Wp/cnr/Veljko Marinović, general-major

Rođen je, 10. februara 1915. godine, na Očiniće (Cetinje) u porodici Maša Lazova perjanika i majke Stane rođene Martinović. Preminuo je 23. marta 1989. godine, sahranjen je u Beogradu.

Biografija[edit | edit source]

Rano je ostao bez oca. Za komunistički pokret rano se opredijelio pod uticajem brojnih rođaka, primljen je u partiju već 1933. godine. Učesnik je brojnih antirežimskih manifestacija i aktivnosti na području Cetinja. Često je bio na udaru cetinjske policiji i žandarmerije, zbog čega je redovno zatvaran u zatvoru u Bogadnovom kraju. Ušesnik je trinajsetojulskog ustanka, jedan je od njegovih organizatora na teritoriji Konaka, u toku ustanka bio je sekretar partijske organizacije. Ispoljio je je izuzetnu hrabrost. Rukovodilac je u Četvrtoj proleterskoj brigadi od njenog osnivanja na Zelengori 10. juna 1942. godine. Ubrzo, naredbom Vrhovnog štaba, jedan broj najprobranijih boraca ove brigade, upućen je na ispomoć drugim brigadama u BiH, među njima se nalazio i Marinović kao komandant jedne jedinice Ličkog partizanskog odreda. U toku rata bio je politički komesar više jedinica., među kojima i politički komesar 16. srpske brigade u činu majora. Odlikovan je za hrabrost. Nakon rata završio je Višu vojnu akademiju i obaljao je niz funkcija, između koji: pomoćnik komandanta divizije, načelnik odsjeka SSNO. General Marinović je bio i načelnik Vatrogasne uprave. U čin general-majora JNA proizveden je 1965. godine, a aktivna služba mu je prestala 1970. godine. Žena Dobrila Vuković, dva sina Radomir i Predrag. Radomir ima kćerke Sanju i Anu, a Predrag - Draganu i Branku.

Odlikovanja[edit | edit source]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941 i niza drugih ratnih i mirnodopskih odlikovanja. Bio je predložen za narodnog heroja.

Poveznice[edit | edit source]

Izvori[edit | edit source]

Martinović Srđa, Crnogorska vojna elita JNA ?1943-1992, Matica, br. 70, Podgorica, 2017, str. 543-658.