youthful practice
    when I thought my knob to be
    the Earth rotation axis.
  941. ↑ Молчат воинственные трубы,
    пока в поход ещё не наняты,
    и все на свете душегубы
    борьбой за мир усердно заняты.
  942. ↑ Ещё недавни эти все дела:
    Россия совершила резкий крен,
    возможность ей подарена была,
    но вместо бывшей редьки вырос хрен.
  943. ↑ Вся наша склонность к оптимизму
    от невозможности представить,
    какого рода завтра клизму
    судьба решила нам поставить…
  944. ↑ У мужиков завидный жребий —
    и повсеместный, и всегдашний:
    сперва исполнить долг жеребий,
    а после плуг тянуть по пашне.
  945. ↑ Сложилось нынче на потеху,
    что я, стареющий еврей,
    вдруг отыскал свой ключ к успеху,
    но не нашёл к нему дверей.
  946. ↑ А вы – твердя, что нам уроками
    не служит прошлое, – неправы:
    что раньше числилось пороками,
    теперь — обыденные нравы.
  947. ↑ В игры Бога как пешка включён,
    сам навряд ли я что-нибудь значу;
    кто судьбой на успех обречён,
    с непременностью терпит удачу.
  948. ↑ Напрасно я нырнул под одеяло,
    где выключил и зрение, и слух,
    во сне меня камнями побивала
    толпа из целомудренных старух.
  949. ↑ Причудливее нет на свете повести,
    чем повесть о причудах русской совести.
  950. ↑ Верчусь я не ради забавы,
    я теплю тупое стремление
    с сияющей лысины славы
    постричь волоски на кормление.
  951. ↑ Из бездонного духовного колодца
    ангел дух душе вливает (каждой — ложка),
    и естественно, кому-то достаётся
    этот дух уже с тухлятиной немножко.
  952. ↑ Хоть я свои недуги не лечу,
    однако, зная многих докторов,
    я изредка к приятелю-врачу
    хожу, когда бедняга нездоров.
  953. ↑ Не могут ничем насладиться вполне
    и маются с юмором люди,
    и видят ночами всё время во сне
    они горбуна на верблюде.
  954. ↑ Пишу печальные стишки
    про то, как больно наблюдать
    непроходимость той кишки,
    откуда каплет благодать.
  955. ↑ Я в мире прожил много лет,
    исчезну вскоре навсегда,
    а до сих пор ответа нет,
    зачем являлся я сюда.
  956. ↑ Живя во лжи, предательстве и хамстве,
    не мысля бытия себе иного,
    приятно тихо думать о пространстве,
    где нету даже времени земного.
  957. ↑ В каких-то скрытых высших целях,
    чтоб их достичь без промедлений,
    Бог затмевает ум у целых
    народов, стран и поколений.
  958. ↑ Пришла волшебная пора:
    козёл на дереве заквакал,
    святых повсюду — до хера,
    а просто честных — кот наплакал.
  959. ↑ Я жил, за всё сполна платя,
    меня две матери носили,
    я был еврейское дитя
    и был я выродок России.
  960. ↑ Пророк Нехемия когда-то
    свёл утешительный баланс:
    “Начало бед — рожденья дата,
    а дата смерти — новый шанс”.
  961. ↑ Увы, — промолвил Марк Аврелий,
    перед любовным стоя ложем, —
    на что способны мы в апреле,
    то в ноябре уже не можем”.
  962. ↑ Сказал купцу поэт Гораций —
    тот уплывал за пять морей:
    “Тебе для тонких махинаций
    не грек бы нужен, а еврей”.
  963. ↑ Напрасно мы стучимся лбом о стену,
    пытаясь осветить свои потёмки;
    в безумии режимов есть система,
    которую увидят лишь потомки.
  964. ↑ Я проделал по жизни немало дорог,
    на любой соглашался маршрут,
    но всегда и повсюду, насколько я мог,
    уклонялся от права на труд.
  965. ↑ Любая система, структура, режим,
    любое устройство правления –
    по праву меня ощущают чужим
    за наглость необщего мнения.
  966. ↑ И что бы с нами дальше ни стряслось,
    и как бы ни сгущались облака,
    уверен я, что русское “авось”
    поможет нам и впредь наверняка.
  967. ↑ Яви мне милость, всемогущий Бог!
    Прости, что оторвал тебя от дел...
    Но если сделал Ты, чтоб я не мог,
    то сделай так, чтоб я и не хотел.
  968. ↑ Фортуна в руки не даётся,
    она ведёт себя как хочет:
    сначала, вроде, улыбнётся,
    а после – над тобой хохочет.
  969. ↑ Советская держава так распалась,
    что жителям её на удивление
    от колоса остался только фаллос,
    и нынче он херачит население.
  970. ↑ Мы все живём, надежды множа,
    готовясь к будущим победам,
    надежда дьявольски похожа
    на сытость завтрашним обедом.
  971. ↑ Тяжки для живого организма
    трели жизнерадостного свиста,
    нету лучшей школы пессимизма,
    чем подолгу видеть оптимиста.
  972. ↑ Я вижу объяснение простое
    того, что ты настолько лучезарен:
    тебя, наверно, мать рожала стоя
    и был немного пол тобой ударен.
  973. ↑ То истомясь печалью личной,
    то от погибели в вершке,
    весь век по жизни горемычной
    мечусь, как мышь в ночном горшке.
  974. ↑ Я курю возле рюмки моей,
    а по миру сочится с экранов
    соловьиное пение змей
    и тигриные рыки баранов.
  975. ↑ Да, друзья-художники, вы правы,
    что несправедлив жестокий срок,
    ибо на лучах посмертной славы
    хочется при жизни спечь пирог.
  976. ↑ Хвалишься ты зря, что оставался
    честным, неподкупным и в опале;
    многие, кто впрямь не продавался —
    это те, кого не покупали.
  977. ↑ Нечаянному счастью и беде
    отыскивая место в каждом быте,
    на дереве реальности везде
    есть почки непредвиденных событий.
  978. ↑ Я был бы просто подлецом,
    не огласив уведомления,
    что мерзок вложенный Творцом
    наш дар взаимоистребления.
  979. ↑ Меня пугали хулиганами,
    антисемитами, чекистами,
    ворами, жуликами, пьяными,
    и даже силами нечистыми.
    А я ― гулял!
  980. ↑ Всё как-то стало безотрадно,
    свихнулась жизненная ось;
    живи я стайно или стадно ―
    гораздо легче мне б жилось.
  981. ↑ Когда совсем удача рядом,
    и надо чуть ещё сноровки,
    то ухватить полезно взглядом,
    не сыр ли это в мышеловке.
  982. ↑ Он так лучился и блистал ―
    влюблялись даже зеркала,
    пока какая-то глиста
    его к рукам не прибрала.
  983. ↑ Давнишняя загадочность России ―
    висящая над нею благодать,
    и как бы в ней таланты ни гасили,
    Россия продолжает их рождать.
  984. ↑ В Австралии резвятся кенгуру,
    на севере медведи ищут мёд,
    а мне никак сегодня поутру
    лень вязкая подняться не даёт.
  985. ↑ Убога поздней старости тюрьма
    и горестна её неодолимость:
    любое напряжение ума
    родит во мне дремучую сонливость.
  986. ↑ Вполне хватало мне ума ―
    всё понимал я про Отечество,
    но и по мне прошлась чума
    сопливой веры в человечество.
  987. ↑ В моём сегодняшнем уюте,
    как камень, вложенный в пращу,
    есть чувство близости к минуте,
    когда я душу отпущу.
  988. ↑ Какие б ни были убогие
    идеи света и добра,
    террор ― дитя идеологии,
    а не случайная игра.
  989. ↑ Сначала уверен, что всё впереди,
    кичишься здоровьем, смелостью,
    и вдруг остаёшься один на один
    с назревшей в тебе перезрелостью.
  990. ↑ Рябой палач с собой принёс
    не только пулю и топор,
    он погрузил страну в гипноз,
    который виден до сих пор.
  991. ↑ Сражён был я стрелой Амура
    немало раз ― везло барану,
    но всякий раз девица-дура
    соль сыпала на эту рану.
  992. ↑ Когда всё время тяжко и тревожно ―
    пускай моё мышление убого,
    однако утешаюсь я не сложно:
    в дальнейшем будет хуже и намного.
  993. ↑ Хотя работал я довольно длительно,
    ударником я не был никогда:
    всегда я относился подозрительно
    к идее вдохновлённого труда.
  994. ↑ Ничуть не стал наш климат хуже,
    в окно с опаской не смотри,
    твой холод вовсе не снаружи,
    уже твой холод ― изнутри.
  995. ↑ Мы строили мосты и магистрали,
    наш мусор нам вовек не разгрести,
    природе прямо в душу мы насрали
    нам этого Природа не простит.
  996. ↑ Я раньше славил поцелуй ―
    сиянье глаз, души томленье;
    потом заметил: скажешь “Хуй” ―
    и сразу в зале оживленье.
  997. ↑ Навряд ли польза есть в житейском опыте,
    когда он весь – из грязи и из копоти.
  998. ↑ Везде, где слышен хруст рублей
    и тонко звякает копейка,
    невдалеке сидит еврей
    или по крайности еврейка.
  999. ↑ Я спорю деликатно и тактично,
    я душу не поганю грубой шуткой;
    а то, что я ругаюсь неприлично —
    так это от застенчивости жуткой.
  1000. ↑ А время так необратимо
    и так безжалостно оно,
    что выпивать необходимо,
    чтоб жить с эпохой заодно.
  1001. ↑ Приглядываюсь пристально и страстно
    к обидному повсюдному явлению:
    любых жрецов послушливая паства
    весьма подобна овцам, к сожалению.
  1002. ↑ Года летят быстрее птичек,
    меняя облик наш и мнения;
    десяток пагубных привычек
    я сохраняю тем не менее.
  1003. ↑ Я многое чего не докумекал,
    сейчас уже закрыта эта дверь;
    но много понял я про человека,
    и горестно душе моей теперь...
  1004. ↑ Я наделён образованием
    и грустью о его излишности,
    что служит веским основанием
    глухого чувства никудышности...
  1005. ↑ Навряд ли мои предки унывали
    в заполненные хлопотами дни;
    я думаю, в местечках торговали
    мечтами и надеждами они.
  1006. ↑ Я прошлые не помню склонности,
    в былом поддержку не ищу;
    о состоянии влюблённости
    я только изредка грущу.
  1007. ↑ Младенцем сосал материнскую грудь
    и рад был пелёнкам сухим;
    и вовсе не думал, что жизненный путь
    окажется долгим таким.
  1008. ↑ То хлипких знаний фанаберия,
    то чувства жизни торжество;
    как совместить, что в Бога верю я,
    но думаю, что нет Его?
  1009. ↑ Большому веку современен —
    как я не вывихнул мозги?
    Смотрите: Сталин, Гитлер, Ленин
    и много чёрной мелюзги.
  1010. ↑ Не разогнуть рабам колен,
    покуда плеть нужна холопу:
    нам свежий ветер перемен
    всегда вдували через жопу.
  1011. ↑ Свобода — это право выбирать,
    с душою лишь советуясь о плате...
    что нам любить, за что нам умирать,
    на что свою свечу нещадно тратить.
  1012. ↑ Бог очень любит вдруг напомнить,
    что всякий дар — лишь поручение,
    которое чтобы исполнить,
    нельзя не плыть против течения.
  1013. ↑ Жили мы внутри любых систем,
    мы полны наследственного знания.
    Мы всю жизнь обходимся лишь тем,
    что осталось после обрезания.
  1014. ↑ Бог молчит совсем не из коварства,
    просто у Него своя забота:
    имя Его треплется так часто,
    что Его замучила икота.
  1015. ↑ Никак я не миную имя Бога,
    любую замечая чрезвычайность;
    случайностей со мной так было много,
    что это исключает их случайность.
  1016. ↑ Российские властные лица
    вполне обладают умом,
    в аду они будут вариться
    в котлах не с водой, а с говном.
  1017. ↑ Зря смотрят на Россию сверху вниз,
    а кто-то малодушно даже стонет.
    Когда кишит в державе столько крыс,
    то ясно, что корабль ещё не тонет.
  1018. ↑ Российский пир шакалов и гиен
    идёт, мечты о будущем развеяв.
    Исчез какой-то очень важный ген,
    возможно, от уехавших евреев.
  1019. ↑ Давайте сядем и покурим.
    Я со стыдом хочу признаться,
    что из чекиста выйдет фюрер,
    могли бы раньше догадаться.
  1020. ↑ Из памяти почти мгновенно
    всё испаряется с утра,
    я только помню неизменно
    прогноз погоды на вчера.
  1021. ↑ Может быть, разумней воздержаться,
    мысленно затрагивая небо?
    Бог на нас не может обижаться,
    ибо Он тогда бы Богом не был.
  1022. ↑ Во благо классу-гегемону,
    чтоб неослабно правил он,
    во всякий миг доступен шмону
    отдельно взятый гегемон.
  1023. ↑ Слой человека в нас чуть-чуть
    наслоен зыбко и тревожно,
    легко в скотину нас вернуть,
    поднять обратно очень сложно.
  1024. ↑ Как просто отнять у народа свободу:
    её надо просто доверить народу.
  1025. ↑ It's easy to cheat people out of freedom by
    trusting the freedom to people to free them.
  1026. ↑ Навеки мы воздвигли монумент
    безумия, крушений и утрат,
    поставив на крови эксперимент,
    дорогу проложили прямо в ад.
  1027. ↑ Не в силах нас ни смех, ни грех
    свернуть с пути отважного,
    мы строим счастье сразу всех,
    и нам плевать на каждого.
  1028. ↑ Чтоб сохранить себя в природе,
    давя, сминая и дробя,
    страх сам себя воспроизводит,
    растит и кормит сам себя.
  1029. ↑ Мечты, что лелеяли предки,
    до срока питали и нас,
    и жаль, что одни лишь объедки
    от них остаются сейчас.
  1030. ↑ Мы едем! И сердце разбитое
    колотится в грудь, обмирая.
    Прости нас, Россия немытая,
    и здравствуй, небритый Израиль!
  1031. ↑ У жизни свой, иной оттенок,
    и жизнечувствие своё,
    когда участвует застенок
    во всех явлениях её.
  1032. ↑ Добро, не отвергая средства зла,
    по ним и пожинает результаты:
    в раю, где применяется смола,
    архангелы копытны и рогаты.
  1033. ↑ Зима не переходит сразу в лето,
    на реках ледоход весной неистов,
    и рушатся мосты, и помнить это
    полезно для российских оптимистов.
  1034. ↑ Свобода, глядя беспристрастно,
    тогда лишь делается нужной,
    когда внутри тебя пространство
    обширней камеры наружной.
  1035. ↑ Вселяясь в тело, словно в дом,
    и плоти несколько чужая,
    душа бессмертна только в том,
    кто не убил её, мужая.
  1036. ↑ То ухаю тревожно, как сова,
    то каркаю зловеще, как ворона;
    игра моя блаженная в слова
    даётся голове не без урона.
  1037. ↑ Беда вся в том, что иудеи —
    отнюдь не явные злодеи,
    но чем их пагуба неясней,
    тем с очевидностью опасней.
  1038. ↑ Учёные в джунглях науки дичают,
    спеша утолить свой охотничий зуд,
    и слабо людей от гиен отличают,
    и всё, что добыли, гиенам несут.
  1039. ↑ Когда нам не на что надеяться
    и божий мир не мил глазам,
    способна сущая безделица
    пролиться в душу как бальзам.
  1040. ↑ По здравому, трезвому, злому суждению
    Творец навсегда завещал молчаливо
    бессилие — мудрости, страсть — заблуждению
    и вечную смену прилива-отлива.
  1041. ↑ К отменной мысли я пришёл,
    она не глубока:
    любить Россию хорошо,
    когда издалека.
  1042. ↑ Чем дольше живу я, тем вижу я чаще
    капризы душевной погоды:
    мечты о свободе сочнее и слаще
    печалей и болей свободы.
  1043. ↑ The older I grow, the stronger I feel it —
    like bandsmen who feel music rhythm —
    that dreaming of freedom is nicer and sweeter
    than pains and afflictions of freedom.
  1044. ↑ Жестоки с нами дети, но заметим,
    что далее у них родятся внуки,
    а внуки — это кара нашим детям
    за все наши страдания и муки.
  1045. ↑ The children often hurt us like a villain,
    but later they will be called to penance:
    their own kids will requite our children
    for agony and pain of their parents.
  1046. ↑ Муза истории, глядя вперёд,
    каждого разно морочит;
    истая женщина каждому врёт
    именно то, что он хочет.
  1047. ↑ The Muse of history laughs, mocks and lies
    to anybody, free of shame or fear;
    like any woman she keeps telling lies,
    such welcome lies as one wants to hear.
  1048. ↑ По замыслу Бога порядок таков,
    что теплится всякая живность,
    и, если уменьшить число дураков,
    у них возрастает активность.
  1049. ↑ Ссорились. Тиранили подруг.
    Спорили. Работали. Кутили.
    Гибли. И оказывалось вдруг,
    что собою жизнь обогатили.
  1050. ↑ Argued, squabbled, marvelled and despised,
    wronged girl-friends, worked, ignored misgiving,
    revelled, died … And once we realized:
    we enriched life by the fact of living.
  1051. ↑ Пусты, сварливы, слепы, дерзки,
    живём ползком или бегом, —
    свои черты ужасно мерзки,
    когда встречаются в другом.
  1052. ↑ Aggressive, cheeky, pushing, thrusting —
    we live ignoring warning bells,
    one's own features are disgusting
    when they are in someone else.
  1053. ↑ В деньгах есть тоже благодать,
    зависит жизнь от них,
    и чем их тупо проедать —
    я пропиваю их.
  1054. ↑ Спеша на зов любой трубы,
    за всё заранее прощённые,
    раскрепощённые рабы
    страшнее, чем закрепощённые.
  1055. ↑ Brought out by a clarion call,
    with hatred former serfs responded,
    for liberated slaves, in whole,
    are far more vile than those bonded.
  1056. ↑ Уюта и покоя благодать
    простейшим ограничена пределом:
    опасно чёрным чёрное назвать,
    а белое назвать опасно белым.
  1057. ↑ Стократ блажен, кому дано
    избегнуть осени, в которой
    бормочет старое говно,
    что было фауною и флорой.
  1058. ↑ Я жил распахнуто и бурно,
    и пусть Господь меня осудит,
    но на плите могильной урна —
    пускай бутыль по форме будет.
  1059. ↑ Для игры во все художества
    мой народ на свет родил
    много гениев и множество
    несусветных талмудил.
  1060. ↑ По многим ездил я местам,
    и понял я не без печали:
    евреев любят только там,
    где их ни разу не встречали.
  1061. ↑ На любое идейное знамя,
    даже лютым соблазном томим,
    я смотрю недоверчиво, зная,
    сколько мрази ютится под ним.
  1062. ↑ Не по воле несчастного случая,
    а по времени — чаша выпита —
    нас постигла беда неминучая:
    лебедой поросло наше либидо.
  1063. ↑ Нечто круто с возрастом увяло,
    словно исчерпался некий ген:
    очень любопытства стало мало
    и душа не просит перемен.
  1064. ↑ Весна — это любовный аромат
    и страсти необузданный разлив;
    мужчина в большинстве своём женат,
    поэтому поспешлив и пуглив.
  1065. ↑ Везде, где можно стать бойцом,
    везде, где бесятся народы,
    еврей с обрезанным концом
    идёт в крестовые походы.
  1066. ↑ Со всеми гибнуть заодно —
    слегка вторичная отвага;
    но и не каждому дано
    блаженство личностного шага.
  1067. ↑ Ничуть не больно и не стыдно
    за годы лени и гульбы:
    в конце судьбы прозрачно видно
    существование судьбы.
  1068. ↑ В России слёзы светятся сквозь смех,
    Россию Бог безумием карал,
    России послужили больше всех
    те, кто её сильнее презирал.
  1069. ↑ Наклонись, философ, ниже,
    не дрожи, здесь нету бесов,
    трюмы жизни пахнут жижей
    от общественных процессов.
  1070. ↑ Восприняв ссылку как гастроли,
    душой и телом не уныл,
    такую баню я построил,
    что все грехи свои отмыл.
  1071. ↑ Высоких мыслей не было и нет
    в корзине этой, шалой и пустой,
    хотя в моей душе живёт поэт,
    но спился и не платит за постой.
  1072. ↑ Допрос был пустой, как ни бились...
    Вернулся на жёсткие нары.
    А нервы сейчас бы сгодились
    на струны для лучшей гитары.
  1073. ↑ Потоки слов терзают ухо,
    как эскадрилья злобных мух;
    беда, что недоросли духа
    так обожают мыслить вслух.
  1074. ↑ Я к веку относился неспроста
    с живым, но отчуждённым интересом:
    состарившись, душа моя чиста,
    как озеро, забытое прогрессом.
  1075. ↑ Я б не думал о цели и смысле,
    только часто моё самочувствие
    слишком явно зависит от мысли,
    что моё не напрасно присутствие.
  1076. ↑ Женился на красавице
    смиренный Божий раб,
    и сразу стало нравиться
    гораздо больше баб.
  1077. ↑ Не знаю благодатней и бездонней,
    дарованных как Божеская милость,
    двух узких и беспомощных ладоней,
    в которые судьба моя вместилась.
  1078. ↑ Это был не роман, это был поебок,
    было нежно, тепло, молчаливо;
    и, оттуда катясь, говорил колобок:
    до свиданья, спасибо, счастливо.
  1079. ↑ Слежу без испуга и дрожи
    российских событий пунктир:
    свобода играет, как дрожжи,
    подкинутые в сортир.
  1080. ↑ Когда бы сам собой смывался грим
    и пудра заготовленных прикрас,
    то многое, что мы боготворим,
    ужасно опечалило бы нас.
  1081. ↑ Надежды огненный отвар
    в душе кипит и пламенеет:
    еврей, имеющий товар,
    бодрей того, кто не имеет.
  1082. ↑ Когда остыл душевный жар,
    а ты ещё живёшь зачем-то,
    то жизнь напоминает жанр,
    который досуха исчерпан.
  1083. ↑ Уже мы в гуляний пылком
    участие примем едва ли,
    другие садятся к бутылкам,
    которые мы открывали.
  1084. ↑ Еврей опасен за пределом
    занятий, силы отнимающих;
    когда еврей не занят делом,
    он занят счастьем окружающих.
  1085. ↑ Казённые письма давно
    я рву, ни секунды не тратя:
    они ведь меня всё равно
    потом наебут в результате.
  1086. ↑ Людей обычно самых лучших,
    людей, огнём Творца прогретых,
    я находил меж лиц заблудших,
    погрязших, падших и отпетых.
  1087. ↑ Все муки творчества — обман,
    а пыл — навеян и вторичен;
    стихи диктует некто нам,
    поскольку сам — косноязычен.
  1088. ↑ По крови проникая до корней,
    пронизывая воздух небосвода,
    неволя растлевает нас сильней,
    чем самая беспутная свобода.
  1089. ↑ Дух времени хотя и не воинствен,
    по-прежнему кровав его прибой;
    кончая свою жизнь самоубийством,
    утопии нас тянут за собой.
  1090. ↑ Судьбы российской злые чары
    с наукой дружат в наши дни,
    умней и тоньше янычары
    и носят штатское они.
  1091. ↑ Жить и нетрудно, и занятно,
    хотя и мерзостно неслыханно,
    когда в эпохе всё понятно
    и всё настолько же безвыходно.
  1092. ↑ Когда истории сквозняк
    свистит по душам и державам:
    один — ползёт в нору слизняк,
    другой — вздувается удавом.
  1093. ↑ Российский нрав прославлен в мире,
    его исследуют везде:
    он так диковинно обширен,
    что сам тоскует по узде.
  1094. ↑ Перспективная идея —
    новый образ иудея! —
    Поголовного агрессора
    от портного до профессора.
    Им не золото кумир,
    а борьба с борьбой за мир.
    Все они — головорезы,
    и в штанах у них обрезы.
  1095. ↑ А если есть на свете Бог,
    то я сторонник подозрения,
    что Он надолго занемог...
    от неудачности творения.
  1096. ↑ Кремлёвскую быль не опишешь пером,
    поможет лишь только рентген:
    уже не бульдоги хрипят под ковром,
    а скалится стая гиен.
  1097. ↑ Кончается срок мой земной,
    и чудо меня окружает.
    Нельзя не гордиться страной,
    которая всех раздражает.
  1098. ↑ Покуда мне блаженство по плечу,
    пока из этой жизни не исчезну —
    с восторгом ощущая, что лечу,
    я падаю в финансовую бездну.
  1099. ↑ Летят года, остатки сладки,
    и грех печалиться.
    Как жизнь твоя? Она в порядке,
    она кончается.
  1100. ↑ К похмелью, лихому и голому,
    душевный пришёл инвалид;
    потрогал с утра свою голову:
    пустая, однако болит.
  1101. ↑ Расхожей фразой обеспечась,
    враждебна жизни и природе,
    при несвободе мразь и нечисть
    свободней в пастыри выходит.
  1102. ↑ До славной мысли неслучайной
    дошёл я вдруг дорогой плавной:
    у мужика без жизни тайной
    нет полноценной жизни явной.
  1103. ↑ There is a truth I have discovered
    applied to all, both prude and flirt,
    a man who hasn't life that's covert
    has no worthy life that is overt.
  1104. ↑ Всегда еврей легко везде заметен,
    еврея слышно сразу от порога;
    евреев очень мало на планете,
    но каждого еврея очень много.
  1105. ↑ A Jew is always notedly conspicuous,
    a Jew is spotted straight on his arrival,
    Jews are not many, even if ubiquitous,
    but in dimension every Jew’s unrivaled.
  1106. ↑ У меня если в чём-то сомнение
    и решения ждут моего,
    мне жена говорит моё мнение,
    и я вслух оглашаю его.
  1107. ↑ When I must resolve collisions
    and can't dish up a thing at all,
    my wife suggests to me decisions
    which I convey as mine to all.
  1108. ↑ Мужья по малейшей причине
    к упрёкам должны быть готовы:
    изъянов не видеть в мужчине
    умеют одни только вдовы.
  1109. ↑ All husbands, henpecked and held under,
    be ready to yield and lie low:
    a wife will treasure her husband
    when she becomes a widow.
  1110. ↑ Благословен печальный труд
    российской мысли, что хлопочет,
    чтоб оживить цветущий труп,
    который этого не хочет.
  1111. ↑ Ослабеет жизненный азар,
    ужалось время, и похоже,
    что десять лет тому назад
    я на пятнадцать был моложе.
  1112. ↑ Так быстро проносилось бытие,
    так шустро я гулял и ликовал,
    что будущее светлое своё
    однажды незаметно миновал.
  1113. ↑ У старости душа настороже;
    ещё я в силах жить и в силах петь,
    ещё всего хочу я, но уже —
    слабее, чем хотелось бы хотеть.
  1114. ↑ Мы всюду на чужбине; и когда
    какая ни случится непогода,
    удвоена еврейская беда
    бедою приютившего народа.
  1115. ↑ We are foreigners wherever we reside
    and when misfortune comes to all and sundry
    the miseries of Jews are multiplied
    by woes of the people in host country.
  1116. ↑ Всюду плачется загнанный муж
    на супружества тяжкий обет,
    но любовь — это свет наших душ,
    а семья — это плата за свет.
  1117. ↑ Husbands often bemoan their dole
    that their marriage became a deadlock,
    but since love is the light of the soul
    then the price for the light is wedlock.
  1118. ↑ Один еврей другого не мудрей,
    но разный в них запал и динамит,
    еврей в России больше, чем еврей,
    поскольку он ещё антисемит.
  1119. ↑ Jews are alike and equally astute,
    but differ in the fuse and dynamite.
    A Russian Jew is more than other Jews
    because he also is anti-Semite.
  1120. ↑ Одна загадка в нас таится,
    душевной тьмой вокруг облита,
    в ней зыбко стелется граница
    еврея и антисемита.
  1121. ↑ There is a riddle in my kin
    which lurks in us like moral blight:
    the fuzzy borderline between
    a Jew and an anti-Semite.
  1122. ↑ А везде, где льются песни
    наших лет былых расейских,
    там незримо вьются пейсы
    композиторов еврейских.
  1123. ↑ With songs the life appeared brighter
    and when we sing them (I can swear!)
    side-locks of Jewish music writers
    are looming vaguely in the air.
  1124. ↑ Блестя глазами сокровенно,
    стыдясь вульгарности подруг,
    девица ждёт любви смиренно,
    как муху робко ждёт паук.
  1125. ↑ Eyes shining, fond like cooing dove,
    demure, innocent and shy
    girls patiently wait for love
    like spiders waiting for a fly.
  1126. ↑ Век за веком слепые промашки
    совершает мужчина, не думая,
    что внутри обаятельной пташки
    может жить крокодильша угрюмая.
  1127. ↑ Men keep making the same silly error:
    they forget, fooled by a roguish smile,
    that inside an adorable fairy
    there may lurk a female crocodile.
  1128. ↑ Раскрылась правда в ходе дней,
    туман легенд развеяв:
    евреям жить всего трудней
    среди других евреев.
  1129. ↑ The flow of days revealed the truth
    dispelling legends’ smoke screen:
    the hardest living is for Jews
    among the folks of their kin.
  1130. ↑ В устоях жизни твердокамен,
    семью и дом любя взахлёб,
    мужик хотя и моногамен,
    однако жуткий полиёб.
  1131. ↑ Clean-living, honest and organic,
    paterfamilias in luck,
    a husband may be monogamic,
    but also awful polyfuck.
  1132. ↑ В беседе с дамой много проще
    воспринимать её на ощупь.
  1133. ↑ Communing with ladies with zeal
    t's easier to sense them by the feel.
  1134. ↑ Мы сразу правду обнаружим,
    едва лишь зорко поглядим:
    в семье мужик сегодня нужен,
    однако не необходим.
  1135. ↑ The truth will not remain unheeded
    once we ponder and recall:
    a man in home life is needed,
    but not essential at all.
  1136. ↑ Подумав, я бываю поражён,
    какие фраера мы и пижоны:
    ведь как бы мы любили наших жён,
    когда б они чужие были жёны!
  1137. ↑ After domestic quarrels, men surmise
    that married life is changeable and fickle.
    Oh, how much they'd love their wives
    if they were wives of other people!
  1138. ↑ Не зря на склоне лет
    я пить люблю и есть:
    на свете счастья нет,
    но вместе с тем и есть.
  1139. ↑ Живу я славно и безбедно,
    поскольку мыслю государственно:
    народу в целом — пьянство вредно,
    а каждой личности — лекарственно.
  1140. ↑ Спутница, любовница и мать,
    слушатель, болельщик, оппонент —
    бабе очень важно понимать,
    кто она в мелькающий момент.
  1141. ↑ И здесь, и там возни до чёрта,
    и здесь, и там о годах стон,
    зато в отличие от спорта
    любви не нужен стадион.
  1142. ↑ В этой жизни чем-то лишние,
    с ней уже сроднимся вряд ли мы:
    очень бабы стали хищные,
    а мужи потравояднели.
  1143. ↑ Неколебимо прочно общество,
    живые сдвинувшее стены,
    которым враг — любое новшество,
    в котором светят перемены.
  1144. ↑ Россия взором старческим и склочным
    следит сейчас в застенчивом испуге,
    как высохшее делается сочным,
    а вялое становится упругим.
  1145. ↑ Я блёклыми глазами старожила
    любуюсь на прелестную погоду;
    Россия столько рабства пережила,
    что вытерпит и краткую свободу.
  1146. ↑ Меня спроси или Его —
    у нас один ответ:
    старенье — сумерки всего,
    что составляло свет.
  1147. ↑ Сегодня для счастливого замужества
    у женщины должно быть много мужества.
  1148. ↑ For happy marriage, in addition to fertility,
    a woman must have plenty of virility.
  1149. ↑ России не опасен внешний враг,
    её хранят пространства и снега,
    но ей опасен внутренний дypaк,
    усердно сочиняющий врага.
  1150. ↑ Евреи рвутся и дерзают,
    везде дрожжами лезут в тесто,
    нас потому и обрезают,
    чтоб занимали меньше места.
  1151. ↑ Много высокой страсти
    варится в русском пиве,
    а на вершине власти —
    ебля слепых в крапиве.
  1152. ↑ Среди бесчисленного сада
    повадок, жестов, языков
    многозначительность — услада
    высоколобых мудаков.
  1153. ↑ Смущай меня, смятенья маета,
    сжигай меня, глухое беспокойство,
    покуда не скатился до скота
    и в скотское не впал самодовольство.
  1154. ↑ Я думаю, что Бог жесток, но точен,
    и в судьбах, даже самых чрезвычайных,
    количество заслуженных пощёчин
    не меньше, чем количество случайных.
  1155. ↑ А время нас и лысит, и беззубит,
    и с каждым днём становимся мы старше.
    И жёны нас по-прежнему не любят,
    и очень редко любят секретарши.
  1156. ↑ Ошибки юности легко сходили с рук.
    Ах, молодость! Далёкий звук свирели.
    Мы часто под собой пилили сук...
    И мы — не те, и суки постарели.
  1157. ↑ Наш век в уме слегка попорчен
    и рубит воздух топором,
    а бой со злом давно закончен:
    зло победило, став добром.
  1158. ↑ В горячем споре равно жалко
    и дурака, и мудреца,
    поскольку истина как палка —
    всегда имеет два конца.
  1159. ↑ Я потому люблю лежать
    и в потолок плюю,
    что не хочу судьбе мешать
    кроить судьбу мою.
  1160. ↑ Густой поток душевных драм
    берёт разбег из той беды,
    что наши сны — дворец и храм,
    а явь — торговые ряды.
  1161. ↑ Я потому люблю лежать
    и в потолок плюю,
    что не хочу судьбе мешать
    кроить судьбу мою.
  1162. ↑ Кто умер, кто замкнулся, кто уехал...
    Брожу один по лесу без деревьев,
    и мне не отвечает даже эхо —
    наверно, тоже было из евреев.
Retrieved from "https://incubator.wikimedia.org/w/index.php?title=Wq/tt/Игорь_Губерман&oldid=6267335"