Wq/or/କବିତା/ ସନ୍ଥ କବୀର/୨୬: ଓଁ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସମସ୍ତେ ସୃଷ୍ଟ
ଓଁ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସମସ୍ତେ ସୃଷ୍ଟ [1][edit | edit source]
ଓଁ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସମସ୍ତେ ସୃଷ୍ଟ,
ପ୍ରେମ ଆକାର ତାଙ୍କ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ।
ନିରାକାର ସେ ନୁହେଁ ଗଳିତ,
ନିର୍ଗୁଣ ସାଥେ ଖୋଜୁ ସଙ୍ଗତ ।
ଭକ୍ତ ଚକ୍ଷୁରେ ସହସ୍ରାକାର,
ଅବିନାଶୀ ଓ ଅତି ପବିତ୍ର ।
ଅସୀମାକାର, ଚିନ୍ତା ବାହାର,
ନୃତ୍ୟ କରନ୍ତି ଅତି ଖୁସିର ।
ନୃତ୍ୟରୁ ଆସେ ବହୁ ଆକାର,
ଊର୍ମି ସମାନ ଚମତ୍କାର ।
ତାଙ୍କ ଖୁସିରେ ହେଲେ ବିଭୋର,
ମନ ଶରୀର ନୁହେଁ ନିଜର ।
ଏକତ୍ର ସୁଖ ଦୁଃଖ ବିଲୀନ,
ତାହା ସାଥୀରେ ମନ ଚେତନ ।
ପ୍ରାରମ୍ଭ ନାହିଁ, ନାହିଁ ବି ଶେଷ,
ସଭୁଙ୍କୁ ଧରି ରଖେ ଆଶିଷ ।