Wp/cnr/Arso Jovanović, general-pukovnik

Rođen je 24. marta 1907. godine u selu Zavala kod Podgorice u vojničkoj porodici srpskog oficira Radivoja Jovanovića. Srednju školu završio je u Nikšiću, a Vojnu akademiju je upisao u Beogradu 1924. godine. U klasi je bio zajedno s Velimirom Terzićem i Petrom Ćetkovićem, kasnije proslavljenim komandantima partizanskih jedinica. Kao najbolji u ovoj klasi vojnih pitomaca, bio je predložen za nastavak školovanja u Francuskoj, đe su tada slati vojni kadeti. Vojnu akademiju je završio s najvišim ocjenama 1928. godine, a zatim je upisao Višu školu vojne akademije, koju je završio 1934. godine i tada je imao čin poručnika i nastavio je svoje dalje vojno usavršavanje. Dopunski kurs Više škole Vojne akademije je završio 1940. godine. Čin kapetana dobio je 18. januara 1938. godine i tada se nalazio na generalštabnoj pripremi. U čin kapetana prve klase unaprijeđen je 20. decembra 1938. godine. Po ocjeni vojnih stručnjaka, i posebno ministra vojnog Milana Nedića, zbog svojih sposobnosti, kapetan Arso Jovanović je prebačen kao komandant čete u Školu rezervnih pješadijskih oficira, a potom je postavljen na dužnost komandanta Školskog bataljona u pješadijskoj školi aktivnih oficira. Bilo je to pred sam početak Aprilskog rata, 1941. godine. U međuvremenu se oženio studentkonjom prava u Beogradu, Senkom. Napad na Kraljevinu Jugoslaviju, zatekao ga je na mjestu komandanta Đačkog bataljona. On je bio podređen Drugoj Grupi armija generala Dragoslava Miljkovića. Imao je zadatak da dejstvuje na pravcu Sarajevo-Travnik. Nakon sloma fronta kod Sarajeva 15. aprila i ulaska njemačke oklopne grupe u grad, vratio se u svoje rodno mjesto, ne želeći da se preda neprijatelju. Trinaestojulski ustanak u Crnoj Gori ga je zatekao u rodnom mjestu đe je učestvovao kao komandant jedne grupe. Priključio se narodnooslobodilačkom pokretu i postavljen je na mjesto načelnika štaba Narodnooslobodilačkih gerilskih odreda, odnosno Glavnog štaba NOP odreda za Crnu Goru i Boku. Do decembra se stalno nalazio u Glavnom štabu za Crnu Goru. Komandovao je dijelom odreda u bici za Pljevlja. Nakon neuspješne bitke za Pljevlja, kojom je trebalo povezati slobodnu teritoriju u Sandžaku i Crnoj Gori pozvan je u Vrhovni štab i postavljen 12. decembra za njegovog načelnika. Na ovoj dužnosti ostao je do kraja rata. Stalno se kretao sa Vrhovnim štabom, a bio je i predavač u prvoj partizanskoj oficirskoj školi u Drvaru 1944. godine. Nakon oslobođenja se nalazi na funkciji načelnika Generalštaba Jugoslovenske armije. Školovao se na Višoj vojnoj akademiji „Vorošilov“ u SSSR-u. Po donošenju Rezolucije Informbiroa, ubili su ga 11. avgusta 1948. godine Brozovi izdajnici. Nosilac je nekih od najvećih ruskih ordena - Kutuzova i Suvorova.

Poveznice[edit | edit source]

Izvori[edit | edit source]

Martinovic, Srdja, Crnogorska vojna elita JNA ‎1943-1992, Matica, br. 70, Podgorica, 2017, str. 543-658.