Wp/rki/ဃောသက
ဃောသက ရေ မြတ်စွာဖရားလက်ထက် ကောသမ္ဗီပြည်တွင် သူဌေးဖြစ်ဧ့။ ဃောသကဧ့ ဘဝကံကြမ္မာဆန်းကြယ်မှုရေ ထူးခြားဆန်းကြယ်လီရေ။[1]
ကောတူဟလိက
[edit | edit source]နိန်ရာရေ မဇ္ဈိမဒေသ၊ အလ္လကပ္ပတိုင်းတွင် ဖြစ်ဧ့။ ထိုတိုင်းပြည်တွင် ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရကပ် ကျရောက်ပနာ ဟိဧ့။ ကောတူဟလိကရေ ကပ်ဘေးကို ယှောင်ယှားရန် ကောသမ္ဗီပြည်သို့ ဇနီး ကာဠီ၊ သား ကာပီ ရို့နန့်အတူ လားလီဧ့။ သားငယ်ကို ချီပိုးပြီးကေ လားရရေမှာ ကကောင်းပင်ပန်းဧ့။ ယင်းချင့်ကြောင့် ကောတူဟလိကရေ သားငယ်ကို ပစ်ထားခရန် အကြံဖြစ်လီရေ။ သားငယ် အိပ်ပျော်ရေအခါ ဇနီးမသိယောင် လမ်းခရီးမှာပင် ပစ်ထားခလီရေ။ မိမဖြစ်သူက သားကို မတွိ့ပြီးကေ မီးရေအခါ ပစ်ထားခကြောင်း ပြောဧ့။ ယင်းခါ ကာဠီက လားပြန်ခေါ်ခိုင်းဧ့။ ကောတူဟလိကလည်း လားခေါ်ပါဧ့။ ယကေလည်းသော အသျှေငယ် ကာပီရေ ခရီးပင်ပန်းဆင်းရဲလှရေဒဏ်ကြောင့် သေဆုံးရလီရေ။[1]
ခွီးဘဝ၌ ကျင်လည်ခြင်း
[edit | edit source]ကောတူဟလိကရို့ ဇနီးမောင်နှံလည်း ခရီးဆက်ထွက်လာခရာ နွားစာသင်သားတစ်ဦးဧ့ အိမ်သို့ရောက်လေဧ့။ ယင့်ချိန်တွင် နွားစာသင်သားရေ နို့ညှစ်မင်္ဂလာပွဲ ပြုလုပ်နိန်ရေ။ မိမိကိုးကွယ်သော ပစ္စေကဗုဒ္ဓအား ဃနာနို့ဆွမ်းနန့် လှူဒါန်းဆပ်ကပ်ဧ့။ အာဂန္တုတိကိုလည်း နို့ဃနာနန့် ဧည့်ခံဧ့။ ကောတူဟလိကလည်း ရက်ကကောင်းကြာ အစားကကောင်း မစားရရာဖြစ်ပြီးကေ နို့ဃနာတိကို မချင့်ချိန်စားမိလေဧ့။ နွားစာသင်သားရေ အာဂန္တုတိကို ကျွေးမွီးပြီးမှ မိမိစားဧ့။ ယပြီးနောက် အိမ်ဟိ ခမကြီးကို နို့ဃနာတိကို ကျွေးဧ့။ ယင်းခါ ကောတူဟလိကဧ့ စိတ်တွင် "မိမိဘဝရေ လူဖြစ်ကေလည်း အငတ်ငတ်အပြတ်ပြန်၊ ဒေအိမ်၌ ခွီးဖြစ်ပြီးကေ နို့ဃနာစားရစော်က ကောင်းဧ့" ဟု တွေးလေဧ့။ ထိုညတွင် အစားမဆင်ခြင်သော ကောတူဟလိကရေ အစာမကြေဖြိုက်ကော သေဆုံးဧ့။ နောက်ဘဝ၌ ထိုအိမ်ဟိခမကြီးဧ့ ဝမ်းဝမ်းတွင် ပဋိသန္ဓေနိန်ကာ ခွီးဖြစ်လီရေ။
ခွီးငယ်ဧ့ သခင်ရေ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတစ်ပါးကို ကိုးကွယ်ဧ့။ နိစိုင် ဆွမ်းဆပ်ကပ်လှူဒါန်းဧ့။ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါရေ ဆွမ်းစားရာတွင် နိစိုင် ထမင်းခဲကို ခွီးငယ်အား ကျွေးဧ့။ ခွီးငယ်စော်လည်း ပစ္စေကဗုဒ္ဓါအပေါ် အများကြီးချစ်ခင်လီရေ။ နွားစာသင်သားရေ မိမိမအားလပ်ရေအခါ ခွီးငယ်ကို ပစ္စေကဗုဒ္ဓါအား လားခေါ်ခိုင်းဧ့။ ခွီးငယ်ရေ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး မြွီစရေအန္တရာယ်များ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါအပေါ် မကျရောက်ဖို့ ဟောင်ဧ့။ တနိန့်ရေအခါ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါရေ ဂန္ဓမာဒနတောင်သို့ သင်္ကန်းချုပ်ရန် လားလီဧ့။ ယင်းခါ ခွီးငယ်ရေ ပြင်းစွာသောအသံနန့် ဝမ်းနည်းစွာ ဟောင်လေရာ ရင်ကွဲကာ အသက်ဆုံးရှုံးရလီရေ။[1]
ဃောသကနတ်သား
[edit | edit source]ခွီးဘဝမှ လွန်ကေ တာဝတိံသာနတ်ပြည်တွင် ဃောသကနာမည်နန့် နတ်သားဖြစ်ဧ့။ ဃောသကနတ်သားရေ နတ်ပြည်တွင် အထူးထင်ယှားဧ့။ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါအား ချစ်ခင်စိတ်နန့်ဟောင်ခရေ ကံရေ နတ်ဘဝတွင် အသံဩဇာနန့် ပြည့်စုံစေရေ အကျိုးကို ပီးဧ့။[1]
ခုနစ်ကြိမ်တိုင် ကံကြွီးဆပ်ရခြင်း
[edit | edit source]မိခင်ဧ့ စွန့်ပစ်ခြင်း
[edit | edit source]နတ်ပြည်မှ လွန်ရေအခါ ပြည့်တန်ဆာမဧ့ ဝမ်းတွင် လူလာဖြစ်ဧ့။ ယင်းခါ ပြည့်တန်ဆာမရေ သားကွလေသျှေဖြစ်အနိန်နန့် မလိုချင်။ အမှိုက်ပုံထက်တွင် စွန့်ပစ်လီရေ။ ယင်းခါ မြို့သားတစ်ယောက်ရေ ဃောသကကို ကောက်ယူမွီးစားလေဧ့။[1]
ကောသမ္ဗီသူဌေးကြီးဧ့ မွီးစားသား
[edit | edit source]ကောသမ္ဗီသူဌေးကြီးရေ နန်းတော်သို့လားရာ လမ်းတွင် ပုရောဟိတ်နန့် တွိ့ဧ့။ ပုရောဟိတ်က ဒေနိန့်ဖွားမြင်သူစော် သူဌေးကြီး ဖြစ်လိမ့်ဖို့လို့ ပြောဧ့။ ယင်းခါ သူဌေးကြီးရေ ဒေနိန့်ဖွားသူတိကို ယှာဖွီစေရာ ဃောသကကိုတွိ့ဧ့။ မွီးစားမိဘတိကို အသပြာတစ်ထောင်ပီးပြီးကေ ခေါ်ဆောင်လာခရေ။ သူဌေးကြီးရေ မိမိဧ့ ဇနီးရေ မိန်းအသျှေမွီးပါက သူငယ်နန့် ပီးစားမည်။ ကွလေသျှေ မွီးပါက သူငယ်ကို ဖျောက်ပစ်ဖို့လို့ အကြံဟိပြီး ဖြစ်ဧ့။ နှစ်ရက်သုံးရက်ကြာကေ သူဌေးကြီးဧ့ ဇနီးရေ သားကွလေသျှေကို မွီးဖွားလီရေ။ ယင်းခါ သူဌေးကြီးရေ ဃောသကကို သတ်ရန် အားထုတ်ရတော်ရေ။[1]
နွားနင်းပြီးကေ သတ်ခြင်း
[edit | edit source]သူဌေးကြီးရေ ဃောသကအား နွားနင်းသတ်စီရန် ကြံဧ့။ ကာဠီအကျွန်ကို ဃောသကအား နွားခြံဝတွင် ထားစေဧ့။ နများထွက်လာကေ နွားလားဥသဘတစ်ကောင်ရေ ဃောသကကို ခွထားဧ့။ ယင်းချင့်ကြောင့် အခြားနများရေ မနင်းဘဲ ဟိလီရေ။ ဒေစော်ကို နွားထိန်း မြင်ကေ အသျှေငယ်ကို မွီးစားလေဧ့။ သူဌေးကြီးလည်း မသေကြောင်း သိကေ နွားထိန်းကို အသပြာတစ်ထောင်ပီးပြီးကေ ဝယ်ယူပြန်ရေ။[1]
ဂါရီကြိတ်ပြီးကေ သတ်ခြင်း
[edit | edit source]အဂုတစ်ခါတွင် အသျှေငယ်ကို ဂါရီလမ်းတွင် ပစ်ထားဧ့။ ဂါရီကုန်ရေရို့ဧ့ ဂါရီများရေ ဃောသကအနားသို့ ရောက်လာလေဧ့။ နွားရို့စွာ ရှေ့ဆက်မလားဘဲ ရပ်မြဲရပ်နိန်ဧ့။ မိုဃ်းလင်းကေ ဂေါင်းဆောင်ရေ ဃောသကကို မြင်လေရာ မွီးစားဧ့။ ဒေစော်ကိုလည်း သူဌေးကြီးသိဧ့။ ဂါရီကုန်ရေပါးက အသပြာနန့် ဝယ်ယူပြန်ရေ။[1]
သုသာန်၌ ပစ်ထားခြင်း
[edit | edit source]အဂုအခါတွင် ဃောသကကို သင်္ချိုင်း၌ ပစ်ထားဧ့။ ယင်းခါ ဆိတ်မရေ ဃောသကကို ဝပ်ပြီးကေ နို့တိုက်ဧ့။ ဆိတ်စာသင်သားမြင်ကေ ဃောသကကို မွီးစားဧ့။ သူဌေးကြီးသိပြန်ရာ ဝယ်ယူပြန်ဧ့။[1]
တောင်ပေါ်မှ ပစ်ချခြင်း
[edit | edit source]သူဌေးကြီးရေ ကာဠီအကျွန်အား ဃောသကို တောင်ပေါ်မှ ပစ်ချရန် စီစပ်ဧ့။ ပစ်ချရေအခါ ဃောသကရေ ချင်ရွေးနွယ်ချုံပေါ်သို့ ကျဧ့။ မည်ရေထိခိုက်မှုမှ မဖြစ်လီ။ ဝါးခွတ်သမားရို့စွာ ဃောသကကို တွိ့လေဧ့။ အကြီးအကဲဖြစ်သူက မွီးစားဧ့။ သူဌေးကြီး သိပြန်လေရာ ဝယ်ယူပြန်လီရေ။
မီးဖုတ်ပြီးကေ သတ်ခြင်း
[edit | edit source]ဃောသကရေ အရွယ်ကကောင်းအတန် ကြီးရင့်ခယာ ဖြစ်ဧ့။ တနိန့်ကေ သူဌေးကြီးရေ အိုးထိန်းရေ တစ်ယောက်ကို မိမိဧ့ ဆိုးသွမ်းသော သားတစ်ယောက်ကို အိုးထဲတွင်ထည့်ဖုတ်ကာ သတ်ပီးရန် ပြောဧ့။ အိုးထိန်းစော်လည်း နှက်ဖြန်ခါ လွှတ်လိုက်ရန် ပြောဧ့။ ဃောသကရေ အိုးထိန်ရေပါးသို့ လားဧ့။ လမ်းတွင် သူဌေးကြီးဧ့ သားဖြစ်သူစော် ကစားနိန်ဧ့။ ဃောသကကို တွိ့လေကေ မိမိခုံညင်းရှုံးနိန်အနိန်နန့် မိမိအစား ကစားပီးရန် ပြောဧ့။ သားရင်းဖြစ်သူက မိမိရေ ဂိုးချေဧ့အစား အိုးထိန်းထံသို့ လားပီးဖို့လို့ ပြောဧ့။ ညနိန်စောင်းကေ ဃောသကရေ သူဌေးကြီးထံ ပြန်လာဧ့။ သူဌေးကြီးရေ ဃောသကအား အိုးထိန်းထံသို့ မလားလားဟု မီးဧ့။ ဃောသကရေ ညီဖြစ်သူ အစားလားရေအကြောင်း အကုန်အစင် ပြောပြဧ့။ သူဌေးကြီး အကေအရင်လိုက်လားကေလည်း မရရတော့ပြီဖြစ်ဧ့။ အချိန်နှောင်းကျယာ ဖြစ်ဧ့။[1]
ဃောသကအား သတ်ရန်ကြံခြင်း
[edit | edit source]သူဌေးကြီးရေ ဦးရီးဖြစ်သူ့ပါး ဃောသကကို စာနန့် လွှတ်လိုက်ဧ့။ ထိုစာရေ ဦးရီးအား ဃောသကကို အသတ်ခိုင်းရေစာ ဖြစ်ဧ့။ စာမတတ်သော ဃောသကရေ ဖခင်ဧ့ စကားကို နားထောင်ဧ့။ လမ်းခရီးအသိအိမ်တွင် စစောစာစားပြီးမှ ဆက်လားရန် ပြောဧ့။ ဃောသကလည်း သူဌေးကြီးဧ့ အသိအိမ်သို့ ဝင်ဧ့။ စားပြီးကေ ဆက်မလားသေးဘဲ တစ်ရီးအိပ်ဧ့။ ခါးတွင် ညှပ်ထားသော စာကို သူဌေးကြီးမိတ်ဆွီဧ့ သမီးမြင်လေဧ့။ ယင်းတိုင်သှျင်မရေ ရှီးဘဝအခါက ကောတူဟလိကဧ့ ဇနီးဖြစ်ဧ့။ ဃောသကအား မြင်မြင်ချင်း ချစ်ခင်နှစ်သက်ဧ့။ ယင်းတိုင်သှျင်မရေ စာကိုယူဖတ်ရာ အဖြစ်မှန်ကို သိလေဧ့။ ယင်းခါ “ဒေသူစော် မိမိဧ့ သားကြီးဖြစ်ရေ။ သူ့ကို ဒေရွာဒေနာမည်ဟိသော မိတ်ဆွီဧ့ သမီးနန့် ပီးစားလိုက်ပါ။ ယပြီးနောက် ရွာလယ်တွင် ဘုံခုနစ်ဆင့်ဟိသော အိမ်ကို ဆောက်ပီးလိုက်ပါ။ လိုအပ်ရေ အကူအညီများ ပီးလိုက်ပါ”ဟု စာကို ပြင်ရီးဧ့။ ဒေတစ်ချိန်တွင်လည်း ဃောသကရေ သေဘေးမှ လွတ်မြီာက်ခလီရေ။[1]
ကောသမ္ဗီသူဌေးကြီး ဃောသက
[edit | edit source]သူဌေးကြီးရေ မိမိဧ့ အကြံအစည်များ မအောင်မြင်အနိန်နန့် စိတ်နှလုံး ထိခိုက်ဧ့။ သွီးသွန်ရောဂါနန့် အိပ်ရာထဲ လဲလေဧ့။ ဃောသကဧ့ ဇနီးကကောင်းနပ်လိမ္မာမှုနန့် သူဌေးကြီးကွယ်လွန်ကေ ဃောသကကို ဥတေနမင်းကြီးက ကောသမ္ဗီသူဌေးကြီးအဖြစ် မြှောက်စားဧ့။ ဃောသကရေ မြတ်စွာဖရားသျှင်အား ဃောသိတာရုံကျောင်းကို လှူဒါန်းရေ ဒါယိယာ ဖြစ်ရေ။ ယင်းချင့်အပြင် သောတာပန် အရိယာလည်း ဖြစ်လီရေ။[1]
ကိုးကား
[edit | edit source]- ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 ဦးရွှေအောင် - မစွာဝိဇ္ဇာ(သက္ကတ)၊ ဝဋံသကာ နန့် သိရောမဏိ (၁၊ ဖေဖဝါရီလ ၂၀၀၁). ကုသိုလ်နန့် အကုသိုလ်. အမှတ် ၃၈၊ ၁၀၉ လမ်း၊ မင်္ဂလာတောင်ညွန့်မြို့နယ်၊ ရန်ကုန်မြို့: ရာပြည့်စာအုပ်တိုက်. pp. ၁၈၃၊ ၁၈၄၊ ၁၈၅၊ ၁၈၆၊ ၁၈၇၊ ၁၈၈၊ ၁၈၉၊ ၁၉၀၊ ၁၉၁၊ ၁၉၂၊ ၁၉၃၊ ၁၉၄၊ ၁၉၅၊ ၁၉၆၊ ၁၉၇၊ ၁၉၈၊ ၁၉၉၊ ၂၀၀၊ ၂၀၁၊ ၂၀၂.
{{cite book}}: Check date values in:|date=(help)Wp/rki/CS1 maint: location (link)