Wp/grc/Ἀνακτορικὸν μουσεῖον (Ἄρνσταντ)
Τὸ Ἀνακτορικόν Μουσείον τοῦ Άρνσταντ (Γερμανιστι: Schloßmuseum Arnstadt) εὑρίσκεται ἐν τῇ μέσῃ πόλει τοῦ Άρνσταντ, ἐν τῷ καλουμένῳ Νέῳ Παλατίῳ.
Διήγησις[edit | edit source]
Τῷ Νέῳ Παλατίῳ τοῦ Άρνσταντ συνδείται κυρίως τὸ όνομα μιάς μοναδικής συλλογής κορῶν, ἧς ὁ τίτλος Γαλλικός Mon plaisir ἐστίν. Ἑκάστῳ έτει πολλοί χίλιοι ἐπισκέπτων έρχονται ἐνταύθα μετά τοῦ σκοπόυ κάμνειν τούτο, ὃ προσήκει: λαβείν λεπτομερή εἰκόνα ενός μικρού Γερμανικού άστεως τοῦ πρώτου μισού τοῦ 18ού αἰώνος. Ταυτοχρόνως, ήδε ἡ συλλογή μετά 82 σκηνών καὶ όλως 391 χαρακτήρων ἡ μεγίστη καὶ μάλιστα ὁλοκληρωμένη συλλογή ἐν όλῳ τῷ κόσμῳ κατά τὸ είδος αὐτής ἐστίν. Ἐν έτει 1930 - μετά πολυκυμάντην ἱστορίαν - ἐν τοις οίκοις τοῦ πρώην Πριγκιπικόυ Μεγάρου τὸ ίδικον τελικόν τόπον είχε. Ἐκεί από τοῦ Μάϊο τοῦ 1931 κοινώς εἰσιτέα εστί.
Ἱστορία βραχεία τῆς οἰκίας[edit | edit source]
Τὸ πάλαι Πριγκιπικόν Παλάτιον, νηφάλιόν τι οίκημα τῆς πόλεως ἐν κεντρική τοποθεσία ἐν τῇ Πλατεία τοῦ Παλατιού, ἐκτίσθη μεταξύ τοῦ 1729 καὶ τοῦ 1735 ὑπέρ τοῦ πρίγκιπος Γκίντερ Α' (Schwarzburg-Sondershausen). Ὁ ἀρχιτέκτων ἦν ὁ Ιώχαν Χάϊνριχ Χόφμαν/Johann Heinrich Hoffmann, πρωτομάϊστωρ τοῦ Άνχαλτ-Μέρνμπουρκ καὶ ἀπό τῶν 1731/32 έως τῶν 1733/34 τῆς δυναστείας τοῦ Schwarzburg-Sondershausen ἐπίσης.
Τοῦ δουκικού ζεύγους βιωτεύοντος τόδε τὸ ἀνάκτορον ἐλειτουρείτο ὡς ἀποθήκη τῶν συλλογών τῶν πριγκιπικών, αἷ ἀποτελούσιν τὴν βάσιν τοῦ μουσείου. Ἡ συλλογή πορσελλάνης εἰδικώς ἀξίζει ἀναφοράν ἐν τούτῳ τῷ περιβλήματι. Τὰ πλείστα αὐτής θαυμάζεται καὶ νῦν ἐν ἀρχική θέσει ἐν διαμερίσματι τῶν πολλών κατόπτρων. Συνόλως περίπου 1.000 Κινέζικαι καὶ Ιαπωνικαί πορσσελλάναι, κυρίως ἀπό τῆς περιόδου περί τοῦ έτους 1700, παρουσιάζονται ώδε ἐν κονσόλαις 764 φύλλοις ὁμοίαις ούσαις. Ἀλλά περιέχονται ἐν ταῖς ὑπολόιπαις ἐκθέσεσι καὶ ύστεραι πορσελάναι ἀπό τοῦ Μάϊσεν/Meißen (μέχρις τοῦ έτους 1750).
Ἐν τῷ ἀνωτάτῳ πατώματι εἰδικαί ἐκθέσεις γίγνονται οὐ σπανίως. Ὑπάρχει ἐκεί καὶ μόνιμη έκθεσις περί τῆς διατριβής τοῦ Ἰωάννου Σεβαστιανού Μπὰχ ἐν τῷ Άρνσταντ. Καὶ ἡ ἀνακαινισμένη αίθουσα χορού καὶ οἱ ἱστορικοί κρεμαστοὶ τάπεις μὴ σιωπώνται.
Ὁ σταύλος[edit | edit source]
Ἐν τῷ γειτωνικώ πριγκιπικώ σταύλῳ πρὸς τὴν ἑσπέραν εἰσίν στήλαι τοῦ 18ού αἰώνος, ἀρχιτεκτονικά ἐρείπια τοῦ Μεγάρου Νάϊντεκ/Neideck (τοῦ 16ού αιώνος) καὶ μία λίαν ἐνδιαφέρουσα συλλογή ἱστορικών όπλων πυροσβεσεως.
Ἐξωτερικοί σύδεσμοι[edit | edit source]
|
Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Ἀνακτορικού Μουσείου |
