Wp/grc/Ὁνοράτος ντὲ Μπαλζάκ

Honoré de Balzac 1842

Ὁνοράτος ντὲ Μπαλζάκ (Honoré de Balzac), γεν. τῇ 20 Μαΐου 1799 ἐν τῷ Τοῦρ καὶ θαν. τῇ 18 Αὐγούστου 1850 ἐν τῇ Λευκετίᾳ πολύ σημαντικός Γάλλος συγγραφεύς ἦν.

Βίος

Εἶχε, τῶν πρώτων μυθιστορημάτων οὐδαμώς προσεχθέντων, τυπογραφείον. Ἀλλά μετά όλιγον έπρεπε καταλιπείν τούτο, ὥστε ἐπέστρεψε εἰς τὴν λογοτεχνίαν. Τὸ δὲ νέον μυθιστόρημα μετά τοῦ τίτλου Le dernier Chouan, ou la Bretagne en 1800 (1829, 4 τόμοι), δημοσιευόμενον ἀνεύ ψευδονύμου, ἐπιτυχές ἦν.

Ἀπό τότε καὶ εἰς τὸ ἐξής, φαίνεται ἐν ταχεί διαδοχή μέγας ἀριθμός μυθιστορημάτων. Τούτοις ζητεῖ βάδην παρουσιάσαι όλας τὰς πλευράς τῆς ἀνθρωπικῆς ζῳής. Εἰς ὁρισμένον βαθμός ἐπιτυγχάνει καλῶς. Ἐν συλλογή μετά τοῦ τίτλου Ανθρωπική Κωμῳδία/Comédie Humaine, όπως ὁ ίδιος περιέγραψε τὸ όλον τῶν γεγραμμένων, ἁθροίσας συνάγει τάδε:

• Scènes de la vie privée (27 έργα),
• Scènes de la vie de province (Eugènie Grandet κλπ),
• Scènes de la vie Parisienne (La Derniere incarnation de Vautrin, Le Père Goriot, Grandeur et décadence de César Birotteau, La Cousine Bette),
• Scènes de la vie politique,
• Scènes de la vie militaire,
• Scènes de la vie de campagne,
• Etudes philosophiques (La peau de chagrin, Louis Lambert),
• Etudes analytiques (La physiologie du mariage)

Έτι ὑπάρχει στοίχος θεατρικών έργων, ἃ οὐχ ηύρον χειροκρότημα, καὶ ένιαι κωμῳδίαι, ὧν τὸ έργον Mercadet, ou le faiseur (1851) ἐπιτυχὲς ἦν. Τὸ τελευταίον έργον αὐτού, τὸ μυθιστόρημα Les parents pauvres ἐστίν ίσως τὸ ώριμώτατον ἀφ΄ὅλων.

Καιρός τοῖς έργοις

Τὰ μυθιστορήματα τοῦ Μπαλζάκ δεικνύασιν ἐξαιρετικήν ἀπεικόνισιν τῆς ἀστικής ζῳής, τῇ ὁποίᾳ ἀποδίδωσι τὴν στιλπνότητα τοῦ πλούτου καὶ τα κομψά σχήματα καὶ τα ὀνόματα τῆς λεγουμένης νέας ἀριστοκρατίας. Ἀλλά τὰ πρώσοπα συχνώς οὐ ἀρνούνται ούτε θέλουσιν ἀρνείσθαι τὴν αὐθεντικήν γένεσιν καὶ τοὺς ἁπλοῦς τρόπους ἑαυτών. Ἐκ τούτου ἡ ἐπιτυχία τοῦ Μπαλζάκ συμπίπτει σὺν τῇ ἀστική μοναρχίᾳ. Κατά τὴν Ἰουλιανήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1830 ὁ ἀστήρ ἀνατέλλεται μέν, μετά τὴν Γαλλικήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1848 δέ, ότε ἡ τετάρτη κοινωνική τάξις άρχεται πολιτεύεσθαι, ὁ αστήρ τοῦ Μπαλζάκ ἀφανίζεται. Ἀλλά είχε ούτος ὁ συγγραφεύς καὶ άλλον τι στήριγμα - όλας τὰς αναγνωσκούσας! ¨Οτι τὰς καρδίας τῶν Γαλλικών γυναίκων ἐκερδαίνε γράψας τὸ La Femme de Trente ans (1831).

Ἀξιολογία

Ἡ ἐπιτυχία αὐτού ἐν τῇ Γαλλία ἦν πολύ μείζων ἢ ἐν άλλαις χώραις. Πανταχού οἱ Γάλλοι ἀνέγνωσαν ταῦτα τὰ έργα, ἀντέγραψαν τὴν ζῳήν τῶν λογοτεχνικών ἡρώων καὶ τῶν ἡρωίδων καὶ ἠκολούθουν τὰς ἰδέας αὐτῶν. Τὰ έργα Contes drolatiques (30 ἱστορίαι κατά τον Ῥαμπελαί ἢ τὸ Physiologie du mariage πλήρη τοῦ γυμνού Ῥεαλισμού εἰσίν. Δικαίως αὐτὸν νομίζουσιν ὁ Ζολὰ μετά συντροφών τον μαΐστορα ἑαυτών. Ἀναμφισβήτετως μόνον όλιγοι συγγραφείς είχον τὴν δυνατότητα ἀπεικονίζειν τόσο καλώς τα ήθη μιᾶς ἐποχής καὶ μιᾶς χώρας. Ἀλλά αἱ περιγραφαί οὐκ εἰσίν ἰδανικαι: κατά τὴν γνώμην τοῦ Μπαλζάκ ἰσχύουσιν ἀεὶ μόνον ὁ ἐγωισμός καὶ ἡ πλεονεξία ...

Πηγαί

Meyers Großes Konversations-Lexikon, τομ 2. Λειψία 1905, σ. 315-316, ἃ πάντα ἀναγιγνώσκεται τῇδε.

Οὐικικοινά

Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Μπαλζάκ