Wp/cnr/Savo Čelebić, general-major

Rođen je 24. januara 1879. godine u Štitarima kod Cetinja. Njegov otac Filip bio je perjanik na dvoru kralja Nikole Petrovića, poslanik Crnogorske narodne skupštine i nosilac Zlatne medalje za hrabrost, a majka Savica rođena Vujović.

Biografija

Osnovnu školu završio je u rodnom mjestu, a Podoficirsku školu na Cetinju. Potom je završio i četvorogodišnju Oficirsku školu 1908. godine na Cetinju kada je proizveden u potporučnika. U poručnika je unaprijeđen 1911. godine, a bio je i komandir Oraško-štitarske čete u Lješanskom bataljonu. Kao poručnik bio je predavač u Podoficirskoj školi na Cetinju.

Baklanski ratovi

Učesnik je Prvog balkanskog rata 1912-13. godine kao komandant Lješanskog bataljona. U borbama oko Skadra na pravcu Taraboša ranjen je dva puta. Unaprijeđen je u čin kapetana crnogorske vojske novembra 1913. godine. Učesnik je i Drugog balkanskog rata u sastavu Dečanskog odreda crnogorske vojske na Bregalnici, Govedaru i Dulićkim visovima protiv bugarske vojske. Za pokazanu hrabrost predložen je za odlikovanje Karađorđeva zvezda, ali ga nije nikada dobio zbog nastalih okolnosti. Prvi svjetski rat i internacija Učesnik je Prvog svjetskog rata 191416. godine kao komandir čete i bataljona. Ranjen je u operacijama prema Bosni. Za vrijeme austrougarske okupacije bio je interniran u logor Boldogason u Mađarskoj u periodu 1916-1918. godine. Potpisnik je telegrama saučešća kralju Nikoli povodom smrti njegovog sina knjaza Mirka. Iz zarobljeništva se vratio krajem 1918. godine.

Božićni ustanak i emigracija

Kada je stvorena Kraljevina SHS, uključio se u organizaciju Božićnog ustanka 1919. godine. Nakon neuspjeha ustanka, sa grupom ustanika i oficira prebacio se 17. januara u San Đovani di Medua, odakle je brodom otišao za Italiju. U Gaeti je bio član Komande crnogorske vojske.

Komitsko ratovanje i emigracija

Sa grupom od 120 oficira i vojnika, jula 1919. godine, vratio se u Crnu Goru sa ciljem podizanja ustanka. Bio je vođa jedne od komitskih grupa. Unaprijeđen je u čin komandira crnogorske vojske od strane crnogorske vojske u emigraciji. Jedan je od sastavljača i potpisnika predstavke, koju su potpisala 42 crnogorska ustanika iz šume 24. septembra 1919. godine. Aktivni je član crnogorske emigracije. Interesantno je da je povodom stradanja komandira Šćepana Mijuškovića napisao pjesmu pod nazivom „Vijenac na grobu Šćepana Mijuškovića“ koja je objavljena u emigrantskom crnogorskom listu „Grnogorski glasnik“ u Detroitu 1925. godine.

Crnogorski federalisti

Iz emigracije se vratio krajem 1925. godine. Ubrzo je postao član Federalističke stranke. Penzionisan je u čin majora. Ulaskom italijanskih trupa u Crnu Goru 1941. godine, od strane crnogorskih federalista organizovan je 12. jula Petrovdanski sabor, na kojem je prema nekim informacijama kao oficir stare crnogorske vojske bio poslanik.

Partizanski pokret

Odmah nakon toga prišao je Narodnooslobodilačkom pokretu, u kojem su mu se već nalazili članovi porodice. Tokom rata partizansko rukovodstvo je nekoliko puta bezuspješno pokušalo da preko njegovih prijateljskih veza pridobije za NOP Krsta Popovića. U NOP-u bio je savjetnik u Lovćenskom odredu. U februaru 1942. godine uhvaćen je od strane italijanske vojske na području planine Stavor. Osuđen je na smrt, ali je odluka preinačena na 30 godina robije i interniran je u Italiju u kojoj je ostao sve do septembra 1943. godine. Po oslobođenju iz zarobljeništva, radio je u Bariju na formiranju Prve prekomorske brigade. Čelebić je iz Italije brodom stigao na Korčulu, a 23. januara 1944. godine došao u Drvar. U Drvaru se susreo sa Josipom Brozom Titom, koji ga je 24. januara proizveo u čin general-majora, šestog po redu. Po povratku u Crnu Goru, postao je član Prezidijuma 14. juna 1944. godine, bio je član Predśedništva CASNO-a. Po nalogu Tita ponovo je pregovarao sa generalom Popovićem, zbog čega je kasnije i pozvan na odgovornost. U julu 1944. godine izabran je za šefa Odjeljenja za socijalnu politiku i člana Glavnog odbora CASNO-a. Član Glavnog odbora Crvenog krsta Crne Gore i Boke postao je 30. aprila 1944. godine. Od oktobra 1944. godine bio je član komiteta za zdravstvena pitanja. Aktivna služba u JNA prestala mu je 1946. godine. Umro 21. juna 1955. godine i sahranjen na Cetinju.

Porodica

Sa suprugom Milicom ima sinove - Milovana narodnog heroja, Vladimira, Slobodana i Filipa i ćerke - Dragicu, Zorku, Darinku, Olgu, Bosiljku i Anđeliju.

Izvori

Martinovic, Srdja, Crnogorska vojna elita JNA ‎1943-1992, Matica, br. 70, Podgorica, 2017, str. 543-658.