Wp/cnr/Vuko Lepetić, brigadni general i general JNA

Rođen je 19. avgusta 1880. godine u Mokrinama kod Herceg Novog u porodici državnoga preduzimača radova Miloša Lepetića i majke Mare. Preminuo je u Beogradu 7. jula 1971. godine.

Biografija

Osnovnu školu završio je u rodnome mjestu, a završio je i gimnaziju na Cetinju školske 1895/96. godine. Nakon završene gimnazije, kao stipendista crnogorske Vlade odlazi na studije u Bugarsku 1898. godine. Tokom studija na vojnim školama vanredno je dvije godine studirao pravo. Završio je Vojno učilište, smjer artiljerija u Sofiji 1903. godine s dopunskim kursevima, kad je proizveden u čin artiljerijskoga potporučnika. U cilju sticanja praktičnih znanja nakon školovanja ostalo je godinu dana na službi u bugarskoj vojsci. Od 17. januara do 8. februara 1903. godine bio je prekomandovan na dužnosti na Vojnom učilištu. Kao vodni artiljerijski oficir od 8. februara 1903. do 8. februara 1904. godine službovao je kao vodni oficir u 37. četi Šumenskoga gradskog bataljona bugarske vojske. U Bugarskoj je sklopio brak s Bugarkom Marom Genišev iz Trnova. Iz Bugarske se vratio u Crnu Goru krajem februara 1904. godine kad je primljen u crnogorsku vojsku, a 11. marta iste godine unaprijeđen je u čin poručnika crnogorske vojske, kad je i stupio na dužnost pomoćnika šefa Tehničkoga odsjeka u Ministarstvu vojnom. Od februara do jula 1906. godine vršio je dužnost zastupnika komandanta gradske artiljerije na Cetinju. Školske 1905/06 bio je predavač na Pješadijskoj vojnoj školi na Cetinju, na kojoj je držao nastavu iz predmeta Nauka o oružju. U tome periodu obavljao je i dužnost komandira haubične baterije 1906. godine i zastupnika komandanta grupe opsadne baterije. Od 6. januara 1907. godine postavljen je za šefa Strojnoga odsjeka Artiljerijskoga odjeljenja u Ministarstvu vojnom. U čin kapetana crnogorske vojske unaprijeđen je 5. januara 1907. godine.

Iz političkih razloga juna 1907. godine otpušten je iz crnogorske vojske, nakon čega odlazi u Sofiju, da bi ubrzo bio primljen u bugarsku vojsku kao oficir. U bugarskoj vojsci je od decembra 1907. godine do septembra 1912. godine bio komandir voda. U čin kapetana I klase bugarske vojske proizveden je 1910. godine. U bugarskoj vojsci su ga zatekli ratovi 191218. godine, u kojima je učestvovao kao oficir u bugarskoj vojsci na raznim artiljerijskim dužnostima. U periodu 1912-1913. godine bio je komandir baterije Sofijskoga teškog puka. U periodu od 1913. do 1915. godine u toku Drugoga balkanskog rata i Prvoga svjetskog rata službovao je kao komandir baterije u Četvrtome artiljerijskom puku. Potom je od 1915. godine do oktobra 1918. godine službovao na dužnostima u dopunskim jedinicama u Sofiji, prvo kao komandir baterije, a kasnije kao komandir diviziona. U čin majora u bugarskoj vojsci unaprijeđen je 1917. godine. Pred kraj Prvoga svjetskog rata, oktobra 1918. godine, bio je komandant diviziona Prvoga teškog puka. Na toj dužnosti ostao je do aprila 1919. godine. U čin potpukovnika u bugarskoj vojsci unaprijeđen je 1919. godine. Od aprila do septembra 1919. godine bio je na službi u Artiljerijskog školi gađanja.

Vojska kraljevine SHS i Jugoslavije

Nakon kraja Prvoga svjetskog rata vratio se u novoformiranu Kraljevinu SHS, kad je s obzirom na to da je učestvovao u redovima bugarske vojske obuhvaćen amnestijom i oktobra 1920. godine preveden u Vojsku Kraljevine SHS. Od 7. novembra 1920. do 21. marta 1921. godine bio je u štabu Prvoga puka Tvrđavske artiljerije. Od 21. marta 1921. do 1. novembra 1924. godine bio je komandant Prvoga diviziona Prvoga puka teške artiljerije. Od 1. novembra 1924. godine postavljen je za komandanta artiljerijskoga puka Prve armijske oblasti. U čin pukovnika unaprijeđen je 14. oktobra 1924. godine. Niži kurs Artiljerije škole gađanja završio je 1923. godine. Od 27. aprila 1926. do 20. septembra 1928. godine bio je komandant 12. artiljerijskoga puka. Od 20. septembra 1928. do 23. maja 1932. godine bio je komandant Devetoga artiljerijskog puka. Viši tečaj Škole gađanja završio je 1929. godine. Od 23. maja 1932. komandant 1. aretiljeriskog puka, pa komandant artiljerije Dunavske divizijske oblasti u Beogradu. U čin artiljerijskoga brigadnog generala unaprijeđen je 6. septembra 1934. godine. Od 20. marta 1938. godine bio je komandant artiljerije u Štabu Prve Armijske oblasti. Penzionisan je po sopstvenoj molbi 23. oktobra 1940. godine.

Drugi svjetski rat

U Aprilskome ratu 1941. godine ponovo je aktiviran i postavljen za načelnika artiljerije Prve Amije. Po slomu Jugoslavije 17. aprila 1941. godine uhapšen je i interniran u logor u Osnabriku u Njemačkoj, u kojem je ostao do oslobođenja 1945. godine. U logoru je pripadao jednoj manjoj grupi generala koja je bila naklonjena Narodnooslobodilačkome pokretu. Po oslobođenju iz logora vraća se u Jugoslaviju kad je zajedno s još šest generala primljen u JNA kao general-major. U JNA bio je komandant Artiljerijske oficirske škole u periodu 1945-1946. godine, a od 1946. do 1947. godine komandant Vojnoga učilišta zemaljske artiljerije JA.

Odlikovanja

Između ostaloga, odlikovan je Ordenom Danila I za nezavisnost V stepena (22. jula 1906), Zlatnom medaljom za revnost (23. oktobra 1906), Ordenom Belog orla IV stepena, dva bugarska odlikovanja itd. U službi nije kažnjavan, ni sudski ni disciplinski. Govorio je bugarski, koristio se ruskim, a čitao je francuski jezik. Preminuo je u Beogradu 7. jula 1971. godine.

Porodica

Zasnovao je brak s Marom Geniševom (1884-1936) iz Trnova s kojom je imao sina Mihaila, pomorskoga oficira, i kćerku Jelenu, udatu 1928. godine za poručnika Maksimilijana F. Makovica.

Poveznice

• FORUM BIVŠIH PRIPADNIKA NEKADAŠNJE JNA
• Generali JNA, Generali Vojske JugoslaviJe, Generali Vojske Kraljevine JugoslaviJe, Generali Vojske Kraljevine SrbiJe
• CRNOGORSKA VOJNA ELITA U JNA 1943-1992
• GENERALI CRNOGORSKE VOJSKE (1881-1921)

Izvori

• Martinović Srđa, Generali Knjaževine i Kraljevine Crne Gore, FCJK, Cetinje, 2016