User:PastelKos/καλλικῶς
| Καλλικῶς
Κιλκίς | |
|---|---|
 | |
| |
| Χώρα | Ἑλλάς |
| Δῆμος | Δῆμος Καλλικοῦ |
| Διοικητικὴ Χώρα | Μέση Μακεδονία |
| Πλῆθος | 22.740 (2011)[1] |
| Ἐμβαδόν | 319.8 χλμ2 |
| Ὕψωμα | 280 μ. |
| Ταχυδρομικὸς Κῶδιξ | 61100 |
| Τηλεφωνικὸς κῶδιξ | 23410 |
| Ζώνη ὥρας | UTC +2
UTC +3 (θέρος) |
| Πολιούχοι Ἅγιοι | Πεντεκαίδεκα Ἱερομάρτυρες[2] |
| Ὁ τῆς πόλεως σύνδεσμος | |
Τὸ Καλλικῶς (καινελληνηστί: Κιλκίς) ἐστὶ πόλις τῆς Ἑλλάδος. Εὐρισκόμενον ἐστὶν ἐν Μακεδονίᾳ ἐν Χωρικῷ Τμήματι Καλλικοῦ, οὗ τε καὶ δήμου Καλλικοῦ πρωτεύουσα. Ὁ μὲν πληθυσμὸς αὐτοῦ ἀνέρχεται εἰς 22.740 πολίτας, τοῦ δὲ δήμου εἰς 51.710. Ἐκτισμένον παρὰ τῆς ὑπωρείας τοῦ βουνοῦ τοῦ Ἀγίου Γεωργίου ὅπου ὑπάρχει ναὸς μεταβυζαντινός, μεθ' ὁμοῦ ὁνόματος, οἰκοδομησάμενος περὶ τῷ 1830.
Καλλικῶς ἐστὶ πόλις ἀκμάζουσα ἕνεκα τῆς ἑοῦ βιομηχανικῆς χώρας. Ἀπέχει ἀπὸ τῆς Θεσσαλονίκης 48 χιλιόμετρα, ἀπὸ τοῦ Ἀερολιμένος «Μακεδονία» 66 καὶ ἀπὸ τῆς Ἑλληνο-Παιονικῆς μεθορίου γῆς 31.
Ἱστορία[edit | edit source]
Ἀρχαία[edit | edit source]
Ἐν τῇδε τῇ χώρᾳ κατῴκουν οἱ Κρηστῶνες ἀπὸ τῶν Τρωϊκῶν. Οἱ μείζονες τῆς Κρηστωνίας πόλεις ἦσαν ἡ Κρηστὼν καὶ τὸ Καλλικῶς, ὅπερ ἔδωκε τὸ ἑοῦ ὄνομα τῇ πόλει. Μέντοι νῦν, Ἀρχαίον Καλλικῶς νομίζουσι τὴν κώμην τῆς Κολχίδος εἶναι.[3] Κατὰ τὰ μηδικὰ ἡγεῖτο αὐτὴν Θρᾴξ Βασιλεὺς[4] ἕως κατακτήθη ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου Α' βασιλέως Μακεδονίας τὸ 479 π.Χ.[5] Καλλικῶς ἦν τὸ βύρσινον κόσκινον ᾧ συνέλεγον τὸν χρυσὸν ἀπὸ τοῦ Ἐχέδωρου. Λέγουσι γὰρ ὅταν ὁ Φίλιππος Β' ἐπεσκόπηκε τὴν Κρηστωνία, οἱ ἐγχώριοι ἔδωκαν αὐτῷ φαγεῖν ἐλαῖαι ἐκεῖ φυσαμέναι, τι μήποτε γεῦσαι.[6] Ἐν Ῥωμαϊκῃ κατακτήσει τὸ 148 π.Χ, ἠλλάγη τὸ ὄνομαν εἰς Callicum ἢ Gallicum καὶ ἐγένετο σπουδαῖος σταθμὸς τῷ δρόμῳ διερχομένῳ τῆς χώρας.[3]
Βυζαντινή[edit | edit source]
Τὸν 5ον αἰώνα μ.Χ. μετὰ τὸν ἐκχριστιανισμὸ τῆς χώρας ἱδρύετο ἡ Ἐπισκοπὴ Καλλικοῦ καὶ ἕν χριστιανικὸν μοναστήριον ( ὃ ἐκτισμένον ἤ ἐν τῇ κώμη ἦ περὶ αὐτήν).[7] Τὸν 10ον αἰώνα ἱδρύσει τῆς Βουλγαρικῆς Αὐτοκρατορίας, ἡ πόλις λεηλάσθη ὑπὸ τῶν Βουλγάρων καὶ οἱ κάτοικοι ἀναγκασθῆναι φυγεῖν, ἵδρυσαν τῇ Καλαβρίᾳ τὴν πόλιν Гαλικίανον (ἰταλιστί: Gallicianò).[8][9] Οὗτος ὁ ὄλεθρος ὥδωσε εἰς κατάργησιν τῆς Ἐπισκοπῆς Καλλικοῦ. Τὸ 1014 ἡ πόλις ἀνεκτίσθη ὅταν ὁ Βασίλειος Β' ἀπώλεσε τὴν βουλγαρικὴν στρατιὰν ἐν τῇ Μάχῃ τοῦ Κλειδίου. Ἡ Δυναστεία τῶν Παλαιολόγων καίπερ τῶν πολλῶν γενομένων ἐμφυλίων πολέμων, ἤνεγκε τῇ χώρᾳ μεγάλην αὔξησιν. Ἀτάρ, μετὰ τῆς ἀλώσεως τῆς Θεσσαλονίκης τὸ 1430, ὅλη ἡ Μακεδονία σὺν τῇ πόλει κατακτήθη ὑπὸ τῶν Ὀθωμανῶν.[10]
Σύγχρονος[edit | edit source]
Ὀθωμανικὸν ζυγόν[edit | edit source]
Κατὰ τὴν ὀθωμανικὴν ἀπογραφὴν τοῦ 1530, τὸ Καλλικῶς ἔσχε 195 χριστιανικαὶ οἰκίαι,[11] καὶ μνημονεύεται ἐν ἕνι ἐκκλησιαστικῷ κώδικι ὡς «χωρίον Κηλκήση».[12] Τῷ μέσῳ τοῦ 18ου αἰῶνος, ἡ πρωτεύουσα τῆς ὑποδιοικήσεως (τουρκιστί ὀθωμανικῶς: kazâ)[13] Ἀβρὲτ Ἱσὰρ ἐκεκινήσατο ἀπὸ τοῦ Γυναικοκάστρου τῷ Καλλικῷ.[14] Καλλικῶτες μετέσχον τῇ Ἑλληνικῇ Ἐπαναστάσει, ὥστε οἱ Ὀθωμανοὶ ὀλλύοιεν τὴν πόλιν καὶ ἐν ταύτῃ ἦλθον κατοικῆσαι Βουλγάροι μέτοικοι.[15] Περὶ τῷ μέσῳ τοῦ 19ου αἰῶνος, τὸ Καλλικῶς γεγένηται τὰ μάλιστα βουλγαρικὸν καὶ οὕτως τὸ βουλγαρικὸν ἐθνικὸν δόγμα εἰς τὴν πόλιν διῆκεν.[15] Τῷ Καλλικῷ ἐγείνατο οἱ Μακεδονομάχοι Γεώργιος Σαμαρᾶς, Ἰωάννης Δοϊρανλῆς, Πέτρος Κουκίδης, Εὐαγγελία Τραϊανοῦ Τζούκου καὶ Αἰκατερίνη Σταμπουλῆ,[16] θ' ἕνας τῶν ἰδρυθέντων τῆς EMEO, ὁ Ἰωάννης Χατζηνικόλωφ (Иван Хаджиниколов), καὶ ἕναν μέλος αὐτῆς, ὁ Γεώργιος Δέλτσεβ (Гоце Делчев).[17]
Πόλεμοι τοῦ Αἵμου καὶ Οἰκουμενικοὶ πολέμοι[edit | edit source]
Ἐν τῷ Πρώτῳ τοῦ Αἵμου Πολέμῳ οἱ ἐντόπιοι χαρᾷ γὰρ τὸν βουλγαρικὸν στρατόν ὑπεδέξαντο.
Γεωγραφία[edit | edit source]
Κλίμα[edit | edit source]
Ἀξιοθέατα[edit | edit source]
Πολιτισμός[edit | edit source]
Παιδεία[edit | edit source]
Ἀθλοπαιδία[edit | edit source]
Ἀδελφαὶ πόλεις[edit | edit source]
.png){kind=small}
Μεταφοραί[edit | edit source]
Πηγαί[edit | edit source]
- ↑ Ἀπογραφὴ τοῦ πλήθους τῆς Ἑλλάδος ἐν ἔτει 2011 (καινελληνστί)
- ↑ Ἱερὰ Μητρόπολις Πολυανῆς καὶ Κιλκισίου - Τοπικοὶ Ἁγίοι
- ↑ 3.0 3.1 enjoykilkis.gr - Πόλη
- ↑ Ἡρόδοτος, Οὐρανία - 116
- ↑ Rickard, J (2 May 2017), Alexander I of Macedon, fl.507-463 BC, r.498-463 BC
- ↑ N. G. L. Hammond, A History of Macedonia, I (Oxford, 1972)
- ↑ Μαχητής.gr - Αρχαιοελληνικές οι ρίζες του ιστορικού ονόματος του Κιλκίς - Μάιος 5, 2020
- ↑ Storia della Calabria greca, Filippo Violi, 2005
- ↑ Brebion della chiesa metropolita bizantina di Reggio C.
- ↑ enjoykilkis.gr - Ιστορία
- ↑ Harun Yeni, Demography and Settlement in Paşa Sancağı Sol-Kol Region According to Muhasebe-i Vilayet-i Rumeli Defteri Dated 1530, Supervisor: Prof. Halil İnalcık, Bilkent University, Department of History, Σεπτέμβριος 2006, σελ. 96
- ↑ «Ονόματα από Γαλάτιστα, Καστοριά, Νάουσα, Βέροια, Κιλκίς, Σέρρες, Επανομή, Ζαγκλιβέρι, Ασβεστοχώρι, Χορτιάτης, Βασιλικά και Δουμπιά σε κώδικα του 1732». 16 Ἰουνίου 2010
- ↑ Selçuk Akşin Somel. "Kazâ". The A to Z of the Ottoman Empire. Τόμος 152 of A to Z Guides. Rowman & Littlefield, 2010. σ. 151. ISBN 9780810875791
- ↑ «Αρθρο Ιστορίας του Δήμου Κιλκίς». Ἔθετο ἐν ἀρχείῳ ἐκ τοῦ πρωτοτύπου ταῖς 22 Μαΐου 2004.
- ↑ 15.0 15.1 Γεώργιος Χ. Χιονίδης, διάλεξις: Τὰ ληφθέντα ὑπό τῶν Τούρκων μέτρα κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐπαναστατῶν τοῦ 1821 εἰς τὴν Μακεδονίαν (ἀνάτυπον ἐκ τοῦ Μακεδονικά ΙΑ΄ τεῦχος. 27), Θεσσαλονίκη 1971
- ↑ "Αφανείς Γηγενείς Μακεδονομάχοι" τῆς Ἑταιρείας Μακεδονικῶν Σπουδῶν (ΕΜΣ), Ἐκδόσεις University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2008, σελ. 95
- ↑ Καράβας 2014, σελ. 280, 282
Ἐξώτεροι σύνδεσμοι[edit | edit source]
|
Ἰδὲ τὰς εἰκόνας καὶ τὰ κοινὰ τὰ ἄλλα περὶ τοῦ Καλλικοῦ |
