Wp/lki/مرتضی عیدی پور
ابر تیره[edit | edit source]
ابر دلگیری مرا کم کم گرفت شب میان دل چو آتش دم گرفت آشنایی نیست گیرد دست من شب دوباره آمده دستم گرفت آسمان کوتاه شد،مهتاب مرد مثل تابوتی دلم ماتم گرفت از همان اول غمت جبار بود فتنه اش سرتاسر عالم گرفت